110.Κανένας δέ βλέπει τόν ουρανό καί δέν μπορει νά εννοήσει οσα αυτός περιέχει, παρά μόνο ο ανθρωπος πού φροντίζει νά ζει ενάρετα καί συλλογίζεται καί δοξάζει Εκεινον πού τόν επλασε γιά νά τόν σώσει καί νά του χαρίσει τή ζωή. Γιατί γνωρίζει αυτός ο ανθρωπος πού αγαπα τό Θεό οτι χωρίς τό Θεό τίποτε δέν υπάρχει. Ο Θεός ειναι σέ κάθε τόπο καί σέ κάθε πράγμα, επειδή ειναι απεριόριστος.
111. Οπως βγαίνει ο ανθρωπος από τήν κοιλιά της μητέρας του, ετσι βγαίνει γυμνή καί η ψυχή από τό σωμα. Αλλη καθαρή καί φωτεινή, αλλη λερωμένη από τά σφάλματα καί αλλη μαύρη από τίς πολλές αμαρτίες της. Γι΄ αυτό η ψυχή πού χρησιμοποιει ορθά τό λογικό της καί αγαπα τό Θεό, βάζει στό νου της καί συλλογίζεται τά μετά θάνατον κακά καί ζει μέ ευσέβεια γιά νά μήν καταδικαστει καί πέσει μέσα σ΄ αυτά. Εκεινοι πού απιστουν, ζουν μέ ασέβεια καί αμαρτάνουν, περιφρονώντας οι ανόητοι τά μετά θάνατον.
112. Οπως οταν βγει ο ανθρωπος από τήν κοιλιά της μητέρας του δέν θυμαται τίποτε από τή ζωή πού ειχε εκει, ετσι καί οταν βγεις από τό σωμα δέν θυμασαι τά του σώματος.
113. Οπως οταν βγεις από τήν κοιλιά της μητέρας σου, γίνεται καλύτερο καί μεγαλύτερο τό σωμα σου, ετσι οταν βγεις από τό σωμα καθαρός καί χωρίς κηλίδες, θά εισαι καλύτερος καί αφθαρτος διαμένοντας στούς ουρανούς.
114. Οπως οταν τελειοποιηθει τό εμβρυο μέσα στήν κοιλιά της μητέρας, ειναι ανάγκη νά γεννηθει, ετσι καί η ψυχή οταν συμπληρώσει μέσα στό σωμα τό οριο πού εχει θέσει ο Θεός, ειναι ανάγκη νά βγει από τό σωμα.
115. Οπως μεταχειριστεις τήν ψυχή σου οσο βρίσκεται στό σωμα σου, κατά τόν ιδιο τρόπο θά σέ μεταχειριστει καί αυτή οταν βγεί από τό σωμα. Εκεινος πού περιποιήθηκε τό σωμα του πλούσια καί τρυφηλά, προξενει κακό στόν εαυτό του μετά τό θάνατο, γιατί καταδίκασε τήν ψυχή του ως ανόητος.
116. Οπως τό εμβρυο οταν βγει από τήν κοιλιά της μητέρας του πρόωρα δέν μπορει νά επιβιώσει, ετσι καί η ψυχή οταν βγει από τό σωμα χωρίς νά εχει φτάσει στή γνώση του Θεου μέ τήν ενάρετη ζωή της, δέν μπορει νά σωθει η νά ενωθει μέ τό Θεό.
117.Τό σωμα οταν ενώνεται μέ τήν ψυχή, βγαίνει από τό σκοτάδι της κοιλιας στό φως. Καί η ψυχή οταν ενώνεται μέ τό σωμα, δεσμεύεται στό σκοτάδι του σώματος. Γι΄ αυτό πρέπει νά μισουμε καί νά παιδεύομε τό σωμα σάν εχθρό καί αντίπαλο της ψυχης. Γιατί τά αφθονα καί ορεκτικά φαγητά διεγείρουν τά πάθη της κακίας στούς ανθρώπους, ενω η εγκράτεια στό φαγητό μετριάζει τά πάθη καί σώζει τήν ψυχή.
118. Η οραση του σώματος ειναι τά μάτια ενω η οραση της ψυχης ειναι ο νους. Καί οπως τό σωμα χωρίς μάτια ειναι τυφλό καί δέ βλέπει τόν ηλιο πού φωτίζει τή γη καί τή θάλασσα, ετσι καί η ψυχή πού δέν εχει καλό καί φρόνιμο νου καί ενάρετη ζωή, ειναι τυφλή καί δέν κατανοει τό Θεό, τό δημιουργό καί ευεργέτη των ολων, ουτε Τόν δοξάζει, ουτε μπορει νά απολαύσει τήν αφθαρσία Του καί τά αιώνια αγαθά.
119. Αναισθησία καί μωρία της ψυχης ειναι η αγνοια του Θεου. Γιατί τό κακό γεννιέται από τήν αγνοια, ενω τό αγαθό ερχεται στούς ανθρώπους από τή γνώση του Θεου καί σώζει τήν ψυχή. Αν λοιπόν δέν προσπαθεις νά πραγματοποιεις τά δικά σου θελήματα, αλλά παραμένεις αγρυπνος καί γνωρίζεις τό θέλημα του Θεου, τότε εχεις τό νου σου προσηλωμένο στίς αρετές. Αν ομως φροντίζεις νά κάνεις τίς κακές σου επιθυμίες γιά χάρη της ηδονης, τότε εισαι σάν μεθυσμένος από τήν αγνοια του Θεου καί χάνεσαι σάν τά αλογα ζωα, γιατί δέν συλλογίζεσαι τίς μετά θάνατον τιμωρίες.
120.Πρόνοια ειναι εκεινα πού γίνονται κατά θεία φυσική αιτία, οπως η ανατολή καί δύση του ηλίου καθημερινά καί η καρποφορία της γης. Ετσι καί ο νόμος λέγεται εκεινο πού γίνεται σύμφωνα μέ μιά ανθρώπινη φυσική ανάγκη. Ολα εγιναν γιά χάρη του ανθρώπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου