Δεν ξέρω, ίσως να ήταν που έφυγα από το σπίτι κλαίγοντας; Μα γιατί κανείς δε με καταλαβαίνει; Η αλήθεια ούτε κι εγώ δεν ξέρω τι μου συμβαίνει. Μέσα λοιπόν από τη θλίψη μου ήρθε αυτό σαν μια λύση.
- Έλα δοκίμασε !
Μέσα στη θλίψη μου δεν είχα κριτήρια και έπεσα απεγνωσμένα στο πρώτο λάθος. Από εκεί άρχισα τον κατήφορο. Γνώριζα πως όλα όσα έκανα ήταν μια απεγνωσμένη φωνή ότι:
– να υπάρχω κι εγώ!
Αυτή η λέξη με έφαγε … «Εγώ» Από τότε τα δοκίμασα όλα. Όχι δεν θα μπω σε λεπτομέρειες. Δεν θέλω να θυμάμαι τίποτα. Γιατί όλα αυτά που έκανα μετά το «έλα δοκίμασε» με μετέτρεψαν σε ένα τίποτα. Δεν υπάρχει λόγος να σας εξιστορήσω ούτε τα χοντρά μα ούτε και τις λεπτομέρειες. Η ουσία είναι πως πια είμαι εξαρτημένος στις ουσίες.
Γυρνάω σπίτι και όλα γύρω μου πια είναι διαφορετικά. Με πέταξαν κυριολεκτικά στο δρόμο. «δεν είσαι εσύ παιδί μου» Κι αν δεν είμαι παιδί τους, τότε άραγε ποιοι είναι οι γονείς μου;
Μια από τις πολλές φορές που μπήκα και βγήκα με το ξύλο από το σπίτι ήταν και η τελευταία που το αντίκρισα. Φεύγοντας πρόσεξα στο σαλόνι του σπιτιού την εικόνα του Χριστού. Θα σας φανεί παράξενο! Αλλά ήδη έγραψα τι λέξη κλειδί. Πρόσεξα ναι, την εικόνα του Χριστού και της Παναγίας. Με αυτό το ιδιαίτερο κοίταγμα προς την εικόνα ένιωθα κάτι το ιδιαίτερο να με λούζει. Ένιωθα ζωντανή την παρουσία Του Θεού να μου μιλάει και να μου λέει σ’ αγαπώ!
- Έλα δοκίμασε !
Μέσα στη θλίψη μου δεν είχα κριτήρια και έπεσα απεγνωσμένα στο πρώτο λάθος. Από εκεί άρχισα τον κατήφορο. Γνώριζα πως όλα όσα έκανα ήταν μια απεγνωσμένη φωνή ότι:
– να υπάρχω κι εγώ!
Αυτή η λέξη με έφαγε … «Εγώ» Από τότε τα δοκίμασα όλα. Όχι δεν θα μπω σε λεπτομέρειες. Δεν θέλω να θυμάμαι τίποτα. Γιατί όλα αυτά που έκανα μετά το «έλα δοκίμασε» με μετέτρεψαν σε ένα τίποτα. Δεν υπάρχει λόγος να σας εξιστορήσω ούτε τα χοντρά μα ούτε και τις λεπτομέρειες. Η ουσία είναι πως πια είμαι εξαρτημένος στις ουσίες.
Γυρνάω σπίτι και όλα γύρω μου πια είναι διαφορετικά. Με πέταξαν κυριολεκτικά στο δρόμο. «δεν είσαι εσύ παιδί μου» Κι αν δεν είμαι παιδί τους, τότε άραγε ποιοι είναι οι γονείς μου;
Μια από τις πολλές φορές που μπήκα και βγήκα με το ξύλο από το σπίτι ήταν και η τελευταία που το αντίκρισα. Φεύγοντας πρόσεξα στο σαλόνι του σπιτιού την εικόνα του Χριστού. Θα σας φανεί παράξενο! Αλλά ήδη έγραψα τι λέξη κλειδί. Πρόσεξα ναι, την εικόνα του Χριστού και της Παναγίας. Με αυτό το ιδιαίτερο κοίταγμα προς την εικόνα ένιωθα κάτι το ιδιαίτερο να με λούζει. Ένιωθα ζωντανή την παρουσία Του Θεού να μου μιλάει και να μου λέει σ’ αγαπώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου