Η ΟΣΙΑΚΗ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ!!

 Ο Άγιος μας Νεκτάριος ο θαυματουργός. Ευωδιάζουν τα Άγια λείψανα του.

Προτού ξεψυχήσει έβλεπε μπροστά του ανοιγμένους τους ουρανούς και τους αγγέλους κατά χιλιάδες να τον υποδέχονται.

Στάθηκε λίγο προτού ξεψυχήσει και αφουγκράστηκε.

Από ψηλά κάποια γνώριμη φωνή κάποια όλόγλυκια φωνη σε ξένη χώρα τον καλούσε. Του είπε.

Είσελθε τέκνον είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου.

Σε αναμένει ο της δικαιοσύνης Στέφανος.

Ο Άγιος Νεκτάριος ρωτά.

Εις εμέ εις εμέ το λέγεις Κύριε ?????????

:

Πρόλαβαν να ψιθυρίσουν για στερνή φορά τα χείλη του.

Και ανοίγοντας το στόμα να πάρει ανασεμιά Είδε πως μεταφέρεται:

Παρέδωσε την Αγία του υπομονετική ψυχή στον αγαπημένο του αφέντη.

Στον αφέντη των ουρανών των επίγειων και καταχθονίων.

Η γερόντισσα Ευφημία αναστατώθηκε.

Ήρθε μία σαβανώτρα του νοσοκομείου να βοηθήσει τη Γερόντισσα.

Το νεκρό σώμα μοσχομύριζε

Θεέ και Κύριε!!!!!! Κάτι Πήγε να πει η Γερόντισσα αλλά δεν το μπόρεσε

Για μία στιγμή έβγαλαν τη μάλλινη φανέλα και την πέταξαν πρόχειρα στο διπλανό κρεβάτι ώσπου να προχωρήσουν να τελειώσουν με τα σάβανα.

Ο διπλανός άρρωστος. Ο άνθρωπος που έπασχε από παράλυση των κάτω άκρων κινήθηκε πετάχτηκε όρθιος στάθηκε στα πόδια του και έκανε το σταυρό του.

Φώναξε δυνατά. Σηκώθηκα περπατάω!!!!!!!

Θεέ μου Έγινα καλά!!!!!!!!

Απόρησε η Γερόντισσα. Απόρησαν οι γιατροί και το προσωπικό του νοσοκομείου.

Το νεκρό σώμα μοσχομύριζε.

Μέγα θαύμα!!!!!

: από λαλιά σε λαλιά ακούστηκε μαθεύτηκε η κοίμηση του γέροντα της ριζαρείου.

Και Ένας λαός περικύκλωσε το φέρετρο.

Καθώς Το έφεραν στα σκαλοπάτια του ναού για να πάρουν τουλάχιστον μία φωτογραφία στην πόλη και στο χωριό που τόσο είχε κηρύξει και αγαπήσει.

Και άνοιξαν το καπάκι.

Μούδιασαν. Τάχασαν.

Παρατήρησαν κάτι το ασυνήθιστο το καταπληκτικό.

Από την ήμερη και γαλήνια μορφή έσταζε κάτι σαν ιδρώτα που μοσχομύριζε.

Φώναξαν Θεέ και Κύριε!!!!!!!!!

Οι γυναίκες έκλαιγαν σιωπηλά. μερικές στέναζαν . Μερικές μοιρολογούσαν.

Παππούλη μας λέγανε. προστάτη της φτωχολογιας τι θα απογίνουμε τώρα που μας άφησες?

Τρεις μέρες και τρεις νύχτες κράτησε το λαϊκό προσκύνημα και το λείψανο αδιάκοπα έσταζε μύρο και σκορπούσε όλοτρόγυρα ευωδιά!!!!!!!!

:

Μία από τις τρόφιμες της αδελφότητας ανησύχησε.

Και λέει.

Θα πρέπει να επισπεύσουμε τον ενταφιασμό είπε στην Οσία Ξένη.

Δεν μπορεί Γερόντισσα μου. Σώμα είναι θα βρωμίσει:

:

Το βράδυ που κοιμήθηκε Ιδε ολοζώντανο τον Άγιο ντυμένο τα αρχιερατικά του άμφια.

Σεβασμιώτατε φώναξε και γονάτισε να του ασπαστεί το χέρι.

Βρωμά παιδί μου το χέρι μου????

Τι ρώτησε επιτιμητικά.

Μοσχοβολάει σεβασμιώτατε ψιθύρισε.

Τι μυρίζει?

Λιβάνι και αλόη.

Τότε μη φοβάσαι και για το λείψανο.

Ξύπνησε καταφοβισμένη.

Έτρεξε στο φέρετρο ασπάστηκε τρεις φορές τα κρινοδάχτυλα των χεριών.

Και ξαναπρόσεξε που έτρεχε συνέχεια τη μορφή ιδρώτας και Μύρο.

Τον ενταφίασαν εκεί Πλάγια στο ναό χαμηλά στο Πεύκο.

Το καταπράσινο και φουντωτό Βελινόφυλλο δεντρί που τόσο αυτός καμάρωνε και αγαπούσε.

Εκεί που κάποτε η πρώτη εκείνη Γερόντισσα όταν έσκαβε για να το φυτέψει τοσοδούλι και μικράκι άκουσε την παράδοξη φωνή.

Άφησε τόπο για ένα τάφο.

Ναι τώρα όλα ξεκαθάρισαν.

Ο καλός θεός είχε προδιαλέξει τόπο για το σκήνωμα του διαλεκτού παιδιού Του.

Αμήν Αμήν Αμήν Αμήν Αμήν Αμήν.