ΑΓΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ Συμ­βου­λές γιά τό η­θος των αν­θρώ­πων καί τήν ε­νά­ρε­τη ζωή, σέ 170 κε­φά­λαια-2-

4.    Τήν α­πό­κτη­ση των χρη­μά­των καί τό πλού­σιο  ξό­δε­μά τους νά τά θε­ω­ρεις  μό­νο σάν φα­ντα­σί­α πού δέν κρατα πα­ρά λί­γο και­ρό,καί ξέ­ρο­ντας ο­τι η ε­νά­ρε­τη  καί θε­ά­ρε­στη ζω­ή δια­φέ­ρει α­πό τόν πλου­το.     Ο­ταν τό με­λετας αυ­τό στα­θε­ρά, ου­τε θά α­να­στε­νά­ξεις, ου­τε θά κραυ­γά­σεις, ου­τε θά κα­τη­γο­ρή­σεις κα­νέ­να, αλ­λά θά ευ­χα­ρι­στεις τό Θε­ό γιά ο­λες τίς ευερ­γε­σί­ες πού σου δί­νει, βλέ­πο­ντας ο­τι οι χει­ρό­τε­ροι α­πό σέ­να στη­ρί­ζο­νται στά λό­για καί στά χρή­μα­τα. Για­τί η ε­πι­θυ­μί­α,η δό­ξα καί η α­γνοια ει­ναι τά πιό κα­κά πά­θη της ψυχης.

5.     Ο λο­γι­κός αν­θρω­πος,προ­σέ­χο­ντας ο ι­διος στόν ε­αυ­τό του,ε­ξε­τά­ζει τί πρέ­πει νά πρά­ξει καί τί τόν συμ­φέ­ρει,κα­θώς καί ποιά ται­ριά­ζουν στήν ψυ­χή καί τήν ω­φε­λουν καί ποιά δέν της ται­ριά­ζουν.Καί ε­τσι α­πο­φεύ­γει ε­κει­να πού βλά­πτουν τήν ψυ­χήν,ως ξέ­να καί για­τί τόν χω­ρί­ζουν α­πό τήν αιώ­νια ζω­ή.

6.     Ο­σο πιό λί­γη πε­ριου­σί­α εχει κα­νείς,τό­σο ευ­τυ­χέ­στε­ρος ει­ναι.Για­τί δέν φρο­ντί­ζει γιά πολ­λά πράγ­μα­τα,γιά υ­πη­ρέ­τες,καλ­λιερ­γη­τές,α­πό­κτη­ση ζώ­ων, Ο­ταν α­φο­σιω­νό­μα­στε σ΄αυ­τά κι υ­στε­ρα μας συμ­βαί­νουν ε­ξαι­τί­ας αυτων δυ­σκο­λί­ες,κα­τη­γο­ρου­με τό Θε­ό.Μέ τήν αυ­θαί­ρε­τη ε­πι­θυ­μί­α μας τρέ­φο­με τό θά­να­το καί ε­τσι μέ­νο­με στό σκο­τά­δι της α­μαρ­τωλης ζωης,μέ­σα  στή πλά­νη,χω­ρίς ν΄α­να­γνω­ρί­ζο­με τόν πραγ­μα­τι­κό ε­αυ­τό μας.

7.    Δέν πρέ­πει κα­νέ­νας  νά λέ­ει ο­τι δέν ει­ναι δυ­να­τό νά κα­τορ­θώ­σει ο αν­θρω­πος τήν ε­νά­ρε­τη ζω­ή, αλ­λά νά λέ­ει ο­τι αυ­τό δέν ει­ναι ευ­κο­λο.Ου­τε μπο­ρουν νά κα­τορ­θώ­σουν τήν α­ρε­τή οι τυ­χό­ντες.Τήν ε­νά­ρε­τη ζω­ή τήν πραγ­μα­το­ποιουν  οσοι αν­θρω­ποι ει­ναι ευ­σε­βεις καί ε­χουν νου  πού α­γαπα τό Θε­ό.Για­τί ο νους των πολ­λων  ει­ναι κο­σμι­κός καί με­τα­βάλ­λε­ται· κά­νει σκέ­ψεις αλ­λο­τε κα­λές, αλ­λο­τε κα­κές· με­τα­βάλ­λε­ται στή φύ­ση καί γί­νε­ται υ­λι­κό­τε­ρος.  Ο νους ο­μως πού α­γαπα τό Θε­ό, τι­μω­ρει τήν κα­κί­α, η ο­ποί­α ερ­χε­ται ε­κού­σια στούς αν­θρώ­πους α­πό τήν α­μέ­λεια τους.