«Εμοί δε μη γένοιτο καυχάσθαι ει μη εν τω σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δι’ ου εμοί κόσμος εσταύρωται καγώ τω κόσμω» (Γαλ. 6, 14).
«Εμείς με την χάρη του Θεού φτάσαμε σχεδόν στο μέσο της νηστείας, όπου αισθανόμαστε αδυναμία και η δυσκολία μεγάλωσε. Το ένα είναι ο Πανάγιος Σταυρός, το ξύλο, το οποίο χαρίζει ζωή, του κόσμου η χαρά, των πιστών η δύναμη, των δικαίων το στήριγμα, των αμαρτωλών η ελπίδα. Γι’ αυτό σήμερα η Αγία Μητέρα μας, η του Χριστού Εκκλησία προβάλλει να τον προσκυνήσουμε ευλαβώς και να λάβουμε την χάρη και την δύναμη, για να τελειώσουμε τον αγώνα της νηστείας.
Η δεύτερη βοήθεια είναι η δεσποτική φωνή του σημερινού Ευαγγελίου, η οποία μας προσκαλεί, να σηκώσουμε στους ώμους μας τον σταυρό μας και να ακολουθήσουμε τον Χριστό, ο οποίος μας καλεί.
Υπάρχει και τρίτη αιτία, όπως αναφέρει ο Μ. Συναξαριστής. Όταν ένας βασιλεύς πρόκειται να πάη σε κάποια πόλη η κάποια περιοχή προπορεύονται οι σημαίες και τα σκήπτρα και μετά έρχεται ο βασιλεύς νικητής και θριαμβευτής. Έτσι και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, επειδή πρόκειται μετά από λίγο να δείξη σε μας την νίκη κατά του θανάτου και να παρουσιασθή με δόξα την ημέρα της Αναστάσεως, γι’ αυτό έστειλε πρώτα το σκήπτρο του, την βασιλική σημαία, τον ζωοποιό Σταυρό, που γεμίζει τις καρδιές μας από χαρά και αγαλλίαση και μας προετοιμάζει, για να υποδεχθούμε μετά από λίγο αυτόν τον βασιλέα και να τον ανευφημήσουμε ως λαμπρό θριαμβευτή. Στο μέσο δε της Αγίας Τεσσαρακοστής παρουσιάζεται το Τίμιο Ξύλο, επειδή η Αγία Τεσσαρακοστή μοιάζει με την πικρή πηγή της Μερράς, για την συντριβή του σώματος και για την πικρία και ακηδία, η οποία προέρχεται από την νηστεία. Όπως λοιπόν μέσα σε εκείνη ο Προφήτης Μωϋσής έβαλε το ξύλο, το οποίο του έδειξε ο Θεός και εγλύκανε το νερό, έτσι και ο Θεός, ο οποίος μας πέρασε από την νοητή Ερυθρά θάλασσα και τον νοητό Φαραώ με το ζωοποιό ξύλο του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, γλυκαίνει την πικρία από την νηστεία και μας παρηγορεί κατά κάποιο τρόπο σαν να ευρισκώμεθα στην έρημο μέχρι να μας φέρη στην νοητή Ιερουσαλήμ με το μέσον της Αγίας Αναστάσεως».
Νικηφόρος Θεοτόκης
«Εμείς με την χάρη του Θεού φτάσαμε σχεδόν στο μέσο της νηστείας, όπου αισθανόμαστε αδυναμία και η δυσκολία μεγάλωσε. Το ένα είναι ο Πανάγιος Σταυρός, το ξύλο, το οποίο χαρίζει ζωή, του κόσμου η χαρά, των πιστών η δύναμη, των δικαίων το στήριγμα, των αμαρτωλών η ελπίδα. Γι’ αυτό σήμερα η Αγία Μητέρα μας, η του Χριστού Εκκλησία προβάλλει να τον προσκυνήσουμε ευλαβώς και να λάβουμε την χάρη και την δύναμη, για να τελειώσουμε τον αγώνα της νηστείας.
Η δεύτερη βοήθεια είναι η δεσποτική φωνή του σημερινού Ευαγγελίου, η οποία μας προσκαλεί, να σηκώσουμε στους ώμους μας τον σταυρό μας και να ακολουθήσουμε τον Χριστό, ο οποίος μας καλεί.
Υπάρχει και τρίτη αιτία, όπως αναφέρει ο Μ. Συναξαριστής. Όταν ένας βασιλεύς πρόκειται να πάη σε κάποια πόλη η κάποια περιοχή προπορεύονται οι σημαίες και τα σκήπτρα και μετά έρχεται ο βασιλεύς νικητής και θριαμβευτής. Έτσι και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, επειδή πρόκειται μετά από λίγο να δείξη σε μας την νίκη κατά του θανάτου και να παρουσιασθή με δόξα την ημέρα της Αναστάσεως, γι’ αυτό έστειλε πρώτα το σκήπτρο του, την βασιλική σημαία, τον ζωοποιό Σταυρό, που γεμίζει τις καρδιές μας από χαρά και αγαλλίαση και μας προετοιμάζει, για να υποδεχθούμε μετά από λίγο αυτόν τον βασιλέα και να τον ανευφημήσουμε ως λαμπρό θριαμβευτή. Στο μέσο δε της Αγίας Τεσσαρακοστής παρουσιάζεται το Τίμιο Ξύλο, επειδή η Αγία Τεσσαρακοστή μοιάζει με την πικρή πηγή της Μερράς, για την συντριβή του σώματος και για την πικρία και ακηδία, η οποία προέρχεται από την νηστεία. Όπως λοιπόν μέσα σε εκείνη ο Προφήτης Μωϋσής έβαλε το ξύλο, το οποίο του έδειξε ο Θεός και εγλύκανε το νερό, έτσι και ο Θεός, ο οποίος μας πέρασε από την νοητή Ερυθρά θάλασσα και τον νοητό Φαραώ με το ζωοποιό ξύλο του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, γλυκαίνει την πικρία από την νηστεία και μας παρηγορεί κατά κάποιο τρόπο σαν να ευρισκώμεθα στην έρημο μέχρι να μας φέρη στην νοητή Ιερουσαλήμ με το μέσον της Αγίας Αναστάσεως».
Νικηφόρος Θεοτόκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου