ΑΓΙΟΥ ΙΣΑΑΚ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ..''ΨΗΓΜΑΤΑ ΣΟΦΙΑΣ''

1. Όταν ζεις ενάρετα, περίμενε πειρασμούς. Όποιος δεν πιστεύει στο Θεό, φοβείται και τη σκιά του ακόμη. Όποιος έχει τον έπαινο της συνειδήσεως, έχει την επιθυμία του θανάτου!..
2. Οι εντολές του Θεού είναι τιμιότερες απ’ όλους τους θησαυρούς του κόσμου, διότι όποιος τις φυλάττει, ευρίσκει το Θεό!..
3. Όποιος πιστεύει στο Θεό, θα επαινεθεί και από τους εχθρούς του. Όποιος πιστεύει, ότι τα αμαρτήματα του είναι μικρά, πέφτει σε μεγαλύτερα.
4. Όποιος επιθυμεί τα θελήματα του Θεού, έχει οδηγούς τους αγγέλους. Όποιος υπομένει με ταπείνωση τις συκοφαντίες, έφτασε στην τελειότητα και θαυμάζεται από τους αγγέλους!..

ΓΕΡΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ-Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΒΡΑΔΙΝΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΤΟΥ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟΥ

Γέρων Ἀμβρόσιος Λάζαρης (†) - Ἡ ἀξία τῆς βραδινῆς προσευχῆς τοῦ Ἀποδείπνου
Έλεγε ότι το Απόδειπνο είναι μία ομπρέλα, η οποία ανοίγει και σκεπάζει όλη την οικογένεια από τα κακά πνεύματα που υπάρχουν τη νύχτα, ότι απωθεί και τούς κλέφτες ακόμη, και σε θωρακίζει ο Θεός μέσα στο ίδιο σου το σπίτι.
Σε μία γυναίκα, μάλιστα, είχε επιμείνει όχι μόνο στην πρωινή προσευχή, τότε που είμαστε ξεκούραστοι, Αλλά και στη βραδινή, παρά την κόπωση της ημέρας που προηγήθηκε.
Της τόνισε:
- Το Απόδειπνο θα προσπαθείς να το λες κάθε βράδυ με τα παιδιά σου, και πάντα θα διαβάζει ο ένας δυνατά, ενώ οι άλλοι θα συνοδεύουν...
Ήταν όμως με κατανόηση προς τον άλλο. Έτσι, όταν η ίδια τον ρώτησε τι να κάνει με τα παιδιά της, αφού λόγω της ηλικίας και των μαθημάτων τους δεν μπορούσαν να συμμετέχουν, της είπε:
- Τότε ας το κάνει ο καθένας μόνος του, προκειμένου να μη γίνεται καθόλου. Και αν δεν μπορείτε να κάνετε όλο το Απόδειπνο, τότε πείτε τον 50ό ψαλμό του Δαβίδ («Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός Σου...»).

ΑΓΙΟΥ ΙΣΑΑΚ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ-ΨΗΓΜΑΤΑ ΣΟΦΙΑΣ-!!

Όσα καλά ή κακά είναι ενωμένα με το σώμα, θα σε συνοδεύουν μέχρι τον τάφο. Όσα όμως είναι ενωμένα με την ψυχή, θ’ αποτελέσουν την αιώνια προίκα σου!…
Ας αγιάζουμε με προσευχές και καλές πράξεις το σώμα μας, για να έλθει να κατοικήσει σ’ αυτό ο Χριστός με τη Θεία Κοινωνία!…

Ποιό φίλο απόκτησες στον Ουρανό, για να σε υποδεχθεί, όταν φύγεις απ’ αυτόν τον κόσμο; Σε ποιού το χωράφι δούλεψες, για να σου πληρώσει το μισθό σου; Κλάψε πολύ, για ν’ αναπαυθεί σε σένα το Άγιο Πνεύμα, καθαρίζοντας το ρύπο της καρδιάς.
Το πρόσωπο του ντροπαλού ανθρώπου μιμείται την ταπείνωση του Χριστού. Τίποτε άλλο δε μας χωρίζει περισσότερον από τη Θεία Σοφία, όσο ο χλευασμός, τα γέλια, η παρρησία και τ’ αστεία.

Η θαυμαστή εμφάνιση της Αγίας Τριάδος στον Ρώσο άγιο Αλέξανδρο του Σβιρ

Η θαυμαστή εμφάνιση της Αγίας Τριάδος στον Ρώσο άγιο Αλέξανδρο του Σβιρ

Δημοσίευση: 30 Αυγούστου 2017, 4:06 μμ...

Άγιος Αλέξανδρος του Σβίρ (1448—30 Αυγούστου 1533)

Το μέγα αυτό θαύμα έγινε ως εξής. Το έτος 1508 σε ηλικία 60 ετών αφ’ ότου ο όσιος Αλέξανδρος άρχισε τότε να ασκείται με αγώνες που υπερβαίνουν την ανθρώπινη δύναμη σε πείνα, δίψα και στην αντοχή του ψύχους, ελπίζοντας ότι με το πρόσκαιρο αυτό ψύχος του χειμώνα θα αποφύγει τη μέλλουσα αιώνια κόλαση. Οι δαίμονες όμως, βλέποντας να καταπολεμούνται απ’ τον Όσιο και καταλαβαίνοντας ότι επρόκειτο να εξοστρακιστούν απ’ αυτόν, προσπάθησαν απ’ την αρχή να τον τρομοκρατήσουν. Εμφανίζονταν άλλοτε μεν σαν θηρία και άλλοτε σαν φίδια που έτρεχαν κατεπάνω του με συριγμούς και θηριώδη αγριότητα και του προκαλούσαν πολλούς άλλους πειρασμούς.

Μια νύχτα ο όσιος Αλέξανδρος πήγαινε προς το μοναχικό ερημητήριο του οπού συνήθιζε να προσεύχεται μόνος του, όταν ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά του ένα αναρίθμητο πλήθος δαιμόνων, σαν να ‘ταν στρατός πολύς, και άρχισαν να πηδούν κατεπάνω του με μανία, να τρίζουν τα δόντια τους, ενώ απ’ το στόμα τους φαινόταν έβγαινε μια μεγάλη φλόγα και με λύσσα να του φωνάζουν:

Φύγε, φύγε απ’ αυτόν τον τόπο, αναχώρησε γρήγορα απ’ εδώ, για να μην πεθάνεις με θάνατο κακό.

Ο Όσιος όμως, σαν καλός μαχητής του Ιησού Χριστού οπλισμένος με προσευχή, δεν τρομοκρατήθηκε καθόλου απ’ αυτούς, γιατί γνώριζε την ασθενική δύναμη τους. Και η προσευχή, του έβγαινε από το στόμα του σαν πύρινη φλόγα και κατέκαψε και αφάνισε όλες τις ανίσχυρες λεγεώνες των δαιμόνων.

Ο όσιος Αλέξανδρος συνέχισε τότε το δρόμο του και ήρθε στο μοναχικό ερημητήριο του όπου έκανε τις συνηθισμένες προσευχές του στο Θεό, οπότε ξαφνικά ένας άγγελος με λαμπρά ενδύματα παρουσιάστηκε μπροστά του. Βλέποντας τον ο Όσιος αισθάνθηκε φόβο και τρόμο και πέφτοντας στο έδαφος έμεινε εκεί σαν νεκρός. Ο άγγελος τον έπιασε από το χέρι και του είπε:

Είμαι άγγελος Κυρίου και ο Θεός με έστειλε να σε διαφυλάξω απ` όλες τις απάτες του πονηρού διαβόλου και να σού υπενθυμίσω τα θεια οράματα που είχες δει σ’ αυτόν τον τόπο που έχεις εγκατασταθεί – γιατί οι εντολές Του πρέπει να εκτελεστούν – ο Κύριος σε εξέλεξε να γίνεις οδηγός σε πολλούς για τη σωτηρία τους. Σού δηλώνω ότι το θέλημα του Θεού είναι να χτίσεις σ’ αυτόν τον τόπο μια εκκλησία στο όνομα της Αγίας Τριάδος, να συγκεντρώσεις αδελφούς και να ιδρύσεις μοναστήρι.

Κι αφού είπε αυτά ο άγγελος έγινε άφαντος.

Ο όσιος Αλέξανδρος όμως αγαπούσε την ησυχία και ήθελε να ζήσει σ’ αυτή όλες τις μέρες της ζωής του – γι’ αυτό προσευχόταν όλο και περισσότερο στο Θεό να τον ελευθερώσει από κάθε απάτη του εχθρού. Κάποτε που είχε απομακρυνθεί απ’ την καλύβα του και όπως το συνήθιζε προσευχόταν μερικές ώρες συνέχεια, ξαφνικά εμφανίστηκε πάλι ο άγγελος Κυρίου και του είπε:

-Αλέξανδρε, όπως σου είπα την προηγούμενη φορά, φτιάξε μια εκκλησία, συγκέντρωσε αδελφούς και ίδρυσε μοναστήρι, γιατί πολλοί που επιζητούν να σωθούν θα έρθουν σε σένα και πρέπει να τους οδηγήσεις «εις οδόν σωτηρίας».

Και λέγοντας αυτά ο άγγελος έγινε και πάλι άφαντος.

Κατά το 1508 πάλι, που ο Όσιος συμπλήρωνε τον 23ο χρόνο σ’ αυτή την έρημο κι ενώ ήταν στο ερημικό κελί του μια νύχτα και κατά τη συνήθεια του προσευχόταν, ξαφνικά στο σημείο που βρισκόταν έλαμψε ένα μεγάλο φως. Ο Όσιος ξαφνιάστηκε και σκέφτηκε: «Τι να σημαίνει αυτό;» Και αμέσως είδε τρεις ανθρώπους να έρχονται προς αυτόν ντυμένοι με λαμπρά, λευκά ενδύματα. Ήταν ωραιότατοι και αγνοί, λάμποντας περισσότερο απ’ τον ήλιο και αστράφτοντας με μια ανέκφραστη ουράνια δόξα. Καθένας τους κρατούσε στο χέρι κι ένα σκήπτρο.

Όταν τους είδε ο Όσιος έτρεμε ολόκληρος, γιατί τον κατέλαβε φόβος και τρόμος Και μόλις συνήλθε λίγο προσπάθησε να τους προσκυνήσει μέχρι το έδαφος*. Εκείνοι όμως τον έπιασαν απ’ το χέρι, τον σήκωσαν και του είπαν:

Έχε ελπίδα, μακάριε, και μη φοβάσαι.

Και ο Άγιος είπε:

-Κύριοί μου, εάν βρήκα κάποια χάρη ενώπιον σας, πέστε μου ποιοι είστε που, ενώ έχετε τόση δόξα και λαμπρότητα, καταδεχθήκατε να έρθετε προς το δούλο σας, γιατί ποτέ μου δεν είδα κανένα με τέτοια δόξα όπως εσείς.

Εκείνοι του απάντησαν:

-Μη φοβάσαι, άνθρωπε θείων επιθυμιών, γιατί το Άγιο Πνεύμα ευαρεστήθηκε να κατοικήσει σε σένα για την αγνότητα της καρδιάς σου και όπως σου προείπα πολλές φορές έτσι και τώρα σου λέω ότι πρέπει να φτιάξεις εκκλησία, να συγκεντρώσεις αδελφούς και να δημιουργήσεις μοναστήρι, γιατί με σένα ευδόκησα να σώσω πολλές ψυχές και να τους φέρω στην επίγνωση της αλήθειας.

Ακούγοντας αυτά ο Όσιος γονάτισε και πλημμυρισμένος από δάκρυα είπε:

-Κύριέ μου, ποιος είμαι εγώ ο αμαρτωλός, ο χειρότερος απ’ όλους τους ανθρώπους, που θα ήμουν άξιος ν’ αναλάβω τέτοιες ευθύνες, σαν κι αυτές για τις οποίες μου μίλησες; Είμαι αδύνατος για ν’ αποδεχτώ τέτοια αποστολή. Γιατί εγώ ο ανάξιος δεν ήρθα σ’ αυτόν τον τόπο για να κάνω αυτά που με προστάζεις, αλλά μάλλον για να κλάψω τις αμαρτίες μου.

Μόλις είπε αυτά ο Όσιος κειτόταν κάτω στο έδαφος και ο Κύριος τον έπιασε πάλι απ’ το χέρι, τον σήκωσε και του είπε:

-Σήκω όρθιος, πάρε θάρρος και δύναμη και κάνε όλα όσα σε πρόσταξα.

Ο Όσιος απάντησε:

-Κύριε μου, μη θυμώνεις μαζί μου που τόλμησα να σου αντιμιλήσω – πες μου, σε τίνος το όνομα θέλεις να τιμάται ή εκκλησία που η αγάπη Σου για το ανθρώπινο γένος θέλει να χτιστεί σ’ αυτόν τον τόπο;

Και ο Κύριος είπε στον Όσιο:

Όπως βλέπεις τον ένα να σου μιλάει με τρία πρόσωπα, φτιάξε την εκκλησία στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, της Αγίας Τριάδος «εν μια τη ουσία». Σου αφήνω την ειρήνη Μου και η ειρήνη Μου που σου χαρίζω θα είναι μαζί σου.

Και ξαφνικά ο Όσιος είδε τον Κύριο με απλωμένα φτερά να βαδίζει στο έδαφος, σαν να περπατούσε με τα πόδια, και μετά έγινε άφαντος.

Ο όσιος Αλέξανδρος ήταν συνεπαρμένος από πολλή χαρά και φόβο και ευχαρίστησε θερμά γι’ αυτό το Θεό, που τόσο αγαπάει το ανθρώπινο γένος. Μετά άρχισε να σκέπτεται πώς και πού θα χτίσει την εκκλησία. Αφού σκέφτηκε πολύ και προσευχήθηκε γι’ αυτό στο Θεό, άκουσε ξαφνικά μια μέρα μια φωνή να του μιλάει από ψηλά. Κοιτάζοντας προς τα πάνω ο Όσιος είδε έναν άγγελο του Θεού που φορούσε μανδύα και κουκούλια να στέκεται στον αέρα με απλωμένα φτερά και με τον ίδιο τρόπο που άλλοτε εμφανίστηκε στο μεγάλο Παχώμιο, με τα χέρια του τεντωμένα προς τον ουρανό να λέει: «Είς Άγιος, είς Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός, Αμήν». Και μετά είπε στον Όσιο:

-Αλέξανδρε, ας χτιστεί ή εκκλησία σ’ αυτόν τον τόπο στο όνομα του Κυρίου που εμφανίστηκε σε σένα με τρία πρόσωπα, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, της αδιαιρέτου Τριάδος.

Και λέγοντας αυτά σημείωσε στον τόπο εκείνο το σημείο του σταυρού με το χέρι του και έγινε άφαντος. Ο Όσιος ευφράνθηκε πολύ με το όραμα αυτό, δοξολόγησε το Θεό που δεν παρείδε τη δέησή του και στο σημείο αυτό τοποθέτησε ένα σταυρό.

Ο ΠΟΙΜΗΝ Ο ΚΑΛΟΣ!!!!

Θα σε αναζητήσει θα σε βρεί!!! Δεν μπορεί τίποτα να χωρίσει το παιδί του Θεού από την αγάπη Του. Η Αγία Γραφή αναφέρει: "Επειδή είμαι πεπεισμένος ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχές ούτε δυνάμεις ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε κάποια άλλη κτίση θα μπορέσει να μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού, η οποία φανερώθηκε στον Ιησού Χριστό, τον Κύριό μας." (Επιστολή προς Ρωμαίους 8: 38 – 39)

ΜΕΓΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ''ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΗΘΟΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΑΡΕΤΗ ΖΩΗ''

Ο  ανθρωπος  ως  λογικός  πού  ειναι, συγγενεύει  μέ  τήν  αρρητη  καί  θεία  δύναμη, τό  Θεό.  Ως  πρός  τό  σωματικό  πάλι  μέρος, συγγενεύει  μέ  τά  ζωα. Ειναι  ομως  λίγοι  εκεινοι  πού  οντας  τέλειοι  καί  λογικοί  ανθρωποι, φροντίζουν  νά  διατηρουν  τό  φρόνημα  καί  τή  συγγένειά  τούς  σύμφωνη  μέ  τό  Θεό  καί  Σωτήρα, καί  νά  τό  αποδεικνύουν  αυτό  μέ  τά  εργα  τους  καί  τήν  ενάρετη  ζωή  τους. Οι  περισσότεροι  ανθρωποι, μέ  τήν  ανόητη  ψυχή  τους, εχουν  εγκαταλείψει  τή  θεΐκή  καί  αθάνατη  υιική  σχέση  μέ  τό  Θεό  καί  εχουν  στραφει  πρός  τή  νεκρή  καί  δύστυχη  καί  σύντομη  συγγένεια  του  σώματος, σάν  αλογα  ζωα  κυβερνιουνται  μόνο  από  τό  σαρκικό  φρόνημα  καί  ερεθιζόμενοι  από  τίς  ηδονές  χωρίζονται  από  τό  Θεό  καί  κατεβάζουν  τήν  ψυχή  από  τούς  ουρανούς  στόν  ολεθρο  εξαιτίας  των  κακων  θελημάτων  της.

ΠΕΡΙ ΑΓΑΠΗΣ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Η θεραπεία στην Ορθόδοξη Εκκλησία είναι: Το πως η αγάπη από ιδιοτελής θα γίνει ανιδιοτελής. Το πως ο άνθρωπος από φίλαυτος θα γίνει φιλόθεος και φιλάνθρωπος... Επομένως η θεραπεία είναι: Να περάσουμε από την κατάσταση της δουλείας, στην κατάσταση του μισθωτού, και εμμέσως να προχωρήσουμε στην κατάσταση του υιού και του φίλο του Θεού η φίλοι του Θεού. Αλλιώς να το πούμε, η θεραπεία είναι οι δυνάμεις της ψυχής που οι πατέρες λένε το λογιστικό και το παθητικό, το παθητικό χωρίζε...ται σε δυο επιμέρους στοιχεία είναι: το θυμικό και το επιθυμητικό. Λοιπόν στο λογιστικό είναι: σκέψεις, λογισμοί κτλ. κτλ. Στην επιθυμία είναι, όλες οι επιθυμίες που έχουμε για να κάνουμε κάτι. Και στο θυμικό είναι, η προσπάθεια η δύναμη που καταβάλλουμε για να επιτύχουμε κάτι. Τώρα αυτό στην φυσική κατάσταση, στην υγιή κατάσταση πρέπει να πηγαίνει κατά φύσιν και υπέρ φύσιν, δηλαδή: να σκέφτομαι τον Θεό και τους ανθρώπους με καθαρό λογισμό. Να επιθυμώ την αγάπη του Θεού και την δόξα του Θεού και την αγάπη προς των αδελφών μου. Να αγωνίζομαι σε όλη μου την ζωή για να τηρώ το θέλημα του Θεού και να αγαπώ τον Θεό και να αγαπώ τον αδελφό, αυτή είναι η κατά φύσιν πορεία. Τώρα με την πτώση τι έγινε; Άλλαξε η πορεία και έγινε πάρα φύσιν, δηλαδή αντί να σκεφτόμαστε τον Θεό και του αδελφούς μας με καλό τρόπο σκεφτόμαστε όλο τα πάθη, όλο το κακό, όλο την πονηριά η οδηγούμαστε στην αθεΐα, στην αίρεση, όλο άσχημα με τον λογισμό. Αντί να αγαπούμε τον Θεό και τον άνθρωπο ανιδιοτελώς, αγαπούμε τον εαυτό μας τον εαυτούλης μας και τίποτα περισσότερο, και πράττουμε τα αντίθετα από ότι θέλει ο Θεός. Και αντί να αγωνιζόμαστε να τηρήσουμε το θέλημα του Θεού, αγωνιζόμαστε για να κλέβουμε, να αδικούμε αυτό είναι παρά φύσιν κατάσταση των δυνάμεων της ψυχής.

Απόσπασμα απομαγνητοφώνησης του Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου απο την παρουσίση του βιβλίου του: «Ἡ ἰατρικὴ ἐν πνεύματι ἐπιστήμη»

ΓΕΡΟΝΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ..?!!

«Γέροντα, πές μου σέ παρακαλῶ, πιστεύεις ὅτι ὑπάρχει Θεός;»
Ένας νέος πήγε σ' έναν σοφό γέροντα και τον παρακάλεσε θερμά:
-Με απασχολεί το ερώτημα: Υπάρχει Θεός; Ειπέ μου, σε παρακαλώ! Εσύ το πιστεύεις ότι υπάρχει Θεός;
-Και βέβαια το πιστεύω, του απάντησε ο γέροντας.
Και ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο, το πιστεύεις κι αυτό;
-Και βέβαια, το πιστεύω.
-Και τον Θεό ποιος τον έφτιαξε;
-Εσύ, του απάντησε σοβαρά και ξερά ο γέροντας.
Ο νεαρός σοκαρίστηκε με την απάντηση του γέροντα.
Τον ρώτησε και πάλι λοιπόν:
-Γέροντα, εγώ σε ρωτάω σοβαρά, του είπε. Κι εσύ μου λες πως εγώ έφτιαξα το Θεό.
-Μα κι εγώ σοβαρά σου μιλάω, του απάντησε ο γέροντας. Πολύ σοβαρά. Και πρόσεξε γιατί. Εσύ μ’ όλ’ αυτά που με ρωτάς, δείχνεις πως δεν ψάχνεις να βρεις το Θεό όπως είναι. Εσύ ψάχνεις να βρεις έναν Θεό όπως τον θέλεις εσύ, όπως τον φαντάζεσαι εσύ, κομμένον στα μέτρα σου. Αυτόν τον Θεό λοιπόν θα τον έχεις φτιάξει εσύ. Δεν θα είναι ο αληθινός Θεός. Και πρόσθεσε ο άγιος αυτός γέροντας:
-Ψάξε να βρεις τον αληθινό Θεό, παιδί μου. Να Τον δεχτείς όπως είναι. Μην Τον θέλεις όπως εσύ τον φαντάζεσαι. Προσπάθησε να γίνεις εσύ όπως σε θέλει ο Θεός. Προσπάθησε να Τον καταλάβεις όπως είναι. Και ν’ αγαπήσεις το θέλημά Του, όπως είναι.

ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΥΜΦΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ

"Κάνε οτιδήποτε για να Τον ζήσεις, να Τον βάλεις στη καρδιά σου. Να μαλακώσει η καρδούλα σου, παιδί μου, από το άγγιγμα της χάρης, κάθε στιγμή όταν σκέφτεσαι πόσο πολύ σε αγαπάει ο Θεός!"

~ Άγιος Λουκάς ο Ιατρός

Κυριακή ΙΒ’ Ματθαίου: Περί πλούτου και πλουσίων (Αγ. Λουκάς Κριμαίας)

Ακούσατε σήμερα το ευαγγελικό ανάγνωσμα περί του πλούσιου νεανίσκου, ο οποίος δεν ήθελε να μοιράσει την περιουσία του για να γίνει κληρονόμος της Βασιλείας των Ουρανών. Τότε ο Κύριος είπε στους μαθητές του ότι είναι πιο εύκολο να περάσει καμήλα από βελονότρυπα παρά να μπει πλούσιος στην Βασιλεία των Ουρανών.

Πριν δώσουμε ερμηνεία για τον λόγο που είπε ο Χριστός στον πλούσιο νεανίσκο, ακούστε τι λέει ο απόστολος Ιάκωβος για τους πλούσιους: «Άγε νυν οι πλούσιοι, κλαύσατε ολολύζοντες επί ταις ταλαιπωρίαις υμών ταις επερχομέναις΄ ο πλούτος υμών σέσηπε και τα ιμάτια υμών σητόβρωτα γέγονεν, ο χρυσός υμών και ο άργυρος κατίωται, και ο ιός αυτών εις μαρτύριον υμίν εσται και φάγεται τας σάρκας υμών΄ ως πυρ εθησαυρίσατε εν εσχάταις ημέραις΄ ιδού ο μισθός των εργατών των αμησάντων τας χώρας υμών ο απεστερημένος αφ’ υμών κράζει, και αι βοαί των θερισάντων εις τα ώτα Κυρίου Σαβαώθ εισεληλύθασιν΄ ετρυφήσατε επί της γης και εσπαταλήσατε, εθρέψατε τας καρδίας υμών ως εν ημέρα σφαγής, κατεδικάσατε, εφονεύσατε τον δίκαιον ουκ αντιτάσσεται υμίν» (Ιακ. 5, 1-6).

Βλέπετε τι φοβερά λόγια είπε ο απόστολος Ιάκω­βος για τους πλούσιους και πόσο βαριά τους κατηγόρησε; Και τί μπορεί να είναι πιο φοβερό από τα λόγια του Κυρίου Ιησού Χριστού που λέει ότι δύσκολο είναι για έναν πλούσιο να εισέλθει στην Βασιλεία του Θεού;

Γιατί είναι δύσκολο; Κατά την εποχή του Χριστού μεταξύ του λαού του Ισραήλ κυριαρχούσε η γνώμη ότι ο πλούτος είναι ευλογία του Θεού, γι’ αυτό τους πλούσιους ανθρώπους τους σέβονταν και τους εκτιμούσαν πολύ.

Όταν ο Κύριος είπε ότι ο πλούτος είναι εμπόδιο να εισέλθει κανείς στην Βασιλεία του Θεού, οι κατάπληκτοι μαθητές του Τον ρώτησαν: «Τις αρα δύναται σωθήναι» (Μτ. 19, 25). Και αυτοί είχαν την γνώμη ότι οι πλούσιοι έχουν την ευλογία του Θεού. Αν οι πλούσιοι δεν θα σωθούν, τότε ποιός θα σωθεί; Ο Κύριος τους απάντησε: «Τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστίν» (Λκ. 18, 27).

Ας σκεφτούμε καλύτερα αυτά τα λόγια. Όταν εκείνος ο νέος είπε στον Κύριον την επιθυμία του να Τον ακολουθήσει, ο Κύριος τον ρώτησε: «Γνωρίζεις τις εντολές;» «Ναι, -απάντησε εκείνος-, βεβαίως, γνωρίζω όλες τις εντολές και από μικρός τις τηρώ». Αλλά ο Κύριος έδειξε, και σ’ αυτόν και σ’ όλους τους άλλους ότι δεν είναι αρκετό να τηρεί κανείς μόνο τις εντολές του παλαιού νόμου, δηλαδή εκείνες τις δέκα εντολές που και εσείς τις γνωρίζετε.

Γιατί δεν είναι αρκετό; Οι Εβραίοι ήταν σίγουροι ότι οι εντολές είναι το παν΄όποιος τηρεί τις εντολές είναι καθαρός και άγιος και θα γίνει κληρονόμος της Βασιλείας του Θεού. Ο Κύριος όμως είπε ότι τα πράγματα καθόλου δεν είναι έτσι.

Τί ζητάνε από τους ανθρώπους οι εντολές του παλαιού νόμου; Η πρώτη εντολή διδάσκει να προσκυνούν οι άνθρωποι τον ένα και μοναδικό Θεό, μόνο Αυτόν να τιμούν και να μην έχουν άλλους θεούς ε­κτός απ’ Αυτόν. Η δεύτερη εντολή απαγορεύει να προσκυνάνε οι άνθρωποι τα είδωλα. Αυτό τί σημαίνει; Ότι όλοι όσοι δεν προσκυνούν τα είδωλα αυτόματα γίνονται καθαροί και άγιοι;Εμείς όλοι προσκυνάμε έναν Θεό. Όλοι είμαστε άγιοι;

Ο νόμος υπαγορεύει να σεβόμαστε τον πατέρα και την μητέρα μας. Μήπως αυτό σημαίνει ότι είμαστε άγιοι επειδή σεβόμαστε τους γονείς μας και δεν τους πετάμε στο δρόμο όταν γερνάνε; Μήπως αυτό και μόνο μας κάνει δίκαιους ενώπιον του Θεού;

Οι εντολές λένε να μην μοιχεύουμε, να μην φονεύουμε, να μην κλέβουμε, να μην ζηλεύουμε τον πλησίον μας, να μην επιθυμούμε τίποτα απ’ τα δικά του και να μην επιθυμούμε τη γυναίκα του. Και αυτό τί σημαίνει; Αν δεν είμαστε δολοφόνοι, δεν είμαστε κλέφτες, ούτε πόρνοι, ούτε ψευδομάρτυρες, αν από ζήλεια δεν αρπάζουμε την περιουσία των συνανθρώπων μας, αυτό σημαίνει ότι είμαστε καθαροί και άγιοι ενώπιον του Θεού;

Όλες οι εντολές του παλαιού νόμου είναι αρνητικές και λένε να μην είμαστε αυτοί και αυτοί. Δεν λένε όμως πώς πρέπει να είμαστε. Απαγορεύουν μόνο να κάνουμε τις πιο χονδρές, τις πιο άσχημες αμαρτίες. Οι εντολές αυτές προορίζονταν για έναν λαό σκληρό, όπου οι άνθρωποι έκαναν τα πρώτα απλά βήματα στην διόρθωσή τους.

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είπε ότι δεν ήλθε να καταργήσει το νόμο αλλά να τον «πληρώσει». Η λέξη αυτή στη σλαβική γλώσσα έχει δύο σημασίες -«εκπληρώνω» και «συμπληρώνω».

Ο Κύριος μας έδωσε έναν καινούριο νόμο, ο οποίος είναι πιο τέλειος σε σύγκριση με τον παλαιό νόμο του Μωυσέως. Μας έδωσε τις εννέα σωτήριες εντολές των μακαρισμών. Μας λέει ότι καθαροί και άγιοι ενώπιον του Θεού δεν είναι αυτοί που δεν κλέβουν και δεν φονεύουν, δεν είναι αυτοί που τηρούν τις εντολές του νόμου του Σινά, αλλά αυτοί που είναι πνευματικά τέλειοι. Αυτοί που είναι γεμάτοι ταπείνωση, αυτοί που χύνουν δάκρυα για τις αμαρτίες τους και την αδικία που βλέπουν στον κόσμο. Αυτοί που με συντετριμμένη καρδιά βλέπουν τον Σταυρό του Χριστού. Αυτοί θα κληρονομήσουν την Βασιλεία των Ουρανών.

Μακαρίζει τους πράους, αυτούς που διψάνε και πεινάνε την αλήθεια, τους ελεήμονες και τους ειρηνοποιούς. Υπόσχεται την Βασιλεία του Θεού σ’ αυτούς που διώκονται για την αλήθεια, σ’ αυτούς που οι άλλοι τους χλευάζουν και λοιδορούν για το όνομα Του.

Αυτός, συνεπώς, είναι καθαρός και άγιος που είναι τέλειος πνευματικά. Και ο Κύριος από όλους μας ζητάει να είμαστε τέλειοι πνευματικά όπως είναι τέλειος ο Επουράνιος Πατέρας μας.

Ο Κύριος στην επί του όρους ομιλία Του μας έδωσε τέτοιες εντολές που κάνουν την καρδιά μας να τρέμει. Πως να μην φροντίζουμε για το αύριο, πως να συγχωρούμε τους εχθρούς μας και να τους αγαπάμε, πως να δώσουμε στον άλλον το τελευταίο μας πουκάμισο. Και όμως όλα αυτά πρέπει να τα κάνουμε για να γίνουμε τέλειοι.

Στον νεαρό που ήθελε να γίνει τέλειος και είχε ήδη εκπληρώσει όλο τον παλαιό νόμο ο Χριστός είπε: «Ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δος πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι» (Μτ. 19, 21). Και μόλις το άκουσε ο νεαρός εκείνος έφυγε λυπημένος γιατί είχε μεγάλο πλούτο και δεν μπόρεσε να κάνει αυτό που του ζητούσε ο Κύριος.

Γιατί ο Κύριος του ζήτησε να πουλήσει όλα όσα είχε και να δώσει στους φτωχούς; Γιατί το να έχει κανείς μεγάλο πλούτο είναι τελείως ασυμβίβαστο με το να ζει σύμφωνα με τις εντολές του Χριστού. Πώς μπορεί ένας άνθρωπος πράος και ταπεινός να χύνει συνέχεια δάκρυα βλέποντας να υποφέρουν οι αδελφοί του και να πολλαπλασιάζει ταυτόχρονα τον πλούτο του, να χτίζει καινούρια σπίτια, να αγοράζει καινούρια άλογα και ακριβά ρούχα;

Σίγουρα δεν μπορεί, γιατί αν είναι σπλαχνικός θα μοιράζει συνέχεια αυτά που έχει. Και τότε όταν μοιράσει όλα θα εκπληρώσει τον νόμο του Χριστού. Αν κρατάει για τον εαυτό του τον πλούτο του, αυτό σημαίνει ότι αγαπάει τον εαυτό του πιο πολύ από τον πλησίον του. Αλλά ο Κύριος είπε να αγαπάμε τον πλησίον μας σαν τον εαυτό μας. Και αν έτσι αγαπάμε τον πλησίον μας δεν θα δώσουμε στον ανήμπορο και τον πεινασμένο όλα όσα έχουμε; Θα μπορέσουμε τότε να ζούμε έτσι όπως ζουν οι πλούσιοι στην Αμερική;

Στις ανούσιες και τρελές διασκεδάσεις σπαταλάνε τα χρήματα που κερδίζουν γι’ αυτούς οι εργάτες με δικό τους ιδρώτα και αίμα…

Γι αυτό και λέει ο Κύριος Ιησούς Χριστός ότι, αν δεν θέλουμε να αφήσουμε τον πλούτο μας, δεν θα εισέλθουμε στη Βασιλεία του Θεού, διότι σ’ αυτή την περίπτωση παραμένουμε σκληρόκαρδοι και μισάνθρωποι εγωιστές. Αλλά μπορούν να έχουν τέτοιοι άνθρωποι θέση στη Βασιλεία του Θεού; Πιο εύκολα να περάσει καμήλα από βελονότρυπα, παρά να μπει πλούσιος στη Βασιλεία των Ουρανών. Ποιά σχέση όμως έχουν όλα αυτά με μας, τους ανθρώπους που δεν έχουν πλούτο; Έχουν άμεση σχέση. Σκεφθείτε τι είναι αυτό που βλάπτει την ψυχή εκείνων των ανθρώπων που έχουν πλούτο; Την βλάπτει το ότι τα γήινα αγαθά, τις διάφορες απολαύσεις, την πολυτέλεια αυτοί οι άνθρωποι βάζουν πάνω απ’ όλα. Τα θεωρούν πιο σημαντικά και από τα πνευματικά αγαθά, τα οποία αποκτούν οι άνθρωποι που μπορεί να μην έχουν υλικά αγαθά, έχουν όμως τον μεγάλο πλούτο τής αγάπης του Θεού και του πλησίον.

Αυτός που είναι προσκολλημένος στα γήινα, που ζητά απολαύσεις, αυτός πάσχει ακριβώς απ’ εκείνο το πάθος που δεν αφήνει τους πλούσιους να εισέλθουν στην Βασιλεία του Θεού.

Είναι λίγοι μεταξύ μας αυτοί που αν και δεν έχουν λεφτά και κάποιες φορές δεν έχουν και τα απαραίτητα, θέλουν όμως λεφτά, θέλουν απολαύσεις και διασκεδάσεις και δεν αμαρτάνουν, γιατί απλώς δεν έχουν την δυνατότητα να αμαρτήσουν. Και αν είχαν θα έκαναν και εκείνοι τις ίδιες αμαρτίες σαν εκείνον τον πλούσιο στην πόρτα του σπιτιού του οποίου καθόταν ο Λάζαρος έτοιμος να πεθάνει από φτώχεια και πείνα.

Αν εμείς, παρ’ όλο που δεν είμαστε πλούσιοι, ζητάμε τις απολαύσεις και τις χαρές της ζωής΄ αν ο σκοπός της ζωής μας είναι η ευημερία, αν όλες οι σκέψεις μας είναι πώς να περάσουμε καλύτερα σε αυτή την ζωή και μόνο αυτό επιδιώκουμε, τότε σίγουρα είμαστε μακριά απ’ αυτό που ζητάει ό Κύριος. Διότι άνθρωποι που επιζητάνε την καθαρότητα της καρδιάς, άνθρωποι ελεήμονες, αυτοί επιδιώκουν μόνο το να είναι κοντά στον Θεό, να έχουν κοινωνία μαζί του, ζητάνε την χάρη και την αγάπη Του, θέλουν να είναι αδέλφια τού Χριστού.

Πολλές φορές ο φτωχότερος άνθρωπος, που δεν έχει τίποτα πάνω στη γη, αλλά διακονεί τον Θεό, πολλές φορές αυτός ο άνθρωπος, είναι πιο πλούσιος ακόμα και από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου. Ο πλούτος του είναι η θεία χάρη, η καθαρότητα της καρδιάς, η αγάπη και η συμπάθεια για τους πεινασμένους και δυστυχισμένους αδελφούς του. Αλλά πρώτ’ απ’ όλα ο πλούτος τους είναι η θερμή αγάπη του Θεού, του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού.

Τώρα είναι εύκολο να καταλάβουμε την απάντηση που έδωσε o Χριστός στην γεμάτη απορία ερώτηση των μαθητών του: «Και τίς δύναται σωθήναι;» (Λκ. 18, 26). Η απάντησή του ήταν: «Τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστίν» (Λκ. 18, 27).

Για τον Θεό τα πάντα είναι δυνατά. Αυτός μπορεί να στερήσει των πνευματικών αγαθών τους σκληρόκαρδους και άσπλαχνους πλούσιους ανθρώπους. Και μπορεί να δώσει την μεγαλύτερη χαρά εν Κυρίω στους πιο φτωχούς και τους πιο περιφρονημένους ανθρώπους που πεθαίνουν της πείνας.

Ο Θεός μπορεί όλους να σώσει. Μπορεί να σώσει και τον πλούσιο, αν εκείνος μετανοήσει, αν μισήσει τον πλούτο του και κάνει πράξη τον λόγο του Χριστού: «Ύπαγε πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δος πτωχοίς, και… δεύρο ακολούθει μοι» (Μτ. 19, 21). Αυτό το έκανε ένας από τους μεγαλύτερους αγίους ο όσιος Αντώνιος ο Μέγας. Όταν ήταν είκοσι χρονών οι γονείς του πέθαναν και εκείνος έγινε κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας. Μια μέρα άκουσε στην εκκλησία αυτά τα λόγια του Ευαγγελίου: «Ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δος πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι» (Μτ. 19, 21).

Τα λόγια αυτά του έκαναν μεγάλη εντύπωση, μπήκαν βαθιά μέσα στην καρδιά του και κυρίεψαν εξολοκλήρου το νου του. Ο Μέγας Αντώνιος πήγε, πούλησε την περιουσία του, μοίρασε τα χρήματα στους φτωχούς και ο ίδιος έφυγε στην έρημο, οπού έζησε μέχρι το βαθύ γήρας. Είχε αρνηθεί όλα τα γήινα αγαθά αλλά έλαβε από τον Θεό πλούτο ασύγκριτα μεγαλύτερο. Ο Θεός του έδωσε το χάρισμα της προφητείας και της θαυματουργίας και ο Μέγας Αντώνιος έγινε αδελφός και φίλος του Χριστού.

Έτσι πρέπει και εμείς να δεχθούμε τα λόγια του Χριστού περί του γήινου πλούτου. Να διώξουμε από την καρδιά μας την προσκόλληση στα γήινα αγαθά. Και μόνο ένα πράγμα να επιδιώκουμε: το να είμαστε φίλοι και αδελφοί του Θεού, που αγαπάνε τον Χριστό και τους οποίους αγαπά Εκείνος.

(«Λόγοι και Ομιλίες» Αγ. Λουκά επισκόπου Κριμαίας, Εκδ. «Ορθόδοξος Κυψέλη») 

To βρήκα στο Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ

You might also like:

Read more: http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2017/08/blog-post_26.html#ixzz4r3mz2UaK

Κυριακή ΙΒ’ Ματθαίου: Περί πλούτου και πλουσίων (Αγ. Λουκάς Κριμαίας)

Αλλά ο Κύριος είπε να αγαπάμε τον πλησίον μας σαν τον εαυτό μας. Και αν έτσι αγαπάμε τον πλησίον μας δεν θα δώσουμε στον ανήμπορο και τον πεινασμένο όλα όσα έχουμε; Θα μπορέσουμε τότε να ζούμε έτσι όπως ζουν οι πλούσιοι στην Αμερική;
Στις ανούσιες και τρελές διασκεδάσεις σπαταλάνε τα χρήματα που κερδίζουν γι’ αυτούς οι εργάτες με δικό τους ιδρώτα και αίμα…
Γι αυτό και λέει ο Κύριος Ιησούς Χριστό...ς ότι, αν δεν θέλουμε να αφήσουμε τον πλούτο μας, δεν θα εισέλθουμε στη Βασιλεία του Θεού, διότι σ’ αυτή την περίπτωση παραμένουμε σκληρόκαρδοι και μισάνθρωποι εγωιστές.

Αλλά μπορούν να έχουν τέτοιοι άνθρωποι θέση στη Βασιλεία του Θεού;
Πιο εύκολα να περάσει καμήλα από βελονότρυπα, παρά να μπει πλούσιος στη Βασιλεία των Ουρανών. Ποιά σχέση όμως έχουν όλα αυτά με μας, τους ανθρώπους που δεν έχουν πλούτο; Έχουν άμεση σχέση. Σκεφθείτε τι είναι αυτό που βλάπτει την ψυχή εκείνων των ανθρώπων που έχουν πλούτο; Την βλάπτει το ότι τα γήινα αγαθά, τις διάφορες απολαύσεις, την πολυτέλεια αυτοί οι άνθρωποι βάζουν πάνω απ’ όλα. Τα θεωρούν πιο σημαντικά και από τα πνευματικά αγαθά, τα οποία αποκτούν οι άνθρωποι που μπορεί να μην έχουν υλικά αγαθά, έχουν όμως τον μεγάλο πλούτο τής αγάπης του Θεού και του πλησίον.
Αυτός που είναι προσκολλημένος στα γήινα, που ζητά απολαύσεις, αυτός πάσχει ακριβώς απ’ εκείνο το πάθος που δεν αφήνει τους πλούσιους να εισέλθουν στην Βασιλεία του Θεού.
Είναι λίγοι μεταξύ μας αυτοί που αν και δεν έχουν λεφτά και κάποιες φορές δεν έχουν και τα απαραίτητα, θέλουν όμως λεφτά, θέλουν απολαύσεις και διασκεδάσεις και δεν αμαρτάνουν, γιατί απλώς δεν έχουν την δυνατότητα να αμαρτήσουν. Και αν είχαν θα έκαναν και εκείνοι τις ίδιες αμαρτίες σαν εκείνον τον πλούσιο στην πόρτα του σπιτιού του οποίου καθόταν ο Λάζαρος έτοιμος να πεθάνει από φτώχεια και πείνα.
Αν εμείς, παρ’ όλο που δεν είμαστε πλούσιοι, ζητάμε τις απολαύσεις και τις χαρές της ζωής΄ αν ο σκοπός της ζωής μας είναι η ευημερία, αν όλες οι σκέψεις μας είναι πώς να περάσουμε καλύτερα σε αυτή την ζωή και μόνο αυτό επιδιώκουμε, τότε σίγουρα είμαστε μακριά απ’ αυτό που ζητάει ό Κύριος. Διότι άνθρωποι που επιζητάνε την καθαρότητα της καρδιάς, άνθρωποι ελεήμονες, αυτοί επιδιώκουν μόνο το να είναι κοντά στον Θεό, να έχουν κοινωνία μαζί του, ζητάνε την χάρη και την αγάπη Του, θέλουν να είναι αδέλφια τού Χριστού.
Πολλές φορές ο φτωχότερος άνθρωπος, που δεν έχει τίποτα πάνω στη γη, αλλά διακονεί τον Θεό, πολλές φορές αυτός ο άνθρωπος, είναι πιο πλούσιος ακόμα και από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου. Ο πλούτος του είναι η θεία χάρη, η καθαρότητα της καρδιάς, η αγάπη και η συμπάθεια για τους πεινασμένους και δυστυχισμένους αδελφούς του. Αλλά πρώτ’ απ’ όλα ο πλούτος τους είναι η θερμή αγάπη του Θεού, του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού.
Read more:

Δείτε περισσότερα

''ΑΠΟΤΟΜΗ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ''

Ἀποτομὴ Κεφαλῆς Ἰωάννου Προδρόμου 29 Αυγούστου
Μνήμη δικαίου μετ’ ἐγκωμίων· σοὶ δὲ ἀρκέσει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου Πρόδρομε· ἀνεδείχθης γὰρ ὄντως καὶ Προφητῶν σεβασμιώτερος, ὅτι καὶ ἐν ῥείθροις βαπτίσαι κατηξιώθης τὸν κηρυττόμενον. Ὅθεν τῆς ἀληθείας ὑπεραθλήσας, χαίρων εὐηγγελίσω καὶ τοὶς ἐν Ἅδῃ, Θεὸν φανερωθέντα ἐν σαρκί, τὸν αἴροντα τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, καὶ παρέχοντα ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
«Οὐκ ἐξεστὶ σοι ἔχειν, τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου». Δὲν σοῦ ἐπιτρέπεται ἀπὸ τὸ νόμο τ...οῦ Θεοῦ νὰ ἔχεις τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου, ὁ ὁποῖος ζεῖ ἀκόμα. Λόγια τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ποὺ ἀποτελοῦσαν μαχαιριὲς στὶς διεφθαρμένες συνειδήσεις τοῦ βασιλιὰ Ἡρώδη Ἀντίπα καὶ τῆς παράνομης συζύγου του Ἡρωδιάδος, ποὺ ἦταν, γυναίκα τοῦ ἀδελφοῦ του Φιλίππου.
Ὁ Ἡρώδης, μὴ ἀνεχόμενος τοὺς ἐλέγχους τοῦ Προδρόμου, τὸν φυλάκισε. Σὲ κάποια γιορτὴ ὅμως τῶν γενεθλίων του, ὁ Ἡρώδης ὑποσχέθηκε μὲ ὅρκο νὰ δώσει στὴν κόρη τῆς Ἡρωδιάδος ὅτι ζητήσει, διότι τοῦ ἄρεσε πολὺ ὁ χορός της. Τότε ἡ αἱμοβόρος Ἡρωδιὰς εἶπε στὴν κόρη της νὰ ζητήσει στὸ πιάτο τὸ κεφάλι τοῦ Ἰωάννη. Πράγμα ποὺ τελικὰ ἔγινε.
Ἔτσι, ὁ ἔνδοξος Πρόδρομος τοῦ Σωτῆρος θὰ παραμένει στοὺς αἰῶνες ὑπόδειγμα σὲ ὅλους ὅσους θέλουν νὰ ὑπηρετοῦν τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ ἀγωνίζονται κατὰ τῆς διαφθορᾶς, ἀνεξάρτητα ἀπὸ κινδύνους καὶ θυσίες.
Καὶ νὰ τί λένε οἱ 24 πρεσβύτεροι τῆς Ἀποκάλυψης στὸν Θεὸ γιὰ τοὺς διεφθαρμένους: «ἦλθεν... ὁ καιρὸς τῶν ἐθνῶν κριθῆναι... καὶ διαφθεῖραι τοὺς διαφθείροντας τὴν γῆν’. Ἦλθε, δηλαδή, ὁ καιρὸς τῆς ἀνάστασης τῶν νεκρῶν γιὰ νὰ κριθεῖ ὁ κόσμος καὶ νὰ καταστρέψεις (Θεέ μου) ἐκείνους, ποὺ μὲ τὴ διεφθαρμένη ζωὴ τους διαφθείρουν καὶ καταστρέφουν τὴν γῆ.

Συμ­βου­λές γιά τό η­θος των αν­θρώ­πων καί τήν ε­νά­ρε­τη ζωή, σέ 170 κε­φά­λαια

7.    Δέν πρέ­πει κα­νέ­νας  νά λέ­ει ο­τι δέν ει­ναι δυ­να­τό νά κα­τορ­θώ­σει ο αν­θρω­πος τήν ε­νά­ρε­τη ζω­ή, αλ­λά νά λέ­ει ο­τι αυ­τό δέν ει­ναι ευ­κο­λο.Ου­τε μπο­ρουν νά κα­τορ­θώ­σουν τήν α­ρε­τή οι τυ­χό­ντες.Τήν ε­νά­ρε­τη ζω­ή τήν πραγ­μα­το­ποιουν  οσοι αν­θρω­ποι ει­ναι ευ­σε­βεις καί ε­χουν νου  πού α­γαπα τό Θε­ό.Για­τί ο νους των πολ­λων  ει­ναι κο­σμι­κός καί με­τα­βάλ­λε­ται· κά­νει σκέ­ψεις αλ­λο­τε κα­λές, αλ­λο­τε κα­κές· με­τα­βάλ­λε­ται στή φύ­ση καί γί­νε­ται υ­λι­κό­τε­ρος.  Ο νους ο­μως πού α­γαπα τό Θε­ό, τι­μω­ρει τήν κα­κί­α, η ο­ποί­α ερ­χε­ται ε­κού­σια στούς αν­θρώ­πους α­πό τήν α­μέ­λεια τους.

8.    Οι ψυ­χι­κά α­καλ­λιέρ­γη­τοι καί α­μα­θεις θε­ω­ρουν γε­λοιο πράγ­μα τούς λό­γους καί δέν θέ­λουν νά τούς α­κουν ε­πει­δή ε­λέγ­χε­ται η κα­τά­στα­σή τους καί θέ­λουν νά ει­ναι ο­λοι ο­μοιοι μέ αυ­τούς.  Ε­πί­σης καί ε­κει­νοι πού ει­ναι πα­ρα­δο­μέ­νοι  σέ σαρ­κι­κά α­μαρ­τή­μα­τα φρο­ντί­ζουν νά ει­ναι ο­λοι οι αλ­λοι χει­ρό­τε­ροί τους,νο­μί­ζο­ντας  οι δυ­στυ­χεις ο­τι ε­πει­δή θά ει­ναι πολ­λοί οι α­μαρ­τά­νο­ντες,θά ε­ξα­σφα­λι­στουν οι ι­διοι α­πό τήν κα­τη­γο­ρί­α. Η χα­λα­ρή ψυ­χή χά­νε­ται καί σκο­τί­ζε­ται ε­ξαι­τί­ας της κα­κί­ας,για­τί ε­χει μέ­σα της α­σω­τεί­α,υ­πε­ρη­φά­νεια, α­πλη­στί­α, θυ­μό, αυ­θά­δεια, μα­νί­α, φό­νο, στε­νο­χω­ρί­α, φθό­νο, πλε­ο­νε­ξί­α, αρ­πα­γή, πό­νο, ψευ­δος, η­δο­νή, ρα­θυ­μί­α, λύ­πη, δει­λί­α, α­σθέ­νεια, μί­σος, φι­λο­κα­τη­γο­ρί­α, α­δυ­να­μί­α, πλά­νη, α­γνοια, α­πά­τη, λη­σμο­σύ­νη του Θε­ου. Μέ τέ­τοιες καί πα­ρό­μοιες τι­μω­ρει­ται η α­θλια ψυ­χή πού χω­ρί­ζε­ται α­πό τό Θε­ό.

9.     Ε­κει­νοι πού θέ­λουν νά ζουν τήν ε­νά­ρε­τη καί ευ­λα­βή καί τι­μη­μέ­νη ζω­ή, δέν πρέ­πει νά δια­κρί­νο­νται α­πό τούς ε­πί­πλα­στους τρό­πους καί τήν ψεύ­τι­κη ζω­ή· αλ­λά ο­πως οι ζω­γρά­φοι καί οι α­γαλ­μα­το­ποιοί, νά δεί­χνουν καί αυ­τοί μέ τά ερ­γα τους τήν ε­νά­ρε­τη καί θε­ο­φι­λή ζω­ή τους. Καί ο­λες τίς κα­κές η­δο­νές νά τίς  α­πο­στρέ­φο­νται σάν πα­γί­δες.

ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΠΕΡΙ ΑΓΑΠΗΣ-''ΑΓΙΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ''

60. Κλεινε τό στόμα εκείνου πού κατηγορει τόν αλλον, γιά νά μήν αμαρτάνεις μαζί του διπλή αμαρτία· καί συνηθίζοντας ο ιδιος σέ καταστρεπτικό πάθος, καί μή σταματώντας εκεινον πού φλυαρει κατά του πλησίον.

61. « Εγώ ομως σας λέω, ειπε ο Κύριος, αγαπατε τούς εχθρούς σας, ευεργετειτε οσους σας μισουν, προσεύχεσθε γιά οσους σας βλάπτουν». Γιατί τά διέταξε αυτά; Γιά νά σέ ελευθερώσει από τό μίσος, τή λύπη, τήν οργή καί τήν μνησικακία καί νά σέ αξιώσει νά λάβεις τό μέγιστο απόκτημα, τήν τέλεια αγάπη, πού ειναι αδύνατο νά τήν εχει οποιος δέν αγαπα εξίσου ολους τούς ανθρώπους, κατά μίμηση του Θεου, ο οποιος αγαπα εξίσου ολους τούς ανθρώπους καί θέλει νά σωθουν καί νά λάβουν πλήρη γνώση της αλήθειας.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΘΑΔΔΑΙΟΣ ΤΗΣ ΒΙΤΟΒΝΙΤΣΑ-ΟΙ ΕΥΑΙΣΘΗΤΕΣ ΨΥΧΕΣ....

''Οι υπερβολικά ευαίσθητες ψυχές βασανίζονται πολύ, επειδή αισθάνονται εντελώς μόνες στη γη. Ο Κύριος επέτρεψε να αισθανόμαστε έτσι, σαν να είμαστε από όλους πεταμένοι, για να μη βασιζόμαστε σε κάποιον ή σε κάτι εδώ στη γη, επειδή οτιδήποτε υπάρχει σʹ αυτόν τον πλανήτη, δεν είναι σταθερό και διαρκές. Μόνον ο Κύριος, κατά τη θεϊκή Του φύση, είναι αμετάλλακτος καί ίδιος αιωνίως, γιʹ αυτό Μόνον Εκείνον θα έχουμε για στήριγμα στη ζωή μας.'' ∽ Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα..

«ΚΑΤΑΜΑΘΕΤΕ ΤΑ ΚΡΙΝΑ ΤΟΥ ΑΓΡΟΥ … »

 «ΚΑΤΑΜΑΘΕΤΕ ΤΑ ΚΡΙΝΑ ΤΟΥ ΑΓΡΟΥ … »

 .         Ἡ φύση τὸ θαῦµα τοῦ Θεοῦ. Τὴν στολίζουν ἰδιαίτερα µἐ τὴν ἀπέριττη ὀµορφιά τους «τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ», ποὺ µὲ τόση ἀφθονία ἔχει σκορπίσει στὴν γῆ ὁ πάνσοφος Δηµιουργός. Μᾶς προτρέπει νὰ τὰ προσέξουµε, νὰ τὰ σπουδάσουµε. Νὰ µαθητεύσουµε σ᾽ αὐτά. «Καταµάθετε τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξάνει» (Ματθ. ϛ´ 28). Κοιτᾶξτε τα. Παρατηρῆστε αὐτὰ τὰ µικρὰ στολίδια τῆς γῆς. Καὶ καθὼς θὰ ἀναλογιζώσασθε, πῶς φυτρώνουν καὶ µεγαλώνουν, χωρὶς νὰ κοπιάζουν ἢ νὰ γνέθουν, θὰ καταλάβετε τὴν ἀγάπη µου καὶ τὴν πάνσοφη πρόνοιά µου.
.         Σ᾽ αὐτὸ τὸ σχολεῖο τῆς φύσεως µᾶς καλεῖ ὁ Καλλιτέχνης τοῦ σύµπαντος νὰ µαθητεύσουµε. Καὶ πρῶτα – πρῶτα νὰ σπουδάσουµε τὸ µάθηµα τῆς ἐλπίδας. Ἂν «καταµάθουµε τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ», τὸ πῶς ἀρχίζουν τὴν ζωή τους καὶ πῶς τὴν συνεχίζουν, θὰ ἀπορήσουµε µὲ τὶς δυσκολίες τους. Ἐµπόδια σὲ κάθε τους βῆµα. Ἡ παρουσία τους εἶναι ἕνας θρίαµβος τῆς ἐλπίδας. Μία ἀδιάψευστη µαρτυρία τῆς θείας Προνοίας. Καὶ τὸ συµπέρασµα. Ἂν γιὰ τὰ ἀγρολούλουδα, ποὺ εἶναι ἕνα χορτάρι καὶ δὲν ἔχουν προορισµὸ νὰ ζήσουν αἰώνια, ὁ Θεὸς τόσο φροντίζει, ὥστε νὰ τὰ στολίζη, νὰ τὰ αὐξάνη, πολὺ περισσότερο δὲν θὰ φροντίση γιὰ τὸν ἄνθρωπο; (Ματθ. ϛ´ 30).
.       Γιατί τότε νὰ εἴµαστε ὀλιγόπιστοι; Γιατί νὰ λέµε: «Θὰ φροντίση καὶ γιὰ μένα ὁ Θεός; Παρακολουθεῖ τὶς δυσκολίες μου; Μήπως μὲ ἔχει ξεχάσει;» Γιατί δὲν βλέπουµε «τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ» καὶ ὅλα τὰ θαυµάσια τοῦ Θεοῦ στὸν κόσµο; Ἡ δυσπιστία µας, ἡ ὀλιγοπιστία µας ἀποτελεῖ ἀµφισβήτηση τῆς ἀγάπης τοῦ οὐράνιου Πατέρα. Τὴν οἰκογένειά µας, τὰ παιδιά µας, τὶς ἐπαγγελµατικές µας µέριµνες, τὶς ἀρρώστιες µας, τὸ µέλλον µας, ὅλα τὰ προβλήµατά µας, καθὼς θὰ τὰ ἐµπιστευώµαστε στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, θὰ τὰ ἀντιµετωπίζουµε διαφορετικά. Ἡ πίστη στὸν στοργικὸ Πατέρα θὰ µᾶς ἐµψυχώνη. Θὰ µᾶς ψιθυρίζη «οἶδε ὁ Πατὴρ ἡµῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρήζετε τούτων ἁπάvτων» (Ματθ. ϛ´ 32).
.       Τὰ «κρίνα τοῦ ἀγροῦ», ποὺ µᾶς µαθαίνουν τὴν  ἐλπίδα, συγχρόνως µᾶς διδάσκουν νὰ µὴ γκρινιάζουµε, νὰ µὴ µἐµψιµοιρούµε, νὰ µὴ στενοχωρούµεθα µὲ τὸ παραµικρό. Τὰ κρίνα ἀνθίζουν. Πάντοτε καὶ µἐ ὁποιεσδήποτε συνθῆκες χαρίζουν τὴν ὀµορφιὰ καὶ τὸ ἄρωµά τους. Δὲν τοὺς ἔρχονται ὅλα εὐνοϊκά. Τί µὲ αὐτὸ ὅµως; Ἐκεῖνα προχωροῦν στὸ ἔργο τους. Τὰ ἀγκάθια ποὺ εἶναι γύρω τους δὲν εἶναι ἱκανὰ νὰ ἐμποδίσουν τὸ ἄρωµά τους. Ἡ σκιὰ τῶν δένδρων, ποὺ τοὺς κρύβει τὴν θέα τοῦ ἥλιου, δὲν τὰ στενοχωρεῖ. Ξέρουν πὼς καὶ αὐτὴ κάτι καλὸ τοὺς δίνει. Διατηρεῖ τὴν δροσερότητά τους, τὴν λεπτότητα καὶ λαµπρότητά τους.
.       Καὶ ἂν κάποτε κάποιο ἄλλο φυτὸ βρεθῆ κοντά τους, δὲν τὰ στενοχωρεῖ ἡ παρουσία του. Δίνουν τὰ χέρια καὶ ἀλληλοστηρίζονται, γιὰ νὰ µὴν τὰ ξεριζώση τὸ δυνατὸ χέρι τοῦ ἀνέµου. Τὰ ἀγρολούλουδα, ὅπου κι ἂν ριζώσουν, ὅπου κι ἂν σταθοῦν, δείχνουν τὴν χάρη τους, σκορπίζουν τὰ µύρα τους, αἰχµαλωτίζουν τὸ βλέµµα µας, προσελκύουν τὴν µέλισσα κοντά τους, σκορποῦν τὴν χαρὰ γύρω τους. Ἀνθίζουν καὶ δὲν παραπονοῦνται, δὲν µεµψιµοιροῦν.
.       Ἔτσι θυµίζουν καὶ σὲ µᾶς ποιό εἶναι τὸ χρέος µας. Βοηθοῦν τὴν ψυχή µας νὰ ἀντιληφθῆ ὅτι πρέπει νὰ ἀνθίζη, παρ᾽ ὅλα τὰ ἀγκάθια ποὺ τὴν περιτριγυρίζουν. Καὶ εἶναι τόσο ὡραῖο γιὰ τὸ περιβάλλον µας νὰ ἀνθίζουν οἱ ψυχές. Καὶ τὸ νὰ ἀνθίζη µία ψυχὴ σηµαίνει νὰ εἶναι στὴν διάθεση τῶν ἄλλων. Νὰ συντελῆ στὴν ψυχικὴ ὠφέλεια τοῦ πλησίον της. Νὰ µὴν εἶναι ἰδιότροπη, κατηφής, δύστροπη, ἀνικανοποίητη.
.       «Κρίνα τοῦ ἀγροῦ» καὶ µεἰς, ἂς µάθουµε νὰ µὴν παραπονούµεθα µἐ τὸ παραµικρό. Τὸ ἀγκάθι ποὺ φύτρωσε δίπλα µας, δὲν εἶναι ἔτσι τυχαῖα. Ὁ πάνσοφος Θεὸς ποὺ ξέρει ἀπὸ τὸ πικρὸ νὰ βγάζη γλυκύ, θὰ χρησιµοποιήση καὶ αὐτὸ γιὰ τὸ καλό µας. Ἴσως αὐτὴ ἡ δοκιµασία διώχνει κάποιο µολυσµὸ ἀπὸ τὴν ψυχή µας. Χρέος δικό µας εἶναι, µὲ τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν ἐµπιστοσύνη µας στὸν Θεό, νὰ σκορπίζουµε τριγύρω µας τὴν «εὐωδία Χριστοῦ» µὲ τὸν χαριτωµένο λόγο µας, τὴν εὐχάριστη ἀναστροφή µας, τὴν ἀνεπιτήδευτη καλοσύνη µας.

ΠΗΓΗ: περιοδ. «ΖΩΗ», ἀρ. τ. 4243/22.09.2011
Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

Μεταμοσχεύσεις - Εγκεφαλικός Θάνατος - Δωρεά Οργάνων

ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ - ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ - ΔΩΡΕΑ ΟΡΓΑΝΩΝ

Ταυτίζεται ο σωματικός θάνατος με τον «εγκεφαλικό θάνατο»; Οχι!

Ο «εγκεφαλικά νεκρός» ασθενής μπορεί να βρίσκεται σε κατάσταση κώματος και άπνοιας, όμως τα περισσότερα όργανά του λειτουργούν με την κατάλληλη ιατρική υποστήριξη· έτσι, όταν του αφαιρούν τα όργανα, είναι ακόμα ζεστός, η καρδιά του ακόμα λειτουργεί και το αίμα του κυκλοφορεί! (Dr. Alan Shewmon, διεθνούς φήμης Καθηγητής Παιδ. Νευρολογίας στο UCLA (Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Λος Άντζελες).

Θα σου πουν ότι τα όργανα τα παίρνουν όταν ο άνθρωπος είναι νεκρός. Αυτό δεν είναι αλήθεια.

Υπάρχουν καταγραμμένες αρκετές περιπτώσεις «εγκεφαλικά νεκρών» που επανήλθαν από αυτή την κατάσταση.

Τα ζωτικά όργανα των «δωρητών» παίρνονται ενώ αυτοί είναι ακόμα ΖΩΝΤΑΝΟΙ, με αποτέλεσμα να γίνεται βίαιη διακοπή της ζωής τους κατά τη διαδικασία της λήψης των οργάνων τους.

Πολλοί και κορυφαίοι επιστήμονες στην Ελλάδα (Κ. Καρακατσάνης 2001, Ε. Παναγόπουλος 1998, Μ. Βρεττός 1999, Ι. Κουντουράς 1999, Κ. Χριστοδουλίδης 1995, Ν. Μπαλαμούτσος 1999, Ν. Κωνσταντινίδης 1999, Μ. Γκιάλα 1999, A. Αβραμίδης 1995, Π. Κούγιας 1999, Α. Γουλιανός 1999, κ.α.) και στο εξωτερικό (R.D. Truog 1992, D.A. Shewmon 1997, R.M. Taylor 1997, κ.α.), εκφράζουν σοβαρές επιστημονικές ενστάσεις και δεν διστάζουν να προτείνουν ακόμη και την πλήρη εγκατάλειψη της έννοιας του «Εγκεφαλικού Θανάτου».

Ο Καθηγητής Παιδ. Αναισθησιολογίας στο κορυφαίο Πανεπιστήμιο των Η.Π.Α., Harvard, και Διευθυντής της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας στο Πανεπιστημιακό, Παιδιατρικό Νοσοκομείο Βοστώνης Dr. Robert D. Truog δηλώνει:

«O Εγκεφαλικός Θάνατος παραμένει ασυνάρτητος στη θεωρία και συγκεχυμένος στην πράξη. Επιπλέον, ο μόνος σκοπός που εξυπηρετεί αυτή την έννοια (του εγκεφαλικού θανάτου), είναι η διευκόλυνση εξεύρεσης οργάνων προς μεταμόσχευση. 

Γι’ αυτό, άλλωστε, και «εφευρέθηκε» μόλις το 1968 η έννοια του «εγκεφαλικού θανάτου» από κάποιους επιστήμονες του Harvard.»

Το γεγονός του θανάτου είναι μεγάλο μυστήριο, θα μας πουν οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας, και κανείς δεν γνωρίζει ούτε πρόκειται ποτέ να γνωρίσει, πότε (ποια ακριβώς χρονική στιγμή) η ψυχή αποχωρίζεται από το σώμα...

Όσο η καρδιά λειτουργεί, η ψυχή είναι ενωμένη με το σώμα.

Ο Άγιος Γέροντας Παΐσιος, όταν ρωτήθηκε περί μεταμοσχεύσεων, αντιτάχθηκε κατηγορηματικά στη μεταμόσχευση ζωτικών οργάνων (όργανα χωρίς τα οποία ο δότης δεν μπορεί να συνεχίσει να ζει), για δύο λόγους:

Πρώτον: «αποτελεί ανεπίτρεπτη παρέμβαση, αντιστρατευόμενη στο δημιουργικό έργο του Θεού, από την μια, θανατώνοντας τον δότη, και από την άλλη δημιουργώντας μας την έπαρση για την ζωοποίηση του λήπτη».

Και δεύτερον: «Θα γίνει αιτία εφευρέσεως τρόπων να σκοτώνουν τους ασθενείς, για να πάρουν τα όργανά τους».

Ο Άγιος Πορφύριος ήταν αντίθετος με την μεταμόσχευση συμπαγών οργάνων από «εγκεφαλικώς νεκρούς». Έκανε την εξής σύσταση σε ζεύγος που ήθελε να δωρίσει τα όργανα του παιδιού τους μετά από σοβαρό ατύχημα: 

«Ένας θάνατος υπάρχει. Να δώσετε μόνον τους κερατοειδείς χιτώνες των οφθαλμών...»

Ο ευρισκόμενος στην κατάσταση του λεγόμενου «εγκεφαλικού θανάτου» είναι βαριά πάσχων ασθενής και όχι νεκρός...

Με τη λήψη των ζωτικών οργάνων από «εγκεφαλικώς νεκρό» ασθενή, αυτός οδηγείται δια της βίας στον οριστικό κλινικό θάνατο...

αυτή η ενέργεια, με τα κριτήρια της Ορθόδοξης Θεολογίας, ισοδυναμεί με Φόνο. 

Θα πουν ότι η δωρεά οργάνων είναι αυτοθυσία και πράξη ευγενική, πράξη ανθρωπιάς και αλτρουϊσμού. Αυτό δεν είναι αλήθεια...

Αυτός που ορίζει πότε θα πεθάνουμε είναι ο Δημιουργός μας και όχι εμείς.

Στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη, αλλά και στην Υμνογραφία της Εκκλησίας μας, με έμφαση τονίζεται οτι κύριος της ζωής και του θανάτου είναι μόνον ο Δημιουργός.

Ακόμη και όταν υπάρχει συναίνεση, η «ΔΩΡΕΑ» ΖΩΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ, διότι αφαιρεί από τον δότη την δυνατότητα της μετάνοιας να πει δηλαδή, έστω και τελευταία στιγμή, «Συγχώρα με, Θεέ μου» και να σώσει ο Θεός ενδεχομένως την ψυχή του.

ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ - ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ - ΔΩΡΕΑ ΟΡΓΑΝΩΝ

Δημοσίευμα Εφημερίδας: «ΑΓΩΝΑΣ» (Α.Φ. 193)

Πηγή: Πνεύματος Κοινωνία

''ΕΙΠΕ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ'''

Ρώτησαν ενα ασκητή:
– Παλεύεις ακόμη, Γέροντα, με τον σατανά;
– Όχι, παιδί μου. Με αυτόν τελείωσα. Τώρα παλεύω με το Θεό.
– Και πιστεύεις να νικήσεις;
– Εύχομαι να νικηθώ!

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης: «Ἄν οἱ λαϊκοί ἀξιοποιοῦσαν τούς κινδύνους πού διατρέχουν, θά μᾶς εἶχαν ξεπεράσει ἐμᾶς τούς μοναχούς στήν προσευχή»

– Πώς θα νιώσουμε, Γέροντα, την προσευχή ως ανάγκη;

– Έπρεπε να είχατε πάει στον πόλεμο, για να μπορούμε να συνεννοηθούμε! Στον στρατό, εν καιρώ πολέμου, όταν ήμασταν σε συνεχή επαφή και «εν διαρκεί ακροάσει» με το Κέντρο, είχαμε περισσότερη σιγουριά. 

Όταν επικοινωνούσαμε κάθε δύο ώρες, νιώθαμε μία ανασφάλεια. Όταν επικοινωνούσαμε μόνο δύο φορές την ημέρα, πρωί και βράδυ, τότε νιώθαμε ξεκρέμαστοι. Το ίδιο συμβαίνει και με την προσευχή. Όσο περισσότερο προσεύχεται κανείς, τόσο περισσότερη πνευματική σιγουριά νιώθει. Είναι ασφάλεια η προσευχή.

Αν βρισκόμαστε σε συνεχή επαφή και «εν διαρκεί ακροάσει» με τον Θεό, θα προλαβαίνουμε κάθε κακό. Μια φορά μέσα σε ένα λεωφορείο ήταν ένας μοναχός που προσευχόταν με κλειστά μάτια και οι άλλοι νόμιζαν ότι κοιμάται. Κάποια στιγμή ένα φορτηγό που ερχόταν από την αντίθετη κατεύθυνση χτύπησε πάνω σε μια κολόνα της ΔΕΗ και τα αυτοκίνητα που έρχονταν από το ένα και από το άλλο ρεύμα συγκρούστηκαν μεταξύ τους και έπαθαν μεγάλη ζημιά. Το λεωφορείο όμως βρέθηκε λίγα μέτρα έξω από τον δρόμο, σαν να το πήρε ένα αόρατο χέρι, και κανένας από τους επιβάτες δεν έπαθε τίποτε. Η προσευχή του μοναχού τους έσωσε.

– Γέροντα, συχνά λαϊκοί ρωτούν πώς θα συνηθίσουν να προσεύχονται.

– Κοίταξε, παλιά, μερικοί που ξεκινούσαν για τον Μοναχισμό και είχαν σκληρό χαρακτήρα, πήγαιναν και ασκήτευαν σε απόκρημνα βράχια, μέσα σε σπηλιές, σε τάφους ειδωλολατρών ή σε κατοικητήρια δαιμόνων. Εκεί διέτρεχαν ένα σωρό κινδύνους – έτρεμαν μήπως ξεκοπεί ο βράχος, μούγκριζαν οι δαίμονες κ.λπ. –, και ο φόβος τους ανάγκαζε να φωνάζουν συνέχεια: «Χριστέ μου, Παναγία μου». Έτσι τους έμενε η καλή συνήθεια της αδιάλειπτης προσευχής. Σήμερα, με τα ξενύχτια, τα ναρκωτικά κ.λπ., πολλοί από αυτούς που οδηγούν δεν ελέγχουν τον εαυτό τους. Οπότε ξεκινάει κάποιος να πάει στην δουλειά του και δεν ξέρει αν θα γυρίσει ζωντανός στο σπίτι του ή θα βρεθεί σακατεμένος σε κανένα νοσοκομείο. Αυτό δεν τον αναγκάζει να λέει συνέχεια: «Χριστέ μου, Παναγία μου»; Αν οι λαϊκοί αξιοποιούσαν τους κινδύνους που διατρέχουν, θα μας είχαν ξεπεράσει εμάς τους μοναχούς στην προσευχή και θα απέφευγαν και τους κινδύνους.

Ήρθε κάποιος στο Καλύβι πολύ στενοχωρημένος, γιατί από απροσεξία χτύπησε με το αυτοκίνητό του ένα παιδάκι. «Είμαι ένοχος», έλεγε. «Προσευχόσουν εκείνη την ώρα;», τον ρώτησα. «Όχι», μου είπε. «Δεν είσαι τόσο ένοχος που χτύπησες το παιδί, του είπα, όσο είσαι ένοχος, επειδή δεν προσευχόσουν». Και του ανέφερα ένα άλλο περιστατικό που είχα υπ’ όψιν μου: Είχα γνωρίσει έναν υπάλληλο που είχε φθάσει σε μεγάλα μέτρα αρετής. Έλεγε την ευχή συνέχεια, και στη δουλειά του και στον δρόμο, και παντού. Η προσευχή του είχε γίνει αυτενέργητη και από τα μάτια του έτρεχαν δάκρυα δοξολογίας και αγαλλιάσεως. Εκεί που εργαζόταν στο γραφείο του, έβρεχε τα χαρτιά με δάκρυα. Γι’ αυτό σκεφτόταν να φύγει από τη δουλειά του με μειωμένη σύνταξη, και ήρθε στο Καλύβι να με ρωτήσει τι να κάνει. «Μη φεύγεις, του είπα, και, όταν σε ρωτούν οι συνάδελφοί σου γιατί κλαίς, να λες: “Θυμήθηκα τον μακαρίτη τον πατέρα μου”». Μια μέρα λοιπόνενώ οδηγούσε, πετάχτηκε ξαφνικά μπροστά του ένα παιδάκι. Το πέταξε πέρα σαν σβούρα, αλλά το παιδί δεν έπαθε τίποτε. Φύλαξε ο Θεός, γιατί εκείνη την ώρα ο άνθρωπος αυτός προσευχόταν.

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι, Περί Προσευχής

Πηγή

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ-ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ-

''ΑΓΓΕΛΩΝ ΠΟΙΗΤΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΕ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ,ΑΝΟΙΞΟΝ ΤΟΝ ΑΠΟΡΟΝ ΜΟΥ ΝΟΥΝ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΛΩΤΤΑΝ  ΠΡΟΣ ΥΜΝΟΝ ΤΟΥ ΠΑΝΑΧΡΑΝΤΟΥ ΣΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ
,ΚΑΘΑΠΕΡ ΗΝΟΙΞΑΣ ΠΑΛΑΙ ΤΗΝ ΑΚΟΗΝ ΚΑΙ ΓΛΩΤΤΑΝ ΤΟΥ ΚΩΦΟΥ ΚΑΙ
ΜΟΓΙΛΑΛΟΥ,ΤΟΥ ΚΡΑΥΓΑΖΕΙΝ ΠΡΟΣ ΣΕ ΤΟΙΑΥΤΑ.
ΙΗΣΟΥ ΠΑΝΘΑΥΜΑΣΤΕ ,ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ Η ΕΚΠΛΗΞΙΣ .ΙΗΣΟΥ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΕ ,ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ Η ΛΥΤΡΩΣΙΣ .
ΙΗΣΟΥ ΓΛΥΚΥΤΑΤΕ ,ΠΑΤΡΙΑΡΧΩΝ ΤΟ ΚΑΥΧΗΜΑ.
ΙΗΣΟΥ ΥΠΕΡΕΝΔΟΞΕ ,ΒΑΣΙΛΕΩΝ ΚΡΑΤΑΙΩΜΑ.
ΙΗΣΟΥ ΠΑΜΠΟΘΗΤΕ,ΠΡΟΦΗΤΩΝ Η ΕΚΠΛΗΡΩΣΙΣ.
ΙΗΣΟΥ ΥΠΕΡΥΜΝΗΤΕ,ΣΤΕΡΕΩΜΑ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ.
ΙΗΣΟΥ ΙΛΑΡΟΤΑΤΕ ,ΜΟΝΑΖΟΝΤΩΝ ΤΕΡΠΝΟΤΗΣ.
ΙΗΣΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ ,ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΩΝ ΓΛΥΚΥΤΗΣ.
ΙΗΣΟΥ ΥΠΕΡΕΥΣΠΛΑΧΝΕ,ΝΗΣΤΕΥΟΝΤΩΝ ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ.
ΙΗΣΟΥ ΠΑΝΟΙΚΤΙΡΜΟΝ,ΧΑΡΑ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΝ.
ΙΗΣΟΥ ΥΠΕΡΑΓΝΕ ,ΣΩΦΡΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΠΑΡΘΕΝΩΝ.
ΙΗΣΟΥ ΠΡΟΑΙΩΝΙΕ,ΣΩΤΗΡΙΑ ΠΤΑΙΟΝΤΩΝ.!!

ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ ''ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ''[ΚΕΦ .1 ΠΑΡ..11-21]

''ΝΑ ΣΕΒΕΣΑΙ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΚΑΥΧΗΜΑ  ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΥΠΕΡΤΑΤΗ
ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ..
ΟΠΟΙΟΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΣΕΒΕΤΑΙ ,ΘΑ ΧΑΙΡΕΤΑΙ  Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ,ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΥ
ΔΩΣΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΓΑΛΛΙΑΣΗ ΧΑΡΑ ..ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.!
ΟΠΟΙΟΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΣΕΒΕΤΑΙ ΘΑ'ΧΕΙ ΚΑΛΑ ΥΣΤΕΡΝΑ...
ΧΑΡΗ ΘΑ ΒΡΕΙ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΘΑΝΗΣ ΤΟΥ.
Η ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ 'ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ
ΜΑΖΙ ΚΙ ΕΚΕΙΝΗ ΠΛΑΣΤΗΚΕ ,ΜΕΣΑ ΣΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΜΗΤΡΑ.
ΦΩΛΙΑΣΕ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ,ΑΝΑΜΕΣΑ ΚΙ ΑΙΩΝΙΑ ΞΕΘΕΜΕΛΙΩΘΗΚΕ
ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΕΣ ΤΟΥΣ ΘΑ ΔΟΘΕΙ ,ΝΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΟΥΝ ΠΙΣΤΑ.
ΝΑ ΣΕΒΕΣΑΙ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ,ΕΤΣΙ   Η ΣΟΦΙΑ ΠΛΗΘΑΙΝΕΙ,ΚΙ ΟΣΟΥΣ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΟΥΝ,
ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ ΤΗΣ ΤΟΥΣ ΜΕΘΑΕΙ.!!
ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ ΘΑ ΤΟ ΓΕΜΙΣΕΙ ,ΜΕ ΖΗΛΕΥΤΑ ΑΓΑΘΑ,ΚΑΙ ΤΑ ΚΕΛΑΡΙΑ
ΤΟΥΣ ΜΕ  ΤΑ  ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ ΤΗΣ.
Ο  ΣΕΒΑΣΜΟΣ  ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ,ΣΤΕΦΑΝΙ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ,ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΒΛΑΣΤΑΡΙΑ
ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΗΝ ΚΑΛΗ.
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΗΝ ΕΙΔΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΕΤΡΗΣΕ ΚΙ ΕΔΩΣΕ ΣΑΝ ΒΡΟΧΗ ΤΗΝ ΓΝΩΣΗ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΟΗΣΗ,ΚΙ ΕΞΥΨΩΣΕ ΤΗΝ ΔΟΞΑ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΤΗΝ ΚΑΤΕΧΟΥΝ.
Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ,Η ΡΙΖΑ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ  'ΚΑΙ ΤΑ ΚΛΑΔΙΑ ΤΗΣ
ΕΙΝΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΖΩΗΣ ΠΟΛΛΑ..!!
Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΔΙΩΧΝΕΙ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ .ΚΙ ΟΤΑΝ ΑΥΤΟΣ...
ΥΠΑΡΧΕΙ ..ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΙΣΩ .ΤΗΝ ΟΡΓΗ..!!

ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ

ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ ' ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ''[ΚΕΦ 3 ΠΑΡ 1-16]..!!!

''ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ,ΑΚΟΥΣΤΕ ΕΜΕΝΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΣΑΣ'ΚΑΝΤΕ ΟΠΩΣ ΣΑΣ ΛΕΩ,
ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΣΑΣ ΒΡΕΙ ΚΑΚΟ.   ΓΙΑΤΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΙΜΗΣΕ
ΜΕ ΕΞΟΥΣΙΑ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ,ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΑΝΑ  ΔΙΑΙΩΜΑΤΑ ΕΔΩΣΕ ΓΙΑ
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ.
ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ ΤΙΜΑΕΙ,ΓIA ΚΑΜΠΟΣΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ
ΤΟΥ ΕΞΙΛΕΩΝΕΤΑΙ..ΚΙ   ΟΠΟΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΤΗΝ
ΥΠΟΛΗΨΗ ,ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΣΥΝΑΖΕΙ ΘΗΣΑΥΡΟΥΣ .  ΟΠΟΙΟΣ   ΤΙΜΑΕΙ ΤΟΝ
ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ ,ΧΑΡΑ ΘΑ ΛΑΒΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ,ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΠΟΥ
ΘΑ ΔΕΗΘΕΙ,ΘΑ ΕΙΣΑΚΟΥΣΤΕΙ..!     ΟΠΟΙΟΣ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΗΜΗ ΤΟΥ
ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ,ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΘΑ ΖΕΙ'    ΟΠΟΙΟΣ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ .ΥΠΑΚΟΥΕΙ
,ΘΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ,ΚΑΙ ΤΟΥΣ  ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΘΑ
ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΣΑΝ ΑΦΕΝΤΑΔΕΣ ΤΟΥ.                                                              
ΜΕ ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΜΕ ΛΟΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΣΟΥ ΝΑ ΤΙΜΑΣ ,ΓΙΑ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΕΠΑΝΩ ΣΟΥ
Η ΕΥΧΗ ΤΟΥ.!
ΤΟΝ ΓΟΝΙΩΝ Η ΕΥΧΗ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ,ΕΝΩ Η 'ΚΑΤΑΡΑ' ΤΟΥΣ
ΤΑ ΞΕΘΕΜΕΛΙΩΝΕΙ.!!
ΜΗΝ ΝΙΩΘΕΙΣ ΚΑΥΧΗΣΗ ..ΟΤΑΝ ΝΤΡΟΠΙΑΖΕΤΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΟΥ'
Η ΚΑΤΑΙΣΧΥΝΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΣΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ.
ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ Η ΥΠΟΛΗΨΗ ΑΠ'ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ ΚΡΕΜΕΤΑΙ ΤΗΝ ΤΙΜΗ,
ΚΙ ΕΙΝΑΙ ΝΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΜΙΑ ΜΑΝΑ ΚΑΤΑΦΡΟΝΕΜΕΝΗ.
ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ,ΦΡΟΝΤΙΣΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΣΟΥ ΣΤΑ ΓΗΡΑΤΕΙΑ ΤΟΥ,
ΚΑΙ ΛΥΠΕΣ ΜΗΝ ΤΟΥ ΔΩΣΕΙΣ ΟΣΟ ΖΕΙ.!!!
ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ ΑΔΥΝΑΤΙΣΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ ,ΝΑ 'ΣΑΙ ΑΝΕΚΤΙΚΟΣ
ΚΑΙ ΜΗΝ ΤΟΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΕΙΣ ,ΕΣΥ ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΑΚΜΗ ΣΟΥ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ.
ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ  Η ΚΑΛΟΣΥΝΗ ΔΕ ΘΑ ΛΗΣΜΟΝΗΘΕΙ ,ΜΑ
ΘΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΤΕΙ ΩΣ ΕΞΙΛΕΩΣΗ ΠΟΛΛΩΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ ΣΟΥ.
ΣΤΗΝ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑΣ ΣΟΥ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΘΑ ΣΕ ΘΥΜΗΘΕΙ ΚΑΙ ΟΙ
ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΣΟΥ ΘΑ ΣΒΗΣΟΥΝ,ΟΠΩΣ Ο ΠΑΓΟΣ ΛΙΩΝΕΙ ΣΤΗΝ
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ.!!
ΒΛΑΣΦΗΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΖΕΤΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΕΙ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ
ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΕΞΟΡΓΙΖΕΙ..!!