ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ-ΣΟΒΑΡΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ Ο ΓΥΜΝΙΣΜΟΣ-

ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ-ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ Ο ΓΥΜΝΙΣΜΟΣ 
Ο γυμνισμός είναι ξευτελισμός, ο γυμνισμός είναι το άκρον άωτον της αναιδείας. Γιατί επίσης ο σατανάς γδύνει τους ανθρώπους; Για να προκαλεί σκανδαλισμό και να τους οδηγεί στην κόλαση. Δεν είναι, επαναλαμβάνω, μικρό το αμάρτημα του γυμνισμού. Σαν το άκρον άωτον της αναιδείας είναι πολύ σοβαρό αμάρτημα...Τί λένε τα δαιμόνια για τον αισχρό γυμνισμό
Καγχάζουν δαιμόνια τις ώρες που τα εξορκίζουν ευλαβείς ιερείς και λένε «Εμείς ξεγυμνώσαμε τον κόσμο, για να προκαλούν σκάνδαλο και να κολάζονται».

2. Ο συστρατιώτης του Αγίου Παϊσίου διηγείται. 2ο μέρος

Συγκλονιστικές αποκαλύψεις από την θητεία του Αγίου Γέροντα Παΐσιου στο Στρατό την περίοδο του ’40, αλλά κυρίως για τις προφητείες που έκανε, τις προβλέψεις, τη θέληση και τον ιδιαίτερο ζήλο που έχει για την πατρίδα έκανε ο Βασίλειο Μπαλάσκας που πολέμησε ως διμοιρίτης στο πλευρό του.
Ο κ. Μπαλάσκας εξιστορεί πώς γνώρισε τον ασυρματιστή στο Στρατό Άγιο Παΐσιο και πώς κατάλαβε τις ικανότητες που είχε ο άνθρωπος αυτός από νεαρή ηλικία.
Το πρώτο πράγμα που έκανε και κέντρισε το ενδιαφέρον του συστρατιώτη του, αλλά και όλων των άλλων στρατιωτών ήταν να προβλέψει την απώλεια ενός στρατιώτη πυροβολητή.

Όπως δήλωσε σε συνέντευξη του ο Βασίλειος Μπαλάσκας επρόκειτο να προωθήσουν στο μέτωπο δύο από τα τέσσερα πυροβόλα που είχαν (τα άλλα δύο θα τα κρατούσαν τα μετόπισθεν) για να αποκρούσουν τους Γερμανούς.
Τότε τον πλησίασε ο στρατιώτης πυροβολητής και του είπε να μην πάει εκείνος μπροστά, αλλά να μείνει πίσω.
Ο διμοιρίτης του έκανε το χατίρι, αλλά τότε ήρθε η προφητεία του νεαρού ασυρματιστή:
«Και εδώ να τον αφήσεις θα σκοτωθεί», είπε ο Άγιος Παΐσιος στον κ. Μπαλάσκα. Και όντως έτσι έγινε.
«Όταν επιστρέψαμε, αφού δεν καταφέραμε να πάρουμε το ύψωμα, μάθαμε πώς όντως ο πυροβολητής είχε σκοτωθεί», είπε ο κ. Μπαλάσκας.

Στη συνέχεια εξιστορεί μία άλλη περίπτωση που τον έκανε να μείνει με το στόμα ανοιχτό, όπως και πολλούς ακόμη στρατιωτικής.
«Πορευόμασταν προς μία περιοχή και δεχθήκαμε πυρά.
Τα γαϊδούρια τρόμαξαν και το ένα από αυτά παρέσυρε τον ασυρματιστή Παΐσιο σε γκρεμό βάθους τουλάχιστον 500 μέτρων.
Τότε είπαμε πώς σκοτώθηκε και ο διοικητής μάλιστα θέλησε να βγάλει και σχετικό σήμα.

Μετά από κάποια ώρα εμφανίστηκε ο Παΐσιος χωρίς να έχει πάθει τίποτα και όταν τον ρωτήσαμε τι έγινε και πώς γλύτωσε, έδειξε προς τα πάνω και είπε ο Θεός». Εκεί, όπως λέει ο κ. Μπαλάσκας που ακόμη και σήμερα τον βλέπει στα όνειρα του τακτικά «καταλάβαμε πώς ο άνθρωπος αυτός είχε κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά».
Και αποδείχθηκε αυτό σε μία άλλη μάχη με τον εχθρό.
«Τα διασταυρούμενα πυρά ήταν συνεχόμενα και κάποια στιγμή ένας στρατιώτης τραυματίσθηκε και ζητούσε βοήθεια.
Δεν τολμούσε να μπεί κανείς στο σημείο.
Το έκανε ο Παΐσιος.
Εν μέσω πυροβολισμών πήγε πήρε τον στρατιώτη στην πλάτη και τον έφερε πίσω χωρίς να πάθει απολύτως τίποτα», είπε ο κ. Μπαλάσκας.

Αποκάλυψε πώς ο ζήλος και η αγάπη του Γέροντα Αγίου Παϊσίου ήταν μεγάλη για την πατρίδα και είπε πώς απολύθηκε από τον Στρατό το 1950.
Είχε ήδη κάνει πολλούς συστρατιώτες του να πιστέψουν στο Θεό, αλλά και να μάχονται για την πατρίδα με ακόμη μεγαλύτερο σθένος.

Δείτε τη συνέντευξη του Βασίλειου Μπαλάσκα:

Ο συστρατιώτης του Αγίου Παϊσίου διηγείται

Συγκλονιστικές αποκαλύψεις από την θητεία του Αγίου Γέροντα Παΐσιου στο Στρατό την περίοδο του ’40, αλλά κυρίως για τις προφητείες που έκανε, τις προβλέψεις, τη θέληση και τον ιδιαίτερο ζήλο που έχει για την πατρίδα έκανε ο Βασίλειο Μπαλάσκας που πολέμησε ως διμοιρίτης στο πλευρό του.
Ο κ. Μπαλάσκας εξιστορεί πώς γνώρισε τον ασυρματιστή στο Στρατό Άγιο Παΐσιο και πώς κατάλαβε τις ικανότητες που είχε ο άνθρωπος αυτός από νεαρή ηλικία.
Το πρώτο πράγμα που έκανε και κέντρισε το ενδιαφέρον του συστρατιώτη του, αλλά και όλων των άλλων στρατιωτών ήταν να προβλέψει την απώλεια ενός στρατιώτη πυροβολητή.

Όπως δήλωσε σε συνέντευξη του ο Βασίλειος Μπαλάσκας επρόκειτο να προωθήσουν στο μέτωπο δύο από τα τέσσερα πυροβόλα που είχαν (τα άλλα δύο θα τα κρατούσαν τα μετόπισθεν) για να αποκρούσουν τους Γερμανούς.
Τότε τον πλησίασε ο στρατιώτης πυροβολητής και του είπε να μην πάει εκείνος μπροστά, αλλά να μείνει πίσω.
Ο διμοιρίτης του έκανε το χατίρι, αλλά τότε ήρθε η προφητεία του νεαρού ασυρματιστή:
«Και εδώ να τον αφήσεις θα σκοτωθεί», είπε ο Άγιος Παΐσιος στον κ. Μπαλάσκα. Και όντως έτσι έγινε.
«Όταν επιστρέψαμε, αφού δεν καταφέραμε να πάρουμε το ύψωμα, μάθαμε πώς όντως ο πυροβολητής είχε σκοτωθεί», είπε ο κ. Μπαλάσκας.

Στη συνέχεια εξιστορεί μία άλλη περίπτωση που τον έκανε να μείνει με το στόμα ανοιχτό, όπως και πολλούς ακόμη στρατιωτικής.
«Πορευόμασταν προς μία περιοχή και δεχθήκαμε πυρά.
Τα γαϊδούρια τρόμαξαν και το ένα από αυτά παρέσυρε τον ασυρματιστή Παΐσιο σε γκρεμό βάθους τουλάχιστον 500 μέτρων.
Τότε είπαμε πώς σκοτώθηκε και ο διοικητής μάλιστα θέλησε να βγάλει και σχετικό σήμα.

Μετά από κάποια ώρα εμφανίστηκε ο Παΐσιος χωρίς να έχει πάθει τίποτα και όταν τον ρωτήσαμε τι έγινε και πώς γλύτωσε, έδειξε προς τα πάνω και είπε ο Θεός». Εκεί, όπως λέει ο κ. Μπαλάσκας που ακόμη και σήμερα τον βλέπει στα όνειρα του τακτικά «καταλάβαμε πώς ο άνθρωπος αυτός είχε κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά».
Και αποδείχθηκε αυτό σε μία άλλη μάχη με τον εχθρό.
«Τα διασταυρούμενα πυρά ήταν συνεχόμενα και κάποια στιγμή ένας στρατιώτης τραυματίσθηκε και ζητούσε βοήθεια.
Δεν τολμούσε να μπεί κανείς στο σημείο.
Το έκανε ο Παΐσιος.
Εν μέσω πυροβολισμών πήγε πήρε τον στρατιώτη στην πλάτη και τον έφερε πίσω χωρίς να πάθει απολύτως τίποτα», είπε ο κ. Μπαλάσκας.

Αποκάλυψε πώς ο ζήλος και η αγάπη του Γέροντα Αγίου Παϊσίου ήταν μεγάλη για την πατρίδα και είπε πώς απολύθηκε από τον Στρατό το 1950.
Είχε ήδη κάνει πολλούς συστρατιώτες του να πιστέψουν στο Θεό, αλλά και να μάχονται για την πατρίδα με ακόμη μεγαλύτερο σθένος.

Δείτε τη συνέντευξη του Βασίλειου Μπαλάσκα:

ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΝΕΙΑ!!!

ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΝΕΙΑ " Η πορνεία είναι φυσικό πράγμα, λένε./Μάλιστα. Αλλά Εκείνος που έφτιαξε τον άνδρα και τη γυναίκα και έθεσε μέσα στον άνδρα και τη γυναίκα τη γενετήσια ορμή, έθεσε και όρους και περιορισμούς. Για να μπορεί να αγωνίζεται ο άνθρωπος και να μπορεί να μετράει τις δυνάμεις του και την αγάπη που έχει προς τον Θεό.
Άμα έχεις αγάπη προς τον Θεό, αγωνίζεσαι και δεν κάνεις το δικό σου θέλημα το αμαρτωλό, κάνεις το θέλημα του Θεού. Αν κάνεις το δικό σου θέλημα, θα πει ότι υστερείς σε αγάπη προς το Θεό. Θα έλεγα ότι ιδίως αυτό τον πειρασμό που λέγεται σαρκικός, αυτή τη γενετήσια ορμή, αυτό το σέξ, το έδωκε ο Θεός για να δοκιμάζουμε πόσο Τον αγαπούμε.

Μου αρέσει!

ΑΓΧΟΣ-'''ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΝΑ ΑΦΗΝΕΙΣ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΚΑΤΩ''''

Άγχος......!!! Να θυμάσαι να αφήνεις το ποτήρι κάτω...........
Μία ψυχολόγος περπατούσε ανάμεσα στο κοινό της όση ώρα τους μιλούσε για την διαχείριση του άγχους. Την στιγμή που ύψωσε ένα ποτήρι με νερό, όλοι σκέφτηκαν ότι θα έκανε την κλασική ερώτηση "είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο;".
Αντί για αυτό όμως, εκείνη, με ένα χαμόγελο στο πρόσωπο της, έκανε την ερώτηση: "Πόσο βαρύ είναι ένα ποτήρι με νερό;"
...

Διάφορες απαντήσεις ακούστηκαν με διακύμανση από 100 ως 300 γραμμάρια .
Εκείνη απάντησε: "Το απόλυτο βάρος του δεν έχει σημασία. Εξαρτάται από το πόση ώρα το κρατάμε. Αν το κρατήσω για ένα λεπτό, δεν είναι πρόβλημα. Αν το κρατήσω για μία ώρα, θα μου πονέσει ο ώμος. Αν το κρατήσω για μία ημέρα, θα μουδιάσει ο ώμος μου και θα παραλύσω.
Σε κάθε περίπτωση, το βάρος του ποτηριού δεν αλλάζει, αλλά όσο περισσότερο το κρατήσω τόσο πιο βαρύ θα γίνεται."
Και συνέχισε: "Τα άγχη και οι ανησυχίες στη ζωή είναι ακριβώς όπως αυτό το ποτήρι νερό. Αν τα σκέφτεστε λίγο δεν θα συμβεί τίποτε. Αν τα σκέφτεστε κάπως παραπάνω, θα αρχίζουν να σας ενοχλούν. Και αν τα σκέφτεστε συνεχώς, θα αισθανθείτε παράλυτοι - ανίκανοι να κάνετε οτιδήποτε".
Να θυμάσαι να αφήνεις το ποτήρι κάτω.
Εγώ θα έλεγα να αφήσεις το ποτήρι κάτω και να πιάσεις το κομποσκοίνι, να αφήσεις τη ζωή σου στα χέρια του Θεού!

Τέλειο!

Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΚΑΤΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ,ΔΙΑ ΤΗΣ ΑΚΤΙΣΤΟΥ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ,ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΙΤΟΣ!!!

Πάντως βασιλείαν είπε την των ουρανών σοι, κόκκον.
Ο δε κόκκος ούτος εστι, θείου Πνεύματος η χάρις. Ο δε κήπος η καρδία η εκάστου των ανθρώπων Ένθα ο λαβών το Πνεύμα βάλλει ένδον τε, και κρύπτει. Και φυλάττει μετά πάσης ακριβείας, όπως φύη, όπως γένηται εις δένδρον, εις ουρανών ανέλθη. Ει ουν λέγεις ουχί ώδε, αλλά μετά τέλος πάντες λήψονται την βασιλείαν, οι θερμώς ταύτης ορώντες, ανατρέπεις του Σωτήρος και Θεού ημών τους λόγους....... Πότε δε ει μη ενταύθα άλλοτε τον σπόρο...ν λάβοις; Μετά θάνατόν μοι είπης; αλλά σφάλλης του εικότος. Ποίω κήπω τότε τούτον κατακρύψεις ερωτώ σε; Ποίαις δε ταις εργασίαις θεραπεύσεις, ίνα φύη; Όντως όλως γέμεις πλάνης, αδελφέ ηπατημένης". (Ποίημα του αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου) Στο ποίημα αυτό του αγίου Συμεών φαίνεται καθαρά η εμπειρία των αγίων, ότι η βασιλεία του Θεού, δεν είναι μια κατάσταση αποκατάστασης που θα συμβεί στην άλλη ζωή, μετά θάνατον, αλλά συμβαίνει από τώρα μέσα στην καρδιά του ανθρώπου, καθώς και ο Χριστός είπε "η βασιλεία του Θεού, εντός ημών εστί". Σε ελεύθερη ερμηνεία ο άγιος Συμεών τονίζει ότι η βασιλεία του Θεού μοιάζει με κόκκο σινάπεως ο οποίος φυτεύεται στη γη. Ο κόκκος αυτός είναι η χάρις του Παναγίου Πνεύματος και η γη είναι η καρδιά του ανθρώπου. Εάν πούμε ότι η βασιλεία του Θεού δεν την λαμβάνουμε απ΄' αυτή την ζωή, τώρα, ανατρέπουμε το λόγο του Θεού. Και ρωτά ο άγιος. Πότε άλλοτε, αν όχι από εδώ θα λάβεις τον κόκκο, την χάριν του Παναγίου Πνεύματος; Αν μου πεις μετά θάνατο, πιθανόν σφάλλεις. Γιατί μετά θάνατον πως θα λάβεις τον κόκκο και σε ποιόν κήπο, καρδιά , θα τον φυτέψεις; Και ποιες εργασίες θα κάνεις για να θεραπεύσεις την καρδιά σου ώστε να βλαστήσει ο κόκκος, η βασιλεία του Θεού;
Δυστυχώς έχουμε εθιστεί σε μια ανόητη θεολογία της δύσης, η οποία δεν κατάλαβε ποτέ ότι η βασιλεία του Θεού είναι μέσα μας και την μεταφέρει ως μια κτιστή κατάσταση μετά θάνατον. Στην ευχή της αναφοράς, στη θεία Λειτουργία λέμε: "...και παραπεσόντας ανέστησας πάλιν και ουκ απέστης πάντα ποιών έως ημάς εις τον ουρανόν ανήγαγες και την βασιλείαν σου εχαρίσω την μέλλουσαν". Και όταν ξεπέσαμε, λόγω της αμαρτίας, εσύ πάλι μας σήκωσες και έκανες τα πάντα, ώσπου μας ΑΝΕΒΑΣΕΣ στον ουρανό και μας ΧΑΡΙΣΕΣ την βασιλεία την ΜΕΛΛΟΥΣΑ. Τόνισα τρεις λέξεις. Μας ανέβασες στον ουρανό (πνευματική κατάσταση) δεν θα μας ανεβάσεις σε κάποια άλλη ζωή. Μας χάρισες την βασιλεία σου, δεν θα μας την χαρίσεις σε κάποιο μέλλον. Και το μέλλουσα εδώ δεν σημαίνει χρόνο, αλλά τόπο. Ότι η βασιλεία του Θεού δεν είναι εκ του κόσμου τούτου. Η βασιλεία του Θεού είναι η από τώρα κατοίκηση του Τριαδικού Θεού μέσα στη καρδιά μας, δια της ακτίστου ενέργειας του Παναγιου Πνεύματος, της θείας χάριτος. Οπότε η βασιλεία του Θεού δεν είναι μια κτιστή αποκατάσταση στο μέλλον, αλλά μετοχή του ανθρώπου στην Αγία Τριάδα, όσο το ανθρώπινο δυνατό, διά ,της άκτιστης χάρης του Παναγίου Πνεύματος. Για τον λόγο αυτό ο Χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία, αλλά Εκκλησία, σύναξη Θεού και ανθρώπων, από τώρα.

Ο ΘΕΟΣ ΣΕ ΑΓΑΠΑ ΓΙΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΟΧΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΝΑ ΔΕΙΧΝΕΙΣ..!!

Ο ΘΕΟΣ ΣΕ ΑΓΑΠΑ ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΟΧΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΝΑ ΔΕΙΧΝΕΙΣ !!!
Η κοσμική ομορφιά σε ασχημαίνει…δεν την χρειάζεσαι, σε οδηγεί σε μία τυποποιημένη “ομορφιά”, σε μία φασιστική νοοτροπία περί κάλλους…
Είσαι όμορφος/η από την φύση σου… όχι γιατί στο αναγνωρίζουν οι άλλοι, αλλά διότι είσαι εικόνα Θεού…
...

Διαφύλαξε λοιπόν την ομορφιά της ύπαρξής σου, μπροστά στον καθρέπτη της αιωνιότητος και όχι μπροστά στους καθρέπτες της φθοράς, διότι μόνο τότε θα ζήσεις πραγματικά ελεύθερος/ή.
Ο Θεός σε αγαπά, όχι λόγο της επιδερμίδας σου ή λόγο του χρώματος των ματιών σου ή για το αθλητικό σώμα σου. Σε αγαπά γιατί είσαι εσύ… σε αγαπά γιατί είσαι κομμάτι Του, σε αγαπά χωρίς να απαιτεί από εσένα επιτηδευμένους χρωματισμούς στο πρόσωπό σου.
Σε αγαπά για αυτό που είσαι, όχι γι’αυτό που οι άλλοι απαιτούν από σένα να δείχνεις.

 

ΕΡΓΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ -ΑΒΒΑ ΔΩΡΟΘΕΟΥ!!

Ἄνθρωπος πού δέν γεύτηκε πειρασμό δέν μπορεῖ νά εἶναι βέβαιος γιά τίς ἀρετές του !
Μή σοῦ φαίνεται παράξενο, παιδί μου, ἐφόσον βρίσκεσαι στήν ὁδό πού ὁδηγεῖ στό Θεό, ἄν πολλές φορές πέφτεις πάνω σέ ἀγκάθια καί σβώλους καί ἄλλοτε σέ ὁμαλό ἔδαφος. Γιατί ὅσοι ἀγωνίζονται, ἄλλοτε πέφτουν ἄλλοτε νικοῦν.
Ὁ Μέγας Ἰώβ εἶπε: «Τί ἄλλο εἶναι ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου πάνω στή γῆ, παρά μιά συνεχής δοκιμασία;» (Ἰώβ 7, 1).
Καί κάποιος ἄλλος ἅγιος εἶπε: «Ἄνθρωπος πού δέν γεύτηκε πειρασμό δέν μπορε...ῖ νά εἶναι βέβαιος γιά τίς ἀρετές του» (Σοφ. Σειρ. 34, 10: Ἰακώβ. 1, 12).
Γιατί καθώς ἀσκούμαστε στήν πίστηπειραζόμαστε, γιά νά δοκιμαστοῦμε καί νά μάθουμε νά...πολεμᾶμε.
Ὁ Κύριος εἶπε: «Πρέπει νά περάσετε μέσα ἀπό πολλές θλίψεις γιά νά μπεῖτε στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν» (Πραξ. 14, 22).
Ἄς εἶναι λοιπόν βοηθός σας σέ ὅ,τι συναντᾶτε, ἡ ἐλπίδα τοῦ καλοῦ τέλους. Καί ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος, θέλοντας νά μᾶς προετοιμάσει γιά ν᾽ ἀποκτήσουμε ὑπομονή λέει: «Εἶναι ἀξιόπιστος ὁ Θεός πού σᾶς ὑποσχέθηκε ὅτι δέν θά σᾶς ἀφήσει νά πειραστεῖτε περισσότερο ἀπ᾽ ὅσο μπορεῖτε, ἀλλά μαζί μέ τόν πειρασμό θά φέρει καί τό ξεπέρασμά του, ὥστε νά μπορεῖτε νά τόν σηκώσετε» (Α´ Κορ. 10, 13).
Καί ὁ Κύριός μας, ἡ πραγματική Ἀλήθεια πού λέει: «Σ᾽ αὐτόν τόν κόσμο θά δοκιμάσετε θλίψεις, ἀλλά ἔχετε θάρρος, ἐγώ νίκησα τόν κόσμο» (Ἰωάν. 16, 23), ἄς εἶναι ἡ παρηγοριά σου.
Αὐτά νά μελετᾶς, αὐτά νά τηρεῖς. Νά ζεῖς μέ τή μνήμη τοῦ Κυρίου, καί ἡ ἀγαθότητά Του, θά σέ βοηθάει σέ ὅλα, παιδί μου, γιατί εἶναι ἐλεήμονας καί γνωρίζει τήν ἀδυναμία μας. Αὐτός θά ἐπιτιμήσει τά κύματα καί θά ξαναφέρει γαλήνη στήν ψυχή σου μέ τίς εὐχές τῶν Ἁγίων Του.
Ἀββάς Δωρόθεος – Ἔργα Ἀσκητικά

ΑΓΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΝΕΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ!!!

''Μισῆστε τόν κόσμο καί αὐτά πού εἶναι στόν κόσμο· μισῆστε τή σάρκα καί τά πάθη πού γεννιοῦνται ἀπʹ αὐτή· μισῆστε κάθε κακή ἐπιθυμία καί τήν πλεονεξία, ἀκόμη καί γιά τό ἐλάχιστο ἀντικείμενο καί πράγμα. Αὐτό ὅμως θά μπορέσουμε νά τό κάνουμε, ἄν σκεφθοῦμε τό μέγεθος τῆς δόξας καί τῆς χαρᾶς καί τῆς ἀπόλαυσης πού πρόκειται νά κληρονομήσουμε. Διότι, πές μου, τί εἶναι τόσο μεγάλο στόν οὐρανό ἤ ἐπάνω στή γῆ, ὅπως τό νά γίνει κάποιος τέκνο τοῦ Θεοῦ καί κλήρονόμος του καί συγκληρονόμος τοῦ Χριστοῦ; Ἀσφαλῶς τίποτε!''
Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος

 

ΕΦΟΣΟΝ ΕΠΟΙΗΣΑΤΕ ΕΝΙ ΤΟΥΤΩΝ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΜΟΥ ΤΩΝ ΕΛΑΧΙΣΤΩΝ ,ΕΜΟΙ ΕΠΟΙΗΣΑΤΕ'''

Στην αναζήτηση του Χριστού και μάλιστα ως Σωτήρα της ζωής μας δεν υπάρχει ένας δρόμος. Κι από την άλλη κανείς δεν μπορεί να εξασφαλίσει τη συγκεκριμένη απάντηση του. Εμείς (πρέπει να) τον αναζητούμε κι ᾽Εκείνος θα κρίνει το που και το πως της εμφάνισής του. Αυτό πού γνωρίζουμε είναι ότι η εμφάνισή του αυτή έχει πάντα το στοιχείο της έκπληξης: έρχεται εκεί πού δεν το περιμένεις και που ῾φαίνεται ότι δεν συντρέχουν οι συνθήκες της παρουσίας του.Έρχεται ῾κεκλεισμένων των θυρών᾽ η εκεί πού παλεύεις με τα κύματα της ζωής, έτοιμος να καταποντιστείς κι ᾽Εκείνος είναι πάνω στα κύματα δίπλα σου.
Πλησιάζεις κάποιον πού πιστεύεις ότι μπορεί να σε βοηθήσει για να τον βρεις και ακούς ᾽Εκείνον να σε προσφωνεί με τ᾽ όνομα σου. Συνοδοιπορείς με άγνωστο και σου ῾βγαίνει᾽ ο ίδιος εν ετέρᾳ μορφή.΄ Ερχεται κυρίως στην κλασιν του άρτου, στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, και μόλις τον αισθανθείς και πας να τον πιάσεις,άφαντος γίνεται από σου. Μα εκεί πού μας είπε ότι θα τον βρίσκουμε πάντα στην όποια αναζήτησή μας είναι στο πρόσωπο του κάθε αδελφού, και μάλιστα του ελάχιστου.
Εφόσον εποιήσατε ενι τούτων των αδελφών μου των ελάχιστων, εμοί εποιήσατε᾽!

 

 

 

 

ΟΣΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΣΥΡΟΥ!!

''..Δέν ὑπάρχει μέρος κρυφό ἀπό τά μάτια τοῦ Θεοῦ, ἀγαπητέ· δέν ὑπάρχει μέρος σκοτεινό γιά τά μάτια τοῦ Θεοῦ, ἀδελφέ. Μή λοιπόν σέ ξεγελᾶ ο ἀντίπαλος· (διάβολος) διότι στέκεις κοντά στά πόδια τοῦ Θεοῦ.''
∽ Όσιος Εφραίμ ο Σύρος

ΟΙ ΠΕΙΡΑΣΜΟΙ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ,,.

Οἱ πειρασμοὶ παραχωροῦνται γιὰ νὰ φανερωθοῦν τὰ κρυμμένα πάθη, νὰ καταπολεμηθοῦν κι ἔτσι νὰ θεραπευθεῖ ἡ ψυχή. Εἶναι καὶ αὐτοὶ δεῖγμα τοῦ θείου ἐλέους. Γί’ αὐτὸ ἄφησε μὲ ἐμπιστοσύνη τὸν ἑαυτό σου στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ καὶ ζήτησε τὴ βοήθειά Του, ὥστε νὰ σὲ δυναμώσει στὸν ἀγώνα σου. Ἡ ἐλπίδα στὸ Θεὸ δὲν ὁδηγεῖ ποτὲ στὴν ἀπελπισία. Οἱ πειρασμοὶ φέρνουν ταπεινοφροσύνη. Ὁ Θεὸς ξέρει τὴν ἀντοχὴ τοῦ καθενός μας καὶ παραχωρεῖ τοὺς πειρασμοὺς κατὰ τὸ μέτρο τῶν δυνάμεών μας. Νὰ φροντίζουμε ὅμως κι ἐμεῖς νὰ εἴμαστε ἄγρυπνοι καὶ προσεκτικοί, γιὰ νὰ μὴ βάλουμε μόνοι μας τὸν ἑαυτό μας σὲ πειρασμό.
Ἐμπιστευτεῖτε στὸ Θεὸ τὸν Ἀγαθό, τὸν Ἰσχυρό, τὸν Ζῶντα, καὶ Αὐτὸς θὰ σᾶς ὁδηγήσει στὴν ἀνάπαυση. Μετὰ τὶς δοκιμασίες ἀκολουθεῖ ἡ πνευματικὴ χαρά. Ὁ Κύριος παρακολουθεῖ ὅσους ὑπομένουν τὶς δοκιμασίες καὶ τὶς θλίψεις γιὰ τὴ δική Του ἀγάπη. Μὴ λιποψυχεῖτε λοιπὸν καὶ μὴ δειλιάζετε.
Δὲν θέλω νὰ θλίβεστε καὶ νὰ συγχύζεστε γιὰ ὅσα συμβαίνουν ἀντίθετα στὴ θέλησή σας, ὅσο δίκαιη κι ἂν εἶναι αὐτή. Μία τέτοια θλίψη μαρτυρεῖ τὴν ὕπαρξη ἐγωϊσμοῦ. Προσέχετε τὸν ἐγωϊσμό, ποὺ κρύβεται κάτω ἀπὸ τὴ μορφὴ τοῦ δικαιώματος. Προσέχετε καὶ τὴν ἄκαιρη λύπη, δημιουργεῖται ὕστερ’ ἀπὸ ἕναν δίκαιο ἔλεγχο. Ἡ ὑπερβολικὴ θλίψη γιὰ ὅλα αὐτὰ εἶναι τοῦ πειρασμοῦ. Μία εἶναι ἡ ἀληθινὴ θλίψη. Αὐτὴ ποὺ δημιουργεῖται, ὅταν γνωρίσουμε καλὰ τὴν ἄθλια κατάσταση τῆς ψυχῆς μας. Ὅλες οἱ ἄλλες θλίψεις δὲν ἔχουν καμιὰ σχέση μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ.
Φροντίζετε νὰ περιφρουρεῖτε στὴν καρδιά σας τὴ χαρὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ νὰ μὴν ἐπιτρέπετε στὸν πονηρὸ νὰ χύνει τὸ φαρμάκι του. Προσέχετε! Προσέχετε, μήπως ὁ παράδεισος, ποὺ ὑπάρχει μέσα σας, μετατραπεῖ σὲ κόλαση.

ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ-ΑΓΙΟΣ ΝΕΙΛΟΣ Ο ΑΣΚΗΤΗΣ!!

"Μη στεναχωριέσαι αν δεν πάρεις αμέσως απο το Θεό αυτό που ζητάς. Θέλει να σε ευεργετήσει περισσότερο, γι 'αυτό σε κρατάει περισσότερο στην προσευχή. Υπάρχει άραγε κάτι ανώτερο απο το να συνομιλείς με το Θεό κι απο το να χρονοτριβείς στη συνάντηση μαζί Του;"
~ Όσιος Νείλος ο Ασκητής.

ΛΟΓΟΙ ΖΩΗΣ!!

«Είπε ο Αββά.ς Αντώνιος: Έρχεται καιρός οπού οι άνθρωποι θα παραλογίζονται. Και αν δουν κάποιον να μην παραλογίζεται, θα ξεσηκωθούν εναντίον του λέγοντας: ‘’Συ είσαι παράλογος’’. Κι αυτό θα συμβεί γιατί δεν θα είναι όμοιός τους».
***
Είπε ο Αββάς Αντώνιος: «Εγώ δεν φοβάμαι πια τον Θεό, αλλά τον αγαπώ. Γιατί, καθώς λέγει η Γραφή, ‘ ‘ η αγάπη έξω βάλλει τον φόβον’’».
***
Πήγαν κάποιοι αδελφοί στον Αββά Αντώνιο και του λέγουν: ‘’ Πες μας κάτι, πώς να σωθούμε’’ . Τους αποκρίνεται ο γέρων: ‘’ Ακούσατε τη Γραφή; Σας αρκεί αυτή’’ . Εκείνοι του λέγουν: ‘’ Και από σένα κάτι θέλουμε να ακούσουμε, πάτερ’’ . Τους λέγει τότε ο γέρων: ‘’ Το Ευαγγέλιο λέγει: Εάν κάποιος σε ραπίσει στη δεξιά σιαγόνα, στρέψε προς αυτόν και την άλλη’’ . Του λέγουν: ‘’ Δεν μπορούμε να το κάμουμε αυτό’’ . Τους αποκρίνεται ο γέρων: ‘’ Αν δεν μπορείτε να στρέψετε και την άλλη, τουλάχιστο ας υπομείνετε το ράπισμα στην μια’’ . Του λέγουν:''Ούτε αυτό μπορούμε''.Λέγει ο γέρων: ''Αν και αυτό δεν το μπορείτε, μην ανταποδώσετε το χτύπημα’’ . Και του είπαν: ‘’ Ούτε αυτό το μπορούμε’’ . Τότε λέγει ο γέροντας στον μαθητή του: ‘’ Κάμε τους λίγη κουρκούτη, γιατί είναι ανήμποροι’’ . Και τους λέγει: ‘’ Αν αυτό δεν το μπορείτε και εκείνο δεν το θέλετε, τι να σας κάμω; Προσευχή χρειάζεται’’».
***
Όταν γιορτάζουμε αγίους όπως ο ασκητής της ερήμου Μέγας Αντώνιος μας πιάνει μελαγχολία. Όχι γιατί συνειδητοποιούμε ότι ούτε καν μπορούμε να υποψιαστούμε τα μέτρα της αγιότητας και της αφιέρωσης στο Θεό που ο ασκητικός αγώνας τους έχουν οδηγήσει, αλλά γιατί διαπιστώνουμε πόσο γυμνοί για την έγνοια της πνευματικής προόδου είμαστε.
Από την μία ο κόσμος κατηγορεί όσους θέλουν να μένουν πιστοί χριστιανοί ότι παραλογίζονται, ότι είναι εκτός της λογικής της εποχής τους και ζητούν την ομοίωση όχι με το Θεό, αλλά με το πνεύμα της εποχής και τους ιδίους, δηλαδή την αποδοχή και βίωση του φρονήματος της σαρκός.
Από την άλλη, η πίστη στο Θεό είναι συνδεδεμένη μόνο με το φόβο, για την αποφυγή της αιώνιας τιμωρίας, για την αποφυγή της τιμωρίας στον παρόντα κόσμο ή για την απώλεια της συναλλαγής με το Θεό, του δούναι και λαβείν.
Τέλος, οι λόγοι του Ευαγγελίου ή μένουν άγνωστοι ή θεωρούνται αδύνατον να εφαρμοστούν. Θέλουν κόπο και, κυρίως, χαρά για να ξεκινήσει κανείς και να κρατήσει την ομορφιά τους και έχουμε ξεχάσει οι πολλοί τι σημαίνει κοπιάζω πνευματικά, αλλά και αντλώ δύναμη από τη σχέση μου με το Χριστό για να χαίρομαι τον πνευματικό μου κόπο και να αντέχω.
Είναι οι άλλοι που μας πιέζουν να αρνιόμαστε τον πνευματικό δρόμο. Είναι ο εαυτός μας που έχει μάθει να πιστεύει λανθασμένα σε έναν Θεό που δεν είναι δικαστής,ούτε τραπεζίτης.Είναι ο ίδιος ο αγώνας τον οποίο καλούμαστε να καταβάλουμε και έχουμε ήδη κουραστεί από το άγχος της επιβίωσης,από την ευχαρίστηση να ασκούμε τα δικαιώματά μας που δεν θέλουμε να περιορίσουμε αλλά και από την έλλειψη χαράς να είμαστε οικείοι του Θεού,Τον Οποίο Τον αφήνουμε ψηλά και λησμονούμε ότι έγινε άνθρωπος και βρίσκεται παρών ανάμεσά μας για να μας αναπαύσει από τον κόπο και το φορτίο που η πνευματική πρόοδος, αλλά και οι μέριμνες της ζωής μας προσθέτουν.
Ο Άγιος μας διδάσκει τη χαρά του να πιστεύουμε, να κοπιάζουμε, να αγαπούμε, να μη λογαριάζουμε τη γνώμη όσων θεωρούν τρέλα το να είσαι χριστιανός σήμερα. Aς τον παρακαλούμε από αυτή τη χαρά του να έχουμε λίγη κι εμείς. Άλλωστε, το είπε και ο ίδιος: χρειάζεται προσευχή. Για να αντέχουμε στα ποικίλα του βίου.
«Ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν εστί».

Διάγγελμα Μεταξά 28 Οκτωβρίου 1940-ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!!!!

ΤΟ ΝΗΣΙ -

RUSSIAN 🇷🇺 ΤΑΙΝΊΑ - ΤΟ ΝΗΣΊ
ΠΕΤΡΟΣ ΜΑΜΩΝΟΦ , μεγάλος Ρώσσος ηθοποιός και πρωταγωνιστής της ταινίας
"Αγάπη είναι να πορεύεσαι με κάποιον και να τον υποφέρεις. Να, βλέπεις κάποιον πεσμένο με τα μούτρα στο χιόνι (συνηθισμένο στη Ρωσία σ.σ.).Εμείς γρήγορα θα σκεφτούμε ότι είναι μεθυσμένος. Κι αν έχει πάθει ανακοπή καρδιάς; Τι κι αν είναι μεθυσμένος. Βοήθησέ τον να σηκωθεί, βάλε τον σ’ ένα παραπέτο να μην παγώσει. Αλλά όχι. Εμείς συνεχίζουμε το δρόμο μας. Ξεφεύγουμε από τον ίδιο τον εαυτό μας. Πρέπει να ζούμε όχι λέγοντας: “Δώσε μου”, αλλά “πάρε από εμένα”. Πολλοί δεν καταλαβαίνουν πως είναι να δώσεις το πουκάμισο που φοράς. Έχουμε συνηθίσει να ζούμε ανάποδα.

ΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΡΟΥΣΒΕΛΤ ΓΙΑ ΤΟ 1940 !!!

«...Κατά τό 1940 ἐσημειώθη ἓν γεγονός τό ὁποῖον θά διατρανώνῃ αἰωνίως ὃτι: Ἡ Βία δέν ἀρκεῖ διά νά καταπνίξει τόν πόθον καί τήν ἀφοσίωσιν τοῦ ἀνθρώπου πρός τήν Ἐλευθερίαν, καί ἀκόμη κάτι περισσότερον: Τήν προσπάθειαν τοῦ ἀνθρώπου νά θυσιάσῃ τήν ζωήν του διά νά ζήσῃ ἡ Ἐλευθερία αὐτή. Ἡ Ἱστορία θά κηρύξἡ ὡς ἡμερομηνίαν τοῦ γεγονότος αὐτοῦ τήν 28ην Ὀκτωβριου 1940.»
[Λόγοι τοῦ Προέδρου Ρούσβελτ κατά τό 1942.]
Καλή λευτεριά!

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟ 1940!

ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΤΟΥ 1940

Εμφάνιση Παναγίας στο Αλβανικό μέτωπο - 1940

''''ΕΛΛΑΣ -ΕΛΛΑΣ''''!!ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΝΩΘΕΙΤΕ!!!!!!!

''''''ΕΛΛΑΣ -ΕΛΛΑΣ''''

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ-Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ!!!

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΗ - Ἡ Ἐθνικὴ Ἐπέτειος τῶν Νικητηρίων
ΑΣ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΣΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ....ΠΡΙΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ........................
Ἡ Ἐθνικὴ Ἐπέτειος τῶν Νικητηρίων (15/28.10.1940)
Ὅλοι στὴν Πρώτη Γραμμὴ*
Ὃταν τὸ πρωϊνὸ τῆς Δευτέρας 28 ᾿Οκτωβρίου 1940 οἱ σειρῆνες σὲ
ὅλη τὴν Χώρα ἤχησαν σκορπίζοντας τὸ θλιβερὸ μήνυμα ἑνὸς ἄδικου
πολέμου, ταὐτόχρονα διαλαλοῦσαν ἕνα μεγάλο μήνυμα-γνώρισμα τῆς
῾Ελληνικῆς Φυλῆς σὲ δύσκολες περιστάσεις: Τὸ μήνυμα τῆς ἑνότητας.
῞Ολοι οἱ ῞Ελληνες μαζὶ στὴν πρώτη γραμμή.
Δὲν ἦταν εὐκαιριακὴ αὐτὴ ἡ συμπεριφορά. ῏Ηταν θησαυρὸς κρυμμέ-
νος στὶς καρδιὲς τῶν ῾Ελλήνων καὶ ξεχείλισε μὲ κάθε τρόπο:
-Ὅταν ὁ τότε Πρωθυπουργὸς ἔλαβε τὸ διάταγμα ἐπιστράτευσης γιὰ
νὰ τὸ ὑπογράψει, σὰν συνέπεια τοῦ ἱστορικοῦ «ΟΧΙ» ποὺ εἶπε «ὡς ἐν-
τολοδόχος τῆς θελήσεως τοῦ ῾Ελληνικοῦ λαοῦ ὅπως ὑπεραμυνθῇ τῆς
Πατρίδος» (᾿Αδ. Κύρου), ἔκανε πρῶτα τὸ σταυρό του καὶ εἶπε: «῾Ο Θεὸς
σώζοι τὴν ῾Ελλάδα» (Διον. Κόκκινος).
-Ἡ καταληκτικὴ φράση τοῦ πρώτου πολεμικοῦ ἀνακοινωθέντος
ἀποδεικνύει περίτρανα τὸ ἠθικὸ μεγαλεῖο τοῦ λαοῦ μας: «Αἱ ἡμέτεραι
δυνάμεις ἀμύνονται τοῦ πατρίου ἐδάφους».
-Τὰ ἐκδοθέντα διαγγέλματα τῆς ῾Ηγεσίας τῆς Χώρας, ἐμπνέονται
ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἀρχές: «Μὲ πίστιν εἰς τὸν Θεὸν καὶ τὰ πεπρωμένα τῆς
Φυλῆς, τὸ ῎Εθνος σύσσωμον καὶ πειθαρχοῦν ὡς εἷς ἄνθρωπος θὰ ἀγω-
νισθῇ ὑπὲρ βωμῶν καὶ ἑστιῶν, μέχρι τῆς τελικῆς νίκης». Καὶ «ἡ στιγμὴ
ἐπέστη ποὺ θὰ ἀγωνισθῶμεν διὰ τὴν ἀνεξαρτησίαν τῆς ῾Ελλάδος, τὴν
ἀκεραιότητα καὶ τὴν τιμήν της».
Τὸ «Μολὼν λαβὲ» τοῦ Λεωνίδα, «τὸ δὲ τὴν Πόλιν σοι δοῦναι οὐτ᾿
ἐμὸν ἐστίν, οὔτε ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν αὐτῇ» τοῦ Κωνσταντίνου
Παλαιολόγου, τὸ «᾿Ελευθερία ἢ Θάνατος» τοῦ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμα-
νοῦ καὶ ὅλων τῶν ξεσηκωμένων, ξαναζοῦσαν στὶς καρδιὲς τῶν ῾Ελλή-
νων μὲ τὸ ἡρωϊκὸ «ΟΧΙ», ποὺ ἐπαναλαμβανόταν ἀπὸ τὰ χείλη ὅλων, ὡς
παιάνας νίκης.
* * *
Μία νίκη, γιὰ τὴν ὁποίαν ἐδίδοντο σκληρὲς μάχες, ὄχι μὲ λόγια, εὐ-
χὲς ἢ κάπου μακριά. ᾿Αλλὰ ὅλοι στὴν πρώτη γραμμή:
-Πρῶτα ἀπὸ ὅλους οἱ ἡρωϊκοὶ στρατιῶτες μας, μὲ τὴν λόγχη στὰ χέ-
ρια, μὲ ψυχὴ γεμάτη ῾Ελλάδα καὶ γερὰ στήθη ὅλο ἐνθουσιασμό, νὰ γεμί-
ζουν τὶς γύρω κορυφὲς μὲ τὴν ἰαχὴ τῆς δόξας ΑΕΡΑ! ᾿Αδιάφοροι γιὰ τὶς
κακουχίες, ἀτρόμητοι μπροστὰ στὸν θάνατο. Καὶ ἡ πίστη τους; «Μὲ
τὴν Μεγαλόχαρη πάντα ἐμπρὸς» καὶ ἡ σχετικὴ ἀπεικόνιση βρισκόταν
ἀκόμη καὶ στὰ χαρακώματα.
-Κοντὰ στοὺς λεβεντόκορμους στρατιῶτες μας καὶ τοὺς ἀετόφτερους
τσολιάδες μας, οἱ λυγερόκορμες μὲ τὴν γενναία καρδιὰ ῾Ελληνίδες! ῾Ηλι-
κιωμένες, ὥριμες, κοριτσόπουλα, μὲ τὸν ἥλιο καὶ τὴν παγωνιὰ νὰ ἔχουν
ἀφήσει τὰ σημάδια τους στὶς ὄμορφες καὶ καθαρὲς μορφές τους. Οἱ
γυναῖκες τῆς Πίνδου. Δίπλα στοὺς στρατιῶτες μας, φορτωμένες μὲ κι-
βώτια γεμάτα τρόφιμα, φάρμακα, ἐφόδια, ὁπλισμὸ καὶ κυρίως πυρομα-
χικά.
-Μαζὶ μὲ τοὺς στρατιῶτες μας, πολὺ κοντά, δίπλα τους, οἱ ἡρωϊκὲς
ἐθελόντριες ἀδελφὲς νοσοκόμες, γιὰ νὰ προσφέρουν τὶς ὑπηρεσίες τους,
νὰ ἀνακουφίζουν τὸν πόνο, μερικὲς φορὲς νὰ σώζουν ἀπὸ τὸν θάνατο.
᾿Αρκετὲς ἀπὸ αὐτὲς βρῆκαν ἡρωϊκὸ τέλος.
-Οἱ κάτοικοι τῶν ὀρεινῶν χωριῶν τῆς Πίνδου, ἀλλὰ καὶ τῆς Βορείου
᾿Ηπείρου μας, πολλὰ πρόσφεραν στὸν ῾Ελληνικὸ Στρατό, σὰν ὁδηγοὶ
στὶς κακοτοπιές, στὰ δύσκολα μονοπάτια, ποὺ ὁδηγοῦσαν στὸν προο-
ρισμὸ τῶν στρατιωτικῶν μας μονάδων.
* * *
Καὶ πολλὰ ἄλλα ἔχουν συμβεῖ στὴν πρώτη γραμμή, χωρὶς νὰ λησμο-
νοῦμε καὶ τὶς μεγάλες ὑπηρεσίες ποὺ πρόσφερε στὸν ἀγῶνα ὅλος ὁ ἑλ-
ληνικὸς λαός, ἡλικιωμένοι, γυναῖκες καὶ παιδιὰ στὰ μετόπισθεν.
Θὰ κλείσουμε μὲ μία πολεμικὴ ἀνταπόκριση στὴν ἐφημερίδα «᾿Αθη-
ναϊκὰ Νέα» τῆς ἐποχῆς ἐκείνης:
᾿Επρόκειτο σὲ ἕνα Σύνταγμα στὸ μέτωπο νὰ παρασημοφορηθοῦν
ὁρισμένοι ἄνδρες ποὺ διακρίθηκαν ἰδιαίτερα στὶς ἐπιχειρήσεις. ᾿Ανά-
μεσά τους καὶ ἕνας στρατιώτης χαμηλοῦ ἀναστήματος. ῏Ηταν ὁ σαλπι-
γκτὴς τῆς Μονάδας. Τὸ ἡρωϊκὸ κατόρθωμά του; Χρειάσθηκε τρεῖς
ὧρες νὰ ἐπιτίθεται συνεχῶς τὸ Σύνταγμα καὶ ὁ ἥρωάς μας σάλπιζε «προ-
χωρεῖτε» τρεῖς ὁλόκληρες ὧρες χωρὶς διακοπή, ὥστε νὰ ματώσουν τὰ
χείλη του, νὰ συνεχίζει μὲ ματωμένα χείλη καὶ τελικὰ νὰ καταλήξει στὸ
ἰατρεῖο ἐκστρατείας.
᾿Αθάνατη ἑλληνικὴ ψυχή!
᾿Αθάνατοι... ἥρωες!
(*) Περιοδ. «Σύνδεσμος» Χριστιανικῆς Στέγης Καλαμάτας, ἀριθ. 452, Ὀκτώβριος
2010, σελ. 192-193.
Πηγή
«Τῇ ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ τὰ νικητήρια,
Ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια,
Ἀναγράφω σοι ἡ Πόλις σου Θεοτόκε.
Ἀλλ᾿ ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον,
Ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον,
Ἵνα κράζω σοι· Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε».

 

ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ!!

   

Στο μέτωπο, σ' όλη τη γραμμή, από τη γαλανή θάλασσα του Ιονίου μέχρι ψηλά τις παγωμένες Πρέσπες, ο Ελληνικός στρατός άρχιζε να βλέπει παντού το ίδιο όραμα: Έβλεπε τις νύχτες μια γυναικεία μορφή να προβαδίζει ψηλόλιγνη, αλαφροπερπάτητη, με την καλύπτρα της αναριγμένη από το κεφάλι στους ώμους. Την αναγνώριζε, την ήξερε από παλιά, του την είχαν τραγουδήσει όταν ήταν μωρό κι ονειρευόταν στην κούνια. Ήταν η μάνα η μεγαλόψυχη στον πόνο και στην δόξα, η λαβωμένη της Τήνου, η υπέρμαχος Στρατηγός.

Γράμμα από τη Μόροβα

Ο Τάσος Ρηγόπουλος, στρατευμένος στην Αλβανία το 1940, έστειλε από το μέτωπο το παρακάτω γράμμα στον αδελφό του.

«Αδελφέ μου Νίκο.

Σου γράφω από μια αετοφωλιά, τετρακόσια μέτρα ψηλότερη από την κορυφή της Πάρνηθας. Η φύση τριγύρω είναι πάλλευκη. Σκοπός μου όμως δεν είναι να σου περιγράψω τα θέλγητρα μιας χιονισμένης Μόροβας με όλο το άγριο μεγαλείο της. Σκοπός μου είναι να σου μεταδώσω αυτό που έζησα, που το είδα με τα μάτια μου και που φοβάμαι μήπως, ακούγοντάς το από άλλους, δεν το πιστέψεις.

Λίγες στιγμές πριν ορμήσουμε για τα οχυρά της Μόροβας,  σε απόσταση καμμιά δεκαριά μέτρων μια ψηλή μαυροφόρα να στέκει ακίνητη.

- Τις ει; Μιλιά...

Ο σκοπός θυμωμένος ξαναφώναξε:

- Τις ει;

Τότε, σαν να μας πέρασε όλους ηλεκτρικό ρεύμα, ψιθυρίσαμε: Η ΠΑΝΑΓΙΑ!

Εκείνη όρμησε εμπρός σαν να είχε φτερά αετού. Ε­μείς από πίσω της. Συνεχώς την αισθανόμασταν να μας μεταγγίζει αντρειοσύνη. Ολόκληρη εβδομάδα παλαίψαμε σκληρά, για να καταλάβουμε τα οχυρά Ιβάν-Μόροβας.

Υπογραμμίζω πως η επίθεσή μας πέτυχε τους Ιτα­λούς στην αλλαγή των μονάδων τους. Τα παλιά τμήμα­τα είχαν τραβηχθεί πίσω και τα καινούργια... κοιμόνταν! Το τι έπαθαν δεν περιγράφεται. Εκείνη ορμούσε πάντα μπροστά. Κι όταν πια νικητές ροβολούσαμε προς την ανυπεράσπιστη Κορυτσά, τότε η Υπέρμαχος έγινε ατμός, νέφος απαλό και χάθηκε».

Θαύμα στο Μπούμπεση

Ένα ζωντανό θαύμα της Παναγίας έζησαν στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο οι στρατιώτες του 51^ου ανεξαρτήτου τάγματος, με διοικητή τον ταγματάρχη Πετράκη, στην κορυφογραμμή του Ροντένη, δεξιά της θρυλικής Κλει­σούρας.

Κάθε βράδυ, από τις 22-1-41 και έπειτα, στις 9.20 ακριβώς, το Βαρύ Ιταλικό πυροβολικό άρχιζε βολή ε­ναντίον του τάγματος Πετράκη και του δρόμου, άπ' ό­που περνούσαν τα μεταγωγικά. Πέρασαν ημέρες και το κακό συνεχιζόταν, δημιουργώντας εκνευρισμό και α­πώλειες. Τολμηροί ανιχνευτές των εμπροσθοφυλακών και αεροπόροι εξαπολύθηκαν μέχρι βαθιά στις Ιταλικές γραμμές, αλλά επέστρεψαν άπρακτοι. Δεν μπορούσαν να εντοπίσουν τα Ιταλικά πυροβόλα, ίσως γιατί οι Ιτα­λοί κάθε βράδυ τα μετακινούσαν.

Ήταν όμως απόλυτη ανάγκη να εντοπισθούν οι εχ­θρικές θέσεις. Ένα βράδυ του Φεβρουαρίου ακούστη­καν πάλι οι ομοβροντίες των Ιταλικών κανονιών.

— Παναγία μου, φώναξε τότε ο ταγματάρχης εντε­λώς αυθόρμητα, βοήθησε μας! Σώσε μας άπ' αυτούς τους δαίμονες.

Αμέσως στο βάθος πρόβαλε ένα φωτεινό σύννεφο.

Σιγά-σιγά σχημάτισε κάτι σαν φωτοστέφανο. Και κάτω άπ' αυτό μερικά ασημένια συννεφάκια σχημάτισαν τη μορφή της Παναγίας, η οποία άρχισε να γέρνει προς τη γη και στάθηκε σ' ένα φαράγγι, ανάμεσα σε δύο υ­ψώματα του Μπούμπεση. Το όραμα το είδαν όλοι στο τάγμα και ρίγησαν.

— Θαύμα! βροντοφώναξε ο ταγματάρχης.

— Θαύμα! Θαύμα! επανέλαβαν ον στρατιώτες και σταυροκοπήθηκαν.

Αμέσως έφυγε ένας σύνδεσμος με σημείωμα του Πετράκη για την πυροβολαρχία τού Τζήμα. Σε δέκα λε­πτά βρόντησαν τα ελληνικά κανόνια και σε είκοσι εσίγησαν τα ιταλικά. Οι οβίδες μας είχαν πετύχει απόλυτα τον στόχο.

Ο βλάσφημος ανθυπασπιστής

Ο Χρήστος Βέργος, επιστρατευμένος στον πόλεμο της Κορέας, διηγείται:

«Ήμουν ανθυπασπιστής στο τάγμα της Κορέας. Δεν πίστευα πουθενά, παρά μόνο στη δύναμη των βαρέων όπλων που κατεύθυνα. Επί πλέον ήμουν αδιόρθωτα βλάσφημος. Όλες οι βλασφημίες μου συγκεντρώνον­ταν στην Παναγία. Όσοι με άκουγαν ανατρίχιαζαν. Οι φαντάροι μου έκαναν τον σταυρό τους, για να μην τους βρει κακό. Oι ανώτεροί μου διαρκώς με παρατηρού­σαν και με τιμωρούσαν. Ώσπου μια νύχτα έζησα ένα ολοφάνερο θαύμα.

Ξημέρωνε η 7^η Απριλίου 1951. Με τη διμοιρία μου είχα καταλάβει μια πλαγιά σε ύψωμα κοντά στον 38^ο παράλληλο. Μέχρι τα ξημερώματα έμεινα άγρυπνος στο όρυγμα μου μαζί με τον στρατιώτη Σταύρο Αδαμάκο. Όταν ρόδιζε η αυγή, οπότε δεν υπήρχε φόβος αιφνιδιασμού, αποκοιμήθηκα. Είδα τότε ένα όνειρο που με συνετάραξε:

Μία γυναίκα στα μαύρα ντυμένη, με αγνή ομορφιά και γλυκύτατη φωνή, με πλησιάζει και με ρωτά ακουμ­πώντας το χέρι στον ώμο μου:

- Θέλεις να βρίσκομαι κοντά σου Χρήστο; Ένοιωσα τότε μια βαθειά αγαλλίαση.

- Και ποια είσαι συ; τη ρώτησα.

Τότε εκείνη άλλαξε έκφραση και με παρατήρησε αυστηρά:

- Γιατί, Χρήστο, διαρκώς με βρίζεις;

- Πρώτη φορά σε βλέπω! διαμαρτυρήθηκα. Πως είναι δυνατό να βρίζω μια άγνωστή μου;

- Ναι, Χρήστο, επέμεινε εκείνη πιο αυστηρά. Με βρίζεις. Εγώ όμως είμαι πάντα κοντά σε σένα και σ' ό­λους τους στρατιώτες τού τάγματος. Γιατί δεν πηγαίνετε στο Πουσάν, ν' ανάψετε κεριά στ' αδέλφια σας που έ­χουν ταφεί εκεί;

Μ' αυτή τη φράση ξύπνησα τρομαγμένος. Ο Σταύ­ρος δίπλα μου με κοίταζε σαστισμένος.

- Κύριε ανθυπασπιστά, κάτι έχεις, μου είπε. Βογγούσες και παραμιλούσες στον ύπνο σου.

Τού διηγήθηκα το όνειρο μου και καταλήξαμε πως ήταν αποτέλεσμα κοπώσεως και συζητήσεων γύρω από τους νεκρούς τού Πουσάν.

Ενώ όμως λέγαμε αυτά. ξαναβλέπω τη γυναίκα τού ονείρου μου μπροστά μου.

— Αδαμάκο! βάζω μια φωνή. Η γυναίκα... Αυτή... Να... τη βλέπεις;

Εκείνος προσπαθούσε να με καθησυχάσει, αλλά που εγώ! Η μαυροφορεμένη γυναίκα με την αγνή ο­μορφιά και τη γλυκύτατη φωνή στάθηκε κοντά μου και μου είπε:

- Μη φοβάσαι... Μη φοβάσαι, παιδί μου. Είμαι η Παναγία. Σας προστατεύω όλους παντού και πάντοτε. Αλλά θέλω από σένα να μη με βρίσεις ούτε στις δυ­σκολότερες στιγμές της ζωής σου.

Πέφτω αμέσως ταραγμένος να φιλήσω τα πόδια της. Εκείνη όμως είχε γίνει άφαντη. Έκλαψα τότε άπ' τα βάθη της καρδιάς μου ένα κλάμα ανακουφίσεως και χαράς, εγώ που δεν είχα κλάψει ποτέ στη ζωή μου».

Ο  Ν. Ντραμουντανός διηγείται

μία θαυμαστή εμπει­ρία του από τον πόλεμο του '40:

«Ο λόχος μας πήρε διαταγή να καταλάβει ένα προ­χωρημένο ύψωμα για προγεφύρωμα. Στήσαμε ταμ­πούρι μέσα στα βράχια. Μόλις τακτοποιηθήκαμε, άρχι­σε να πέφτει πυκνό χιόνι. Έπεφτε αδιάκοπα δύο μερό­νυχτα κι έφτασε σε πολλά μέρη τα δύο μέτρα. Απο­κλειστήκαμε από την επιμελητεία. Καθένας είχε τροφές στο σακκίδιό του για μία ημέρα. Από την πείνα και το κρύο δεν λάβαμε πρόνοια «δια την αύριον» και τις κα­ταβροχθίσαμε.

Από κεϊ και πέρα άρχισε το μαρτύριο. Τη δίψα μας τη σβήναμε με το χιόνι, αλλά η πείνα μας θέριζε. Πε­ράσαμε έτσι πέντε μερόνυχτα. Σκελετωθήκαμε. Το ηθι­κό μας το διατηρούσαμε ακμαίο, αλλά η φύση έχει και τα όριά της. Μερικοί υπέκυψαν. Το ίδιο τέλος περιμέ­ναμε όλοι «υπέρ πίστεως και πατρίδος».

Τότε μία έμπνευση τού λοχαγού μας έκανε το θαύ­μα! Έβγαλε άπ' τον κόρφο του μία χάρτινη εικόνα της Παναγίας, την έστησε στο ψήλωμα και μας κάλεσε γύ­ρω του:

— Παλληκάρια μου! είπε. Στην κρίσιμη αυτή περί­σταση ένα θαύμα μόνο μπορεί να μας σώσει. Γονατίστε, παρακαλέστε την Παναγία, τη μητέρα του Θεαν­θρώπου, να μας βοηθήσει!

Πέσαμε στα γόνατα, υψώσαμε τα χέρια, παρακαλέ­σαμε θερμά. Δεν προλάβαμε να σηκωθούμε κι ακού­σαμε κουδούνια. Παραξενευτήκαμε και πιάσαμε τα ό­πλα. Πήραμε θέση «επί σκοπόν».

Δεν πέρασε ένα λεπτό και βλέπουμε ένα πελώριο μουλάρι να πλησιάζει κατάφορτο. Ανασκιρτήσαμε! Ζώο χωρίς οδηγό να περνά το βουνό, μ' ένα μέτρο χιόνι — το λιγώτερο — ήταν εντελώς αφύσικο. Καταλά­βαμε: Το οδηγούσε η Κυρία Θεοτόκος. Την ευχαρι­στήσαμε όλοι μαζί ψάλλοντας σιγανά, μα ολόκαρδα, το «Τη υπερμάχω» και άλλους ύμνους της. Το ζώο είχε πάνω του μία ολόκληρη επιμελητεία από τρόφιμα: κου­ραμάνες, τυριά, κονσέρβες, κονιάκ και άλλα.

Πολλές κι απίστευτες κακουχίες πέρασα στον πόλε­μο. Αλλ' αυτή μου μένει αξέχαστη, γιατί δεν είχε διέ­ξοδο. Την έδωσε όμως η Παναγία».

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:

"ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ"-ΕΚΔΟΣΗ 33Η

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ-ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ  2011

Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗ!!!ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ?

18 Οκτωβρίου του Άγιου Λουκά του Ευαγγελιστή και ο τάφος του στην Θήβα .....

Αναρτήθηκε από Ελλάς: Η χώρα του φωτός! στις 8:43 μ.μ.

  

18 Οκτωβρίου του Άγιου Λουκά του Ευαγγελιστή και ο τάφος  του στην Θηβα

Της Ειρήνης Οικονομίδου( θεολόγου – πολιτ. επιστήμονος – διπλ.ξεναγού.)


Σύμφωνα με τον Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ο Άγιος Λουκάς ο Ευαγγελιστής, που ήταν ελληνικής καταγωγής από την Αντιόχεια της Συρίας και ιατρός επιστήμων της εποχής εκείνης, ετελείωσε την ζωήν του μαρτυρικώς στην Θήβα της Βοιωτίας (τον κρέμασαν σε μια ελιά σύμφωνα με την πηγή της Πατρολογίας MIGNE Ε.Π. 145,210, Νικηφόρος Κάλλιστος Ξανθόπουλος, Εκκλησ. Ιστορία 14ος αι.), όπου είχε έλθει να κηρύξει το Ευαγγέλιο, μετά το Μαρτύριο του Αποστ. Παύλου στην Ρώμη επί Νέρωνος (Ευσέβιος, Ιστορ. βιβλ. 20). Ο τόπος του μαρτυρίου του Αγ. Λουκά κατά την παράδοση, είναι το σημερινό παλαιό νεκροταφείο των Θηβών (ανατολικά της πόλεως), η εκκλησία του οποίου ονομάζεται Αγ. Λουκάς. Μέσα σ αυτόν τον ναό βλέπουμε σήμερα, στο δεξιό μέρος του ιερού (διακονικό), την αρχαία ρωμαϊκή λάρνακα (σαρκοφάγο), όπου είχε εναποτεθεί το άγιο λείψανο. Ο τάφος αυτός ανήκει στο Β π.Χ. αι., όταν πολλοί Ρωμαίοι είχαν εγκατασταθεί στην Ελλάδα, λόγω της ρωμαϊκής κατακτήσεως και ανήκε στη ρωμαϊκή οικογένεια Νηδύμου – Ζωσίμου, όπου είχε ταφή και ο μικρός γιός του Ζωσίμου, Νηδυμος, σύμφωνα με το ανέκδοτο αρχείο του Επ. Παπαβασιλείου, γραμματέως της Βουλής, κατατεθειμένο στην βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων.




Οι χριστιανοί της Θήβας ετοποθέτησαν το άγιο λείψανο του Αγίου Λουκά σ αυτήν την λάρνακα “λόγω τιμής”. Επί Αυτοκράτορος Κωνσταντίου (337-361), υιού του Μεγάλου Κωνσταντίνου, το άγιο λείψανο μετεφέρθη στην Κωνσταντινούπολη (3 Μαρτίου 357) με την βοήθεια του Αγίου Αρτεμίου Δούκα της Αιγύπτου και τοποθετήθηκε κάτω από το ιερό του Ναού των Αγ. Αποστόλων, μαζί με τα άγια λείψανα των Αγίων Ανδρέου και Τιμοθέου.


Κατά την μαρτυρία του εκκλησιαστικού συγγραφέως Νικηφόρου – Καλλίστου Ξανθοπούλου, την ημέρα του μαρτυρίου του έπεσε από τον ουρανό ένα θαυματουργό υγρό επάνω στον τάφο του, που θεράπευε τα μάτια. Η θεραπευτική αυτή δύναμις εξέρχεται μέχρι σήμερα από την μαρμάρινη λάρνακα. Το γεγονός, ότι η λάρνακα εξακολουθεί να θαυματουργή ύστερα από τόσους αιώνες, είναι αποδεικτικό στοιχείο, ότι πρόκειται για τον αυθεντικό τάφο του Ευαγγελιστού Λουκά. Το άγιο λείψανο βρίσκεται σήμερα στην Παδοβα της Ιταλίας κοντά στην Βενετία, όπου μετεφέρθη από τούς Φράγκους κατακτητάς του Βυζαντίου το 1204 και είναι τοποθετημένο στην εκκλησία Santa Justina στο κέντρο της πόλεως.


Πρέπει, λοιπόν, να καταστήσωμε γνωστή πανελληνίως την ύπαρξη αυτού του μεγάλου προσκυνήματος της Ορθοδοξίας, που μπορεί να πάρει και παγκόσμιες διαστάσεις, λόγω του ενδιαφέροντος των θρησκευομένων της Δυσεως, όπως συνέβη και με τούς Φιλίππους της Μακεδονίας και την Πάτμο. Το ίδιο δε πρέπει να κάνωμε και για την Πάτρα (μαρτύριο Αγ. Ανδρέου) και για την Νικόπολη Πρεβέζης (Τιτ.3,12), όπου ο Απ.Παύλος πέρασε ένα χειμώνα και όπου σήμερα υπάρχουν δάπεδα ψηφιδωτά βασιλικών του 5ου μ.Χ. αι. (τα καλύτερα διατηρημένα όλης της Βαλκανικής).


Το μνημονευθέν κείμενο της Εκκλησιαστικής Ιστορίας του Νικηφόρου – Καλλίστου Ξανθοπούλου, έχει ως εξής:


“Λουκάς δ ἐξ Αντιοχείας είλκε το γένος ήτις κατά την Κοίλην κείται Συρίαν, τέχνη μεν ιατρός, άκρως δε την ζωγράφου τέχνην εξεπιστάμενος. Θηβαις δ ἐν επταπύλοις τω θεσπεσίω περιτυχών Παύλω, την πατρώαν πλάνην απείπατο Χριστώ προσιών. Αντί δε σωμάτων την των ψυχών ηλλάξατο θεραπείαν. Και δη το κατ αὐτόν Ευαγγέλιον συνεγράψατο Παύλου υπαγορεύσαντος. Ωσαύτως δε και τας των Αποστόλων Πράξεις. Συνδιαγαγών δ ἐν Ρωμη τω Παύλω, επανήκει τη Ελλάδι αύθις. Πολλούς δε τω φωτί της θείας γνώσεως ποδηγήσας, υπό των αθετούντων τον Θείον Λογον, επί καρποφόρου ελαίας αναρτηθείς, ου γαρ ην ξύλον ξηρόν ώστε εις σταυρόν διασκευασθήναι, τω Θεώ την ψυχήν παρατίθησιν, ογδοήκοντα ετών γενόμενος, ως φασίν. Οπου δε το σώμα αυτού κατετέθη μεταξύ μνημείων πολλών, προσευχή των πιστών καταμηνύεται. Κολλύρια γαρ ιατρικά ο Θεός ύσεν άνωθεν του θείου αυτού μνήματος, εις σύμβολον οίμαι, της αυτού ιατρείας. Εξ ου και γνώριμος ο τάφος τοις αυτού πάσι καθίστατο. Φασί δε αυτόν πρώτιστον την τε Χριστού εικόνα και της αυτόν θεοπρεπώς τεκούσης, έτι δε και των κορυφαίων αποστόλων, δια ζωγραφικής ιστορίσαι τέχνης, καντεύθεν εις πάσαν την οικουμένην το τοιούτον ευσεβές και πάντιμον έργον εξενεχθείναι. Το γε μην αιδούς απάσης άξιον το ιερόν αυτού λείψανον Κωνστάντιος, ο του Μ. Κωνσταντίνου υιός, δι ᾿Αρτεμίου του μεγίστου μάρτυρος εκ Θηβών μετακομισάμενος, ωσαύτως δε και το του πρωτοκλήτου Ανδρέου εκ Πατρών της Αχαΐας, έτι δε και εκ της εν Ασίᾳ Εφέσου Τιμοθέου του Αποστόλου, εν τη επωνύμω του πατρός αυτού πόλει, τω των ιερών Αποστόλων σηκώ σεβασμίως κατέθετο” (MIGNE Ε.Π. 145,210)

Ένας από τους τέσσερις ευαγγελιστές, άγιος της Χριστιανικής Εκκλησίας και εκ των συνεργατών του Αποστόλου Παύλου. Σύμφωνα με την παράδοση, είναι ο συγγραφέας τού τρίτου συνοπτικού Ευαγγελίου («Κατά Λουκάν») και των «Πράξεων των Αποστόλων». Η μνήμη του τιμάται από τη Χριστιανοσύνη στις 18 Οκτωβρίου. Την ημέρα αυτή γιορτάζουν όσοι φέρουν το όνομα Λουκάς.
Ο Λουκάς, σύμφωνα με την παράδοση (Ευσέβιος), γεννήθηκε στην Αντιόχεια της Συρίας, έζησε τον 1ο αιώνα και ήταν ένας από τους πλέον μορφωμένους ανθρώπους της εποχής του. Αρχικά ήταν ειδωλολάτρης, όπως φαίνεται από το γεγονός ότι δεν μνημονεύεται από τον απόστολο Παύλο (Κολοσσαείς δ' 11) μεταξύ των μαθητών και ακολούθων του, που ήταν Εβραίοι, καθώς και από την προέλευση τού ονόματός του, που αποτελεί σύντμηση του λατινικού Λουκανός. Για τον τρόπο και τον χρόνο μεταστροφής του στη χριστιανική πίστη δεν γνωρίζουμε τίποτε.

Σύμφωνα με την παράδοση, ο Ευαγγελιστής Λουκάς φιλοτέχνησε την εικόνα της Παναγίας.

Ο Λουκάς ήταν συνοδός και συνεργάτης τού αποστόλου Παύλου από τη δεύτερη ακόμη αποστολική περιοδεία του, όπως φαίνεται από εδάφια των «Πράξεων των Αποστόλων». Συνόδευσε τον Παύλο στη Μακεδονία από την Τρωάδα (Πράξ. ιστ' 11-12) και παρέμεινε στους Φιλίππους πιθανότατα μέχρι το τέλος της τρίτης αποστολικής πορείας τού Παύλου. Τέλος, συνόδευσε τον Παύλο από την Καισάρεια στη Ρώμη (Πράξ. κζ' 1, κη' 16). Ως προς τη δράση του Λουκά μετά τον θάνατο του Παύλου, δεν γνωρίζουμε το παραμικρό μετά βεβαιότητας. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Λουκάς κήρυξε τη χριστιανική πίστη στη Δαλματία, Γαλλία, Ιταλία και Μακεδονία (Επιφάνιος) και στην Αχαΐα (Γρηγόριος Ναζιανζηνός). Ο Συμεών ο Μεταφραστής λέγει ότι από τη Ρώμη ο Λουκάς μετέβη στην Ανατολή, διέσχισε τη Λιβύη κι έφθασε στην Αίγυπτο. Εκεί χειροτονήθηκε επίσκοπος στην περιοχή της Θηβαίδας, όπου και πέθανε.
Άλλοι συγγραφείς και εκκλησιαστικοί πατέρες αναφέρουν ότι πέθανε στη Θήβα της Βοιωτίας

Ο ΗΡΟΔΟΤΟΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΠΟΙΟΙ ΕΚΤΙΣΑΝ ΤΙΣ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ

O Ηρόδοτος αναφερόμενος στον λαβύρινθο της Αιγύπτου λέει οτι τις πυραμίδες τς έκτισαν


 Ελληνες αρχιτέκτονες!

«…Ετσι λοιπον κατασκευάσαν τον λαβύρινθο, λίγο πιο πάνω απο την λίμνη Moeris, κοντα στην πόλη που καλειται πόλη των κροκοδείλων. Τον είδα ο ίδιος και έμεινα κατάπληκτος. Ήταν μιά εντυπωσιακή Αρχιτεκτονική εργασία καί σίγουρα ξοδεύτηκαν πολύ περισσότερα χρήματα από ότι στις πυραμίδες και στα άλλα θαυμαστά κτίρια. Ο ναός της Εφέσου, ο ναός της Σάμου καθώς και οι μεγάλες πυραμίδες, όλα είναι έργα των Ελλήνων, είναι σίγουρα πολύ καταπληκτικές κατασκευές, αλλά ο λαβύρινθος τα ξεπερνά όλα …»

(Εδώ έχουμε μία σαφή δήλωση από τον Ηρόδοτο ότι τις πυραμίδες τις έκτισαν Έλληνες αρχιτέκτονες και αυτό είναι το πιο αξιοπρόσεκτο.)

Σχόλιο:Αυτό είναι μια ακόμη απάντηση σε εκείνους οι οποίοι κατηγορούν τους προγόνους μας ότι τα έκλεψαν όλα από τους ….Αιγύπτιους!!

Να προσθέσω ότι όταν ο Φαραώ ζήτησε να μετρήσουν το ύψος των πυραμίδων οι Αιγύπτιοι σήκωσαν τα χέρια ψηλά. Την λύση την έδωσε ο Θαλής ο Μιλήσιος που τους είπε να μετρήσουν την σκιά της πυραμίδας. Αυτά όλα τα κρύβουν απο τους Έλληνες για να μην μάθουν το ένδοξο παρελθόν τους.

Οι Ελληνικές πυραμίδες υπάρχουν σε διάφορα μέρη της Ελλάδος και σύμφωνα με τις μελέτες που έχουν γίνει, η χρονολόγησή τους ξεπερνά αυτές των Αιγυπτίων κατά χίλια χρόνια. Είναι βέβαιο πως έγιναν από αυτόχθονες Έλληνες . Στον ελληνικό χώρο, έχουν επίσημα καταγραφεί πάνω από είκοσι και βρίσκονται ανάμεσα στην Φθιώτιδα , στον Παρνασσό και στην Εύβοια. Η πιο γνωστή πυραμίδα, είναι φυσικά «η πυραμίδα του Ταϋγέτου» που βρίσκεται σε μεγάλο υψόμετρο στο ομώνυμο βουνό. Το τέλειο γεωμετρικό της σχήμα δεν αφήνει καμιά αμφιβολία πως πρόκειται για τεχνητό έργο.

Οι Έλληνες ήσαν οι κατασκευαστές των μνημείων, όπως αναφέρουν και τα περισσότερα από τα «άγνωστα» αρχαία πολυεθνικά κείμενα. Γνωστή είναι και η περίπτωση του Θαλή του Μιλήσιου, όταν τον κάλεσαν οι Αιγύπτιοι να μετρήσει ο ύψος των πυραμίδων διότι οι ίδιοι δεν μπορούσαν.

Να συμπληρώσω ότι το όνομα «Αίγυπτος» είναι ελληνικό , προέρχεται από τις λέξεις Αιγαίο + Ύπτιο δηλ. πεδινό Αιγαίο ή Αιγηίς + Υπτίως = Αίγυπτος δηλ. πεδινή Αιγηίδα. Οι Αιγύπτιοι ονόμαζαν την χώρα τους Κεμ Χαμ= Μαύρη Γη. Για κάποιο λόγο όμως επικράτησε η ελληνική λέξη.

Γάλλος σπηλαιολόγος ανακάλυψε εκτροπή ποταμού για πολεμικούς σκοπούς από τον Θαλή τον Μιλήσιο για λογαριασμό του βασιλιά Κροίσου, το 550 π.Χ.
«Μόλις ανακάλυψα μία απίστευτη σήραγγα στην Τουρκία, στην περιοχή της Καππαδοκίας. Πρόκειται για ένα έργο εκτροπής ενός μεγάλου ποταμού για να δημιουργηθεί ένα πέρασμα και να γίνει δυνατή η διάβασή του. Είναι πιθανότατα αυτό που ο περιγράφει ο Ηρόδοτος αποδίδοντάς το στον Θαλή, και μέσω του οποίου ο βασιλιάς Κροίσος πέρασε για να επιτεθεί στον πέρση γείτονά του, τον Κύρο Β’, το 550 π.Χ.», λέει ο Γάλλος σπηλαιολόγος Ερίκ Ζιλί.

Ο Ζιλί θεωρεί πως βρίσκεται μπροστά σε μια μεγάλη ανακάλυψη. Είχε εντοπίσει για πρώτη φορά το 1984 δύο ανοίγματα σε ένα χαμηλό βουνό της Καππαδοκίας και συνέχισε την έρευνα διαβάζοντας Ηρόδοτο αλλά και τώρα, με τις νέες τεχνολογίες, αξιοποιώντας και τις δορυφορικές εικόνες που προσφέρει το Google Earth. Το όρος Αργαίος (στα τουρκικά Ερσιγέκ) βρίσκεται δίπλα σε έναν μεγάλο ποταμό, τον μεγαλύτερο της Μικράς Ασίας. Είναι ο Άλυς κατά τους αρχαίους, ο Κιζιλιρμάκ (Κόκκινο Ποτάμι) κατά τους Τούρκους.

Οι διαστάσεις της στοάς είναι εντυπωσιακές: 9 μέτρα φάρδος και 177 μήκος. Κατά τις εκτιμήσεις του σπηλαιολόγου πρέπει να χρειάστηκε να μετακινηθούν 12.800 τόνοι μπάζα. Η υπόγεια σήραγγα αποτελεί ένα σχεδόν τέλειο ημικύκλιο. Ο ποταμός έμπαινε στο ένα άνοιγμα και έβγαινε από το άλλο.

Όπως λέει μάλιστα ο Ζιλί στην εφημερίδα «Le Figaro», διακρίνονται ακόμη σε μερικά σημεία τα σημάδια σε κόγχες όπου ήταν τοποθετημένα τα λαδοφάναρα. Στο ερώτημα γιατί ο Κροίσος δεν έφτιαξε γέφυρες αντί να σκάψει στοά, η απάντηση κατά τον γάλλο σπηλαιολόγο είναι ότι τα εδάφη της Καππαδοκίας καλύπτονται από εύθραυστη ηφαιστειακή τέφρα που δεν είναι καλό οικοδομικό υλικό – είναι γνωστό άλλωστε ότι πολλά σπίτια είναι φτιαγμένα σε σκαμμένο βράχο. Ταυτόχρονα, το ποτάμι αυτό πλημμυρίζει και φουσκώνει πολύ συχνά με τρόπο που καταστρέφει τις γέφυρες.

Πάντως ο Ζιλί θεωρεί πιθανόν το τούνελ να ήταν ήδη ανοιγμένο και απλώς ο Θαλής να είχε την ιδέα της αξιοποίησής του για την εκτροπή του ποταμού. Ο σπηλαιολόγος βρίσκεται τώρα σε αναζήτηση χρηματοδότησης προκειμένου να φτιάξει ένα γαλλοτουρκικό ολοκληρωμένο σχέδιο περαιτέρω ερευνών. Μέχρι τότε κρατάει την ακριβή τοποθεσία μυστική.

Είναι, άλλωστε, χαρακτηριστικό ότι ούτε ο δήμαρχος της γειτονικής πόλης δεν τα γνώριζε όλα αυτά. Κανείς δεν τολμούσε να εισέλθει στη σήραγγα, λόγω των νυχτερίδων και της έντονης δυσοσμίας.

Η αφήγηση του Ηροδότου

Ο Ηρόδοτος αφηγήθηκε τα της εκτροπής του ποταμού Άλυος στις «Ιστορίες» του. Η επιχείρηση πραγματοποιήθηκε στη διάρκεια του πολέμου ανάμεσα στον Κροίσο, βασιλιά της Λυδίας, και στον Κύρο, αυτοκράτορα της Περσίας. Εκείνη την εποχή ο Κροίσος είχε κοντά του, ως στρατιωτικό σύμβουλο, τον φημισμένο έλληνα μαθηματικό Θαλή τον Μιλήσιο.

Αυτός ήταν που πρότεινε στον Κροίσο να εκτραπεί ο Αλυς ποταμός προκειμένου να περάσουν τα λυδικά στρατεύματα. Το τούνελ που ανακάλυψε ο Ερίκ Ζιλί θα μπορούσε να είναι αυτό που περιγράφει ο Ηρόδοτος λέγοντας: «Όταν ο Κροίσος έφτασε στις όχθες του Αλυος, κατά τη γνώμη μου πέρασε από τις γέφυρες που βλέπουμε εκεί σήμερα. Αλλά, αν πρέπει να πιστέψουμε τους περισσότερους Ελληνες, ο Θαλής ο Μιλήσιος ήταν αυτός που του άνοιξε τον δρόμο.

Ο Κροίσος, λένε, ήταν σε αμηχανία γιατί οι γέφυρες που υπάρχουν σήμερα δεν υπήρχαν τότε. Ο Θαλής, που βρισκόταν στο στρατόπεδο, εξέτρεψε τον ποταμό που κυλούσε στα αριστερά του στρατοπέδου, έτσι ώστε να περάσει από τα δεξιά. Άρχισε να σκάβει πάνω από το στρατόπεδο ένα κανάλι σε σχήμα καμπύλης προκειμένου ο ποταμός να βρεθεί πίσω από το στρατόπεδο, ενώ ήταν μπροστά».

ΘΑΛΉΣ Ο ΜΙΛΉΣΙΟΣ – ΚΑΤΑΓΡΆΦΕΙ ΓΙΑ ΠΡΏΤΗ ΦΟΡΆ ΗΛΙΑΚΉ ΈΚΛΕΙΨΗ

Η πρώτη έκλειψη Ηλίου που γνωρίζουμε ότι προβλέφτηκε με ακρίβεια είναι εκείνη της 28ης Μαΐου 585 π.Χ. Η πρόβλεψη έγινε από τον Θαλή το Μιλήσιο. Μάλιστα η έκλειψη εκείνη έγινε η αφορμή να παύσουν οι εχθροπραξίες ανάμεσα στους Μήδειους και τους Λήδειους.

Συγκεκριμένα, αναφέρονται τα εξής:

Η έκλειψη Ηλίου της 28ης Μαΐου 585 π.Χ. είναι φημισμένο αστρονομικό γεγονός που ίσως να επηρέασε την παγκόσμια ιστορία. Είναι επίσης η πρώτη έκλειψη Ηλίου, που γνωρίζουμε ότι προβλέφτηκε με ακρίβεια ως προς το χρόνο και τον τόπο που θα γινόταν.

ΤΗΝ ΠΡΟΈΒΛΕΨΕ Ο ΈΛΛΗΝΑΣ ΘΑΛΉΣ Ο ΜΙΛΉΣΙΟΣ.

 Ο Ηρόδοτος που μας δίνει την αρχαιότερη αναφορά για τον Θαλή, υποστηρίζει ότι ο Θαλής προέβλεψε το έτος που θα γινόταν η έκλειψη. Ξέρουμε ότι ο Θαλής ταξίδεψε στην Αίγυπτο, ενώ δεν υπάρχουν αναφορές για παραμονή του Θαλή στην Βαβυλώνα.Το ταξίδι όμως δεν αποδεικνύει ότι απόκτησε γνώση από τους Αιγύπτιους, ή έστω, τους Βαβυλώνιους.Η πιο λογική εκδοχή είναι ότι ο Θαλής διδάχτηκε την αστρονομία στην γενέτειρά του. Πολλοί είναι οι μελετητές που υποστηρίζουν ότι ο Θαλής γνώριζε τον κύκλο του Σάρος, και ότι ο ίδιος όντας στην Αίγυπτο ή στην Μεσοποταμία είχε παρατηρήσει την έκλειψη του Ήλιου της 18 Μαΐου 603 π.Χ., ή έλαβε γνώση αυτής. Αυτό όμως παραμένει μία υπόθεση.

Η ΜΆΧΗ ΣΤΟΝ ΠΟΤΑΜΌ ΆΛΥ.

Την ώρα που έγινε η έκλειψη (της 28ης Μαΐου 585 π.Χ.) ήταν έτοιμοι οι Λυδοί να πολεμήσουν τους Μήδους στον ποταμό Άλυ, οι οποίοι βρίσκονταν ήδη επί πέντε χρόνια σε εμπόλεμη κατάσταση αναμεταξύ τους χωρίς η μια μεριά να υπερισχύει της άλλης. Με την συσκότιση του ουρανού επήλθε τέτοιος τρόμος στους μαχομένους, που αποφάσισαν να σταματήσουν τον πόλεμο.
Οι στρατηγοί των Λυδών ήταν προειδοποιημένοι επειδή γνώριζαν την πρόβλεψη της έκλειψης, ενώ οι Μήδοι ερμήνευσαν το αναπάντεχο γεγονός ως κακό οιωνό που τους είχε στείλει κάποιος θεός. Έτσι, ενώ είχαν την στρατιωτική υπεροχή, σταμάτησαν να πολεμούν και έκλεισαν συμφωνία ειρήνης χωρίς να γίνει μάχη. Σήμερα οι αστρονόμοι υπολογίζουν ότι η στιγμή της έκλειψης έγινε αργά το απόγευμα.

ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΕΛΛΑΣ Η ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ!!