101. Η ασυλλόγιστη ψυχή, ενω ειναι αθάνατη καί κυριαρχει πάνω στό σωμα, γίνεται δούλη του σώματος μέ τίς ηδονές καί δέν εννοει οτι η σωματική απόλαυση ειναι βλάβη της ψυχης. Πέφτοντας σε αναισθησία καί μωρία, φροντίζει μόνο γιά τίς απολαύσεις του σώματος.
102. Ο Θεός ειναι αγαθός, ο ανθρωπος ειναι πονηρός. Κανένα κακό δέν υπάρχει στόν ουρανό, κανένα καλό δέν υπάρχει πάνω στή γη. Ο λογικός ανθρωπος διαλέγει τό καλύτερο καί γνωρίζει τό
Θεό των ολων καί Τόν ευχαριστει καί Τόν υμνει, καί οσο ζει αποστρέφεται τό σωμα του καί δέν επιτρέπει στόν εαυτό του νά εκτελέσει τίς πονηρές επιθυμίες του, γιατί γνωρίζει οτι εχουν τή δύναμη νά οδηγουν τόν ανθρωπο στήν απώλεια.
Θεό των ολων καί Τόν ευχαριστει καί Τόν υμνει, καί οσο ζει αποστρέφεται τό σωμα του καί δέν επιτρέπει στόν εαυτό του νά εκτελέσει τίς πονηρές επιθυμίες του, γιατί γνωρίζει οτι εχουν τή δύναμη νά οδηγουν τόν ανθρωπο στήν απώλεια.
103. Ο πονηρός ανθρωπος αγαπα τήν πλεονεξία καί περιφρονει τή δικαιοσύνη καί τήν αρετή, καί ουτε τήν αβεβαιότητα καί τήν ακαταστασία καί τό λιγόχρονο της ζωης συλλογίζεται, ουτε τόν θάνατο πού ειναι αναπόφευκτος καί δέν μπορει κανείς μέ δωρα νά τόν δελεάσει. Αν ειναι γέροντας αισχρός καί ασυλλόγιστος, τότε ειναι σάν τό σάπιο ξύλο πού δέν μπορει νά χρησιμοποιηθει σέ τίποτε.
104. Οταν εχομε πρωτα δοκιμάσει εκεινα πού μας λυπουν καί μας στενοχωρουν, τότε αισθανόμαστε τή χαρά καί τήν ηδονή. Λόγου χάρη, δέν πίνει κανείς ευχάριστα αν δέν διψάσει, ουτε τρώει ευχάριστα αν δέν πεινάσει, ουτε κοιμαται μ΄ ευχαρίστηση αν δέ νυστάξει πάρα πολύ, ουτε χαίρεται πραγματικά αν πρωτύτερα δέ λυπηθει. Ετσι ουτε τά αιώνια αγαθά θά απολαύσομε αν δέν καταφρονήσομε τά πρόσκαιρα καί λιγόκαιρα.
105.Τό λογικό ειναι υπηρέτης του νου. | Ο,τι θέλει ο νους, εξηγει καί εκφράζει τό λογικό.
106. Ο νους βλέπει τά πάντα, ακόμα καί τά επουράνια, τίποτε δέν τόν σκοτεινιάζει παρά μόνο η αμαρτία. Στόν καθαρό νου τίποτε δέν ειναι ακατανόητο, οπως καί γιά τόν λόγο τίποτε δέν υπάρχει πού νά μήν μπορει νά τό εκφράσει.
107. Ο ανθρωπος εξαιτίας του σώματος ειναι θνητός, αλλά εξαιτίας του νου καί του λογικου ειναι αθάνατος. Ενω σωπαίνεις σκέφτεσαι, κι οταν σκεφτεις μιλας, γιατί μέσα στή σιωπή ο νους γεννα τό λόγο. Ευχάριστος λόγος πού προσφέρεται στό Θεό, ειναι σωτηρία του ανθρώπου.
108. Εκεινος πού μιλάει τά ασυλλόγιστα δέν εχει νου, γιατί δέ μιλα επειτα από σκέψη. Αλλά σκέψου καί κοίταξε τί συμφέρει νά κάνεις γιά τή σωτηρία της ψυχης σου.
109. Ο λόγος πού βγαίνει από τό νου επειτα από σκέψη καί ειναι ψυχωφελής, ειναι δωρεά του Θεου. Αντίθετα, ο λόγος πού ειναι γεμάτος φλυαρία καί συζητει γιά τό μέγεθος καί τίς διαστάσεις του ουρανου καί της γης καί πόσο μεγάλος ειναι ο ηλιος καί τά αστρα, ειναι εφεύρημα ανθρώπου πού ματαιοπονει. Γιατί ζητα εκεινα πού δέν ωφελουν, κομπάζοντας μάταια, σάν νά θέλει νά αντλήσει νερό μέ τό κόσκινο. Αυτά ομως δέν ειναι δυνατό νά τά βρουν οι ανθρωποι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου