ΠΕΡΙ ΜΝΗΣΙΚΑΚΙΑΣ
...Η μνησικακία σημαίνει κατάληξη του θυμού, φύλακα των αμαρτημάτων, μίσος της δικαιοσύνης, απώλεια των αρετών, δηλητήριο της ψυχής, σαράκι του νου, εντροπή της προσευχής, εκκοπή της δεήσεως, αποξένωσης της αγάπης, καρφί μπηγμένο στη ψυχή.
ΟΠΟΙΟΣ ΑΠΕΚΤΗΣΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ, ΕΓΙΝΕ ΞΕΝΟΣ ΤΗΣ ΟΡΓΉΣ. Εκείνος που διατηρεί την έχθρα, συσσωρεύει στον εαυτό του άσκοπα ενοχλητικά βάρη.
Είδα μίσος να διασπά πολύχρονο πορνικό δεσμό, και είδα – πράγμα παράδοξο!!- μνησικακία να τον διατηρεί πλέον οριστικά διαλυμένο. Θαυμαστό πράγματι θέαμα. Ένας δαίμων να θεραπεύει από άλλον δαίμων. Πρόκειται μάλλον για έργο της θειας πρόνοιας και επεμβάσεως του θεού και όχι της θελήσεως των δαιμόνων.
Η ανάμνησης των παθημάτων του Χριστού, θα θεραπεύσει την ψυχή που μνησικακεί, γιατί θα αισθάνεται υπερβολική ντροπή, ενώ θα αναλογίζεται την δική του ανεξικακία.
Η αμνησικακία είναι απόδειξη γνήσιας μετάνοιας. Εκείνος που διατηρεί την έχθρα και νομίζει πως έχει μετάνοια, μοιάζει με αυτόν που του φαίνεται στον ύπνο του ότι τρέχει…
ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΛΑΛΙΑΣ
…Καταλαλιά σημαίνει, γέννημα του μίσους, ασθένεια λεπτή, αλλά και πάγια.
Σημαίνει υπόκρισης αγάπης, αιτία της ακαθαρσίας, αιτία του βάρους της καρδιάς, εξαφανίσει της αγνότητας.
Είδα άνθρωπο που φανερά αμάρτησε αλλά μυστικά μετανόησε. Και αυτόν που εγώ τον κατέκρινα ως ανήθικο, ο Θεός τον θεώρησε αγνό, γιατί με την μετάνοια του Τον είχε πλήρως εξευμενίσει.
Η κρίσης είναι αναιδής αρπαγή του δικαιώματος του Θεού, ενώ η κατάκριση όλεθρος της ψυχής αυτού ο οποίος κατακρίνει.
Ο καλός «ραγολόγος» τρώει τις ώριμες ρώγες των σταφυλιών και δεν πειράζει καθόλου τις άγουρες. Παρόμοια ο καλόγνωμος και συνετός άνθρωπος, όσες αρετές βλέπει στους άλλους τις σημειώνει με επιμέλεια, ενώ ο ανόητος αναζητεί τα ελαττώματα και τις κατηγορίες…
ΠΕΡΙ ΠΟΛΥΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗΣ
…Η πολυλογία είναι η καθέδρα της κενοδοξίας. Καθισμένη πάνω της η κενοδοξία προβάλει και διαφημίζει τον εαυτό της.
Η πολυλογία είναι σημάδι αγνωσίας, θύρα της καταλαλιάς, οδηγός στα ευτράπελα, πρόξενος της ψευδολογίας, σκορπισμός της κατανύξεως. Είναι αυτή που προσκαλεί την ακηδία.
Άκουσα από κάποιο μοναχό που ήθελε να εξετάσει μαζί μου το θέμα της ησυχίας να λέει ότι η πολυλογία οπωσδήποτε γεννάται από τις εξής αιτίες.
Από κακή συναναστροφή και κακή συνήθεια - αφού η γλώσσα έλεγε, είναι μέλος του σώματος, έτσι κατά ανάγκη και θα συνηθίσει - πάλι από κενοδοξία, πράγμα που συμβαίνει περισσότερο σε όσους έχουν πνευματικό πόλεμο, ή μερικές φορές από γαστριμαργία. Γι αυτό πολλοί, πολλές φορές δαμάζοντας την κοιλιά δεσμεύουν με βία και τη γλώσσα και την καθιστούν ανίσχυροι για πολυλογία.
Αυτός που αγάπησε την ησυχία ασφάλισε το στόμα του…
ΠΕΡΙ ΨΕΥΔΟΥΣ
Από το σίδηρο και την πέτρα γεννιέται η φωτιά και από την πολυλογία και τα ευτράπελα το ψεύδος. Το ψεύδος είναι εξαφανίσει της αγάπης και η επιορκία άρνηση του Θεού. Όπως σε όλα τα πάθη, έτσι και στο ψέμα παρατηρούμε διάφορα ως προς την πνευματική βλάβη που προξενεί. Επί παραδείγματι. Διαφορετική είναι η ένοχη ενός που ψεύδεται από το φόβο της τιμωρίας, και διαφορετική όταν δεν υπάρχει κίνδυνος. Άλλος πάλι είπε ψέματα λόγω της τρυφής, άλλος χάριν της φιληδονίας, κάποιος για να κάνει τους άλλους να γελάσουν και άλλος για να επιβουλευτεί και κακοποίηση τον αδελφό του…
ΠΕΡΙ ΑΚΗΔΙΑΣ
...Ακηδία σημαίνει, παράλυση της ψυχής και έκλυση του νου, οκνηρία και αδιαφορία μπρος την άσκηση, μίσος προς τις μοναστικές υποθέσεις. Η ακηδία είναι ακόμη αυτή που μακαρίζει τους κοσμικούς, που κατηγορεί το Θεό ότι δεν είναι ευσπλαχνικός και φιλάνθρωπος, που φέρνει ατονία την ώρα της ψαλμωδίας και αδυναμία την ώρα της προσευχής. Το κοινόβιο είναι εχθρός της ακηδίας, ενώ σε ένα ησυχαστή η ακηδία γίνεται σύζυγος αιώνιος.
ΠΕΡΙ ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑΣ
Η φιλαργυρία είναι προσκύνηση των ειδώλων, θυγατέρα της απιστίας, προφασίστρια νόσων, μάντις γηρατειών, υποβολεύς ανομβρίας, προμηνυτής λιμών. Φιλάργυρος είναι εκείνος που καταφρονεί τις ευαγγελικές εντολές και τις παραβαίνει ενσυνείδητα. Οποίος απέκτησε αγάπη, διασκόρπισε χρήματα. Οποίος όμως ισχυρίζεται πως συμβιβάζει στην ζωή του και τα δυο αυταπατήθηκε.
Οποίος πενθεί για τις αμαρτίες του, απαρνήθηκε και το σώμα του.
Γιατί όταν τον κάλεσε η περίσταση, ούτε αυτό λυπήθηκε.
Μην ισχυρίζεσαι ότι μαζεύεις χρήματα για τους πτωχούς. Γιατί μόνο δυο λεπτά αγόρασαν την ουράνια βασιλεία (πρβλ Λουκα.κα 2).
Ο φιλόξενος και ο φιλάργυρος συναντήθηκαν. Και ο δεύτερος αποκαλούσε τον πρώτο αδιάκριτο και ασύνετο.
Οποίος νίκησε το πάθος αυτό έπαψε να έχει μέριμνες. Οποίος είναι δεμένος μαζί του, ποτέ δεν θα κάνει καθαρά προσευχή.
Έως όταν κάποιος συγκεντρώσει τα χρήματα, κάνει ελεημοσύνες. Όταν όμως τα συγκεντρώσει, σφίγγουν τα χέρια του. Μέγας είναι εκείνος που απαρνείται κατά τρόπο θεάρεστο τα χρήματα. Άγιος όμως είναι εκείνος που απαρνείται το δικό του θέλημα.
Ο μεν πρώτος θα λάβει εκατονταπλάσια είτε με χρήματα είτε με χαρίσματα.
Ο δεύτερος θα κληρονομήσει την αιώνιο ζωή. Δεν θα λείψουν τα κύματα από την θάλασσα. Ούτε από τον φιλάργυρο, η οργή και η λύπη.
Όποιος καταφρονεί τα υλικά, απαλλάχθηκε από τις δικαιολογίες και τις αντιλογίες, ενώ ο φιλοκτήμων και για μια βελόνα ακόμη αγωνίζεται μέχρι θανάτου.
Στον Ιώβ δεν υπήρχε ίχνος φιλαργυρίας για αυτό και όταν τα στερήθηκε όλα έμεινε ατάραχος.
«ΡΙΖΑ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΛΕΓΕΤΑΙ Η ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑ» (Α Τιμοθ. Σ 10).
Γιατί είναι αυτή που δημιούργησε μίση και κλοπές και φθόνους και χωρισμούς και έχθρες και ζάλες και μνησικακίες……
...Η μνησικακία σημαίνει κατάληξη του θυμού, φύλακα των αμαρτημάτων, μίσος της δικαιοσύνης, απώλεια των αρετών, δηλητήριο της ψυχής, σαράκι του νου, εντροπή της προσευχής, εκκοπή της δεήσεως, αποξένωσης της αγάπης, καρφί μπηγμένο στη ψυχή.
ΟΠΟΙΟΣ ΑΠΕΚΤΗΣΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ, ΕΓΙΝΕ ΞΕΝΟΣ ΤΗΣ ΟΡΓΉΣ. Εκείνος που διατηρεί την έχθρα, συσσωρεύει στον εαυτό του άσκοπα ενοχλητικά βάρη.
Είδα μίσος να διασπά πολύχρονο πορνικό δεσμό, και είδα – πράγμα παράδοξο!!- μνησικακία να τον διατηρεί πλέον οριστικά διαλυμένο. Θαυμαστό πράγματι θέαμα. Ένας δαίμων να θεραπεύει από άλλον δαίμων. Πρόκειται μάλλον για έργο της θειας πρόνοιας και επεμβάσεως του θεού και όχι της θελήσεως των δαιμόνων.
Η ανάμνησης των παθημάτων του Χριστού, θα θεραπεύσει την ψυχή που μνησικακεί, γιατί θα αισθάνεται υπερβολική ντροπή, ενώ θα αναλογίζεται την δική του ανεξικακία.
Η αμνησικακία είναι απόδειξη γνήσιας μετάνοιας. Εκείνος που διατηρεί την έχθρα και νομίζει πως έχει μετάνοια, μοιάζει με αυτόν που του φαίνεται στον ύπνο του ότι τρέχει…
ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΛΑΛΙΑΣ
…Καταλαλιά σημαίνει, γέννημα του μίσους, ασθένεια λεπτή, αλλά και πάγια.
Σημαίνει υπόκρισης αγάπης, αιτία της ακαθαρσίας, αιτία του βάρους της καρδιάς, εξαφανίσει της αγνότητας.
Είδα άνθρωπο που φανερά αμάρτησε αλλά μυστικά μετανόησε. Και αυτόν που εγώ τον κατέκρινα ως ανήθικο, ο Θεός τον θεώρησε αγνό, γιατί με την μετάνοια του Τον είχε πλήρως εξευμενίσει.
Η κρίσης είναι αναιδής αρπαγή του δικαιώματος του Θεού, ενώ η κατάκριση όλεθρος της ψυχής αυτού ο οποίος κατακρίνει.
Ο καλός «ραγολόγος» τρώει τις ώριμες ρώγες των σταφυλιών και δεν πειράζει καθόλου τις άγουρες. Παρόμοια ο καλόγνωμος και συνετός άνθρωπος, όσες αρετές βλέπει στους άλλους τις σημειώνει με επιμέλεια, ενώ ο ανόητος αναζητεί τα ελαττώματα και τις κατηγορίες…
ΠΕΡΙ ΠΟΛΥΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗΣ
…Η πολυλογία είναι η καθέδρα της κενοδοξίας. Καθισμένη πάνω της η κενοδοξία προβάλει και διαφημίζει τον εαυτό της.
Η πολυλογία είναι σημάδι αγνωσίας, θύρα της καταλαλιάς, οδηγός στα ευτράπελα, πρόξενος της ψευδολογίας, σκορπισμός της κατανύξεως. Είναι αυτή που προσκαλεί την ακηδία.
Άκουσα από κάποιο μοναχό που ήθελε να εξετάσει μαζί μου το θέμα της ησυχίας να λέει ότι η πολυλογία οπωσδήποτε γεννάται από τις εξής αιτίες.
Από κακή συναναστροφή και κακή συνήθεια - αφού η γλώσσα έλεγε, είναι μέλος του σώματος, έτσι κατά ανάγκη και θα συνηθίσει - πάλι από κενοδοξία, πράγμα που συμβαίνει περισσότερο σε όσους έχουν πνευματικό πόλεμο, ή μερικές φορές από γαστριμαργία. Γι αυτό πολλοί, πολλές φορές δαμάζοντας την κοιλιά δεσμεύουν με βία και τη γλώσσα και την καθιστούν ανίσχυροι για πολυλογία.
Αυτός που αγάπησε την ησυχία ασφάλισε το στόμα του…
ΠΕΡΙ ΨΕΥΔΟΥΣ
Από το σίδηρο και την πέτρα γεννιέται η φωτιά και από την πολυλογία και τα ευτράπελα το ψεύδος. Το ψεύδος είναι εξαφανίσει της αγάπης και η επιορκία άρνηση του Θεού. Όπως σε όλα τα πάθη, έτσι και στο ψέμα παρατηρούμε διάφορα ως προς την πνευματική βλάβη που προξενεί. Επί παραδείγματι. Διαφορετική είναι η ένοχη ενός που ψεύδεται από το φόβο της τιμωρίας, και διαφορετική όταν δεν υπάρχει κίνδυνος. Άλλος πάλι είπε ψέματα λόγω της τρυφής, άλλος χάριν της φιληδονίας, κάποιος για να κάνει τους άλλους να γελάσουν και άλλος για να επιβουλευτεί και κακοποίηση τον αδελφό του…
ΠΕΡΙ ΑΚΗΔΙΑΣ
...Ακηδία σημαίνει, παράλυση της ψυχής και έκλυση του νου, οκνηρία και αδιαφορία μπρος την άσκηση, μίσος προς τις μοναστικές υποθέσεις. Η ακηδία είναι ακόμη αυτή που μακαρίζει τους κοσμικούς, που κατηγορεί το Θεό ότι δεν είναι ευσπλαχνικός και φιλάνθρωπος, που φέρνει ατονία την ώρα της ψαλμωδίας και αδυναμία την ώρα της προσευχής. Το κοινόβιο είναι εχθρός της ακηδίας, ενώ σε ένα ησυχαστή η ακηδία γίνεται σύζυγος αιώνιος.
ΠΕΡΙ ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑΣ
Η φιλαργυρία είναι προσκύνηση των ειδώλων, θυγατέρα της απιστίας, προφασίστρια νόσων, μάντις γηρατειών, υποβολεύς ανομβρίας, προμηνυτής λιμών. Φιλάργυρος είναι εκείνος που καταφρονεί τις ευαγγελικές εντολές και τις παραβαίνει ενσυνείδητα. Οποίος απέκτησε αγάπη, διασκόρπισε χρήματα. Οποίος όμως ισχυρίζεται πως συμβιβάζει στην ζωή του και τα δυο αυταπατήθηκε.
Οποίος πενθεί για τις αμαρτίες του, απαρνήθηκε και το σώμα του.
Γιατί όταν τον κάλεσε η περίσταση, ούτε αυτό λυπήθηκε.
Μην ισχυρίζεσαι ότι μαζεύεις χρήματα για τους πτωχούς. Γιατί μόνο δυο λεπτά αγόρασαν την ουράνια βασιλεία (πρβλ Λουκα.κα 2).
Ο φιλόξενος και ο φιλάργυρος συναντήθηκαν. Και ο δεύτερος αποκαλούσε τον πρώτο αδιάκριτο και ασύνετο.
Οποίος νίκησε το πάθος αυτό έπαψε να έχει μέριμνες. Οποίος είναι δεμένος μαζί του, ποτέ δεν θα κάνει καθαρά προσευχή.
Έως όταν κάποιος συγκεντρώσει τα χρήματα, κάνει ελεημοσύνες. Όταν όμως τα συγκεντρώσει, σφίγγουν τα χέρια του. Μέγας είναι εκείνος που απαρνείται κατά τρόπο θεάρεστο τα χρήματα. Άγιος όμως είναι εκείνος που απαρνείται το δικό του θέλημα.
Ο μεν πρώτος θα λάβει εκατονταπλάσια είτε με χρήματα είτε με χαρίσματα.
Ο δεύτερος θα κληρονομήσει την αιώνιο ζωή. Δεν θα λείψουν τα κύματα από την θάλασσα. Ούτε από τον φιλάργυρο, η οργή και η λύπη.
Όποιος καταφρονεί τα υλικά, απαλλάχθηκε από τις δικαιολογίες και τις αντιλογίες, ενώ ο φιλοκτήμων και για μια βελόνα ακόμη αγωνίζεται μέχρι θανάτου.
Στον Ιώβ δεν υπήρχε ίχνος φιλαργυρίας για αυτό και όταν τα στερήθηκε όλα έμεινε ατάραχος.
«ΡΙΖΑ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΛΕΓΕΤΑΙ Η ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑ» (Α Τιμοθ. Σ 10).
Γιατί είναι αυτή που δημιούργησε μίση και κλοπές και φθόνους και χωρισμούς και έχθρες και ζάλες και μνησικακίες……
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου