121. Οσα κάνει ο Θεός, επειδή ειναι αγαθός, τά κάνει γιά χάρη του ανθρώπου. | Οσα κάνει ο ανθρωπος ειτε καλά ειτε κακά, τά κάνει γιά χάρη του εαυτου του. Καί γιά νά μή θαυμάζεις τήν ευτυχία των κακων ανθρώπων, εχε υπόψη σου οτι καί οι πόλεις διατηρουν καί τρέφουν τούς δήμιους χωρίς νά τούς επαινουν γιά τήν κακή τους ιδιότητα, αλλά μέ αυτούς τιμωρουν τούς κακοποιούς. Ετσι καί ο Θεός επιτρέπει στούς κακούς νά φέρονται δυναστικά στούς αλλους, ωστε μέ αυτούς νά τιμωρουνται οι ασεβεις. Στό τέλος κι αυτούς τούς καταδικάζει, επειδή τυράννησαν τούς ανθρώπους οχι ως υπηρέτες του Θεου, αλλά ως δουλοι της δικης τους κακίας.
122. Αν οι ειδωλολάτρες γνώριζαν τί σέβονται, δέν θά πλανιόταν οι αθλιοι μακριά από τήν αληθινή πίστη, αλλά βλέποντας τήν ευπρέπεια καί τήν τάξη καί τήν πρόνοια εκείνων πού εκανε καί κάνει συνεχως ο Θεός, θά γνώριζαν Εκεινον πού εκανε ολα αυτά γιά χάρη του ανθρώπου.
123. Ο ανθρωπος σάν κακός καί αδικος πού ειναι, μπορει καί νά σκοτώσει ανθρωπο. Ο Θεός ομως δέν παύει νά χαρίζει ζωή στούς ανάξιους. Ως πλουσιόδωρος καί αγαθός από τή φύση Του, θέλησε νά γίνει ο κόσμος καί εγινε. Καί αυτό γίνεται γιά χάρη του ανθρώπου καί γιά τή σωτηρία του.
124. Ανθρωπος ειναι εκεινος πού εννόησε τί ειναι τό σωμα, οτι δηλαδή ειναι φθαρτό καί λιγόχρονο. Ενας τέτοιος ανθρωπος εννοει καί τήν ψυχή οτι εχει θεΐκή καταγωγή, οτι ειναι αθάνατη καί πνοή του Θεου καί οτι γιά δοκιμασία καί θέωση συνδέθηκε μέ τό σωμα. Εκεινος πού εννόησε τί ειναι η ψυχή, ζει μέ σωστό καί θεάρεστο τρόπο καί δέν υπακούει στό σωμα του, αλλά βλέποντας νοερά τό Θεό, σκέφτεται καί τά αιώνια αγαθά πού χαρίζει ο Θεός στήν ψυχή.
125. Ο Θεός ως αγαθός καί πλουσιόδωρος, εδωσε στόν ανθρωπο τό δικαίωμα καί τήν ελευθερία νά κάνει τό καλό η τό κακό. Του εδωσε ακόμη καί γνώση γιά νά παρατηρει τόν κόσμο καί τά δημιουργήματα καί νά γνωρίσει Εκεινον πού ολα τά δημιούργησε γιά χάρη του ανθρώπου. Στό βέβηλο ομως καί ασεβή, επιτρέπεται νά θέλει καί νά μήν εννοει τό Θεό. Μπορει δηλαδή καί νά απιστει καί νά μήν κατορθώνει νά μάθει τήν αλήθεια καί νά φρονει αντίθετα πρός αυτή. Τόση εξουσία εχει ο ανθρωπος πάνω στό καλό καί στό κακό.
126.Προσταγή του Θεου ειναι, οσο μεγαλώνει τό σωμα, νά γεμίζει η ψυχή από νου, γιά νά βλέπει ο ανθρωπος τό καλό καί τό κακό καί νά διαλέξει. Η ψυχή ομως πού δέν διαλέγει τό καλό, δέν εχει νου. Επομένως ολα τά σώματα εχουν ψυχή, ολες οι ψυχές ομως δέν εχουν νου. Γιατί ο νους πού αγαπα τό Θεό υπάρχει στούς φρόνιμους καί οσιους καί δίκαιους καί καθαρούς καί αγαθούς καί ελεήμονες καί ευσεβεις. Καί η παρουσία τέτοιου νου βοηθα τόν ανθρωπο νά πλησιάσει τό Θεό.
127. Ενα πράγμα μόνο δέν ειναι δυνατό στόν ανθρωπο, τό νά ειναι αθάνατος ( δηλαδή κατά τό σωμα, επειδή η ψυχή ειναι αθάνατη, αλλά καί τό σωμα μετά τήν ανάσταση των νεκρων θά γίνει αθάνατο). Νά ενωθει ομως μέ τό Θεό του ειναι δυνατό, αν καταλάβει οτι μπορει νά ενωθει. Γιατί ο ανθρωπος πού θέλει καί στοχάζεται καί πιστεύει καί αγαπα, μέ τήν ενάρετη ζωή του γίνεται αχώριστος σύντροφος του Θεου.
128.Τό μάτι του ανθρώπου μόνο τά φαινόμενα καί ορατά βλέπει. Ο νους παρατηρει καί εννοει τά αόρατα. Γιατί ο νους πού αγαπα τό Θεό ειναι φως της ψυχης καί οποιος εχει νου θεοφιλή, ειναι φωτισμένη η καρδιά του καί βλέπει τό Θεό νοερά.
129.Κανένας αγαθός ανθρωπος δέν ειναι αισχρός. Αλλά εκεινος πού δέν ειναι καλός, ειναι οπωσδήποτε κακός καί φίλος του σώματος. Πρώτη αρετή του ανθρώπου ειναι η περιφρόνηση της σάρκας. Γιατί ο αποχωρισμός από τά πρόσκαιρα καί φθαρτά καί υλικά, πού γίνεται μέ τή θέλησή μας καί οχι εξαιτίας της φτώχειας, μας κάνει κληρονόμους των αιώνων καί αθανάτων αγαθών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου