26. Ειναι αδύνατο καί στή σάρκα νά προξενει κανείς κόρο μέ αφθονα φαγητά, καί παράλληλα νά απολαμβάνει πνευματικά τή νοερή καί θεία χρηστότητα. Οσο υπηρετήσει κανείς τήν κοιλιά του, τόσο θά στερηθει τή θεία χρηστότητα. Καί στό βαθμό πού θά ταλαιπωρήσει κανείς τό σωμα του, ανάλογα θά χορτάσει πνευματική τροφή καί παρηγορία.
27. Ας αφήσομε ολα τά επίγεια· οχι μόνο τόν πλουτο καί τό χρυσάφι καί τά αλλα υλικά πράγματα του βίου, αλλά ας διώξομε τελείως καί τήν επιθυμία τους από τίς ψυχές μας. Ας μισήσομε οχι μόνο τίς ηδονές του σώματος, αλλά καί τίς αλογες κινήσεις του καί ας φροντίσομε νά τό νεκρώσομε μέ κόπους. Γιατί μέ τό σωμα εκδηλώνεται η επιθυμία καί καταλήγει στήν πράξη. Καί οσο αυτή ζει, ειναι επόμενο η ψυχή μας νά ειναι νεκρή καί δυσκίνητη γιά κάθε θεία εντολή, η καί τελείως ακίνητη.
28. Οπως η φλόγα στρέφεται πάντοτε πρός τά πάνω, καί μάλιστα αν ανακατέψεις τά ξύλα, ετσι καί η καρδιά του κενόδοξου δέν μπορει νά ταπεινωθει, αλλά ετσι καί του πεις εκεινα πού τόν ωφελουν, υπερηφανεύεται περισσότερο. Οταν δηλαδή τόν ελέγχουν η τόν νουθετουν, αντιλέγει εντονα· ενω οταν τόν επαινουν καί τόν κολακεύουν, επαίρεται απρεπα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου