SITSILIANOS: ΑΝΑΦΟΡΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ Π.ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΕΣΣΕΧ

Δευτέρα 6 Νοεμβρίου 2017

ΑΝΑΦΟΡΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ Π.ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΕΣΣΕΧ

ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ Π. ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΚΕΦ.2ον

ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ Π.ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΚΕΦ. 2^ο

ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ & ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ.

ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ θεωριες διδονται στον ανθρωπο, όχι όταν τις επιδιωκει & συνεπως θεωρει τον εαυτον του αξιο γι’ αυτές, ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ ΕΧΕΙ ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟ ΤΟΝ ΝΟΥ ΤΟΥ ΣΕ ΒΥΘΟ ΤΑΠΕΙΝΩΣΕΩΣ & ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ ΚΤΙΣΜΑ.

Η ουσια η η φυση του Θειου ΟΝΤΟΣ υπερβαινει κάθε γνωση & συλληψη του κτιστου. Η ενεργεια όμως της φυσεως ΤΟΥ αποκαλυπτεται στα λογικα δημιουργηματα ως χαρη, αγαπη, δυναμη, ζωη, φως…κ.α & είναι θεκτη από αυτά.

Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΝΙΑΙΑ & ΑΠΛΗ.Κατα τα χαρισματα & τα ενεργηματα της όμως είναι ποικιλα, & εχει απειρια ονοματων.

Όταν στην πατερικη γραμματεια ονομαζεται ΦΩΣ, η & ακτιστο φως, δηλωνει τον συγκεγκριμενο χαρακτηρα της εμπειριας της ζωσης αισθησεως, που μετεχεται ακομη & από το σωμα, στο οποιο παρεχει τον ΑΓΙΑΣΜΟ. Δειχνει επισης ότι η οραση του φωτος είναι εμπειρια πληρωματικη, και γι’ αυτό οραται όχι μονο από τους νοερους οφθαλμους της ψυχης, αλλα και τους σωματικους ακομη οφθαλμους. Αυτό γινεται όταν εχει προηγηθει ο αγιασμος & η ενισχυση του σωματος, όπως του ψυχισμου του πιστου από την ΑΚΤΙΣΤΗ χαρη του ΘΕΟΥ. Όταν η θεια ενεργεια η το ακτιστο φως μετεχεται αισθητικως από τον ανθρωπο, δεν ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΑΚΤΙΣΤΟ ΜΕΤΑΒΑΛΛΕΤΑΙ ΣΕ ΚΤΙΣΤΟ Η ΤΟ ΚΤΙΣΤΟ ΣΕ ΑΚΤΙΣΤΟ. Παρα τη στενοτατη ενωση των δυο, η ΔΙΑΚΡΙΣΗ παραμενει αιωνια & ασυγχυτη, όπως στο ΠΡΟΣΩΠΟ του ΧΡΙΣΤΟΥ. Το φως αποκαλυπτεται κατ’ αρχας την αμαρτια & την εξαχρειωση του ανθρωπου. Παρεχει τη συναισθηση του ΣΚΟΤΟΥΣ που τον περιβαλλει.Η εμφανιση του φωτος φερει τον ανθρωπο στην αληθινη ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ …συμπεπυκνωμενην μαζαν απεχθους ακαθαρισιας.

Οι επισκεψεις αυτές φερουν τον ανθρωπο σε απεριγραπτη ταπεινωση, διοτι κατανοει το προαιωνιο σχεδιο του ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ γι’ αυτόν & την αποσταση του από την εκπληρωση του.

ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ οι ελλαψεις αυτές θεραπευουν τη φυση του & αγιαζουν το σωμα του.

Ο ανθρωπος όταν εκ βαθεων μετανοει γινεται μυστης ολων των φαινομενων του πνευματικου κοσμου μεταξυ των δυο αυτων πολων.ΣΤΟ ΚΑΤΩΤΕΡΟ ΠΟΛΟ ΣΥΝΑΝΤΑΤΑΙ Ο ΑΔΗΣ Η ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΟΝ.(οζει η οσμη της φιλαυτιας & της εγωκεντρικοτητος μεχρι του μισους προς τον θεον.), ενώ στον ανωτερο θεωρειται η βασιλεια του θεου εληλυθυια εν δυναμει…(πνεει η αυρα της αγαπης για τον Θεον μεχρι αυτομισους).Η γνωση του εκτεινεται από τα βαθη του ΑΔΗ & φθανει ως τα υψη του ουρανου. Ευρυνει αρρητα το περιεχομενο του είναι.

Στην πραξη της ζωης, η ταπεινωση είναι η μονη οδος που οδηγει στη νικη του παλαιου ανθρωπου.Η εωσφορικη υπερηφανεια απολιθωνει & αποκρυπτει από τον ανθρωπο ΤΗΝ ΒΑΘΕΙΑΝ ΚΑΡΔΙΑΝ που είναι ο τοπος της πνευματικης προσευχης & δημιουργει παντοτε αδιεξοδα. Απεναντιας η ταπεινωση συνοδευεται με χαρα, κατανυξη, & φως, τα οποια εξαφανιζουν τους πονηρους λογισμους & καθαριζουν ΤΟΝ ΝΟΥ & ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ.Ο γερων Σωφρονιος υπενθυμιζει τον λογο του Αγιου Μαξιμου, ότι ειναι η επιγνωση του ανθρωπου ότι εχει ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΔΕΔΑΝΕΙΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟΝ. Ετσι μπορει να ολοκληρωθει ως υποσταση με θεανθρωπινο πληρωμα.Για να μετασχηματισθη το εξουθενημενο από την αμαρτια σωμα και να καταστει ΣΥΜΜΟΡΦΟΝ ΤΩ ΣΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ…απαιτειται μακροχρονιος αγωνας νηστειας και μετανοιας.Το σωμα προερχομενο από τη γη φερεται προς τα κατω & επιβαρυνει το πνευμα με τη φθαρτοτητα & τη θνητοτητα του.Στη καρδια ο χριστιανος ανακαλυππτει ότι η υπαρξη του είναι αρρηκτα συνδεδεμενη με το είναι ολης της ανθρωποτητος …..Η αγαπη του ΧΡΙΣΤΟΥ παρεχει σε αυτόν την αισθηση ότι ολο το γενος των ανθρωπων είναι αναποσπαστο μερος της υπαρξεως του……Βλεπει τον κοσμο εν πνευματι, οπου & αν βρισκεται & ζει βαθια τα παθηματα του.Εχει απεναντι στον κοσμο τα ιδια αισθηματα οου εχει & ο θεος & εμπνεεται από την ιδια την αγαπη.Πασχει υπερ ολου του κοσμου & προσευχεται γι αυτόν με τη συνειδηση ότι Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΗΜΩΝ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΗΜΩΝ.

Ο Γεροντας οριζει την προσευχη ως ατελευτητη δημιουργια, γιατι με αυτή δινεται στον ανθρωπο το προνομοιο να γινει συνεργος θεου για την ολοκληρωση του ως προσωπου.Δεχεται το χαρισμα να αναδειχθη ο ιδιος αυτουργος της τελειωσεως της ΥΠΟΣΤΑΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΑΡΧΗΣ.Το εργο του αγωνα αυτου είναι γεματο ΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΕΜΠΝΕΥΣΗ, ΚΑΛΛΟΣ, & ΜΕΓΑΛΕΙΟ, είναι υψηλο & δημιουργικο ….Ολος ο αγωνας της προσευχης στοχευει στην ανευρεση & κατακτηση της καρδιας. Την οδο αυτή φραζει μονον η ΚΕΝΟΔΟΞΙΑ.