Στην Ιάβα ζεῖ ἕνα εἶδος ἀράχνης πού λέγεται «ὠχρόκερως τῆς Ἰάβας». Ἡ ἀράχνη αὐτὴ ἐκκρίνει ἕνα ὑγρὸ τὸ ὁποῖο, ὅταν στεγνώσει, σχηματίζει μία γραμμή. Ἡ γραμμὴ αὐτὴ ἔχει μία μυρωδιὰ πολὺ μεθυστικὴ καὶ μία πολὺ γλυκιὰ γεύση. Συγχρόνως ὅμως, ἔχει καὶ ναρκωτικὴ δύναμη. Τα ζωύφια ἑλκύονται ἀπὸ τὸ μεθυστικὸ ἄρωμα αὐτοῦ τοῦ ὑγροῦ, τὸ τρῶνε καὶ ναρκώνονται. Ἔτσι ἡ ἀράχνη μὲ τὴν ἡσυχία της ἔπειτα κατασπαράσσει τὸ θύμα της. Ἔτσι παρομοίως καὶ οἱ ἡδονὲς καὶ οἱ ὁλονύχτιες διασκεδάσεις, ἔχουν μία μεγάλη ἑλκυστικότητα καὶ φέρνουν μία πρόσκαιρη χαρά. Οἱ νέοι (ἐπὶ τῷ πλεῖστον), νομίζοντας ὅτι σ' αὐτὰ ὑπάρχει τὸ νόημα τῆς ζωῆς, πίνουν ἀχόρταγα τὸ ποτήρι τους, τὸ ὁποῖο στὴν ἀρχὴ εἶναι γλυκό... γλυκύτατο, ὅμως στὸν πυθμένα ὑπάρχει, διαπιστώνουν, ἕνα δηλητήριο. Ἀφοῦ λοιπὸν σὰν τὰ ζωύφια, πού τρῶνε τὸ γευστικὸ ὑγρὸ τῆς ἀράχνης, ναρκώνονται, στὴ συνέχεια διάβολος μὲ τὴν ἡσυχία του, τοὺς κατασπαράσσει.
✞ Γέροοννττα ΣΕΡΑΦΕΊΜ
ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου