ΠΕΡΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΖΩΣ ΤΟΥ Π. ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ.
ΠΕΡΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ:
Εκουσιως εβυθυζομην εις τα βαθη του σκοτους (λεει ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ). Το κινητρο οπερ παρεκινει εμε εις την προσπαθειαν να απεκδυθω την δοθεισαν εις ημας μορφη ΥΠΑΡΞΕΩΣ πληρη αναποφευκτων παθηματων υπηρξεν η αναζητησις του ΑΣΑΛΕΥΤΟΥ ΕΙΝΑΙ.Κατα την καλλιτεχνικη μου εργασια εις στιγμη κατά την οποιαν εφαινετο εις εμε ότι συνελαμβανον το θαυμα του καλλους, επεθυμουν να διαταξω την στιγμη εκεινη όπως μη παρελθη.Ουδεν όμως παρεμενε σταθερο: Τα παντα εφερον σφραγιδα της φθορας. Και η πληγη εφηπλουτο επι της ψυχης.
Τι ακριβως όμως κατεθλιβεν εμενα; Υπηρχε στοιχειον τι αποστροφης προς το παραλογον παντος ότι είναι καταδικασμενον εις ολεθρον, ο θανατος ενεπνεεν εις εμε φοβον &ΑΠΕΧΘΕΙΑΝ: Δεν είναι ουτος η λυσις του προβληματος εν αυτω ησθανομην την αρνησιν παντος υπαρκτου.Κατενοουν εν πνευματι το αναποφευκτο τελος ΤΗΣ ΓΗΣ & ΤΩΝ ΕΝ ΑΥΤΗ ΕΡΓΩΝ. Ουδαμου εφαινετο σωτηρια, το παν κατεποντιζετο εις την αβυσσον του αιωνιου σκοτους.
Η διψα του αμεταθετου ΕΙΝΑΙ εβασανισεν εμε. Εις τα μυχια της καρδιας μου εζη η πιστις εις τι άλλο είναι, ελευθερο της νοσου της ακαταπαυστου γενεσεως & εν συνεχεια της αναποφευκτου διαλυσεως.
Εφερομην προς αυτό δια της αρνητικης οδου: της γηινης μορφης –ζωης & της νοερας καταδυσεως εις την ιδεαν του ΚΑΘΑΡΟΥ ΕΙΝΑΙ. Κατανοησας εσφαλμενως το Ευαγγελιον προεβην κατ’ εικονα τον καιρον εις ασυνετον εκλογη η ουσια της οποιας συνιστατο εις την επιστροφη εις το μη ον, εκ του οποιου η βουλη του ΑΓΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ εκαλεσε παντας ημας.
ΔΕΝ ΑΝΤΕΛΗΦΘΗΝ ΤΑΧΕΩΣ ΤΗΝ ΠΛΑΝΗ ΜΟΥ.
Ουτως εφθασα μεχρι του οριου εκεινου περαν του οποιου η σκεψις δεν ηδυνατο να πορευθη & πασα η υπαρξις μου κατεστη μια προσδοκια της ελευσεως του Πνευματος της Αληθειας.Οταν αποκαλυπτηται εις ημας ο ΟΝΤΩΣ ΩΝ ΘΕΟΣ δια της προσεγγισεως του είναι Αυτου προς ημας η βιωθεισα υφ’ ημων αλλαγη είναι τοσουτον μεγαλη κατά το περιεχομενο αυτης ώστε η στενοτης ημων αδυνατει να χωριση αυτην.
Η καρδια εν τουτοις ζη ΑΥΤΟΝ εν απεριγραπτω αρμονια αγαπης, ο δε νους σιγα τρωθεις εκ της υπερ εννοιαν ορασεως.
Ο ιδιος ο ανθρωπος ελεηθης απροσδοκητως υπο του θεου, ουδολως διατιθεται να διηγηται εις αλλους περι της Ανωθεν δωρεας αλλ’ η ψυχη αυτου σωφρονως διαφυλαττει εν τη καρδιαν αυτης τον ευρεθεντα θησαυρον.Ουτω συνεβαινε & μετ’ εμου εν τη πλειον του ημισεως αιωνος ασκησει μου ….
Εκ της συναντισεως των επικλησεων μου, μετα των κινησεων ΑΥΤΟΥ αιτινες συγκατεβαινον προς εμε, ανεκαλυψα αιφνης ΑΥΤΟΝ εν εμοι υπο το Ονομα ΕΓΩ ΕΙΜΙ.
Εκτοτε ηρχισεν η επιστροφη μου: Ειδον το ΕΙΝΑΙ εν προοπτικη αντιστροφω εκεινης, εν τη οποια κατενοουν ΑΥΤΟ προ του ευλογημενου τουτου θαυματος.
Ουτος ο θεος δια της χειρος Αυτου ηρπαξεν εμε, κατά την ολεθριαν πτησιν μου επανω της αβυσσου του ΣΚΟΤΟΥΣ, & εκαλεσεν εμε εις τον χωρον εκεινον εκ του οποιου ειδον το φως της Βασιλειας Αυτου.Οτε ελαβε περας η εξωχρονικη αυτή ορασις ευρον εμαυτον εις μεσην κατασταση:
Εβλεπον εισετι το φως, αλλα τροπον τινα μακροθεν, συγχρονως δε ενεθυμουμην εναργως & ΗΣΘΑΝΟΜΗΝ ΕΙΣΕΤΙ ΕΝΤΟΣ ΜΟΥ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΤΗΣ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑΣ. Τοτε φρικη κατελαβε το πνευμα μου δια το παρελθον μου & Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΠΑΡΑΔΟΘΕΙΣΑ ΕΙΣ ΚΛΑΥΘΜΟΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΕΦΕΡΕΤΟ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ.
Αυτή αυτή η τεχνη ητις ενωριτερον ητο το πλεον ουσιωδες στοιχειο της ζωης μου – ως προς την γνωσιν του κοσμου δια της θεωριας της ορατης οψεως αυτου, δια του θαυμασμου ενωπιον του μυστηριου του καλλους – παρουσιαζετο εις εμε ως περιωρισμενη & ΑΝΕΠΑΡΚΗς ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΙΝ ΤΟΥ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟΥ ΥΠ’ ΕΜΟΥ ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΕΙΙΝΑΙ. Παντα τα παλαια ατινα επειτα εφαινετο εις εμε αφελη, συχνοτερον δε βλελυγμα κατερρευσαν.
Την θεσιν αυτων κατελαβε παραφορος προσευχη ητις μετεφερεν εμε εις αλλας σφαιρας του ΕΙΝΑΙ.Αυτη ουχι ανευ παλης διερρηξε τους προγενεστερους δεσμους μου ιδιαιτερως προς την τεχνη, τουτο δε διηρκησεν επι μηνας, πριν η δυνηθω να αναχωρησω δια το ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ.
Το υπερβαλλον της κλησεως την οποιαν προβαλλει ενωπιον ημων ο ΧΡΙΣΤΟΣ, δεν πρεπει να αποτρεπη ημας από της εκπληρωσεως αυτης, αλλα αντιθετως να εμπνεη.
Ο Δημιουργος της φυσεως ημων γνωριζει καλλιον ημων οποιαι είναι αι εσχαται δυνατοτητες αυτης ….Η προσκλησις του θεου απευθυνεται εις παντας, η εκλογη όμως εξαρταται εκ της απαντησεως μας.
Εκ της πειρας ημων πειθομεθα ότι ο Κυριος ερριψεν ημας εις μεγαλη συγκρουσιν της πιστεως μετα της απιστιας, & ο αγων ημων διεξαγεται υπο ακρως ανισους ορους.
Αγωνιζομενοι δια την προσωπικη μας αναστασιν, αγωνιζωμεθα συγχρονως & δια την γενικην ανασταση παντων των απ’ αιωνος ανθρωπων, οιτινες ηλθον εις την ζωην ταυτην.
Ο Κυριος εδικαιωσεν & ηγιασε κατά σαρκας αυτου.
Ουτως εκαστος εξ ημων εάν ακολουθηση τας εντολας του ΧΡΙΣΤΟΥ δυναται να αποκαταστηση δια των δακρυων της μετανοιας την αμαυρωθεισαν εν ημιν εικονα του θεου ουτω δε να δικαιωση εαυτον εν τη προσωπικη αυτου υπαρξει και να συντελεσει εις την δικαιωσιν των προγενεστερων ημων γενεων.
Παντες ημεις φερομεν εν εαυτοις την αμαρτωλον κληρονομιαν των πατερων, παππων & προπαππων ημων.
Η ΗΜΕΤΕΡΑ ΔΕ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΤΑΙ ΘΕΤΙΚΩΣ & ΕΠ’ ΑΥΤΟΥΣ ΔΙΟΤΙ ΕΝΕΚΑ ΤΟΥ ΕΝΙΑΙΟΥ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΗΜΩΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΡΟΠΟΝ ΤΙΝΑ ΤΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΝ.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΣΩΣΕΤΑΙ ΜΟΝΟΣ.
ΠΗΓΕΣ: ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ Π. ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ
ΟΨΟΜΕΘΑ ΤΟΝ ΘΕΟΝ.
ΑΣΚΗΣΗ & ΘΕΩΡΙΑ.
ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ Π. ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ:
ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ: ΖΑΧΑΡΙΑ ΕΣΣΕΧ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου