Τέσσερις εἶναι οἱ γενικοὶ τρόποι ἐγκατάλειψης ἀπὸ τὸν Θεό. 

- Πρώτη εἶναι ἡ ἐγκατάλειψη κατ’ οἰκονομίαν, ὅπως συνέβη στὴν περίπτωση τοῦ Κυρίου (Ματθ. 27:46), ὥστε μὲ τὴ νομιζόμενη ἐγκατάλειψη νὰ σωθοῦν οἱ ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ἦταν ἐγκαταλειμμένοι. 

- Ἔπειτα, αὐτὴ πού ἔχει σκοπὸ τὴ δοκιμασία, ὅπως συνέβη στὸν Ἰὼβ (Ἰὼβ 40:8) καὶ τὸν Ἰωσὴφ (Γέν. 39:7-20), γιὰ νὰ ἀναδειχτοῦν ὑποδείγματα, ὁ ἕνας τῆς ἀνδρείας καὶ ὁ ἄλλος τῆς σωφροσύνης. 

- Κατόπιν, αὐτὴ πού γίνεται ὡς πατρικὴ παιδαγωγία, ὅπως συνέβη στὸν ἀπόστολο Παῦλο (Β’ Κορ. 12:7), γιὰ νὰ ταπεινοφρονεὶ καὶ ἔτσι νὰ φυλάξει τὴν ὑπερβολικὰ μεγάλη χάρη πού ἔλαβε. 

- Καὶ τέλος, ἡ ἐγκατάλειψη πού ὀφείλεται σὲ ἀποστροφὴ τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἔγινε μὲ τοὺς Ἰουδαίους, ὥστε μὲ τὴν τιμωρία νὰ λυγίσουν καὶ νὰ μετανοήσουν. 

Ὅλοι ὅμως οἱ τρόποι ἀποβλέπουν στὴ σωτηρία καὶ εἶναι γεμάτοι ἀπὸ τὴ θεϊκὴ ἀγαθότητα καὶ φιλανθρωπία. 

Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς      

https://invite.viber.com/?g2=AQA3d5zadzHOWEkm4g0bKWrVVx56qHbqV2ekqs3jKGwpZkG3Dmu3M4NUF%2B2a7LcJ