Τόσο πολύ ζωντανός είναι ο Άγιος Εφραίμ. Τόσο πολύ κοντινός όσο είναι μια απλή καλημέρα που τη λες γελαστά και καλόκαρδα σε κάποιον στενό συγγενή σου. Τόσο πολύ ανοιχτός και τόσους πολλούς προσκαλεί που νομίζεις ότι είναι Κυριακή και ο Άγιος έχει φτιάξει εδέσματα. Τόσο πολύ προσηνής και τόσο πολύ δεκτικός που δεν το αξίζουμε τόσο.
Κανέλλα και μέλι και γεύσεις είναι ο Άγιος Εφραίμ. Φιλόξενο τζάκι του χειμώνα και λευκή μαργαρίτα της Άνοιξης και λεπτό αεράκι του Αυγούστου. Είναι ζεστούλης ο Άγιος κι έχει καρδιά μικρού παιδιού. Γι’ αυτό, πλησιάζει τους πάντες και αμέσως αποκτάει φιλίες. Λες και το θέλει πολύ να βουτάει σβησμένες ψυχές και μετά να τις κάνει λαμπάδες.
Ευλόγησε, φαίνεται, ο Κύριος αυτήν την πλατιά κοινωνικότητα που εκδηλώνει ο Άγιος Ευφραίμ με τους ανθρώπους που είναι στον κόσμο. Παρακινεί ο Θεός από πάνω και ο Άγιος ξετρυπώνει ψυχές μέσα από τους βούρκους και τα έλη και τα χλωμά διαμερίσματα των πόλεων. Λες και ψάχνει τις νύχτες και τις μέρες με φακούς και χτυπώντας τις πόρτες. Λες και βγάζει υφάλμυρο ιδρώτα και λαχανιάζει ανεβαίνοντας σκαλιά.
Μάς εντοπίζει ο Άγιος Εφραίμ και ξάφνου αλλάζουνε τα πάντα. Για ψάρεμα βγαίνει ο Άγιος και πιάνει ψυχές που ζέβουνε: εμάς, τα πτώματα, τους μαύρους! τα κουφάρια που δερνόμαστε στη θάλασσα και νομίζουμε πως κάτι κάνουμε. Έτσι μάς ψαρεύει ο Άγιος: ως επιπλέοντα έρμαια που τα πηγαίνει το κύμα πέρα δώθε ωσάν απροσεύχητα συντρίμμια.
Γινήκαμε η λεία του Αγίου και πιάσαμε το δέκα το καλό. Μάς πήρε ο Άγιος και μάς κούρεψε, μάς έβγαλε τις τσίμπλες απ’ τα μάτια, μάς καθάρισε τις λίγδες στις φανέλες, μάς έλουσε με λίγο σαπούνι και μέσα σε λίγο καιρό σουλούπωσε τις έρπεις και τις μάστιγες. Σύρμα χρειάστηκε ο Άγιος για να τρίψει την πίσσα του μυαλού μας. Με τίποτα δεν παίρναμε εμπρός. Κι όμως ο Άγιος επέμεινε σαν πατέρας που στέργει τα παιδιά του. Έτσι λιγάκι σαν άνθρωποι, με ότι συμμάζεψε ο Άγιος, γυρίσαμε πίσω στον Κύριο για να πάρουμε νέα ευλογία και να βάλουμε νέα αρχή.
Εγγυήθηκε ο Άγιος για εμάς ενώπιον του ίδιου του Θεού. «Γι’ αυτόν εγγυώμαι εγώ» έτσι θα είπε στον Κύριο. «Και γι’ αυτόν, και γι’ αυτήν, και για τούτους εδώ εγγυώμαι». Με τον Άγιο Εφραίμ αγαπηθήκαμε και κάνουμε τόσες προσπάθειες για να μην τον εκθέσουμε στον Κύριο. Αποτυγχάνουμε, όμως, με κρότους, γιατί πέφτουμε στις ίδιες παγίδες, μη έχοντας λίγη εγκράτεια και μη στύβοντας λίγη ταπείνωση.
Πλένει ο Άγιος τα άπλυτα όλον αυτόν τον καιρό. Μάς έχει ακόμη με τις βούρτσες κι εμείς δε ξεβρομίζουμε με τίποτα. Έπιασε ψείρα η ψυχή μας και σαν τις μαμάδες ο Άγιος κρατάει το χτένι στον νιπτήρα. Βάσανο είναι το ξεψείρισμα όταν έχεις να κάνεις με ψυχές. Βουτάς και ζουπάς τη μία ψείρα, πετάγονται δύο ακόμη. Ούτε που έχουμε ιδέα τι τραβάει ο Άγιος μ’ εμάς: τρέχει! πρεσβεύει! δέεται! μήπως και γίνουμε άνθρωποι.
Τρέχει ο Άγιος Εφραίμ να μάς ξυπνήσει το πρωί της Κυριακής για να πάμε στη Θεία Λειτουργία. Τρέχει ο Άγιος Εφραίμ να μάς δώσει κανένα σινιάλο πριν προλάβουμε να πέσουμε σε σφάλμα. Τρέχει ο Άγιος Εφραίμ να μάς δώσει κανένα σιρόπι όταν είμαστε λίγο θλιμμένοι.
Ενδιαφέρεται πολύ ο Άγιος να μάς βρει έναν καλόν πνευματικό που θα είναι ταιριαστός με τον καθένα μας για να κάνουμε καλή εξομολόγηση και να ζούμε ζωή πνευματική. Προσπάθειες κάνει ο Άγιος να μάς βάζει να διαβάζουμε βιβλία που γράφουν του Θεού τα πράγματα.
Νοιάζεται ο Άγιος Ευφραίμ να μάς βρει την κατάλληλη κοπέλα για να φτιάξουμε σπίτι καλό που θα τιμάει τον Θεό και την Ελλάδα. Κι άμα έχουμε κλίση αλλιώτικη και κλήση από τον ίδιο τον Θεό, πάλι το φροντίζει ο Άγιος και μάς βρίσκει ένα καλό μοναστήρι για να μπούμε στον στρατό του Βασιλέως και να ζήσουμε εκεί ως μοναχοί.
Ο Άγιος δεν είναι μακριά μας. Ίσως πιο κοντά από τα ρούχα μας, τόσο κοντά είναι Άγιος. Ο Άγιος είναι μέσα στα παπούτσια μας και πελματώνεται τα πέλματα μας. Ο Άγιος διακονεί την αγιότητα και βουτάει σε θάλασσες και πάγους για να τραβήξει επάνω τις ψυχές.
Ευλογεί ο Θεός τα πάντα. Βήμα δεν κάνει ο Άγιος χωρίς την ευλογία του Κυρίου. Εξάλλου και τίποτα δε δίνεται άμα δεν το δώσει ο Κύριος. Γνωρίζει ο Θεός το πότε, το πώς, το γιατί. Ο Άγιος Ευφραίμ πρεσβεύει και εξάπαντος ο Κύριος κρίνει το πότε θα βρέξει τα δώρα Του.
Είναι επιθυμία του Κυρίου να προβάλλεται ο Άγιος Εφραίμ και ο κόσμος να παίρνει δωρεές δια μέσου των ευχών των Αγίου. Έτσι δοξάζει ο Κύριος αυτόν που μαρτύρησε και κάηκε για χάρη της Αγίας Πίστεως. Έτσι ο Κύριος Ιησούς προσκαλεί και όλους εμάς να προσευχόμαστε στον Άγιο Εφραίμ και άρα να έχουμε φίλο και διδάσκαλο αγίας ζωής που κι εμείς επιθυμούμε να τη ζήσουμε και είθε να τη ζήσουμε όλοι μας.
Μήνες ολόκληρους οκτώμισι βασανίστηκε ο Άγιος Εφραίμ. Επί διακόσιες πενήντα ημέρες οι Τούρκοι κατέσχιζαν τον Άγιο και έσπαζαν κάθε ημέρα τα ήδη σπασμένα οστά και τις ήδη σπασμένες κλειδώσεις. Βρύσες ανοίγονταν το αίμα και ο πόνος βαρούσε σαν τύμπανο. Με ξυλιές, με βουρδουλιές, με φτυσίματα: έτσι είχαν οι Τούρκοι τον Άγιο.
Παρέλυσαν τα χέρια του Οσίου. Τα πόδια το ίδιο ακριβώς. Το σαγόνι είχε φύγει από τη θέση του ήδη από τις πρώτες ημέρες. Το πώς υπήρχε κεφάλι στη θέση του μόνον ο Θεός το γνώριζε. Κι όμως, οι εχθροί της Πίστεως δεν είχαν ακόμη ξεθυμάνει και φούντωναν όλο περισσότερο, γιατί ο Άγιος ακόμη κρατούσε χωρίς να αρνείται την Πίστη του. Οκτώμισι μήνες με τα ξύλα (!) και ο Άγιος ακόμη προσευχόμενος!
Χραπώσανε οι Τούρκοι τον Άγιο και μετά από τόσο καιρό θελήσανε πια να τον τελειώσουνε. Τον δέσανε σε μια μουριά όλον κρεμασμένο ανάποδα, κάτω στο χώμα το κεφάλι και πάνω στο δέντρο τα πόδια να είναι δεμένα με τριχιά. Πήρανε, τότε, ένα δαυλί, ένα ξύλο αναμμένο με φωτιά, και το έχωσαν μέσα στην κοιλιά του! ναι, το έκαναν! σπρώξανε στα σπλάχνα του Αγίου ένα ολόκληρο ξύλο με φωτιά. Στην κοιλιά!
Εμάς τους μαλθακούς ανθρώπους ένα σπίρτο μπορεί να μάς κάψει και πεταγόμαστε πάνω στο ταβάνι. Κοιτάμε να βάλουμε νερό, λίγο πάγο να βρούμε στο ψυγείο. Κι αν το κάψιμο τύχει μεγαλύτερο, ακόμη περισσότερο ουρλιάζουμε και κάνουμε σαν τους τρελούς. Υπολογίζουμε τώρα το κάψιμο που υπέστη ο Άγιος Εφραίμ από ολόκληρο ξύλο αναμμένο που μπήκε στα σπλάχνα της κοιλιάς του. Άραγε ποιο σχόλιο γραπτό και ποια πιθανή παρομοίωση μπορεί να περιγράψει τη στιγμή;
Μεγαλομάρτυς ο Άγιος Εφραίμ γιατί βίωσε μαρτύριο μεγάλο, τόσο μεγάλης διάρκειας και με τόσο αποτρόπαιο τέλος, που άμα δεν είσαι του Θεού, δεν μπορείς να το αντέξεις τέτοιο πράγμα. Μεγαλομάρτυς ο Άγιος Εφραίμ γιατί φάνηκε ίδιος σε μαρτύριο, και σε πόνο, και σε θάρρος, με όλους τους μεγάλους Μάρτυρες που γνώρισε ποτέ η Πίστη μας.
Ορίστε ποιον έχουμε φίλο και για ποιον καμαρώνουμε εμείς. Τον φοράμε φυλαχτό στο στήθος μας. Τον έχουμε εικόνα στα σπίτια μας. Βρίσκεται μέσα στα αμάξια μας. Βρίσκεται μέσα στις δουλειές μας. Αναπαύεται στα βλέφαρα μας. Εργάζεται μέσα στις παλάμες μας. Μάς ντύνει καλά στο κρύο. Μάς κάνει αέρα στη ζέστη. Μάς σπουδάζει. Μάς διαβάζει. Μάς παντρεύει. Μάς κουρεύει καλογέρους και καλόγριες. Μάς κάνει, μάς φτιάχνει. Ροφήματα φέρνει ο Άγιος να πιούμε οι φίλοι μαζί.
Γέμισε η Ελλάδα και η Γης με φίλους του Αγίου Εφραίμ. Γινήκαμε οικείοι του Αγίου και πηγαίνουμε επίσκεψη στα θαύματα. Θαύματα να δούνε τα μάτια σου και θαύματα να ακούσουν τα αυτιά σου. Να έχεις τον διαθέσιμο χρόνο να διαβάσεις τα χιλιάδες θαύματα. Γιατί ετούτος ο Άγιος Ευφραίμ τόσο εύκολα κάνει τα θαύματα όσο εύκολα κυλάει το νερό.
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός έδωσε Εφραίμ Μεγαλομάρτυρα που τώρα εμείς τον χαιρόμαστε και εισπράττουμε όλα τα καλά. Ο Κύριος παρέδωσε Άγιο και το έπραξε τούτο απλόχερα. Αιτούμαστε στον Άγιο Ευφραίμ πρωί, μεσημέρι και βράδυ, αφού πλούσιο τον έδωσε ο Θεός.
Παράδεισο πρώτα αιτούμαστε. Πρώτα να μπούμε στον Παράδεισο. Και ύστερα, κάνουμε μια σκέψη, πως θα μπορούσε να μάς βάλει ο Θεός στην αιώνια συνοδεία του Αγίου, αιωνίως δηλαδή χαριτωμένους να βρισκόμαστε δίπλα στον Άγιο. Για πάντα, με τον Άγιο, αμήν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου