ΠΕΡΙ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑΣ
Αναισθησία και στα σώματα και στις ψυχές είναι απονεκρωμένη αίσθησης , η οποία από χρόνια ασθένεια και αμέλεια κατέληξε να αναισθητοποιηθεί.
Η αναλγησία είναι πολυκαιρισμένη και μονιμοποιημένη αμέλεια, ναρκωμένη σκέψης. Ο ανάλγητος είναι άφρων φιλόσοφος. Είναι αυτός που εξηγεί το θέλημα του Θεού στους άλλους προς δική του κατάκριση. Αυτός που φιλολογεί σε βάρος του εαυτού του .
Αυτός που είναι τυφλός, και διδάσκει τους άλλους πώς να βλέπουν.
Μιλά στους άλλους για την θεραπεία του τραύματος των, ενώ συνεχώς ερεθίζει και χειροτερεύει το δικό του. Μιλά εναντίον του πάθους, και συνεχώς τρέφεται με όσα το προκαλούν. Εναντίον του πάθους προσεύχεται, και αμέσως τρέχει να το ικανοποίηση.
Ικανοποιώντας το εξοργίζεται κατά του εαυτό του και δεν ντρέπεται τα λόγια του ο ταλαίπωρος.
«Άσχημα κάνω» φωνάζει, και με ευχαριστήση επιμένει στην αμαρτία.
Το στόμα προσεύχεται εναντίον του πάθους, αλλά το σώμα υπέρ αυτού αγωνίζεται.
Περί θανάτου φιλοσοφεί, και συμπεριφέρεται σαν αθάνατος.
Για τον χωρισμό στενάζει, και σαν να είναι αιώνιος αμελεί και νυστάζει.
Μιλά για την εγκράτεια και δίνει αγώνες για την γαστριμαργία.
Μακαρίζει την υπάκουη και πρώτος αυτός παρακούει.
Επαινεί τους προσπαθείς και δεν ντρέπεται να μνησικακεί και να φιλονικεί για ένα κουρέλι.
Παρασυρόμενος στην Οργή πικραίνεται και στη συνεχεία οργίζεται πάλι επειδή πικράθηκε.
Και έτσι προσθέτει ήττα στην ήττα χωρίς να το αισθάνεται.
Διαβάζει για την ΚΡΙΣΗ και αρχίζει να χαμογελά.
Για την κενοδοξία, και κενόδοξη την ώρα της ανάγνωσης.
Αποστηθίζει λόγους περί αγρυπνίας και παρευθύς καταβυθίζεται στον ύπνο.
Εγκωμιάζει την προσευχή, και την αποφεύγει σαν μαστίγιο.
Μόλις χόρταση φαγητό μετανοεί, και ύστερα από λίγο τρώει και χορταίνει περισσότερο.
Μακαρίζει την σιωπή και την Εγκωμιάζει με πολυλογία.
Διδάσκει περί πραότητας και πολλές φορές οργίζεται την ώρα της διδασκαλίας.
Μόλις συνήλθε από το σφάλμα του στέναξε, και αφού κούνησε το κεφάλι πάλι υπέκυψε στο πάθος του.
Κατηγορεί το γέλιο και χαμογελαστός διδάσκει περί πένθους.
Κατηγορεί πολύ μπρος σε άλλους τον εαυτό του ως κενόδοξο και με την κατηγορία αυτή κοιτάζει να προσπορίσει στον εαυτόν του δόξα.
Επαινεί τους ερημίτες και τους ησυχαστές, ενώ περνά τον καιρό του στον κόσμο, και δεν αντιλαμβάνεται ότι έτσι ξεφτιλίζει τον εαυτό του.
Επαινεί και δοξάζει τους ελεήμονας, αλλά βρίζει τους πτωχούς.
Πάντοτε γίνεται κατήγορος του εαυτό του, αλλά να συνέλθει δεν θέλει για να μην πω δε μπορεί…
ΠΕΡΙ ΥΠΝΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
….Ο ύπνος είναι σπουδαίο συστατικό της φύσεως μας, απεικόνισης του θανάτου, αργία των αισθήσεων. Είναι μεν ένας, αλλά όπως και η επιθυμία, έχει πλείστες αιτίες και αφορμές.
Δηλαδή προέρχεται άλλοτε από την ανθρώπινη φύση, άλλοτε από τα φαγητά και άλλοτε από τους δαίμονες.
Μερικές φορές ίσως και από υπερβολική νηστεία από την οποία εξασθενημένη η σάρκα, ζητεί να αυτοπαρηγορηθεί με τον ύπνο.
Όπως η πολυποσία εξαρτάται και ενισχύεται από την κακή συνήθεια , έτσι και ο πολύς ύπνος
Ας παρακολουθήσουμε και θα δούμε πως ενώ σημαίνει το σήμαντρο, η πνευματική σάλπιγγα ορατός μεν συναθροίζονται οι αδελφοί, αόρατος δε συνάγονται οι εχθροί.
Έτσι άλλοι δαίμονες έρχονται στο κρεβάτι και μας πιέζουν να ανακληθούμε πάλι.
Μείνε, μας λένε μέχρι να συμπληρωθούν οι προοιμιακοί ύμνοι και έπειτα πηγαίνεις στην Εκκλησία.
Άλλοι ενώ παριστάμεθα στην προσευχή, έρχονται και μας βυθίζουν στον ύπνο.
Άλλοι προξενούν έντονη και απροσδόκητη κοιλιακή ενόχληση.
Άλλοι μας προτρέπουν να ανοίγουμε συζητήσεις μέσα στο ναό.
Άλλοι παρασύρουν του νου μας σε αισχρούς λογισμούς.
Άλλοι μας κάνουν να ακουμπούμε σαν κουρασμένοι στον τοίχο.
Μερικές φορές μας προκαλούν και παρά πολλά χασμουρητά.
Μερικοί από αυτούς προκάλεσαν πολλές φορές γέλια τον καιρό της προσευχής, ώστε να κάνουν τον Θεό να αγανάκτησει εναντίον μας.
Άλλοι μας βιάζουν να διαβάζουμε γρήγορα το ψαλτήριο από ραθυμία, και άλλοι μας προτρέπουν να ψάλουμε αργά από φιληδονία.
Εκείνος που αναλογίζεται ότι προσευχόμενος ίσταται ενώπιον του Θεού και το αισθάνεται αυτό στην καρδιά του, θα είναι στύλος ακλόνητος και δεν θα εμπαίζεται από κανένα δαίμονα από όσους προανέφερα…
ΠΕΡΙ ΑΓΡΥΠΝΙΑΣ
...Ο πολύς ύπνος είναι πρόξενος της λήθης ενώ η αγρυπνία καθαρίζει την μνήμη.
Ο πολύς ύπνος είναι σύζυγος που αφαρπάζει το μισό ή και ακόμη περισσότερο από την ζωή του ράθυμου.
Ο σκύλος είναι εχθρός των λαγών.
Ομοίως και ο δαίμων της κενοδοξίας είναι εχθρός του ύπνου…
ΠΕΡΙ ΔΕΙΛΙΑΣ
Η υπερήφανη ψυχή είναι δούλη της δειλίας. Έχοντας πεποίθηση στον εαυτό της και όχι στον Θεό, φοβάται τους κρότους των κτισμάτων και τις σκιές
Όλοι όσοι φοβούνται είναι κενόδοξοι, αλλά όμως όλοι όσοι δεν φοβούνται δεν σημαίνει ότι είναι ταπεινόφρονες, αφού και οι ληστές και οι τυμβωρύχοι δεν υποκύπτουν εύκολα στην δειλία.
ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΜΑΣΤΙΖΕ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΤΕ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ , ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΓΗ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟ ΟΠΛΟ
Αναισθησία και στα σώματα και στις ψυχές είναι απονεκρωμένη αίσθησης , η οποία από χρόνια ασθένεια και αμέλεια κατέληξε να αναισθητοποιηθεί.
Η αναλγησία είναι πολυκαιρισμένη και μονιμοποιημένη αμέλεια, ναρκωμένη σκέψης. Ο ανάλγητος είναι άφρων φιλόσοφος. Είναι αυτός που εξηγεί το θέλημα του Θεού στους άλλους προς δική του κατάκριση. Αυτός που φιλολογεί σε βάρος του εαυτού του .
Αυτός που είναι τυφλός, και διδάσκει τους άλλους πώς να βλέπουν.
Μιλά στους άλλους για την θεραπεία του τραύματος των, ενώ συνεχώς ερεθίζει και χειροτερεύει το δικό του. Μιλά εναντίον του πάθους, και συνεχώς τρέφεται με όσα το προκαλούν. Εναντίον του πάθους προσεύχεται, και αμέσως τρέχει να το ικανοποίηση.
Ικανοποιώντας το εξοργίζεται κατά του εαυτό του και δεν ντρέπεται τα λόγια του ο ταλαίπωρος.
«Άσχημα κάνω» φωνάζει, και με ευχαριστήση επιμένει στην αμαρτία.
Το στόμα προσεύχεται εναντίον του πάθους, αλλά το σώμα υπέρ αυτού αγωνίζεται.
Περί θανάτου φιλοσοφεί, και συμπεριφέρεται σαν αθάνατος.
Για τον χωρισμό στενάζει, και σαν να είναι αιώνιος αμελεί και νυστάζει.
Μιλά για την εγκράτεια και δίνει αγώνες για την γαστριμαργία.
Μακαρίζει την υπάκουη και πρώτος αυτός παρακούει.
Επαινεί τους προσπαθείς και δεν ντρέπεται να μνησικακεί και να φιλονικεί για ένα κουρέλι.
Παρασυρόμενος στην Οργή πικραίνεται και στη συνεχεία οργίζεται πάλι επειδή πικράθηκε.
Και έτσι προσθέτει ήττα στην ήττα χωρίς να το αισθάνεται.
Διαβάζει για την ΚΡΙΣΗ και αρχίζει να χαμογελά.
Για την κενοδοξία, και κενόδοξη την ώρα της ανάγνωσης.
Αποστηθίζει λόγους περί αγρυπνίας και παρευθύς καταβυθίζεται στον ύπνο.
Εγκωμιάζει την προσευχή, και την αποφεύγει σαν μαστίγιο.
Μόλις χόρταση φαγητό μετανοεί, και ύστερα από λίγο τρώει και χορταίνει περισσότερο.
Μακαρίζει την σιωπή και την Εγκωμιάζει με πολυλογία.
Διδάσκει περί πραότητας και πολλές φορές οργίζεται την ώρα της διδασκαλίας.
Μόλις συνήλθε από το σφάλμα του στέναξε, και αφού κούνησε το κεφάλι πάλι υπέκυψε στο πάθος του.
Κατηγορεί το γέλιο και χαμογελαστός διδάσκει περί πένθους.
Κατηγορεί πολύ μπρος σε άλλους τον εαυτό του ως κενόδοξο και με την κατηγορία αυτή κοιτάζει να προσπορίσει στον εαυτόν του δόξα.
Επαινεί τους ερημίτες και τους ησυχαστές, ενώ περνά τον καιρό του στον κόσμο, και δεν αντιλαμβάνεται ότι έτσι ξεφτιλίζει τον εαυτό του.
Επαινεί και δοξάζει τους ελεήμονας, αλλά βρίζει τους πτωχούς.
Πάντοτε γίνεται κατήγορος του εαυτό του, αλλά να συνέλθει δεν θέλει για να μην πω δε μπορεί…
ΠΕΡΙ ΥΠΝΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
….Ο ύπνος είναι σπουδαίο συστατικό της φύσεως μας, απεικόνισης του θανάτου, αργία των αισθήσεων. Είναι μεν ένας, αλλά όπως και η επιθυμία, έχει πλείστες αιτίες και αφορμές.
Δηλαδή προέρχεται άλλοτε από την ανθρώπινη φύση, άλλοτε από τα φαγητά και άλλοτε από τους δαίμονες.
Μερικές φορές ίσως και από υπερβολική νηστεία από την οποία εξασθενημένη η σάρκα, ζητεί να αυτοπαρηγορηθεί με τον ύπνο.
Όπως η πολυποσία εξαρτάται και ενισχύεται από την κακή συνήθεια , έτσι και ο πολύς ύπνος
Ας παρακολουθήσουμε και θα δούμε πως ενώ σημαίνει το σήμαντρο, η πνευματική σάλπιγγα ορατός μεν συναθροίζονται οι αδελφοί, αόρατος δε συνάγονται οι εχθροί.
Έτσι άλλοι δαίμονες έρχονται στο κρεβάτι και μας πιέζουν να ανακληθούμε πάλι.
Μείνε, μας λένε μέχρι να συμπληρωθούν οι προοιμιακοί ύμνοι και έπειτα πηγαίνεις στην Εκκλησία.
Άλλοι ενώ παριστάμεθα στην προσευχή, έρχονται και μας βυθίζουν στον ύπνο.
Άλλοι προξενούν έντονη και απροσδόκητη κοιλιακή ενόχληση.
Άλλοι μας προτρέπουν να ανοίγουμε συζητήσεις μέσα στο ναό.
Άλλοι παρασύρουν του νου μας σε αισχρούς λογισμούς.
Άλλοι μας κάνουν να ακουμπούμε σαν κουρασμένοι στον τοίχο.
Μερικές φορές μας προκαλούν και παρά πολλά χασμουρητά.
Μερικοί από αυτούς προκάλεσαν πολλές φορές γέλια τον καιρό της προσευχής, ώστε να κάνουν τον Θεό να αγανάκτησει εναντίον μας.
Άλλοι μας βιάζουν να διαβάζουμε γρήγορα το ψαλτήριο από ραθυμία, και άλλοι μας προτρέπουν να ψάλουμε αργά από φιληδονία.
Εκείνος που αναλογίζεται ότι προσευχόμενος ίσταται ενώπιον του Θεού και το αισθάνεται αυτό στην καρδιά του, θα είναι στύλος ακλόνητος και δεν θα εμπαίζεται από κανένα δαίμονα από όσους προανέφερα…
ΠΕΡΙ ΑΓΡΥΠΝΙΑΣ
...Ο πολύς ύπνος είναι πρόξενος της λήθης ενώ η αγρυπνία καθαρίζει την μνήμη.
Ο πολύς ύπνος είναι σύζυγος που αφαρπάζει το μισό ή και ακόμη περισσότερο από την ζωή του ράθυμου.
Ο σκύλος είναι εχθρός των λαγών.
Ομοίως και ο δαίμων της κενοδοξίας είναι εχθρός του ύπνου…
ΠΕΡΙ ΔΕΙΛΙΑΣ
Η υπερήφανη ψυχή είναι δούλη της δειλίας. Έχοντας πεποίθηση στον εαυτό της και όχι στον Θεό, φοβάται τους κρότους των κτισμάτων και τις σκιές
Όλοι όσοι φοβούνται είναι κενόδοξοι, αλλά όμως όλοι όσοι δεν φοβούνται δεν σημαίνει ότι είναι ταπεινόφρονες, αφού και οι ληστές και οι τυμβωρύχοι δεν υποκύπτουν εύκολα στην δειλία.
ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΜΑΣΤΙΖΕ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΤΕ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ , ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΓΗ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟ ΟΠΛΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου