Ο Κύριος πού κατέβηκε στή γη από τήν αγκάλη[1] του Θεου Πατρός καί εγινε γιά μας δρόμος[2] σωτηρίας, μας διδάσκει γιά τή μετάνοια μέ τήν ευλογημένη καί θεϊκή φωνή του, λέγοντας· «Δέν ηρθα νά καλέσω σέ μετάνοια τούς δικαίους αλλά τούς αμαρτωλούς[3]· ουτε, πάλι εχουν ανάγκη από γιατρό οι υγιεις, αλλά οι αρρωστοι[4]». Αν εγώ τά λέω αυτά, ποτέ νά μή μέ ακούσεις· αν ομως τά λέει ο ιδιος ο Κύριος, γιατί δείχνεις καταφρόνηση, αμελώντας γιά τή ζωή σου; Αν συναισθάνεσαι οτι εχεις μέσα σου τραύματα λογισμων καί πράξεων, γιατί αδιαφορεις εσύ γιά τά κρυφά τραύματά σου; Γιατί φοβασαι τόν Γιατρό; Δέν ειναι αγριος, ουτε επίσης σκληρός, ουτε ασπλαχνος. Δέ μεταχειρίζεται τό μαχαίρι, ουτε επίσης μεταχειρίζεται φάρμακο πικρό καί καυστικό· γιατρεύει μόνο μέ τό λόγο. Αν θέλεις νά ερθεις σ΄ αυτόν, ειναι γεμάτος αγαθά καί γεμάτος ευσπλαχνία. Γιά σένα ηρθε από τήν αγκάλη του Πατρός· γιά σένα εσαρκώθη· γιά νά ερθεις σ΄ αυτόν δίχως φόβο· γιά σένα εγινε ανθρωπος· γιά νά σέ γιατρέψει από τά φοβερά τραύματά σου. Μέ πολλή αγάπη καί μέ ολη τήν αγαθότητά του σέ καλει κοντά του.
Πλησίασε, αμαρτωλέ· γιατρέψου ευκολα· πέταξε από πάνω σου τό βάρος των αμαρτιων· πρόσφερε τήν προσευχή, καί βάλε πάνω στό σάπιο μέρος δάκρυα. Αυτός ο Γιατρός ειναι ουράνιος. Επειδή ειναι αγαθός, μέ δάκρυα καί στεναγμούς θεραπεύει τά τραύματα. Πλησίασε, αμαρτωλέ, στόν αγαθό Γιατρό προσφέροντας τά δάκρυα, σάν τό καλύτερο φάρμακο. Διότι καί ο ουράνιος Γιατρός ετσι θέλει, νά θεραπευθει ο καθένας μέ τά δικά του δάκρυα, καί νά σωθει· διότι αυτό τό φάρμακο δέν ενεργει περισσότερο απ΄ οσο πρέπει, ουτε ερεθίζει τό τραυμα, αλλά σέ γιατρεύει αμέσως. Ο Γιατρός περιμένει νά δει τά δάκρυά σου· πλησίασε· μή φοβηθεις· δειξε του τό τραυμα σου, προσφέροντας καί φάρμακο, τό δάκρυ καί τό στεναγμό. Νά, λοιπόν, εχει ανοιχθει η θύρα της μετανοίας· σπευσε, αμαρτωλέ, προτου νά τήν κλείσει. Δέν περιμένει τόν καιρό, γιά νά αδιαφορεις εσύ, ουτε αυτή η θύρα της μετανοίας, καθώς σέ βλέπει ράθυμο, ανέχεται νά περιμένει τή δική σου καταφρόνηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου