Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΠΙΑΝΟΥΝ ΤΟ ''ΜΑΤΙ'' ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΟΠΛΟΣ,ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΧΡΙΣΤΟ ΠΑΝΩ ΤΟΥ,ΔΕΝ ΖΕΙ ΤΗΝ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ!!!

❈ Ο άνθρωπος που τον πιάνουν το ''μάτι'' και τα μάγια είναι άοπλος, γιατί δεν έχει Χριστό πάνω του, δεν ζει την μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας μας. Μοιάζει με έναν αδύναμο οργανισμό, που με την παραμικρή αφορμή αρρωσταίνει, γιατί δεν έχει τα ανάλογα αντισώματα.

Για να πιάσουν τα μάγια και το μάτι σε κάποιον, θα πρέπει ο ίδιος να μην έχει τακτοποιήσει τα ζητήματα της ψυχής του. Αν όμως ο άνθρωπος τακτοποιεί την ψυχή του με την καθαρή εξομολόγηση, τότε και όλοι οι μάγοι του κόσμου να μαζευτούν, δεν μπορούν να τον κάνουν κακό.

Την έπιασαν τα μάγια που έκανε ο μάγος και μετέπειτα Άγιος Κυπριανός στην Αγία Ιουστίνη; Δεν την έπιασαν, διότι ήταν Χριστιανοπούλα, αγωνίζονταν, ήταν παρθένος και ανάγκασε τον Άγιο Κυπριανό να κάψει τα (σατανικά) βιβλία του και να μετανοήσει...

❈ Κάτω από το φλυτζάνι, κάτω από τα μέντιουμ, κάτω από το χαρτί, κρύβονται συντάγματα διαβόλων. 

Όλα αυτά, έχουν σχέση με την απώλεια της ψυχής του ανθρώπου. 

Ο άνθρωπος, μη έχοντας εμπιστοσύνη στο Θεό και την Πρόνοιά Του, πάει να ρωτήσει την καφετζού, πως θα πάνε τα πράγματα στη ζωή του, πάει στην χαρτορίχτρα, για να δει, ποιόν άντρα θα πάρει και ούτω κάθε εξής... 

Ο Χριστιανός είναι μακριά από αυτά τα πράγματα. Ζητάει από τον Θεό και περιμένει, έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό.

❈ Βλέπουμε κατεξοχήν γυναίκες, να ''ξεματιάζουν'' και να υποκαθιστούν την Εκκλησία, που έχει ειδική ευχή για την βασκανία. Πίσω από αυτήν την ενέργεια του ''ξεματιάσματος'', κρύβεται ο διάβολος. Λένε πολλοί: 

- Το ''Πάτερ ημών'' λέει η κυρία Κατίνα και ''ξεματιάζει'' που είναι το κακό; 

Κανένα αγκρίστρι δεν πιάνει ψάρι, χωρίς δόλωμα. ''Πάτερ ημών'' θέλει ο διάβολος να του βάλεις, μα είναι δικό του το αγκίστρι.

 Μετά το ''Πάτερ ημών'' της κ. Κατίνας, φεύγει ο διάβολος από τον ματιασμένο, για να φανεί στον άλλον, ότι η Εκκλησία δεν έχει δύναμη και έχει δύναμη η κυρία Κατίνα, που είναι όργανο του σατανά, χωρίς να το καταλαβαίνει... 

Έτσι η κυρία Κατίνα γίνεται ''αγία'' στα μάτια του κόσμου και αυτός που ''θεραπεύτηκε'' απ' αυτήν, την βλέπει σαν σωτήρας της, ενώ η ίδια πιστεύει ότι είναι κάποια... Όλα είναι τέχνασμα του σατανά! 

Όμως ο διάβολος με αυτόν τον πονηρό τρόπο, μπορεί να λύνει τα μάγια του σώματος (π.χ. πονοκέφαλος) εκείνου που ''ματιάστηκε'', αλλά σκλαβώνει την ψυχή του. 

Αντίθετα η Εκκλησία, δια της ειδικής ευχής που διαβάζει ο ιερέας, ''λύνει'' τα μάγια, της ψυχής και του σώματος και ο άνθρωπος απελευθερώνεται... 

(Κηρύγματα  Ιεροκήρυξ Δημήτριος Παν  Παναγοπούλου)

ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΑ ΛΕΦΤΑ!!!

Να έχεις ελπίδα στον Χριστό και όχι στα λεφτά!! 

ΚΑΠΟΙΟΣ Χριστιανός σ’ ένα χωριό είχε ένα μικρό περιβολακι. Το καλλιεργούσε κι από ό,τι του απέδιδε, κρατούσε τόσα μόνο, όσα του χρειάζονταν να συντηρείται φτωχικά. Τα υπόλοιπα τα έδινε στους φτωχούς ελεημοσύνη. Μα κάποτε ο διάβολος, για να τον εμποδίσει από το καλό, άρχισε να σπέρνει ζιζανια στην ψυχή του. Του ψιθύριζε λοιπόν στον νου:

- Βάλε λίγα χρήματα στην άκρη για τα γεράματά σου. Μπορεί να σου έρθει και καμιά αρρώστια και να μην είσαι σε θέση να εργάζεσαι. Παρασύρθηκε ο άνθρωπος από τους λογισμούς του και περιόρισε σιγά-σιγά τις ελεημοσύνες του για να κάνει οικονομίες. Με τον καιρό γέμισε ένα μικρό κιούπι με χρυσά νομίσματα. Όταν το έθαψε ικανοποιημένος σ' ένα λάκκο του περιβολιού του, για να το έχει στα γεράματά του, του ήρθε ξαφνικά βαριά αρρώστια και σάπισε το πόδι του. Ξέθαψε έτσι το κιούπι πολύ γρήγορα για να ξοδεύει τις οικονομίες του σε γιατρούς και φάρμακα, χωρίς ωφέλεια όμως. Το πόδι χειροτέρευε κι οι γιατροί πήραν την απόφαση να το κόψουν.

Την παραμονή της ημέρας που ορίσθηκε η οδυνηρή εγχείρηση, πήρε κοντά στο κρεββάτι του ο κηπουρός το κιούπι του κι άρχισε να μετρά και να ξαναμετρά τα τελευταία υπολείμματα της οικονομίας του, που θα έδινε την επομένη στους γιατρούς, για να τον αφήσουν χωρίς πόδι. Είχε τώρα πικρά μετανοήσει που στήριξε πιο πολύ τις ελπίδες του στα χρυσά νομίσματα, παρά στον Κύριό του και Τον παρακαλούσε μ’ όλη του την ψυχή να τον συγχωρεσει. Καθώς προσευχόταν κι εκλαιγε, παρουσιάστηκε μπροστά του άγιος Άγγελος.

- Τα χρήματα που σύναξες, στερώντας τα από τους φτωχούς, σου χρησιμέυσαν σε τίποτα; τον ρώτησε με αυστηρή φωνή.

- Όχι, κύριέ μου. Αναγνωρίζω πως έσφαλα. Ω, αν τύχω συγγνώμης, δεν θα ξαναπεσω στο ίδιο σφάλμα. Μόνο η ελπίδα στον Θεό είναι σταθερή και βεβαία, φώναξε ο δυστυχής μ’ όλο τον πόνο της ψυχής του.

Τότε ο αγαθός Άγγελος άγγιξε το πονεμένο πόδι και άμεσως το έγιανε. Το πρωί που πήγαν οι γιατροί με τα χειρουργικά τους έργαλεια να τον ακρωτηριάσουν, τον βρήκαν ύγιεστατο να σκάβει το μικρό του περιβολι.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ

Ὁ δρόμος μέχρι τὸ Μοναστήρι ἦταν δύσβατος καὶ γι’ αὐτὸ ἀρκετὰ κουραστικός. Ὁ Ἅγιος, γιὰ νὰ ὑπερνικᾶ αὐτὲς τὶς δυσκολίες, χρησιμοποιοῦσε κάποιο ἁπλὸ αὐτοκίνητο (“Ν”: ταξί), γιὰ νὰ διασχίσει τὸν βουνήσιο δρόμο ποὺ ὁδηγοῦσε στὸ Μοναστήρι.

Σὲ μιὰ λοιπὸν τέτοια ἐπίσκεψή του συνάντησε στὸ δρόμο του μιὰ γερόντισσα, κι ἀμέσως κατάλαβε ὅτι κι αὐτὴ κατευθυνόταν μὲ τὰ πόδια πρὸς τὸ Μοναστήρι. Τότε ὁ Ἅγιος ἔκανε νόημα στὸν ὁδηγὸ νὰ σταματήσει καὶ προσκάλεσε τὴ γριούλα νὰ ἀνέβει στὸ αὐτοκίνητο, γιατί, ὅπως τῆς ἐξήγησε, κι ἐκεῖνος πήγαινε ὅπου καὶ αὐτή.

–Σ’ εὐχαριστῶ, παιδί μου, τοῦ ἀπάν­τη­σε ἡ γριούλα, ἀλλὰ ἐγὼ εἶμαι φτωχή.

Ὁ Ἅγιος τότε τῆς χαμογέλασε καὶ τὴ διαβεβαίωσε ὅτι δὲν θὰ πλήρωνε τίποτε, μιὰ καὶ τὸ αὐτοκίνητο ἦταν νοικιασμένο ἀπὸ ἐκεῖνον.

Τότε ἡ γερόντισσα τοῦ εἶπε:

–Δὲν τό ’πα γι’ αὐτό, παιδί μου. Ἀλ­λὰ ἐπειδὴ ἐγὼ εἶμαι φτωχή, δὲν ἔχω ­τί­­πο­τα ἄλλο νὰ προσφέρω στὸν Ἅγιο πέ­ρα ἀπὸ τὸν κόπο μου αὐτό.

Τότε ὁ Ἅγιος χτύπησε με μιᾶς τὸ μέτωπό του ὡς ἔνδειξη κατάπληκτου θαυμασμοῦ καὶ μονολόγησε:

–Ἄχ, Ἰουστίνε, ἔγινες καθηγητὴς Θεο­λογίας, κι ὅμως! Τὴν εὐσέβεια αὐτῆς τῆς γερόντισσας ἀπέχεις πολὺ γιὰ νὰ τὴ φτά­σεις.

Στράφηκε τότε καὶ πάλι στὸν ὁδηγό. Τὸν πλήρωσε, κατέβηκε ἀπὸ τὸ αὐτοκίνητο καὶ συνέχισε πεζὸς μαζὶ μὲ τὴ γριούλα τὸν ὑπόλοιπο δρόμο ἕως τὸ Μοναστήρι.

Στὴν ἐποχὴ τῶν ἀνέσεων καὶ τῆς λογικῆς ἴσως ἀδυνατοῦμε νὰ ἐννοήσουμε βαθύτερα τὴν προσφορὰ τῆς γριούλας, ἀλλὰ καὶ τὸν θαυμασμὸ τῆς ἐνέργειάς της ἀπὸ τὸν Ἅγιο.

Γιατὶ μάθαμε στὴν ἄνεση καὶ στὶς εὐκολίες.

Γιατὶ ἀπεχθανόμαστε τὸν κόπο καὶ τὴν κακοπάθεια. Ὅλα τὰ μποροῦμε πλέ­ον μὲ τὸ πάτημα ἑνὸς κουμπιοῦ. Μάθαμε νὰ δωρίζουμε ἀπὸ τὸ περίσσευμα, ὄχι ἀπὸ τὸ ὑστέρημα. Καὶ στὸ Θεὸ καὶ στοὺς ἀν­­­θρώπους. Μάθαμε ν’ ἀγαποῦμε ἀπὸ συμ­φέρον ἢ ἔστω ἀπὸ συμπάθεια καὶ ὄχι ἔμπονα καὶ θυσιαστικά. Γι’ αὐτὸ καὶ αὐ­­­θόρμητα ἀναδύεται τὸ ἐρώτημα:

Γιατί πρέπει νὰ κουραστοῦμε; Ἔχει ἀνάγκη ὁ Θεὸς τὴ σωματική μας καταπόνηση; Ὄχι φυσικά. Ὁ Θεὸς δὲν ἔχει νὰ ὠφεληθεῖ σὲ τίποτε ἀπὸ τὴ δική μας ἄσκηση. Ὅμως ἡ ἄσκηση εἶναι ἡ μητέρα τοῦ ἁγιασμοῦ, καὶ ἡ κακοπάθεια ἡ γεννήτρα τῆς ἀρε­τῆς.

Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ κατάκτηση τῆς ὁποιασδήποτε ἀρετῆς προϋποθέτει κόπο, ἄ­­­σκηση καὶ προσπάθεια, γιὰ νὰ ­φέρει καρ­­­πό. Γιατὶ ὁ ἄνθρωπος εἶναι ψυχοσω­ματικὴ ἑνότητα, καὶ τὸ σῶμα ­βοηθᾶ τὴν ψυχή, ὅπως ἐπίσης καὶ ἡ ψυχὴ ἐκ­­­φράζεται καὶ μὲ τὸ σῶμα.

Προσευχὴ θέλεις νὰ κάνεις; Χρειά­­ζεται κόπος. Νὰ γονατίσεις, νὰ σταθεῖς ὄρ­­θιος, νὰ συγκεντρώσεις τὸ ­μυαλό σου.

Στὴ Λατρεία θέλεις ἀπερίσπαστος νὰ συμμετέχεις; Κι ἐδῶ κόπος ­χρειάζεται γιὰ νὰ συγκεντρωθεῖς καὶ νὰ ­ἐκφράζεσαι προσ­ευχητικὰ ὅπως τὸ σῶμα τῶν πι­στῶν.

Τὰ πάντα χρειάζονται κόπο. Καὶ ὁ κό­πος αὐτὸς ἐκφράζει τὸν πόθο τῶν ἀν­­θρώπων νὰ βροῦν τὸν Θεό. Ὅμως ὁ κό­­πος αὐτὸς εἶναι χαρὰ κι ­ἀνάπαυση. Χαρὰ καὶ ἀνάπαυση ποὺ ἐκπηγάζουν ἀπὸ τὴν πίστη ὅτι ὁ κόπος εἶναι προσ­φορὰ ποὺ γίνεται εὐπρόσδεκτη, εἴτε προσφέρεται στὸ Θεὸ εἴτε στὸ συν­άν­θρωπο.

Εἶναι διάχυτο αὐτὸ τὸ πνεῦμα τῆς προσφορᾶς τοῦ κόπου μας στὴν Ὀρθόδοξη πνευματικότητα. «Δῶσε αἷμα, γιὰ νὰ λάβεις πνεῦμα».

Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Ὀρθόδοξη παράδοση ἔχει τὶς νηστεῖες, τὶς μετάνοιες, τὶς γονυκλισίες, τὶς ἀγρυπνίες καὶ τόσα ἄλλα ὡς κατάθεση κόπου στὸν ἅγιο Τριαδικὸ Θεὸ καὶ τοὺς Ἁγίους ἐκ μέρους μας πρὸς ἐκζήτησιν τῆς χάριτός Του.

Προοδεύσαμε σήμερα. Κάναμε τὴ ζωή μας εὔκολη καὶ ἄνετη, ὅμως τὴν εὐ­σέ­βεια τῆς Σέρβας γριούλας ὄχι μόνο δὲν τὴν ἔχουμε, ἀλλὰ δυστυχῶς τὴν ἀ­­πεμπολήσαμε καὶ ὡς φρόνημα!

ΓΑΛΗΝΗ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΜΕ!!!!

Μια υπέροχη ιστορία για τη γαλήνη της ψυχής.....!!!

"Ποιος καλός άνεμος σε φέρνει εδώ ; "ρώτησε ο σοφός ερημίτης τον οδοιπόρο που ζητούσε απεγνωσμένα να τον συναντήσει.

"Εγώ θέλω γαλήνη" απάντησε μελαγχολικά εκείνος.

Ο ερημίτης πήρε ένα ξύλο κι έγραψε στο χώμα :

Εγώ θέλω γαλήνη...

"Κοίταξε τώρα πόσο απλό είναι" είπε στον οδοιπόρο και

Διέγραψε με μια κίνηση το «Εγώ».

"Σβήνεις πρώτα το εγώ. Είναι αδύνατον να βρει γαλήνη αυτός που πιστεύει ότι είναι αποκομμένος από τον Θεό και τους συνανθρώπους του.

Το εγώ πάντα νιώθει ότι απειλείται κι έτσι φοβάται και αντιστέκεται."

Με μια δεύτερη κίνηση διέγραψε το «θέλω»

"Το θέλω δηλώνει επιθυμία, ανάγκη και προσκόλληση.

Όταν τρέχεις πίσω από τις επιθυμίες σου ποτέ δε θα γίνεις

ευτυχισμένος. Είναι η γνωστή «επίδραση του κουνουπιού».

Αν σε ένα δωμάτιο υπάρχουν δέκα κουνούπια κι εσύ σκοτώσεις τα εννιά, το δέκατο κουνούπι δε θα σε αφήσει να κοιμηθείς.

Έτσι είναι και οι επιθυμίες. Όσες και να ικανοποιήσεις πάντα θα υπάρχει κάποια που δε θα σε αφήνει να κοιμηθείς."

Ο οδοιπόρος κοιτώντας την δυνατή εικόνα στο χώμα λένε πως βίωσε την πρώτη του αφύπνιση.

Είχαν σβηστεί το «Εγώ» και το «θέλω» και

είχε μείνει η ... Γαλήνη...

O ΕΡΓΕΝΗΣ ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ!!!

Ήταν κάποιος εργάζομενος μπεκιάρης (εργένης) που ποτέ δεν εκκλησιαζόταν, με την δικαιολογία, ότι οι ημέρες της αργίας - οι Κυριακές και οι μεγάλες γιορτές - θα έπρεπε να διατεθούν σε δουλειές του σπιτιού π.χ. να πλύνει, να σιδερώσει, να μαγειρέψει, να σκουπίσει... και πάλι δεν προλάμβανε.

Κάποια μέρα, ένα πρωινό Κυριακής, χτύπησε η πόρτα του σπιτιού του. Χτυπώντας η πόρτα διακριτικά, αντιλήφτηκ ενστικτωδώς, ότι έξω από την πόρτα ήταν ο ίδιος ο Χριστός! Ο Χριστός χτυπούσε κατά τέτοιο τρόπο, που σαν να τον διέταζε, να Τον ανοίξει. Τρόμαξε, τα έχασε! 

Όμως τα κρεβάτι του ήταν ατακτοποίητο... πάει να μαζέψει το σεντόνι, αλλά εκείνο τόσο μπερδευόταν, πάει να βάλει το μαξιλάρι στη θέση του, του έπεφτε το μαξιλάρι κάτω, πάει να κρεμάσει την πετσέτα, η πετσέτα πέφτει από τα χέρια του και αντί να τακτοποιήσει τα πράγματα στο σπίτι του, τόσο περισσότερο τα έμπλεκε...

Ξαναχτυπάει ο Χριστός την πόρτα ''τακ, τακ'' και αυτός από μέσα:

- Αμέσως έρχομαι!

Πάει να βγάλει την πυτζάμα του, για να βάλει το παντελόνι του και φορούσε μαζί την πυτζάμα, πάει να βάλει την μπλούζα του και μπερδευόταν τα χέρια του στα μανίκια και έτσι δεν μπορούσε επί αρκετή ώρα να κάνει τίποτα.

Σε μία στιγμή ανοίγει η πόρτα μόνη της και εισέρχεται ο Χριστός στο σπίτι. Τότε εκείνη τη στιγμή, το μαξιλάρι πήγε στη θέση μόνο του, η πετσέτα κρεμάστηκε μόνη της, τα σεντόνια τακτοποιήθηκαν στο στρώμα, οι παντόφλες πήγαν στο κρεβάτι μόνες τους! Τα πάντα τακτοποιήθηκαν όμορφα και ωραία! 

- Γιατί δεν μου άνοιξες τόση ώρα που σε χτυπώ; τον ρωτάει ο Χριστός.

- Ήθελα Κύριε... να... να... τα τακτοποιήσω λίγο...

- Γιατί δεν τα τακτοποίησες;

- Να πήγα να τα τακτοποίησω μόνος μου και πέφτανε...

- Τώρα γιατί πήγανε στη θέση τους; 

- Τώρα πήγανε στη θέση τους... στην παρουσία Σου Κύριε! 

- Βλέπεις ότι Είμαι χρήσιμος και Εγώ; Όμως δεν έρχεσαι ποτέ σε Εμένα, να σου τακτοποιώ τα θέματα της ζωής σου;

Κατάλαβε τότε ο εργένης, ότι μοναχός του πάντοτε θα έχει ελλείψει και πάντοτε ο χρόνος δεν θα φτάνει. Με το Θεό όμως μαζί θα μπορέσει πολλά πράγματα να προλάβεις, αρκεί να το θελήσει κάποιος. Εμείς κοιτάζουμε με τη δική μας δύναμη και εξυπνάδα να τακτοποιήσουμε τις φροντίδες της ζωής μας. Πώς όμως μπορεί ο άνθρωπος μόνος του να τα βγάλει πέρα; Είναι τόσες οι φροντίδες και οι σατανιές, τόσες οι αναποδιές που μπορεί να του δημιουργήσει εν τη απουσία του Χριστού ο σατανάς, το εγώ και το συμφέρον το δικό μας, που τα μπερδεύουμε περισσότερο και άντε μετά να τα ξεμπλέξεις.

Κανείς δεν μπορεί να ξεμπλέξει το κουβάρι της ζωής του ανθρώπου, παρά μόνο ο Χριστός! Βάλε τον Χριστό στη ζωή σου και όλα θα τακτοποιηθούν στη ζωή σου, χωρίς να το καταλάβεις...

Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας

Η προφητεία της Αγίας Παρασκευής της Επιβατινής για τον επικείμενο μεγάλο αποκαλυπτικό πόλεμο../Έρχεται μεγάλος πόλεμος ,αποκαλυπτικός πόλεμος…To νέο Μαντζικέρτ θα είναι το τέλος της Τουρκίας; Μια μεγάλη Ορθόδοξη δύναμη θα συγκρουστεί με το Σουλτάνο…..

Η προφητεία της Αγίας Παρασκευής της Επιβατινής για τον επικείμενο μεγάλο αποκαλυπτικό πόλεμο../Έρχεται μεγάλος πόλεμος ,αποκαλυπτικός πόλεμος…To νέο Μαντζικέρτ θα είναι το τέλος της Τουρκίας; Μια μεγάλη Ορθόδοξη δύναμη θα συγκρουστεί με το Σουλτάνο…..

Η προφητεία της Αγίας Παρασκευής της Επιβατινής για τον επικείμενο μεγάλο αποκαλυπτικό πόλεμο..

Σερνόταν στο έδαφος σε οδό που οδηγούσε σε ναό,μονή κάπου σ΄ένα καταπράσινο μέρος. Φορούσε τη μαντήλα της και κρατούσε και στα 2 χέρια από μια εικόνα της όπως είναι ζωγραφισμένη…Πρότεινε τις εικόνες στους περαστικούς που διέσχιζαν την οδό κι αυτή ανάμεσα τους να σέρνεται με δυσκολία……Την μια εικόνα κάνει να την δώσει σ΄έναν περαστικό αλλά την τραβά πίσω και λέει
-όχι εσύ πάρε την εσύ..και την δίνει σ΄έναν άλλον διερχόμενο.
Αυτός την παίρνει κοιτάει την εικόνα αλλά λείπουν τα διακριτικά του ονόματος της Αγίας. Είναι αγιογραφημένη με φωτοστέφανο αλλά λείπει τ΄όνομα ποια αγία είναι. Ακούει ότι είναι η Πέτκα η γυναικεία ασκητική φιγούρα που σέρνεται στο έδαφος και μοιράζει τις εικόνες χωρίς όνομα .. που τελικά ήταν Αυτή….
Με το που παίρνει την εικόνα κοιτάει στον ουρανό και τότε αυτός γίνεται σαν οθόνη αρχίζει και γεμίζει μορφές και σύμβολα, παραστάσεις ο ουράνιος θόλος….Φεύγει το παραπέτασμα και γίνεται αποκαλυπτικός…. Πόλεμος των ουράνιων δυνάμεων σαν τους ιππότες της αποκαλύψεως από την μια κατά ενός ηγέτη που είναι στ΄ανατολικά και φέρει τουρμπάνι Σουλτάνου γίνεται τιτανομαχία αποκαλυπτική……Είναι σίγουρο ότι θα νικήσουν οι δυνάμεις που θα έχουν την υποστήριξη του Τριαδικού Θεού…Ο ουρανός αποκάλυπτε τα μυστικά του αλλά η αναξιότητά του δεν του επέτρεψε να δει περαιτέρω…..και η ασθενική μνήμη του όπως και η ενδεχόμενή αμέλεια του, λόγω της ταπεινότητάς του δεν του επέτρεψε να διασώσει κι άλλα στοιχεία…..
Δεν ήξερε ποιά ήταν η αγία που του έκανε τις αποκαλύψεις….όλα αυτά συνέβησαν στο τέλος του 2019…. Δεν πέρασε από το μυαλό του Έλληνα μοναχού ότι η Πέτκα ήταν η Παρασκευή η Αγία Παρασκευή η Επιβατινή……Δεν πήγε ο νους του γιατί το όνομα ήταν ξενικό ..δεν τη γνώριζε.. ήξερε τόσους Αγίους κι Αγίες αλλά το Πέτκα δεν του έλεγε τίποτα…Ήξερε την Αγ. Παρασκευή την Επιβατινή αλλά δεν μπόρεσε να την συσχετίσει με αυτή την Πέτκα που του φανερώθηκε….Τώρα 5 μήνες μετά τυχαία του αποκαλύφθηκε ότι η Πέτκα ήταν αυτή……..Ο βασανισμός της ήταν η άσκησή της, η πηγή της χάριτος….
dimpenews.com

Έρχεται μεγάλος πόλεμος ,αποκαλυπτικός πόλεμος…To νέο Μαντζικέρτ θα είναι το τέλος της Τουρκίας; Μια μεγάλη Ορθόδοξη δύναμη θα συγκρουστεί με το Σουλτάνο…..

 

Έρχεται μεγάλος πόλεμος αποκαλυπτικός πόλεμος ..Μάχη καθοριστική όσο ήταν αυτή του Μαντζικέρτ 1071 που σήμανε τη νίκη των Σελτζούκων Τούρκων κατά των Βυζαντινών την αρχή του τέλους μιας αυτοκρατορίας, την απώλεια της Ανατολίας…
Στον επερχόμενο αποκαλυπτικών διαστάσεων πόλεμο το ένα στρατόπεδο θα είναι αυτό των νεοθωμανών θα ηγείται ο Σουλτάνος . Θα είναι αντίπαλος με μια μεγάλη ορθόδοξη δύναμη τη μόνη υπάρχουσα. Θα υπάρξει αναστροφή της ιστορίας;
To νέο Μαντζικέρτ θα είναι το τέλος της Τουρκίας;;
Ο μεγάλος πόλεμος μεταξύ Ορθοδοξίας-Τουρκίας άρχισε ήδη στη Συρία. Την πρώτη αυτή φάση του την κέρδισε η Ρωσία αφού ο τουρκικών συμφερόντων FSA στρατιωτική πτέρυγα της λεγόμενης συριακής αντιπολίτευσης και όλες οι όμορες δυνάμεις που τον υποστήριξαν ηττήθηκαν ολοκληρωτικά σε όλη τη Συρία με την παρέμβαση και της Ορθόδοξης Υπερδύναμης και τα υπόλοιπά τους στοιβάχθηκαν σε ζώνη στη Β Συρία. Ποιός σταμάτησε τον επεκτατισμό Τουρκίας προς Ανατολάς η Ρωσία στη Συρία , ο Ερντογάν ποτέ δεν έφτασε στο Χαλέπι. Η μάχη του Χαλεπίου και η έκβαση αυτής έκρινε και τον πόλεμο.
 

Αν και στο συριακό υπάρχουν πολλές πτυχές θα διαφανεί στη συνέχεια ότι οι νεοθωμανοί αναζητούν ανασύσταση της Αυτοκρατορίας τους που ιδρύθηκε στις στάχτες της Ορθόδοξης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Οπότε ιδεολογικά αυτό που πολεμούν είναι τα κατάλοιπα του Βυζαντίου στην Ανατολή π.χ Συρία -σχεδόν εκκενώθηκε από γηγενείς Ορθοδόξους- αλλά αφού η Ρωσία τους έκοψε το δρόμο θα στραφούν στο Ορθόδοξο υπόλοιπο προς Δύση. Κυρίως κι αρχικά Ελλάδα, Κύπρος…..Η καταστροφική μανία θα είναι μεγάλη. Ο μεγάλος πόλεμος θα έρθει ξαφνικά με μια αφορμή ένα τίποτα..…
Η Ελλάδα αφού αποστάτησε πολιτικά διπλωματικά και τέλος εκκλησιαστικά από την σύζευξη με την Ορθόδοξη Αδερφή Ρωσία μετά από μια χιλιετία κοινής συμπόρευσης και αφού δεν τυγχάνει για μια ακόμη φορά της προστασίας της αλλόδοξης Δύσης (Βατικανό/Προτεσταντισμός) θα αποτελέσει το σημείο εκτόνωσης του επεκτατισμού του νεοθωμανικού ιδεώδους και μένους.
Eνδεικτικό του βαθμού της διάρρηξης των σχέσεων στην Ορθοδοξία μεταξύ Σλάβων Ελλήνων είναι όσα αναφέρει στην επιστολή του στις 19/11/19 προς τον Έλληνα Πατριάρχη Αλεξανδρείας ΙΙ Θεόδωρο ο Μητροπολίτης Αγαθάγγελος Οδησσού της κανονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας Ουκρανίας υπό δικαιοδοσία Μόσχας. ” Σήμερα είναι ξεκάθαρο ότι η Ορθοδοξία καταστράφηκε με τη βοήθεια των διευθυνόντων του κόσμου τούτου, ότι δεν υπάρχει πια ενότητα μεταξύ των Ορθόδοξων τοπικών Εκκλησιών και βασιλεύει το χάος.Και το χειρότερο είναι ότι όλα αυτά έγιναν ανοιχτά από τον πατριάρχη Βαρθολομαίο που έπεσε στην αίρεση του εθνοφυλετισμού,του ανατολικού παπισμού και της εκκλησιολογικής αίρεσης του Οικουμενισμού.”
 
Η Ελλάδα θα κερδίσει μαχόμενη αυτό που παρέδωσε αμαχητί δηλ. την Ορθόδοξη ταυτότητά της. Αλλά η ανάκτηση θα είναι επίπονη όσο κι αιματηρή…
Στη συνέχεια η Ρωσία θ΄αναλάβει την πρωτοβουλία όπως και στο συριακό μετά τη διεθνή κατακραυγή εγκλημάτων που θα συσσωρευθούν. Μια μεγάλη Ορθόδοξη δύναμη θα συγκρουστεί αποκαλυπτικά με τα στίφη του Σουλτάνου….Ο ιερός πόλεμος της Τουρκίας κατά της Ορθοδοξίας στην πλήρη ανάπτυξή του θα επηρεάσει και πάλι τα Βαλκανία όπου και θα επεκταθεί με την εμπλοκή εκατέρωθεν δυνάμεων..
Η Τουρκία αναδεικνύεται σε μεγάλη παραγωγό πολεμική βιομηχανίας σε παροξυστικούς ρυθμούς κατασκευάζουν οπλικά συστήματα, μαχητικά, πυραυλικά, ελικόπτερα ως και drones παράλληλα αγοράζουν στρατιωτική τεχνογνωσία και αμυντικά εξελιγμένα συστήματα από ξένες δυνάμεις. Η προετοιμασία του πολέμου είναι στο ζενίθ, όλα δείχνουν ότι θα πάει σε μεγάλο πόλεμο…..
Σ΄επίπεδο συμμαχιών παραμένει ο πρωτοκλασάτος στρατός του ΝΑΤΟ όσο και επεκτείνει την επιρροή της από Ασία ως Αφρική και Βαλκάνια θέλοντας να εγκολπώσει και να συσπειρώσει ευρύτερες ισλαμικές δυνάμεις στον ιερό πόλεμο κατά της Ορθοδοξίας κατά της Ρωσίας και των απομονωμένων Ορθόδοξων περιοχών του δυτικού στρατοπέδου…
Το ότι η Ορθοδοξία είναι ο στόχος διαφαίνεται και από τη διάλυσή της που επιχείρησε το δυτικό στρατόπεδο μέσω ΗΠΑ...
Το ότι η Ορθοδοξία είναι ο στόχος διαφαίνεται από την αρχή. Όταν το ετερόδοξον ΝΑΤΟ βομβάρδιζε τη Σερβία και το Βελιγράδι για λογαριασμό ισλαμικών δυνάμεων της περιοχής…
Το ότι διανύουμε το τέλος μιας ιστορικής φάσης και την αρχή νέας φαίνεται κι από το γεγονός ότι πλέον το Οικουμενικό Πατριαρχείο που η Τουρκία ποτέ δεν αναγνώρισε ως Οικουμενικό στην πράξη απώλεσε ευρύτερα στον Ορθόδοξο κόσμο αυτό του τον τίτλο και ιστορικό ρόλο. Το Οικουμενικό πατριαρχείο ήταν το τελευταίο προπύργιο του ελληνισμού που διασώθηκε ως θεσμός εντός τουρκικής επικράτειας επί Οθωμανική Αυτοκρατορίας. Αυτοκαταλύθηκε….Η νεοθωμανική περίοδος αρχίζει αφού απαλλάχθηκαν και από το τελευταίο οχυρό.…Επαναλαμβάνω αυτοκαταλύθηκε εκ των ένδον δια δυτικού δακτύλου…..Ο πρώτος επισκέπτης άλλωστε στο παλάτι του Σουλτάνου ήταν ο Πάπας. Είναι μια καλή εξέλιξη που ευνοεί και τους 2….
Ο στρατός του ΝΑΤΟ περικυκλώνει τη Ρωσία αλλά δεν θα την πολεμήσει είναι νωπές οι συνέπειες του εγχειρήματος των Γερμανών όταν αποπειράθηκαν να την εκπορθήσουν. Το ετερόδοξο ΝΑΤΟ θα πολεμήσει τη Ρωσία μέσω του β΄ μεγαλύτερου στρατού του, του τουρκικού στο όνομα του ισλάμ….Η ψευδο-ειρήνη Τουρκίας -Ρωσίας είναι οι τελευταίοι ελιγμοί πριν τη μεγαλειώδη σύγκρουση που θα είναι ευρύτερη στο τόξο τουρκικό ισλάμ και επιρροές του κατά Ορθοδοξίας…..
Αν ο συριακός πόλεμος δεν είναι κατ΄εξοχήν ρωσο-τουρκικός τότε πως εξηγείται το γεγονός ότι όλες οι συνθήκες είτε Άστανα είτε άλλες για διευθέτηση έχουν συναφθεί κυρίως μεταξύ Ρωσίας-Τουρκίας χωρίς καν την υπογραφή συριακού κράτους;;;
Η ”διαφοροποίηση” Τουρκίας από ΝΑΤΟ (π. χ σχέδιο για Βαλτική) και η ψευδο-αποστασιοποίησή της από ΗΠΑ είναι τεχνητή με την ανοχή των 2 προαναφερθέντων υπερδυνάμεων για να της προσδώσουν κύρος και δυναμικό status ώστε να κατορθώσει να διαδραματίσει το ρόλο τον επιθετικό για τον οποίο την προόρισαν, στο άρμα δε το δικό της να θεωρηθεί αξιόπιστη και να πρσδεθούν και λοιπές όμορες δυνάμεις.
dimpenews.com 

'''''''''ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ [ΑΠΟ ΤΟΓΕΡΟΝΤΙΚΟ]...

Περί της ειρήνης... (από το Γεροντικό)

Δυο συνασκητές βρίσκονταν σε ψυχρότητα μεταξύ τους από κάποια παρεξήγηση. Κάποτε αρρώστησε ο ένας και πήγε κάποιος από τους αδελφούς να τον επισκεφθεί. 

 

Του εμπιστεύθηκε τότε ο άρρωστος πως ήταν ψυχραμένος με τον συνασκητή του και τον παρακάλεσε να μεσολαβήσει να συμφιλιωθούν, γιατί φοβόταν μην τον βρει έτσι ο θάνατος.

Γυρίζοντας πίσω στο κελλί του ο αδελφός, παρακαλούσε τον Θεό να τον φωτίσει να χειριστεί σωστά την υπόθεση, για να μην προξενήσει περισσότερη βλάβη παρά ωφέλεια.

Μόλις έφτασε, οικονόμησε ο Θεός να του πάει κάποιος φίλος του ένα καλαθάκι σύκα. Διάλεξε τα ωραιότερα και, χωρίς να χάσει καιρό, σηκώθηκε και τα πήγε στον συνασκητή του αρρώστου.

- Αββά, του είπε, αυτά σου τα στέλνει ο δείνα Γέροντας.

Ο Αββάς απόρησε.

- Σε μένα τα έστειλε;

- Ναι, είπε ο αδελφός.

Εκείνος τα δέχτηκε συγκινημένος κι ευχαρίστησε τον αδελφό. Ευχαριστημένος ο ειρηνοποιός από την πρώτη επιτυχία, πήγε τα υπόλοιπα σύκα στον άρρωστο.

- Σου τα στέλνει ο συνασκητής σου, του είπε.

- Τί λες, λοιπόν συμφιλιωθήκαμε; είπε με χαρά ο ασκητής.

- Ναι, Αββά, με την ευχή σου, αποκρίθηκε ο αδελφός.

- Δόξα τω Θεώ, έκανε ενθουσιασμένος εκείνος.

Έτσι, με λίγα σύκα συμφιλιώθηκαν οι συνασκητές από την σύνεση του αδελφού.

(Γεροντικό, Σταλαγματιές απο την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ", σελ. 96-97 )

 

https://www.sostis.gr/blog/item/2921-peri-ths-eirhnhs-2

Η ΘΥΣΙΑ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΛΗΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ,ΠΟΥ ΤΗΣ ΕΒΑΛΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ ΠΝΙΓΜΟΥ...!!!

H θυσία της Άννας και το δίλημμα ελευθερίας, που της έβαλε ο Χριστός την ώρα του πνιγμού...

Αυτό το συγκλονιστικό γεγονός εκτυλίχτηκε στα νερά του Σαρωνικού στα τέλη του 20ου αιώνα. Το αφηγήθηκε μια απ' τις πιο εκλεκτές μαθήτριες του Οσίου Πορφυρίου, η οποία επρόκειτο να γίνει Μοναχή.

Σ' ένα από τα παραθαλάσσια προάστεια της Αττικής, θα γίνονταν κολυμβητικοί αγώνες γυναικών. 

Θα έπαιρνε μέρος και μια εξαιρετική κοπέλα, η Άννα, η οποία ήταν πρωταθλήτρια στην κολύμβηση, συγγενής και φίλη της μαθήτριας του Οσίου. 

Στους αγώνες θα συμμετείχε επίσης και μία άλλη φίλη της Άννας, η οποία είχε και εκείνη μεγάλη επίδοση σ' αυτό το άθλημα. 

Πρέπει να τονιστεί, ότι η Άννα, εκτός από την εξαιρετική της επίδοση στην κολύμβηση, είχε μιά πολύ καλλιεργημένη ψυχή. 

Ήταν θεοσεβής, ευγενής, γενναιόψυχη. 

Όλοι την αγαπούσαν!

Την ημέρα των αγώνων πλήθος κόσμου είχε συγκεντρωθεί στο καθορισμένο μέρος. 

Μεταξύ αυτών και οι γονείς των δύο κοριτσιών. 

Όταν οι αγώνες ξεκίνησαν και οι αθλήτριες ξανοίχτηκαν βαθιά στη θάλασσα, προπορευόταν αισθητά η Άννα. 

Από πίσω της κολυμπούσε η φίλη της.
Ξαφνικά, η Άννα με την άκρη του ματιού της βλέπει την κοπέλα να χάνεται μέσα στα νερά, είχε πάθει κράμπα! 

Αμέσως, με την φιλαλληλία που την διέκρινε, εγκαταλείπει τον αγώνα και κατευθύνεται προς το μέρος της. 

Δυστυχώς όμως οι παρατηρητές του αγώνα δεν αντιλήφθηκαν αμέσως το συμβάν. 

Όταν πλησίασε η Άννα, η φίλη της είχε χάσει πλέον τις δυνάμεις της. 

Στην προσπάθειά της μάλιστα να σωθεί, την έπιασε απ' το λαιμό και βυθίστηκαν και οι δύο. Όταν τελικά πήραν είδηση απ' την ακτή και έσπευσαν κοντά τους, τις βρήκαν και τις δύο νεκρές! 

Εύκολο είναι να φανταστεί κανείς, το θρήνο που έγινε απ' τους γονείς, αλλά και απ' όλον τον κόσμο, ειδικά για την Άννα, την ηρωίδα αυτή της αγάπης. 

Πρώτευε στην κολύμβηση, πρώτευσε και στο μεγαλειώδες άθλημα της αυτοθυσίας, για την σωτηρία του πλησίον! 

Εφάρμοσε τα Θεϊκά λόγια του Κυρίου...

Η Ακαδημία Αθηνών βράβευσε την ηρωική πράξη της Άννας, δίνοντας το βραβείο στη μητέρα της.

Εκείνη όμως κλονίστηκε! 

Ήταν απαρηγόρητη και κινδύνευε η ψυχή της. 

Τότε επενέβη αποφασιστικά η πνευματική θυγατέρα του Οσίου Πορφυρίου. 

Την παρηγόρησε, την στερέωσε στην Πίστη και με την θερμή προσευχή της στο Θεό η πονεμένη γυναίκα ειρήνευσε, φωτίστηκε και έφθασε στο σημείο να δοξάζει τον Θεό, για την ηρωίδα και μάρτυρα κόρη που της χάρισε.

Η Άννα, η αγία αυτή ψυχή, βλέποντας, με τον τρόπο που μόνο ο Θεός γνωρίζει, τη βοήθεια που πρόσφερε στη μητέρα της η φίλη της και μαθήτρια αυτή του Γέροντα, θέλησε να την ευχαριστήσει. 

Και, το θαυμαστό έγινε!

«Ήταν μεσημέρι», αφηγήθηκε η μαθήτρια του Οσίου Πορφυρίου, 
«δεν κοιμόμουν, ήμουν σε τελείως φυσική κατάσταση, οπότε ξαφνικά ανοίγει η πόρτα του δωματίου μου και μπαίνει ολόφωτη, Θεϊκά όμορφη, μ' ένα γλυκύτατο χαμόγελο η Άννα! 

Στην αρχή ταράχτηκα, αμέσως όμως, Θεία χαρά και αγαλλίαση με πλημμύρισε. 

Έμεινα άφωνη να την κοιτάζω. 

Τότε ακούστηκε η φωνή της ειρηνική και γλυκιά. 

Μου είπε:

– Πήρα άδεια απ' τον Κύριο να έρθω, να σ' ευχαριστήσω που βοήθησες την μητέρα μου.

Σε παρακαλώ να της πεις, πως εγώ θα μπορούσα να σωθώ. 

Γνώριζα τον τρόπο ν' απελευθερωθώ από τα χέρια της φίλης μου, αλλά δεν θα είχα τη δύναμη να βγω μόνο εγώ στην ακτή και ν' αντικρίσω τη μητέρα της (!!) 

Επίσης, πες της, πως δεν υποφέραμε. 

Σ' εκείνες τις δύσκολες στιγμές μας παρουσιάστηκε ο Κύριός μας, ο Χριστός μας. Χαμογελώντας Θεϊκά, μας είπε: 

"Εάν θέλετε, εγώ θα σας στείλω πίσω, στην επίγεια ζωή. Τι θέλετε, να γυρίσετε πίσω ή να έρθετε μαζί μου;» 

Και εμείς διαλέξαμε να πάμε μαζί Του! 

Κανείς δεν μπορεί να δει την Θεϊκή Του ομορφιά και αγάπη και να προτιμήσει κάτι άλλο, αδελφή μου. 

Μετά πρόσθεσε με περισσότερη ακόμη αγάπη: - Για το καλό που μου έκανες, θα σου πω και εγώ ένα μυστικό τ' Ουρανού.
Έρχονται πολλοί άνθρωποι πάνω καλοί και ενάρετοι. Αρχιερείς, ιερείς, μοναχοί, οικογενειάρχες και πιστεύουν, ότι θα πάρουν την πρώτη θέση στον Ουρανό.
Η πρώτη θέση όμως ανήκει σ' αυτούς, που θυσιάζουν τη ζωή τους για τους άλλους! 

Σ' αυτούς που μιμούνται το Χριστό στην θυσία!Αυτά είπε και έγινε άφαντη, αφήνοντάς μου μια απερίγραπτη χαρά και συγκίνηση...»

«Η πρώτη θέση στον Ουρανό είναι γι' αυτούς που θυσιάζουν τη ζωή τους για τον πλησίον!...»

πηγή

''ΜΑ ΔΕΝ ΔΙΟΡΘΩΝΟΜΑΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ,ΟΛΟ ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΑΝΩ..'''

"Μα δεν διορθώνομαι με τίποτα, όλο τα ίδια και τα ίδια κάνω..."

 Είναι αυτή η απογοήτευση που έρχεται μετά την επιτέλεση της αμαρτίας. Είναι αυτή η ενοχή της πτώσης, της αποστασίας από τον Θεό, της παράβασης της εντολής Του.

Όλοι το έχουμε βιώσει αυτό, διότι όλοι μας έχουμε αμαρτήσει και όλοι μας αμαρτάνουμε.Ένα περισσότερο, μεγαλώνει η απογοήτευσή μας λόγω της επανάληψης των ίδιων αμαρτημάτων. Και μετά την απογοήτευση έρχεται η παραίτηση. Παραιτούμαστε από κάθε πνευματική προσπάθεια. Παραιτούμαστε από τον αγώνα μας. Πέφτουμε αλλά πλέον δεν σηκωνόμαστε. Κι αυτό είναι το ολέθριο.

Δεν είναι τόσο η αμαρτία μας, όσο η παραίτησή μας από τον αγώνα μας. Διότι η παραίτηση δείχνει ότι πλέον δεν ελπίζουμε, ότι πλέον δεν ζητούμε το έλεος του Θεού.

Γι'αυτό και πάντα, μα πάντα, όσο μεγάλη κι αν είναι η πτώση μας, όσο συχνή κι αν είναι η αμαρτία μας, ποτέ να μην παραιτηθούμε από την ελπίδα προς τον Θεό. Ο Θεός ποτέ, μα ποτέ, δεν μας παρατά· γιατί εμείς λοιπόν να Τον αφήσουμε;

Μην αφήσεις λοιπόν την ενοχή της αμαρτίας να στοιχειώσει το είναι σου. Μην αφήσεις την απογοήτευση να γεννήσει την απελπισία και την ακηδία.

Έπεσες; Σήκω άνθρωπέ μου.

Αμάρτησες; Μη μένεις στην αμαρτία σου, μην αναλύεις το πάθος σου αλλά ζήτα το έλεος του Θεού.

"Μα δεν διορθώνομαι με τίποτα, όλο τα ίδια και τα ίδια κάνω..." μου λες. Ναι, όλο τα ίδια κάνεις, ίσως και χειρότερα, όμως ότι κι αν κάνεις, όσο συχνά κι αν το κάνεις, μπροστά στο έλεος και την αγάπη του Θεού είναι ένα τίποτα· όπως μία σταγόνα νερού μπροστά στον ωκεανό. Έτσι είναι η αμαρτία μας μπροστά στην 

φιλανθρωπία του Θεού· μία σταγόνα που πέφτει μέσα στον ωκεανό και χάνεται και εξαφανίζεται.

Το θέμα λοιπόν δεν είναι εάν ο Θεός σε συγχωρεί (ότι κι αν έχεις κάνει) αλλά εάν εσύ θέλεις να συγχωρεθείς. Το θέμα είναι εάν εσύ θέλεις να αφήσεις αυτήν την μία σταγόνα αμαρτίας σου να πέσει μέσα στο πέλαγος της φιλανθρωπίας του Θεού μας και να εξαλειφθεί.

Καμία αμαρτία δεν είναι μεγάλη ώστε να μην μπορεί να συγχωρεθεί. Η "βλασφημία του Αγίου Πνεύματος" είναι αυτό ακριβώς, να θεωρήσουμε ότι κάναμε κάτι που δεν συγχωρείται· διότι είναι σα να λέμε ότι η αγάπη και το έλεος του Θεού είναι πιο μικρά μπροστά στην αμαρτία μας.

Άσε λοιπόν την ενοχή, την απογοήτευση, και δες τον Θεό που σε προσμένει χωρίς κακία, χωρίς κρατούμενα, χωρίς τιμωρίες, χωρίς κομπλεξισμούς, παρα μόνο με αγαθότητα και ανεξικακία, με συγχώρεση και αγάπη.

Και ίσως τώρα να μην μπορείς να αγωνιστείς όσο παλαιότερα. Κάνε αυτό που μπορείς τώρα. Μην κάθεσαι και συγκρίνεις τι έκανες παλιά ή τι κάνουνε άλλοι. Εσύ κάνε αυτό που μπορείς, κι ας είναι μικρό και λίγο. Ο Θεός δεν βλέπει το μέγεθος ή την ποσότητα του αγώνα, βλέπει την προαίρεσή μας, το φιλότιμό μας, τα μύχια της καρδιάς μας, το κρυφό μας δάκρυ.

Μακάρι όλη μας η ζωή να είναι ένα άσμα δοξολογίας προς τον Θεό και τήρησης των εντολών Του. Όμως κι αν δεν είναι έτσι τουλάχιστον να έχουμε την τόλμη να παραδεχόμαστε την αδυναμία, τις ελλείψεις μας, τις αμαρτίες μας και να τις καταθέτουμε στα πόδια του ανεξίκακου Κυρίου.

Ο Θεός ζητά από εμάς να τερματίσουμε τον αγώνα τον καλό. Δεν μας ζητά να βγούμε πρώτοι. Και τελευταίοι ας βγούμε. Το θέμα είναι να βγούμε. Να κόψουμε το νήμα της ζωής αυτής με το "Κύριε ελέησόν με τον αμαρτωλό" στα χείλη της καρδιάς μας.

π. Παύλος Παπαδόπουλος

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΣΤΗΘΕΙ ΜΕ ΑΓΑΠΗ''''

Αντιγράφω από "Παράγκα":                                                                                            "Ο έρωτας σταυρώνεται για να αναστηθεί με αγάπη".

                                                                                                                                    […] Και βλέπετε υπάρχει ο γάμος της Κανά, όπου υπάρχει ο ελλοχεύων εγωκεντρισμός, η αδυναμία πλήρους αποδοχής του άλλου. 

Οἶνον οὐκ ἔχουσιν! Σταματάει το κρασί. Δεν είναι τυχαίο αυτό το θαύμα! Χαρά, πανηγύρι, ξεκίνησε ο γάμος (όπως ξεκινάνε όλοι οι γάμοι) και μετά από λίγο καιρό, μήνες, χρόνια… οἶνον οὐκ ἔχουσιν! Αυτό δε συμβαίνει πολλές φορές; Αυτή είναι η ερμηνεία του κειμένου. 

Και έρχεται ο Χριστός στον κάθε γάμο και κάνει το νερό κρασί. Αρκεί να μπεις στην προοπτική του Χριστού. Τότε, ακόμα και ένας αρρωστημένος γάμος σε ανθρώπινες σχέσεις, σε σεξουαλικότητα, με πολλά προβλήματα, αρχίζει να γιατρεύεται μέσα από τον Χριστό πια. Και έχουν τότε κρασί, γιατί κάνουν κέντρο της ζωής τους τον Χριστό. Και αγαπούν τον άλλον γιατί αγαπούν τον Χριστό. Και αγαπάει η γυναίκα τον άνδρα της γιατί λέει “Μα, είναι δώρο του Θεού, Αυτός μου τον έδωσε”. Δεν είναι ο άνδρας το κέντρο, αλλά ο Χριστός. Και επειδή είναι δώρο του Θεού, αγαπάς το δώρο του Θεού και Τον δοξολογείς κάθε μέρα. Και γίνεται πια η γυναίκα δόξα του ανδρός και ο ανήρ κεφαλή της γυναικός, όπως ο Χριστός κεφαλή της Εκκλησίας. 

Είναι ένα ανεκτίμητο δώρο αυτό και δεν μπορεί παρά να το δει έτσι. Και μόνο έτσι το νοιώθει, έτσι (μόνη της) το καταλαβαίνει. Και μπαίνει ο Χριστός, μπαίνει κρασί κι άλλο μέσα στην ιστορία. Και μέσα στον Χριστό πια (και ας μην τον είχαν χάσει μερικά ζευγάρια τον Χριστό), όταν ξαναδουν αυτά τα πράγματα και λίγο σπάσει ο εγωισμός “μ’ αγαπάει, δε μ’ αγαπάει, με προσέχει, δε με προσέχει, με προσεγγίζει, δε με προσεγγίζει…”, ανανεώνεται ο γάμος και γίνεται το νερό κρασί. 

    “Οι άνθρωποι νομίζουν ότι θα καλύψουν την απουσία της αγάπης με την καταφυγή στον νόμο. Σύμβολο του νόμου στον Ιουδαϊσμό είναι το νερό με το οποίο ήταν γεμάτες οι στάμνες. Και βέβαια, όχι τυχαία, οι στάμνες είναι έξι. Ένα πριν το επτά (σύμβολο της τελειότητας για τους εβραίους). Ο νόμος είναι μεν ένα θετικό βήμα σε σχέση με την πλήρη ασυδοσία του ισχυρού, αλλ’ υπολείπεται του τελείου”. 

Δηλαδή, ούτε ο νόμος της Παλαιάς Διαθήκης ήταν αρκετός για να ολοκληρώσει τον γάμο. 

    “Το μέγιστο που ο νόμος μπορεί να προσφέρει είναι η εξισορρόπηση δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Στην καλύτερη περίπτωση ο γάμος είναι συνεταιρισμός αμοιβαίων συμφερόντων. Στην χειρότερη, νόμιμη και μόνιμη πορνεία.” 

Βλέπετε; Αυτό είναι τολμηρό και πρέπει να το λέμε. Μπορεί να γίνει ο γάμος νόμιμη και μόνιμη πορνεία, όταν δεν υπάρχει αυτό το ξεχείλισμα της αγάπης. Ότι τον αγαπάς τον άλλον, τον θέλεις τον άλλον, του δίνεσαι του άλλου. Δεν λες “μ’ αγαπάει, δεν μ΄ αγαπάει, με προσέχει, δεν με προσέχει, με προσεγγίζει, δεν με προσεγγίζει, με κοιτάει σεξουαλικά, δεν με κοιτάει σεξουαλικά…” Όλα τα άλλα θα γίνουν μόνιμη πορνεία. 

    “Ο Χριστός όμως δεν φέρνει έναν ακόμα νόμο, αλλά τη Χάρη. Τη συνεχώς δωρούμενη αγάπη του Θεού. Την αδυναμία των ανθρώπων να αγαπήσουν στον μέγιστο δυνατό βαθμό αναπληρώνει η αγάπη του Θεού. Η αγάπη είναι δώρο του Θεού που προσφέρεται σε όσους το ζητούν. Η ανδρόγυνη σχέση δεν στηρίζεται πλέον στον δίκαιο διακανονισμό υποχρεώσεων και δικαιωμάτων, αλλά στην αυτοπροσφορά και αυτοθυσία των αγαπώντων προσώπων. Δύο ψυχές σε ένα σώμα και δύο σώματα σε μία ψυχή. Να τι είναι ο έρωτας για την Εκκλησία.” 

Βλέπετε; Οι ψυχές, αλλά και τα σώματα, είναι ενωμένα. Και η λειτουργία της ενώσεως των σωμάτων έχει σημασία για την Εκκλησία. Δεν είναι ιδεαλισμός ο γάμος. 

    “Μέσα στην Εκκλησία και διά της Εκκλησίας, οι δύο άνθρωποι μαθαίνουν να μειώνουν το Εγώ τους για να αυξηθεί το Εμείς. Ασκούνται να κατανοούν και να συμπαραστέκονται στον άλλον. Ο έρωτας σταυρώνεται για να αναστηθεί με αγάπη. Και, έτσι, όπως με τη Χάρη του Θεού το νερό μεταμορφώνεται σε κρασί, έτσι και το εγωτικό πάθος μεταμορφώνεται σε χαρισματική αγάπη.” 

Προσέξτε! Το εγωτικό πάθος, το πάθος για το σώμα του άλλου που πολλές φορές είναι πάθος για σεξ, μετατρέπεται σε χαρισματική αγάπη που δεν καταργεί το σωματικό, ούτε το σεξ. Γίνεται χαρισματική αγάπη, και όχι απλώς εγωτικό πάθος, για να ικανοποιηθεί το Εγώ. Είναι πολύ βαθύ αυτό το σημείο. Φεύγει το εγωτικό πάθος (εγώ να ικανοποιηθώ) και αρχίζει το δόσιμο, η χαρισματική αγάπη. Και δεν περιμένεις τίποτε. Απλώς αγαπάς. Δεν είναι δίνω και παίρνω. Απλώς αγαπάς. Μιλάω και για το σαρκικό μέγεθος! Προσέξτε! Είμαι πρακτικός! 

    “Η αγάπη, σαν το παλιό κρασί, με την πάροδο του χρόνου ωριμάζει και διαρκεί. Γίνεται απροϋπόθετη. Εκφέρεται χωρίς όρους και όρια. Γίνεται δώρο. Η μεταμόρφωση, όμως, αυτή των ανθρώπων έχει συνέπειες σε κάθε πτυχή της ζωής. Ο άνθρωπος που μπόρεσε να αγαπήσει αληθινά ένα πρόσωπο, τη σύζυγό του, τον σύζυγό της, μετά ανακαλύπτει ότι μπορεί να αγαπά τους πάντες. Μέσα στην Εκκλησία ξεπερνιέται κάθε θανατηφόρος εγωισμός. Η ώριμη αγάπη εξέρχεται από την δυαδικότητα του έρωτα και στην κορύφωσή της γίνεται καθολική. Ξεχύνεται για να περιλάβει τους πάντες, διαρκής, χωρίς προϋποθέσεις, προς όλους. Πρότυπό της είναι η αγάπη του Θεού για την ανθρωπότητα, η θυσία του Χριστού για την Εκκλησία. Μέσα στην ελευθερία, την αγάπη και την κοινωνία της Εκκλησίας, οι άνθρωποι υπερβαίνουν κάθε βιολογική ή κοινωνική διάκριση. Γίνονται σώμα Χριστού. Μέλη ἐσμὲν τοῦ σώματος αὐτοῦ, ἐκ τῆς σαρκὸς αὐτοῦ καὶ ἐκ τῶν ὀστέων αὐτοῦ.” 

Βλέπετε την σύγκριση του Αποστόλου Παύλου στην προς Εφεσίους επιστολή; Από την σάρκα και τα οστά του Χριστού ζούμε, σαρξ εκ της σαρκός – σωματική ενότητα (είναι) ο άνδρας με την γυναίκα. 

    “Η ζωή των ανθρώπων και η ιστορία της ανθρωπότητας καλείται να γίνει μία διαρκής γαμήλια συνάντηση Θεού. Γι’ αυτό και το θαύμα της Κανά αποτελεί την ριζική αρχή των σημείων. Είναι αφετηρία για την οριστική ανακαίνιση του κόσμου.” 

+π.Κ.Σ

ΜΗΝ ΥΠΟΤΙΜΑΤΕ ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΓΥΡΩ ΣΑΣ!!!

Μια δασκάλα δεν συμπαθούσε καθόλου ένα μαθητή της. Ώσπου έμαθε το τραγικό μυστικό του

Την πρώτη μέρα της καινούργιας σχολικής χρονιάς, στάθηκε μπροστά από τα παιδιά της πέμπτης τάξης, τους συστήθηκε και στη συνέχεια τους είπε ένα μεγάλο ψέμα. Όπως και οι περισσότεροι άλλωστε δάσκαλοι, κοίταξε τους μαθητές της και τους είπε ότι θα τους αγαπάει και θα τους προσέχει όλους το ίδιο.

Αλλά αυτό ήταν αδύνατον, γιατί εκεί στην μπροστινή σειρά, κάθονταν ένα μικρό αγόρι, ο Τέντυ Στάλλαρντ.

Η κυρία Τόμπσον είχε παρατηρήσει τον Τέντυ από την προηγούμενη χρονιά και δεν τον συμπαθούσε ιδιαίτερα. Δεν έπαιζε με τα άλλα παιδιά, δεν συμμετείχε στην τάξη, τα ρούχα του ήταν συνέχεια βρώμικα και σίγουρα δεν έκανε όσο συχνά έπρεπε μπάνιο.

Ο Τέντυ ήταν ένα παιδί που την δυσαρεστούσε όποτε τον έβλεπε για αυτό και απολάμβανε τις στιγμές που σχημάτιζε με τον κόκκινο στυλό της τα τεράστια Χ στα τετράδια του, έσβηνε τα λάθη του ή βαθμολογούσε με 6 και με 5 τις εργασίες του.

Στο σχολείο, όπου δίδασκε η κυρία Τόμπσον, ήταν υποχρεωμένη να ελέγχει το παρελθόν όλων των παιδιών που υπήρχαν στη τάξη της. Ακόμη και του μικρού Τέντυ. Έτσι όταν άνοιξε τα αρχεία του, την περίμενε μια μεγάλη έκπληξη.

Ο δάσκαλος που είχε τον Τέντυ στην πρώτη τάξη του Δημοτικού έγραφε για αυτόν: «Ο Τέντυ είναι ένα υπέροχο παιδί όλο χαμόγελο. Είναι οργανωτικός, μελετηρός και έχει καλούς τρόπους. Είναι μια έμπνευση για τα παιδιά που βρίσκονται γύρω του.»

Η δασκάλα που είχε τον Τέντυ στη Δευτέρα Δημοτικού έγραφε: «Είναι εξαιρετικός μαθητής, τον συμπαθούν πολύ οι συμμαθητές του αλλά ο ίδιος μοιάζει πολύ προβληματισμένος επειδή η μητέρα του πάσχει από μια ανίατη ασθένεια και η ζωή στο σπίτι του πρέπει να είναι πολύ δύσκολη.»

Η δασκάλα που τον δίδαξε στην Τρίτη Δημοτικού έγραφε: «Ο θάνατος της μητέρας του του στοίχισε πολύ. Ο ίδιος προσπαθεί να κάνει ότι καλύτερο μπορεί, αλλά ο πατέρας του δεν του δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον. Η άσχημη κατάσταση στο σπίτι θα τον επηρεάσει πολύ σύντομα, αν δεν αλλάξει γρήγορα κάτι.»

Ο δάσκαλος του Τέντυ στην Τετάρτη Δημοτικού έγραφε: «Ο Τέντυ έχει παραιτηθεί και δεν δείχνει κανένα ενδιαφέρον για το σχολείο. Δεν έχει πολλούς φίλους και πολλές φορές κοιμάται στην τάξη.»

Η κυρία Τόμπσον συνειδητοποίησε το πρόβλημα και αισθάνθηκε ντροπή για τον εαυτό της. Αισθάνθηκε ακόμη χειρότερα, όταν όλοι οι μαθητές της, της έφεραν χριστουγεννιάτικα δώρα τυλιγμένα με αστραφτερά περιτυλίγματα και όμορφες κορδέλες. Όλοι, εκτός από τον Τέντυ. Το δικό του δώρο ήταν αδέξια τυλιγμένο σε ένα βρώμικο, καφέ χαρτί που μάλλον πριν ήταν η σακούλα ενός παντοπωλείου.

Η κυρία Τόμπσον δυσκολεύτηκε να το ανοίξει. Τα περισσότερα παιδιά γέλασαν όταν έβγαλε από μέσα ένα βραχιόλι που είχε φτιάξει ο ίδιος με σπάγκο και πέτρες αλλά και ένα ανοιχτό, μισογεμάτο μπουκάλι με άρωμα. Σηκώθηκε από τη θέση της και σταμάτησε απότομα των γέλιο των παιδιών όταν φώναξε δυνατά πόσο πολύ της άρεσε το δώρο του. Στη συνέχεια φόρεσε το βραχιόλι και έριξε λίγο από το άρωμα στο χέρι της.

Ο Τέντυ έφυγε τελευταίος εκείνη τη μέρα από την τάξη. Βγαίνοντας από τη πόρτα γύρισε προς τη δασκάλα του και της είπε με θλιμμένη φωνή «Σήμερα κυρία μυρίζετε σαν τη μαμά μου!»

Η κυρία Τόμπσον έκλαψε πολύ εκείνη τη μέρα. Από τότε σταμάτησε να μαθαίνει τα παιδιά ανάγνωση, γραφή και αριθμητική. Αντ “αυτού, άρχισε να τα διδάσκει.

Αγαπούσε όλα τα παιδιά αλλά έδινε ιδιαίτερη προσοχή στον μικρό Τέντυ. Κάθε φορά που τον βοηθούσε στα μαθήματα του, το μυαλό του έμοιαζε να ζωντανεύει. Όσο περισσότερο τον ενθάρρυνε, τόσο πιο γρήγορα απαντούσε στις ερωτήσεις της. Μέχρι το τέλος του έτους, ο Τέντυ είχε γίνει ένα από τα πιο έξυπνα παιδιά της τάξης και, παρά το ψέμα της ότι θα αγαπούσε όλα τα παιδιά το ίδιο, ο Τέντυ ήταν πλέον και επίσημα ο αγαπημένος της.

Την επόμενη χρονιά η κυρία Τόμπσον ανέλαβε πάλι την Πέμπτη Δημοτικού και έβλεπε τον Τέντυ μόνο στα διαλείμματα. Μια μέρα, προς το τέλος του έτους, βρήκε ένα σημείωμα κάτω από την πόρτα του σπιτιού της. Το σημείωμα είχε την υπογραφή του Τέντυ και έγραφε: «Είσαστε ακόμη η καλύτερη δασκάλα που είχα ποτέ στη ζωή μου».

Έξι χρόνια μετά η κυρία Τόμπσον έλαβε άλλο ένα σημείωμα, αυτή τη φορά με το ταχυδρομείο. Ήταν πάλι ο Τέντυ και της έγραφε ότι είχε τελειώσει τρίτος σε βαθμό το Λύκειο, αλλά εκείνη ήταν ακόμη η καλύτερη δασκάλα που είχε ποτέ στη ζωή του.

Τέσσερα χρόνια μετά, πήρε άλλη μια επιστολή από τον Τέντυ. Της έγραφε ότι είναι δύσκολα στο Πανεπιστήμιο αλλά πολύ σύντομα θα έπαιρνε το πτυχίο του και με καλό βαθμό. Τέλειωσε το γράμμα του γράφοντας ότι ακόμη εκείνη είναι η καλύτερη και η πιο αγαπημένη του δασκάλα που είχε ποτέ.

Έπειτα από τέσσερα χρόνια άλλο ένα γράμμα από τον Τέντυ έκανε την εμφάνιση του στο ταχυδρομικό κουτί της κυρία Τόμπσον. Της έγραφε ότι αφού πήρε το πτυχίο του, αποφάσισε να προχωρήσει λίγο ακόμη τις σπουδές του. Τέλειωνε την επιστολή γράφοντας ότι παραμένει η καλύτερη και η αγαπημένη του δασκάλα. Αλλά αυτή τη φορά το όνομα με το οποίο υπέγραφε ήταν διαφορετικό: Δρ. Θίοντορ Φ. Στάλλαρντ

Η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Η κυρία Τόμπσον πήρε ακόμη ένα γραμμα από τον Τέντυ εκείνη την άνοιξη. Της έγραφε ότι είχε βρει μια κοπέλα και επρόκειτο να την παντρευτεί. Της έλεγε ότι ο πατέρας του είχε πεθάνει μερικά χρόνια πριν και αναρωτιόταν αν θα μπορούσε εκείνη, να καθίσει στη θέση που κάθεται η μητέρα του γαμπρού. Φυσικά εκείνη το έκανε..

Πήγε στο γάμο φορώντας στο χέρι εκείνο το βραχιόλι από πέτρες που της είχε κάνει δώρο ο Τέντυ και φορώντας το άρωμα που του θύμιζε τη μητέρα του.

Την στιγμή που ο Δρ. Στάλλαρντ την αγκάλιασε της ψιθύρισε στο αυτί: «Σας ευχαριστώ, κυρία Τόμπσον, γιατί πιστέψατε σε μένα. Σας ευχαριστώ τόσο πολύ γιατί με κάνατε να αισθανθώ σημαντικός και μου δείξατε πως μπορώ να κάνω τη διαφορά».

Η κυρία Τόμπσον με δάκρυα στα μάτια του απάντησε: «Τέντυ, κάνεις πολύ μεγάλο λάθος. Εσύ είσαι αυτός που μου έμαθε ότι μπορώ να κάνω τη διαφορά. Δεν ήξερα πώς να διδάξω τους μαθητές μου μέχρι που σε γνώρισα.»

Βοηθήστε να διαδοθεί ένα πολύ όμορφο μήνυμα, κοινοποιώντας το άρθρο στους φίλους σας. .Προσπαθήστε να μην κρίνετε από το περιτύλιγμα και μην υποτιμάτε ποτέ μα ποτέ την δύναμη που έχετε και που μπορεί να αλλάξει τις ζωές των ανθρώπων γύρω σας.

''''''ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ'''''!!!!

Το σημάδι του Θεού.

++++++++++++++

Ηταν περασμένη η ώρα την Κυριακή το βράδυ όταν ο ιερέας του ναού αποφάσισε να τηλεφωνήσει στην πρεσβυτέρα του στο σπίτι για να της πει οτι σε λίγο θα κινήσει για το σπίτι.

Αφησε το τηλέφωνο να χτυπήσει πολλές φορές αλλά εκείνη δεν απάντησε.

Ο ιερέας παραξενεύτηκε αλλά αποφάσισε να τακτοποιήσει κάποιες τελευταίες εκρεμμότητες προτού ξανατηλεφωνήσει. Οταν το έκανε ύστερα από λίγα λεπτά, εκείνη απάντησε αμέσως.

«Γιατί δεν απάντησες τη πρώτη φορά;» τη ρώτησε

«Μα δεν χτύπησε άλλη φορά!» του είπε εκείνη.

Δεν έδωσαν παραπάνω σημασία στο γεγονός και ασχολήθηκαν με τα τρέχοντα θέματα της οικογένειας τους.

Την επόμενη μέρα ο ιερέας δέχτηκε ένα τηλεφώνημα στο ναό.

«Μου τηλεφωνήσατε χθες» ακούστηκε μια ανδρική φωνή από την άλλη άκρη του τηλεφώνου

«Εγώ;» ρώτησε ο ιερέας

«Ναι, χτύπησε πολλές φορές αλλά δεν το σήκωσα» απάντησε ο άνδρας

Αμέσως ήρθε στο νου του ιερέα το περιστατικό με τη τηλεφώνημα που έκανε στη πρεσβυτέρα του.

«Α! Ναι!» έκανε ο ιερέας. «Ηθελα να τηλεφωνήσω στη σύζυγό μου και κατα λάθος τηλεφώνησα σε σας!»

«Δεν πειράζει» τον καθησύχασε ο άγνωστος. «Μόνο θα ήθελα να σας πω με δυο λόγια την ιστορία μου. Χθες λοιπόν είχα αποφασίσει να δώσω τέλος στη ζωή μου. Δεν άντεχα να υποφέρω άλλο. Είχα κουραστεί. Δεν έχει σημασία το πως και το γιατί.

Προτού όμως το κάνω αυτό είχα πει στο Θεό οτι αν δεν θέλει να αυτοκτονήσω, να μου στείλει ένα σημάδι. Τότε χτύπησε το τηλέφωνο. Κοίταξα την αναγνώριση κλήσης και έγραφε Αγία Τριάδα.

Μόλις το είδα, μέσα στο πανικό μου και την ένταση της κατάστασης που βίωνα φοβήθηκα να απαντήσω.

Κι έτσι το σημάδι που ζήτησα μου ήρθε μέσα από το τηλεφώνημα σας»!

Ο ιερέας χαμογέλασε και από μέσα του ευχαρίστησε το Θεό για τούτο το δώρο ζωής. Χάρηκε τόσο πολύ που ήταν εφημέριος του ιερού ναού της Αγίας Τριάδας και το τηλέφωνο της εκκλησίας ήταν καταχωρημένο στο τηλεφωνικό κατάλογο.

ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ Ο ΙΑΤΡΟΣ''ΜΠΟΡΕΙ Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ ;

Άγιος Λουκάς ο Ιατρός: Μπορεί η επιστήμη να μας πει;

Μπορεί η επιστήμη να μας πει πώς ο μεγάλος προφήτης Ησαΐας 700 χρόνια πριν τη γέννηση του Χριστού προείπε τα πιο σημαντικά γεγονότα της ζωής Του;


Να μας εξηγήσει την διορατική χάρη που έχουν οι άγιοι και να μας πει, με ποιες φυσικές μεθόδους απέκτησαν οι άγιοι αυτή την χάρη και πώς μπορούσαν μόλις έβλεπαν έναν άνθρωπο άγνωστο αμέσως να καταλαβαίνουν την καρδιά του και να διαβάζουν τις σκέψεις του;

Χωρίς να περιμένουν από τον επισκέπτη ερώτηση έδιναν απάντηση σ’ αυτά που τον προ­βλημάτιζαν. Ας μας εξηγήσουν με ποιον τρόπο προέλεγαν οι άγιοι τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα τα οποία με τον καιρό πραγματοποιούνταν ακριβώς όπως τα είχαν προφητέψει.

Μην σκανδαλίζεστε όταν ακούτε αυτά που λένε κατά της πίστεως. Αφού αυτοί που τα λένε δεν καταλαβαίνουν την ουσία της.

Εσείς να θυμάστε πάντα την βασική αρχή που γνώριζαν πολύ καλά οι πρώτοι χριστιανοί. Αυτοί θεωρούσαν δυστυχισμένο τον άνθρωπο που γνωρίζει όλες τις επιστήμες, δεν γνωρίζει όμως τον Θεό.

Και αντίθετα θεωρούσαν μακάριο αυτόν που γνωρίζει τον Θεό, έστω και να μην γνώ­ριζε απολύτως τίποτα από τα ανθρώπινα.

Άγιος Λουκάς ο Ιατρός, Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας

https://simeiakairwn.wordpress.com

''OTAN O ΘΕΟΣ ΕΦΤΙΑΞΕ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ!!!

ΟΤΑΝ Ο ΘΕΟΣ ΕΦΤΙΑΞΕ 

      ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ!!!

  

Όταν ο Θεός έφτιαξε τη γυναίκα εργαζόταν μέχρι αργά την 6η ημέρα.

Ένας άγγελος πλησίασε και είπε: "Γιατί σπαταλάς τόσο πολύ χρόνο γι' αυτή?"

Και ο Κύριος απάντησε:

"Ξέρεις πόσες προδιαγραφές πρέπει να πληρεί για να την τελειοποιήσω ?"

"Πρέπει να μπορεί να πλυθεί, αλλά να μην είναι πλαστική, να παίζει περισσότερους από 200 ρόλους, και να μπορεί να φτιάξει όλων των ειδών τα φαγητά, θα πρέπει να μπορεί να αγκαλιάζει πολλά παιδιά ταυτόχρονα, να δίνει μια αγκαλιά που θα θεραπεύει οτιδήποτε, από ένα πληγωμένο γόνατο μέχρι μια πληγωμένη καρδιά και να τα κάνει όλα αυτά μόνο με δυο χέρια".

Ο άγγελος εντυπωσιάστηκε.

"Μόνο δυο χέρια....αδύνατον!"

Και είναι το βασικό μοντέλο?!

"Πολλή δουλειά για μια μέρα....περίμενε μέχρι αύριο και την ολοκληρώνεις".

"Όχι", είπε ο Κύριος. "Είμαι τόσο κοντά στην ολοκλήρωση αυτής της δημιουργίας, που θα είναι η αγαπημένη της καρδιάς μου".

"Θεραπεύεται μόνη της όταν αρρωσταίνει και δουλεύει 18 ώρες την ημέρα".

Ο άγγελος πλησίασε και άγγιξε την γυναίκα.

"Μα την έφτιαξες τόσο μαλακή, Κύριε.."

"Είναι μαλακή", είπε ο Κύριος, "Αλλά την έφτιαξα και δυνατή, επίσης. ."Δεν διανοείσαι τι μπορεί να αντέξει και αντεπεξέλθει".

"Μπορεί να σκεφτεί?" ρώτησε ο άγγελος.

Ο Κύριος απάντησε:

"Όχι μόνο να σκεφτεί, αλλά να αιτιολογήσει και να διαπραγματευθεί."

Ο άγγελος άγγιξε της Γυναίκας το μάγουλο....

"Κύριε, φαίνεται πως η δημιουργία σου στάζει! Της έχεις βάλει πολλά βάρη."

"Δεν στάζει....είναι δάκρυ" ο Κύριος διόρθωσε τον άγγελο.

"Τι εξυπηρετεί?" ρώτησε ο άγγελος.

Και είπε ο Κύριος:

"Τα δάκρυα είναι ο τρόπος να εκφράσει τη λύπη της, τις αμφιβολίες της, την αγάπη της, τη μοναξιά της, τον πόνο και την υπερηφάνειά της."

Αυτό έκανε μεγάλη εντύπωση στον άγγελο; "Κύριε, είσαι ιδιοφυία.

Σκέφτηκες τα πάντα. Η Γυναίκα είναι πραγματικά υπέροχη!"

Πράγματι είναι! Η Γυναίκα έχει αντοχές που εντυπωσιάζουν τον άντρα. Μπορεί να διαχειριστεί προβλήματα και να έχει πολλές ευθύνες. Δημιουργεί ευτυχία, αγάπη και έχει άποψη.

Χαμογελάει όταν θέλει να τσιρίξει .

Τραγουδάει όταν θέλει να κλάψει, κλαίει όταν είναι ευτυχισμένη και γελάει όταν φοβάται.

Δίνει μάχη για τα πιστεύω της.

Αντιμάχεται την αδικία.

Δεν δέχεται το "όχι" για απάντηση , όταν διαβλέπει καλύτερη λύση. Δίνει τον εαυτό της για την προκοπή της οικογένειάς της. Συνοδεύει τη φίλη της στο γιατρό αν φοβάται.

Η αγάπη της είναι άνευ όρων.

Κλαίει όταν τα παιδιά της κερδίζουν.

Είναι ευτυχισμένη όταν οι φίλοι της τα καταφέρνουν.τ

Χαίρεται όταν ακούει για μια γέννηση ή ένα γάμο.

Είναι συντετριμμένη όταν χάνεται κάποιος συγγενής ή φίλος.

Αλλά βρίσκει τη δύναμη να συνεχίσει στη ζωή.

Γνωρίζει πως ένα φιλί και μια αγκαλιά θεραπεύουν μια πληγωμένη καρδιά.

Έχει μόνο ένα ελάττωμα... :

Ξεχνάει τι αξίζει...!!!!!!!

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ'''ΟΙ ΠΑΓΙΔΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ'''!!!!

Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος λέει, ότι ο διάβολος βάζει σε κάθε άνθρωπο, τις εξής 3 παγίδες - λάκκους, με σκοπό να τον εξαπατήσει: 

α) Εμποδίζει τους ανθρώπους να κάνουν το σωστό π.χ. να πάνε στην Εκκλησία και να συμμετέχουν στα Μυστήρια Της. Ο διάβολος τους βάζει να κρίνουν τους παππάδες και τους πιστούς, βρίσκοντας τα κουσούρια και τα ελαττώματά τους. Άλλους πάλι τους κρατά μακριά από την Εκκλησία με τη σάρκα, άλλους με το μεθύσι, άλλους με τον τζόγο κ.ά. Ορισμένοι όμως ξεφεύγουν, από την απ' αυτήν πρώτη παγίδα, οπότε ο διάβολος επιστρατεύει μια δεύτερη παγίδα. 

β) Επιτρέπει τους ανθρώπους να κάνουν το σωστό, να πηγαίνουν στην Εκκλησία, αλλά να το κάνουν με το δικό τους βολικό τρόπο. Περιμένουν να χτυπήσει η τρίτη καμπάνα να πάνε στην Εκκλησία, ανάβουν ένα κερί και νομίζουν ότι εκκλησιαστήκανε. Άλλοι πάλι Κοινωνούν, χωρίς να έχουν εξομολογηθεί κ.ά... Ορισμένοι όμως, έχουν ξεφύγει και από αυτήν την παγίδα, οπότε ο διάβολος τους θέτει μια τρίτη παγίδα. 

γ) Πηγαίνει ο διάβολος στο αυτί τους και τους λέει: Μακάρι να κάνουν και οι άλλοι αυτά που κάνεις εσύ! Έρχεται δηλ. ο διάβολος σε αυτούς και τους συγκρίνει με τους άλλους και τους επιβραβεύει, με σκοπό να υπερηφανευτούν και να χάσουν έτσι όλο το μισθό τους.

Κάποτε ομιλούσε ένας μεγάλος ιεροκήρυκας. Όταν τελείωσε την ομιλία του, πήγε κάποιος, για να τον συγχαρεί. Από πίσω του, πήγαν και άλλοι για να τον συγχαρούν. 

Και λέει στον ιεροκήρυκα: 

- Θεωρώ τον εαυτόν μου απόψε ευτυχή, για 2 χαρές που νιώθω: Μία που σας συγχαίρω, πιάνοντας το χέρι σας, έναντι αυτών που είπατε απόψε και μία, που έρχομαι πρώτος στην σειρά για να σας συγχαρώ! 

- Δυστυχώς είστε ο δεύτερος, τον διόρθωσε ο ιεροκήρυκας. 

- Πώς δεύτερος, εγώ ήρθα πρώτος, είπε με απορία εκείνος. Εξάλλου όλοι οι άλλοι είναι από πίσω μου. 

- Ήρθε πρώτα ο διάβολος και με είπε, ότι τα είπα καλά! 

Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυξ

Η ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΠΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕ ΣΤΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΚΤΟΝΕΣ!!![8 ΙΟΥΝΙΟΥ 1828]!!!

Ἡ Ἐγκύκλιος τοῦ Καποδίστρια ποὺ ἀπαγόρευε στοὺς ὑπαλλήλους τοῦ Ἑλληνικοῦ Δημοσίου νὰ εἶναι Τέκτονες! (8 Ἰουνίου 1828)

Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ 

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΑΡ. 2953

Πρὸς τὸ Πανελλήνιον 

Πρὸς τοὺς κατὰ τὸ Αἰγαῖον Πέλαγος καὶ τὴν Πελοπόννησον Ἐκτάκτους Ἐπιτρόπους καὶ τοὺς Ἀρχηγοὺς τῶν κατὰ ξηρὰν καὶ θάλασσαν Δυνάμεων.

Γνωρίζει ἡ Κυβέρνησις, ὅτι Πολίται τινὲς ἐπιμένουν πιστεύοντες καὶ τοὺς ἄλλους πείθοντες, ὅτι αἱ μυστικαὶ Ἐταιρεῖαι χορηγούσι μέσα σωτήρια εἰς τὴν Πατρίδα, ἢ τουλάχιστον Αἰγίδα ὑπὸ τὴν ὁποία συνδεόμενοι μεταξύ των ἄνθρωποι διὰ μυστικῶν δεσμῶν δύνανται νὰ ἀπολαύσωσιν ἐντὸς Πατρίδος των καὶ διὰ τῆς ξένης ἐπιρροῆς ἀξιώματα, τιμᾶς, καὶ τὸ πλέον τύχην, ὃ ἐστὶ χρήματα.

Ὅσον καὶ ἂν ἐλεεινολογῆ ἡ Κυβέρνησις τὴν ἀπειρίαν τῶν Ἑλλήνων τῶν ἀπὸ τοιαύτας εἰσηγήσεις παρασυρομένων δὲν ἤθελε δώσει τὴν προσοχήν της, ἂν δὲν ἦτο καταπεπεισμένη πόσον ὄλεθρια ἄποτελεσματα δύναται νὰ φέρη εἷς τὴν κρίσιμον ταύτην στιγμὴν ἢ περὶ τούτων γνώμη, τὴν ὅποιαν οἱ ἔχθροί τῆς Ἑλλάδος ἤθελον συστήσει καὶ τὸν Κόσμον, καὶ εἷς τὰς Εὐρωπαϊκᾶς Κυβερνήσεις.

Ἂν ἡ Ἑλλὰς ἔγκατελειφθη ἀπό τό 1821 ἕως τὸν Ἰούλιον μήνα τοῦ τελευταίου ἔτους, τοῦτο προῆλθε διότι....

οἱ ἐχθροί της τὴν παρέσταιναν ἀδιακόπως πρὸς τοὺς Βασιλεῖς, ὡς λαὸν ἐπαναστατωθέντα καὶ ἀγωνιζόμενον ὕπο τὴν διεύθυνσιν καὶ ὕπό τους σκοποὺς Μυστικῶν Ἑταιρειῶν, ὅθεν ἐπήγασαν αἱ Καταστροφαὶ τῆς Ἱσπανίας καὶ Ἰταλίας. 

Εὔκολον ἦτο ἀναμφιβόλως νὰ ἀναιρεθῆ ἡ σφαλερὰ αὐτὴ δόξα. μ' ὅλον τοῦτο ἐχρειάσθησαν ὁλόκληρα ἑπτὰ ἔτη βασάνων καὶ δυστυχιῶν εἷς ἀναίρεσίν της. Μόλις ἀνηρέθη, καὶ ἐνῶ ἡ Ἑλλὰς ἄρχιζει νὰ λαμβάνη δείγματα εὔνοιας καὶ καλοκαγαθίας ἐκ μέρους τῶν Συμμαχικῶν Δυνάμεων, οἱ ἔχθροί της θέλουν πάλιν τὴν παραστήσει ὡς ὑπεξούσιον τῶν Μυστικῶν Ἑταιρειῶν, καὶ εἷς ἀπόδειξιν τούτου θέλουν φανερώσει, ὅτι ὑπὸ διαφόρους ὀνόμασιν αἱ Ἐταιρεῖαι αὑταὶ ὑπάρχουν καὶ πολλαπλασιάζονται μεταξύ των ἐν τοῖς πράγμασι καὶ τῆς πολιτικῆς τάξεως, καὶ τῆς στρατιωτικῆς δυνάμεως, ἴσως καὶ αὐτοῦ τοῦ στόλου.

Τόσον οὐσιῶδες θεωρεῖ τοῦτο ἡ Κυβέρνησις ὥστε μὴ ἐγκρίνουσα νὰ δείξη διὰ τινὸς δημοσίου καὶ ἐπισήμου πράξεως τὴν ὕπαρξιν αὐτοῦ τοῦ κακοῦ, ἐκπληροὶ διὰ τοῦ τύπου τῆς παρούσης ἐγκυκλίου τὸ χρέος, τὸ ὁποῖον δὲν ἠμπορεῖ νὰ παραμελήση χωρὶς νὰ καθυποβληθῆ εἷς βαρυτάτην εὔθυνην. Τῷ ὄντι τοιοῦτον δημόσιον ἔγγραφον μεταξύ τῶν Πολιτικῶν, οἱ ὁποῖοι ἐπιμένουσι νὰ μὴν παραχωρῶσιν εἷς τὴν Ἑλλάδα ἔντιμον μέλλον, ἤθελε χρησιμεύσει ὡς μέσον τοῦ νὰ ἀποδείξωσιν ὅτι οἱ Βασιλεῖς διὰ τῶν εὐεργεσιῶν των ὑποθάλπουσιν εἷς τὴν Ἑλλάδα τὸν ἐχθρόν, τὸν ὁποῖον καὶ ἀλλαχοῦ, καὶ εἰς τὰς ἰδίας των Ἐπικρατείας πολεμῶσι.

Ἡ παρατήρησις αὕτη, Κύριοι, σᾶς διδάσκει μὲ πόσην φρόνησιν καὶ ὀξυδέρκειαν ἀπαιτεῖται ἡ ἐκπλήρωσις τῆς ἀκολούθου παραγγελίας τῆς Κυβερνήσεως. 

Θέλετε κοινοποιήσει διὰ ζώσης φωνῆς εἷς τούς ὑπαλλήλους σας ἢ τοὺς ὑπὸ τὴν ὁδηγίαν σας ἀξιωματικούς, τὸ περιεχόμενον τῆς παρούσης, καὶ θέλετέ τους κάμει νὰ σᾶς φανερώσουν ἂν ἀνήκουν εἷς καμμίαν τῶν Μυστικῶν Ἑταιρειῶν, ἢ ὄχι. 

Ἂν εἶναι τὸ πρώτον θέλετέ τους παρατηρήσει, ὅτι ἐὰν εἷς τὴν παρελθοῦσαν κατάστασιν τῆς ἀναρχίας, καὶ τῆς ἀταξίας ἦταν ἴσως ἀναγκαῖον εἷς τούς πολίτας νὰ ζητήσωσι προσωπικὴν  ἀσφάλειαν διὰ τοῦ δεσμοῦ μυστικῆς τινὸς Ἑταιρείας, ὁ δεσμὸς οὗτος διαλύεται καθ' ἣν στιγμὴν ὁ τοῦ νομίμου ὅρκου καὶ πρὸς τὴν Κυβέρνησιν, καὶ πρὸς τοὺς Νόμους, χορηγεῖ εἷς ἕνα ἕκαστον καὶ εἷς ὅλους, ὄλας τὰς ἀπαραιτήτους ἀσφαλείας.

Ἀπὸ τοιαύτην ἀρχὴν ὁρμώμενοι εὐκόλως, θέλετε ἀποδείξει τὸ ἀσυμβίβαστον τῶν δύο ὅρκων, ἤγουν τοῦ ὑπηρετεῖν τὸ Κράτος, καὶ ὑπηρετεῖν μυστικὴν Ἑταιρείαν, τῆς ὁποίας ὁ σκοπὸς εἶναι ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἄγνωστος εἷς τούς Ἑταίρους.

Ἂν λοιπὸν οἱ ὑπάλληλοί σας ἢ οἱ ὑπὸ τὴν ὁδηγίαν σας ἀξιωματικοὶ ἀνήκουσιν εἷς τινά Ἑταιρείαν, ἀνάγκη νὰ παραιτηθῶσι, καὶ περὶ τούτου ὀφείλεις νὰ μᾶς βεβαιώσης. Ἐξ ἐναντίας θέλετέ τους ἐξηγήσει τοὺς κινδύνους εἷς τούς ὁποίους ἐκτίθενται πλανώμενοι ἀπὸ ὀλίγους τινὰς ὅλως διόλου εἰς τὰ τοιαῦτα ἐνασχολούμενους. Ἀπὸ τὴν κατηγορίαν τῶν Ἑταιρειῶν τῶν μὴ συμβιβαζομένων μὲ τὰ κατὰ Νόμους καθεστῶτα δὲν ἀποκλείομεν καὶ τὴν πρὸ αἰώνων γνωριζομένην ὑπὸ τῷ ὀνόματι τῆς Ἀδελφοποιείας, ἢ Ἀγάπης.

Παραγγέλεσθε, Κύριοι, κατ' ἐπανάληψιν νὰ κάμετε χρῆσιν τῆς κοινοποιήσεως ταύτης κατὰ τὸν συνετώτερον καὶ ὠφελιμώτερον τρόπον. 

Προθύμως ἡ Κυβέρνησις θέλει δεχθῆ τὰς εἰδοποιήσεις, ὄσας ἐν καιρῶ καὶ τόπῳ θέλετε δυνηθῆ νὰ τὴν χορηγήσετε.

Ἐν Πόρῳ τῇ 8 Ἰουνίου 1828 

Ὁ Κυβερνήτης

Ι. Α. Καποδίστριας

Κατόπιν ἀκολούθησε ἠ Εγκύκλιος ἀρ. 4286 ὅπου γίνεται νόμος τοῦ κράτους μὲ τύπο ὅρκου τῶν Δημοσίων ὑπαλλήλων στὶς 26 Αὐγούστου 1831, λίγους μῆνες πρὶν τὴν δολοφονία του.

ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ''Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΑΣ'''

ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ



 





 

Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΑΣ 

 

Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΑΣ

 

Στην Ορθόδοξη Εκκλησία τα ομοιώματα του Πατρός και του Αγίου Πνεύματος, είναι απαγορευμένες απεικονίσεις, επειδή η Αγία Γραφή απαγορεύει σε πολλά εδάφια τις εικόνες της αόρατης Θεότητας. Σύμφωνα με την Ορθόδοξη Εκκλησία η ενσάρκωση του Λόγου δίνει τη δυνατότητα απεικόνισης μόνο του Υιού, και μόνο κατά την ανθρώπινη φύση του. Με την πάροδο του χρόνου, κατά την τελευταία Βυζαντινή περίοδο και εξής, άρχισε να υποστηρίζεται η άποψη, ότι και ο άναρχος Πατήρ πρέπει να ζωγραφίζεται καθώς εφάνη εις τον προφήτην Δανιήλ ως «Παλαιός Ημερών».

Η απεικόνιση του Αγίου Πνεύματος ως περιστεριού επιτρέπεται μόνο στην εικόνα των Θεοφανείων, όπου το Άγιο Πνεύμα εμφανίστηκε “εν είδει περιστεράς”. Επιτρέπεται επίσης η απεικόνιση της καθόδου του Αγίου Πνεύματος κατά την Πεντηκοστή, όταν “διεμεριζόμενοι γλώσσαι ωσεί πυρός” ήρθαν και στάθηκαν πάνω στα κεφάλια των Αποστόλων (Πράξεις 2,3).

 

Στην Ορθόδοξη Εκκλησία υπάρχουν δυο απεικονίσεις του συνόλου της Αγίας Τριάδας: Ο ένας είναι η παράσταση των τριών Αγγέλων και φέρει την επιγραφή "Η Αγία Τριάς" ή "Η φιλοξενία του Αβραάμ". Η απεικόνιση αυτή της Αγίας Τριάδας είναι η παραδοσιακή και γενικά η πιο αποδεκτή.

Ο δεύτερη απεικόνιση είναι η παράσταση των τριών Προσώπων της Αγίας Τριάδος, δηλαδή του Πατρός ως γέροντος με λευκά μαλλιά και γένια, του Υιού που εικονίζεται καθισμένος στα δεξιά Του και του Αγίου Πνεύματος με τη μορφή περιστεριού να ίπταται ανάμεσά τους. Ο τύπος αυτός της απεικονίσεως της Αγίας Τριάδος, αναφέρεται στους έσχατους βυζαντινούς και ιδιαίτερα στους μεταβυζαντινούς χρόνους εξαιτίας δυτικής επιδράσεως.

Υπάρχει και μια τρίτη εικόνα, στην οποία παρουσιάζεται ολόκληρη η Αγία Τριάδα, χωρίς ωστόσο το αντικείμενο της εικόνας να αναφέρεται σ' Αυτή. Είναι η εικόνα της Βάπτισης του Κυρίου, που ίσως να είναι και η πιο αντιπροσωπευτική της Αγίας Τριάδος.

 

 



 

ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

ΚΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΤΥΠΟΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

 



Η Αγία Τριάδα

στη φιλοξενία του Αβραάμ

Για το δόγμα της Αγίας Τριάδος, εκτός από τις ρητές μαρτυρίες της Καινής Διαθήκης, έχουμε και υπαινιγμούς στην Παλαιά Διαθήκη. Ένας από αυτούς τούς υπαινιγμούς είναι και η εμφάνιση του Θεού στον Αβραάμ υπό την μορφή τριών ανδρών.

Στη Γένεση  (18,1) ενώ ο Αβραάμ καθόταν κοντά στη δρυ Μαμβρῆ, όπου είχε στήσει την σκηνή του, τον επισκέφτηκαν τρεις άγνωστοι άνδρες. Ο Αβραάμ τους υποδέχτηκε με εγκαρδιότητα και αγάπη, παρ᾿ όλο που του ήταν άγνωστοι. Στη συνέχεια τους παρέθεσε πλούσιο τραπέζι. Κατά την συζήτηση οι άγνωστοι επισκέπτες ανήγγειλαν στον Αβραάμ ότι η γυναίκα του η Σάρρα θα αποκτήσει παιδί μέσα σ' ένα χρόνο, όπως και έγινε.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας στο βιβλικό αυτό γεγονός είδαν μία προτύπωση του μυστηρίου της Αγίας Τριάδος, το οποίο απεκαλύφθη πλήρως στην Καινή Διαθήκη. Για αυτό και η φιλοξενία του Αβραάμ απεικονίστηκε στη σχετική εικόνα. Επειδή στην συνέχεια της βιβλικής διηγήσεως οι δύο από τους τρεις άνδρες εμφανίζονται ως Άγγελοι, επικράτησε να εικονίζονται και οι τρεις με την αγγελική μορφή. Μια τέτοια εικόνα υπήρχε και τιμούνταν στους αρχαίους καιρούς στο μέρος, όπου έγινε η φιλοξενία του Αβραάμ κατά την μαρτυρία του Ευσεβίου Καισαρείας. 

Η υπεροχή του μέσου Αγγέλου επικράτησε σε πολλές εικόνες της φιλοξενίας. Αυτό οφείλεται στην ερμηνεία, που έδωσαν μερικοί Πατέρες της Εκκλησίας (Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Ιωάννης Δαμασκηνός) στο γεγονός. Οι Πατέρες είδαν στην φιλοξενία του Αβραάμ την εμφάνιση του Ιησού Χριστού συνοδευόμενου από δύο Αγγέλων, ενώ άλλοι (Κύριλλος ο Αλεξανδρείας, Αμβρόσιος ο Μεδιολάνων) ερμήνευσαν την επίσκεψη των τριών ανδρών ως προτύπωση ολοκλήρου της Αγίας Τριάδος.

Είναι άξιον παρατηρήσεως, ότι ο μέσος άγγελος όχι μόνο υπερέχει στο μέγεθος των δύο άλλων αλλά είναι και ο μόνος που κρατάει ειλητάριο. Αυτό αποτελεί χαρακτηριστικό στοιχείο της εικονογραφίας του Χριστού, ήδη από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους, γι' αυτό και υποστηρίχτηκε ότι, επειδή μάλιστα έχει και ένσταυρο φωτοστέφανο, ότι συμβολίζει τον Χριστό ή κατ᾿ άλλους τον Θεό Πατέρα.

Στην δεύτερη περίπτωση που οι Άγγελοι εικονίζονται ως ισοκέφαλοι, χωρίς δηλαδή διάκριση μεγέθους και άλλων χαρακτηριστικών, η εικόνα θέλει να δηλώσει την ισοτιμία των Προσώπων της Αγίας Τριάδος.

 

Η πατερική ερμηνεία της φιλοξενίας του Αβραάμ ως συμβολισμού της Αγίας Τριάδος επηρέασε και τα τροπάρια της Εκκλησίας μας. Έτσι ένα τροπάριο της Κυριακής του Παραλύτου παρουσιάζει ωραιότατα τον συμβολισμό: “Μέτοικος ὑπάρχων ὁ ᾿Αβραάμ, κατηξιώθη τυπικῶς ὑποδέξασθαι, ἑνικόν μέν Κύριον ἐν τρισίν ὑποστάσεσιν, ὑπερούσιον, ἀνδρικαῖς δέ μορφώσεσιν” (Κανών Μεσονυκτικού, ωδή στ´).

 

 

 

 

Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΒΑΠΤΙΣΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

 



Η Βάπτιση του Ιησού Χριστού

(Τα Άγια Θεοφάνεια)

Στην εικόνα της Βάπτισης του Κυρίου, παρουσιάζεται ολόκληρη η Αγία Τριάδα, χωρίς ωστόσο το αντικείμενο της εικόνας να αναφέρεται σ' Αυτή.

Στο επάνω μέρος της εικόνας υπάρχει ένα ημικύκλιο, που συμβολίζει το άνοιγμα των ουρανών. Από αυτό βγαίνουν ακτίνες και κατεβαίνει το Άγιο Πνεύμα στο κεφάλι του Χριστού «ἐν εἴδει περιστερᾶς». Οι ουρανοί είναι η θέση του Θεού-Πατέρα, ο οποίος σε μερικές εικόνες της Βαπτίσεως (όπως π.χ. στη Βάπτιση της Μονής του Δαφνίου και της Μονής του Οσίου Λουκά στη Φωκίδα) σημαίνεται με ένα χέρι που ευλογεί. Η φανέρωση της Αγίας Τριάδος είναι σημαντικότερο σε σημασία στοιχείο στην εικόνα της Βαπτίσεως.

 

Κατά την προσωπική μου άποψη η εικόνα της Βάπτισης, αποτελεί την πιο ορθή απεικόνιση της Αγίας Τριάδας, γιατί στην εικόνα απεικονίζεται ο Ιησούς Χριστός, το Άγιο Πνεύμα με τη μορφή του περιστεριού και ο Πατέρας στον ουρανό είτε με το χέρι που ευλογεί είτε όχι. Άλλωστε η μορφή του Πατέρα δεν υπάρχει πουθενά στην Αγία Γραφή, παρά μόνο η παράσταση του Θεού Πατρός ως "Παλαιού των ημερών", στο προφητικό βιβλίο του Δανιήλ (7,9).

 

 

 

 

 

 

 

 



 

Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

 



Ο δεύτερος τύπος απεικόνισης

της Αγίας Τριάδος

Ο δεύτερος τύπος της εικόνας είναι η παράσταση των τριών Προσώπων της Αγίας Τριάδος, δηλαδή του Πατρός ως γέροντος, του Υιού που εικονίζεται από τα δεξιά Του και του Αγίου Πνεύματος με τη μορφή περιστεράς. Ο τύπος αυτός της απεικονίσεως της Αγίας Τριάδος, αναφέρεται στους έσχατους βυζαντινούς και ιδιαίτερα στους μεταβυζαντινούς χρόνους εξαιτίας δυτικής επιδράσεως.

 

Στην βυζαντινή αγιογραφία ο Πατήρ δεν εικονίζεται, αλλ᾿ αντιπροσωπεύεται κατά κανόνα από τον Υϊό για δύο λόγους: Πρώτον, διότι ο Πατήρ δεν φόρεσε σάρκα, όπως ο Υϊός με την Ενανθρώπησή Του και συνεπώς κανένας δεν έχει δει τον Θεό Πατέρα. Δεύτερον, διότι το κάθε Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος είναι ολόκληρος ο Θεός. Εξαίρεση από τον κανόνα αυτό είναι η παράσταση του Θεού Πατρός ως "Παλαιού των ημερών". Ο χαρακτηρισμός αυτός έχει ληφθεί από το προφητικό βιβλίο του Δανιήλ (7,9) και δηλώνει την αιωνιότητα του Θεού.

 

 

 

Ο ΠΑΛΑΙΟΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ

 

 

 

 

 

 

 

 



Η Αγία Τριάδα στον Ι.Ν. Παναγία

Κουμπελίδικη της Καστοριάς

Στην εκκλησία της Παναγίας Κουμπελίδικης στην Καστοριά (περίπου 1260-1280) υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα κ

'''ΟΤΑΝ ΕΡΘΕΙ Η ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥ ΔΙΩΓΜΟΥ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ''' -ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ''''

Όταν θα έρθει η στιγμή του διωγμού των Ορθοδόξων..."

Τα γνωρίσματα του Ορθόδοξου κληρικού

Αγαπητοί, πρέπει να ομολογήσουμε μία πικρά αλήθεια. 

Οι πιστοί, που αγωνίζονται για να κρατήσουν την Ορθοδοξία, είναι ολίγοι!

Το ρεύμα το μεγάλο και το απέραντο είναι εκείνο που σιγά – σιγά έχουν απομακρυνθεί από την Ορθόδοξο πίστη!

Θα πω ένα λόγο, που ποτέ δεν τον είπα. 

Θα τον πείτε εγωιστικό, αλλά σας δίνω μια ζυγαριά, για να ζυγίσετε παπάδες, δεσποτάδες και όλο τον κλήρο και όλους τους θεολόγους.

Η ζυγαριά αυτή ποια είναι; 

Ποιο είναι το γνώρισμα του παπά; 

Να μαζεύει πρόσφορα; 

Να κάνει ωραίες ακολουθίες; 

Να κηρύττει χαριτωμένα και να χρηστολογεί από του άμβωνος και να δακρύζουν τα μάτια μερικών δεσποιναρίων για τους στοχαστικούς του λογισμούς; 

Ποιο είναι το γνώρισμα του παπά και του δεσπότη σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια;

Το γνώρισμα του δεσπότη και του παπά είναι η μαχητικότης, η παρρησία!

Είναι εκείνο που είπε ο απόστολος Παύλος, ότι 

«Οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται»!

Αν δείτε παπά, αν δείτε θεολόγο, αν δείτε μητροπολίτη και αρχιεπίσκοπο, ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΩΚΕΤΑΙ, αλλά απολαύει της αγάπης και της εκτιμήσεως όλων, τότε έχει εφαρμογή ο λόγος του Χριστού 

«Ουαί όταν καλώς υμάς είπωσι πάντες οι άνθρωποι», να ξέρετε πολύ καλά ότι αυτός ΔΕΝ βαδίζει καλώς!

Ή αν λέγεται Ορθόδοξος και δεν θέλει να αντιμετωπίσει το ρεύμα, την χιονοστιβάδα αυτή που κατέρχεται για να διαλύσει τον κόσμο!

Ο παπάς ο Ορθόδοξος πάει κόντρα με τα ρεύματα!

Ο Μέγας Αθανάσιος ένας ήτο, αλλά κράτησε στους ώμους του ως Άτλας ολόκληρη την Ορθοδοξία. 

Ο Μάρκος ο Ευγενικός ένας ήτο, αλλά κράτησε στα χέρια του ολόκληρη την Ορθοδοξία!

Ο ιερός Φώτιος τα ίδια!

Ολίγοι είναι, αλλά δεν νικάει με τα νούμερα, νικάει με την πίστη!

Γιατί όσο αξίζει ένας πιστός παπάς, όσο αξίζει ένας πιστός επίσκοπος, όσο αξίζει ένας πιστός αρχιεπίσκοπος, όσο αξίζει ένας λαϊκός και μία γυναίκα δεν αξίζει ολόκληρος ο ντουνιάς.

Λοιπόν να μη πτοούμεθα διότι γίνεται αυτή η προδοσία της πίστεως μας δεξιά και αριστερά!

Ένα σας συνιστώ. 

Μη μου λέτε, ότι αυτός είναι καλός, αυτός είναι θεολόγος σπουδαίος, αυτός κάνει διαλεκτική, αυτός άνοιξε ακαδημία του Πλάτωνος και άμα τον ακούσεις είναι θαύμα!…

Μέτρησε τον αν έχει μία σπίθα από το Μάρκο τον Ευγενικό, αν έχει μία σπίθα από τον ιερό Φώτιο, αν έχει μία σπίθα από τον Κηρουλάριο, αν έχει μία σπίθα από τον Παπουλάκο (ο αγράμματος αυτός στάθηκε απέναντι ολόκληρου του κόσμου)!!

Τα λέγω αυτά έχων επίγνωση της θέσεως μου ως Έλληνος και ως επισκόπου έχοντος τεράστια ευθύνας. 

Είμεθα έτοιμοι τα πάντα να θυσιάσωμεν.!

Τολμώ, ίσως για τελευταία φορά από του βήματος αυτού, να πω: 

Όσοι αγαπάτε το Χριστό, όσοι αγαπάτε την Εκκλησία, έχουμε την Παναγία μαζί μας, έχουμε μαζί με όλους εκείνους που αγωνίστηκαν και αγωνίζονται για την Ορθόδοξο πίστη μας.

Όσοι είναι με το διάβολο, να κάτσουν κάτω, να κλείσουν τα στόματα τους. 

Διότι διάβολος είναι η δειλία των, διάβολος είναι η δελεαστικότης των, διάβολος τα επιχειρήματα των, που ζητούν να ψυχράνουν μια χούφτα ανθρώπων οι οποίοι βασανίζονται και τυραννιούνται και διώκονται για την πίστη του Χριστού μας.

Εμείς έχομεν ανέκαθεν ως σύνθημα τον όρκο των εφήβων των Αθηνών. 

Τα παλικάρια της αρχαίας Ελλάδος επάνω από την Ακρόπολη ορκίζονταν και λέγανε

«Ή μόνος ή μετ’ άλλων τα όσια και ιερά υπερασπιώ». 

Και εγώ, μικρός στρατιώτης, το δηλώνω παρρησία. 

Ή μόνος ή μετ’ άλλων τα όσια και ιερά της πίστεως θα τα υπερασπίσω μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματος μου!

Και εσείς αντί χειροκροτημάτων ματαίων, τα οποία ουδέν λέγουν, αντί επαίνων, να προσευχηθείτε πολύ.

Γιατί οι Ορθόδοξοι έμειναν ολίγοι και η μάχη επεκτείνεται και θα βρεθούμε προ νέων γεγονότων. 

Όχι μόνο στην μικρά μας Ελλάδα, αλλά και εις όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης ο εωσφόρος έχει εκστρατεύσει και λυσσάει για να ξεριζώσει μέσα από τα στήθη των ανθρώπων την Ορθόδοξο πίστη!

Δεν ξέρω τι θα γίνει. 

Δεν ξέρω τι διωγμούς θα υποστώμεν οι επίσκοποι που επαύσαμε το μνημόσυνο του Αθηναγόρου και οι άλλοι κληρικοί οι οποίοι είναι γύρω μας. 

Δεν ξέρω σε ποιο Άγιον Όρος θα καταφύγωμεν. 

Ένα γνωρίζω πως ότι και αν γίνει, ότι και αν συμβεί και τα άστρα να πέσουν και οι ποταμοί να ξηραθούν και άνω κάτω να γίνει ο κόσμος, ένα γνωρίζω – το πιστεύω ακραδάντως, ότι στο τέλος θα νικήσει η Ορθοδοξία!!

Όταν θα έρθει η στιγμή του διωγμού των Ορθοδόξων, τότε έχομε και ημείς το σχέδιο μας, όπως και πάς πιστός. 

Και εσείς όλοι – είστε εδώ 3.000;

Αυτά που σας είπα να τα σκορπίσετε παντού. 

Ο ένας να γίνει δύο. 

Οι δύο τέσσερις, οι τέσσερις οκτώ... 

Να γίνει μεγάλο κύμα θαλάσσης, να ξεπλύνομε την πατρίδα μας εις τρόπον ώστε η Ελλάς να γίνει άστρον του ουρανού, Ορθόδοξος τόπος, παράδεισος της Ορθοδοξίας!

Αμήν.

Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, «Οι Χριστιανοί στους έσχατους καιρούς»