ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥΚΥΡΙΟΥ-ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ-ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ!!!

ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ – ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ



Νέα Μονή Χίου, ψηφιδωτό (λεπτομέρεια) , μέσα του 11ου αιώνος. 

«Εκείνος μεν Ανέστη την Ανάσταση την από απλό θάνατο… Εμείς, όμως, έχοντας πεθάνει διπλό θάνατο, διπλή Ανάσταση έχουμε. Μιά φορά αναστηθήκαμε χθες από την αμαρτία. Ταφήκαμε μαζί του κατά το Βάπτισμα κι΄ εγερθήκαμε μαζί του μέσ΄ απ΄ το Βάπτισμα. Η μία, λοιπόν, Ανάσταση είναι η απαλλαγή από τα αμαρτήματα. Η δεύτερη δε Ανάσταση είναι εκείνη του σώματος. Ο Χριστός μας χάρισε την σπουδαιότερη, ας περιμένουμε και την λιγότερο σπουδαία. Η πρώτη είναι πολύ μεγαλύτερη από την δεύτερη. Διότι πολύ σημαντικότερο είναι ν΄ απαλλαγεί κανείς από την αμαρτία παρά να αναστηθεί σωματικά. Άρα, αν η αιτία της πτώσεως είναι η αμαρτία, αιτία της Αναστάσεως θα είναι η απαλλαγή από την αμαρτία…….. Αυτή την πρώτη Ανάσταση αναστηθήκαμε εμείς από καιρό, όταν βαπτισθήκαμε. Κι όσοι καταξιώθηκαν να βαπτιστούν απόψε (σημ. τα πρωτοχριστιανικά χρόνια βαπτίζονταν οι κατηχούμενοι το Μεγάλο Σάββατο προς την Κυριακή του Πάσχα, εξ΄ ου και ο ύμνος «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε» αντί του Άγιος ο Θεός, κατά την Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία)……… Προχθές ήταν ακόμη δέσμιοι στην αμαρτία, αλλά αναστήθηκαν μαζί του. Εκείνος κατά το σώμα πέθανε και κατά το σώμα ανέστη. Αυτοί κατά την αμαρτία ήταν νεκροί, κι ελευθερώθηκαν και αναστήθηκαν από την αμαρτία. Η γη, αυτή την εποχή, ρόδα και γιούλια και τα λοιπά άνθη μας δίνει. Και τα δροσερά νερά ρέουν με περισσότερη φαιδρότητα στα λιβάδια. Μη θαυμάσεις αν από τα νερά βλάστησαν άνθη. Η γη όχι από μόνη της, αλλά με το πρόσταγμα του Κυρίου ντύνεται τη χλόη……… Και στις αρχές τα νερά έβγαλαν ζώα κινούμενα. Λέει η Γραφή : «εξαγαγέτω τα ύδατα ερπετά ψυχών ζωσών» (Γένεση 1, 20). Και το πρόσταγμα έγινε πραγματικότης κι εκείνη η άψυχη ύλη έβγαλε ζωντανά όντα. Έτσι και τώρα : «εξαγαγέτω τα ύδατα» όχι ερπετά ζωντανά, αλλά πνευματικά χαρίσματα. Έβγαλαν τότε τα νερά ψάρια χωρίς λογικό κι άφωνα. Έβγαλαν τώρα ψάρια λογικά και πνευματικά, ψάρια που τα έπιασαν οι Απόστολοι. Διότι τους είπε : «Δεύτε και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων» (Ματθαίος 4, 19)». Κι εννοούσε αυτό το είδος αλιείας».

ΠΗΓΗ : Ιωάννη του Χρυσοστόμου, «Λόγος κατά μεθυόντων και εις την Ανάστασιν» , Migne PG, 50, 439.

ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟΝ

ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟΝ

«Και ελθόντες εις τόπον λεγόμενον Γολγοθά, ο έστι Κρανίου τόπος λεγόμενος, έδωκαν 

αυτώ οίνον ποιείν μετά χολής μεμιγμένον. Και γευσάμενος, ουκ ήθελε πιείν. Σταυρώσαντες δε αυτόν, 

διεμερίσαντο τα ιμάτια αυτού, βάλλοντες κλήρον, ίνα πληρωθή το ρηθέν υπό του Προφήτου˙ 

διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου εαυτοίς και επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον. Και καθήμενοι ετήρουν αυτόν εκεί». 

Και εις τα εξής. Το μεν αναγνωσθέν ρητόν ευαγγελικόν εστί: σαφηνείας δε τούτου χάριν καλόν προς τους αγίους καταφυγείν και παρ’ αυτών την τούτου διάνοιαν εκλαβείν. Εκείνους γαρ μάλλον ή ημάς τοις Ευαγγελίοις συνίστασθαι προσήκει. Και ίνα μη περιερχόμενοι τους πάντας επιβραδύνωμεν τω λόγω, αρκεί και μόνος ο Απόστολος προς την ημών πληροφορίαν γενέσθαι διδάσκαλος. Γράφει γαρ τοις Εβραίοις αυτός ο μακάριος Παύλος, ότι αδύνατόν εστί ψεύσασθαι τον Θεόν και αληθεύει μάλιστα λέγων και ου ψεύδεται. Των μεν γαρ γενητών η φύσις ίδιον έχει το τρέπεσθαι και κινείσθαι ποικίλαις μεταβολαίς: επειδήπερ και μη όντα ποτέ, μεταβολήν έσχεν εις το είναι, τη του πεποιηκότος χάριτι και φιλανθρωπία˙ καθώς και πάλιν ο Παύλός φησίν˙ «Ο καλών τα μη όντα ως όντα». Θεός δε ο πάντων δια του Λόγου ποιητής τυγχάνων, όντως ων, αμετάβλητον έχει συν τω Λόγω την φύσιν˙ και τούτο δια του προφήτου διδάσκει, λέγων˙ 

Ίδετε, ίδετε, ότι εγώ ειμί και ουκ ηλλοίωμαι». Διο περί μεν των ανθρώπων εν Ψαλμοίς άδεται˙ «Εγώ είπα εν τη εκστάσει μου˙ Πας άνθρωπος ψεύστης»˙ περί δε του Θεού Μωσής εν τω νόμω μαρτυρεί, ότι «ο Θεός πιστός εστί και αληθινός». Ο γουν χριστοφόρος ανήρ, ως εξ αμφοτέρων τούτων παιδευθθείς, και αυτός την του Θεού προς τα γενητά διαφοράν εξηγούμενος, γράφει˙ «Γινέσθω δε ο Θεός αληθής, πας δε άνθρωπος ψεύστης». Αληθής δε εστίν ο Θεός, ουχ ως μη ψευδόμενος, ουδέν γαρ εστίν εναντίον αυτώ, ουδέ ως άνθρωπος ετέρω μαρτυρών το αληθές, ουδενί γαρ υπεύθυνός εστίν, άλλ’ ως αυτήν την αλήθειαν γεννών και Πατήρ υπάρχων του Κυρίου λέγοντος˙ «Εγώ ειμί η αλήθεια»˙ αληθείας δε φίλον το ψεύδος ουκ αν ποτέ γένοιτο… «Και όταν ήλθαν εις ένα τόπον, που ωνομάζετο Γολγοθάς, που σημαίνει τόπος Κρανίου, του έδωκαν να πίη ξύδι ανακατεμένον με χολήν. Άλλ όταν το εγεύθη δεν ήθελε να πίη. 

Όταν δε τον εσταύρωσαν εμοίρασαν με κλήρον τα ενδύματά του, δια να εκπληρωθή αυτό που είπεν ο Προφήτης˙ «Εμοίρασαν μεταξύ των τα ενδύματά μου, δια τα οποία έβαλλαν κλήρον. Και εκάθησαν και τον εφύλασσαν εκεί». Το μεν ρητόν που ανεγνώσθη είναι από το Ευαγγέλιον, δια να το διασαφήσωμεν όμως είναι καλόν να καταφύγωμεν και να ζητήσωμεν την βοήθειαν των αγίων, και να πάρωμεν από αυτούς την αληθινήν σημασίαν του. Διότι αυτοί αρμόζει, περισσότερον από ημάς, να οδηγούν κοντά εις τα Ευαγγέλια. Και δια να μη περιφερώμεθα από τον έναν εις τον άλλον, και έτσι να επιβραδύνωμεν τον λόγον, αρκεί και μόνος ο Απόστολος να γίνη διδάσκαλος, δια να μας δώση την αναγκαίαν πληροφορίαν. Διότι ο ίδιος ο μακάριος Παύλος γράφει προς τους Εβραίους, ότι είναι αδύνατον να αποδειχθή ψεύστης ο Θεός, αλλά όταν ομιλή, λέγει κατ’ εξοχήν την αλήθειαν, και δεν ψεύδεται. 

Διότι εις μεν την φύσιν των δημιουργημάτων προσιδιάζει το να μετατρέπωνται και να μετακινούναι δε διαφόρους μεταβολάς, επειδή βέβαια, ενώ κάποτε δεν υπήρχαν, υπέστησαν μεταβολήν και ήλθαν εις την ύπαρξιν, με την χάριν και την φιλανθρωπίαν του δημιουργού, καθώς και πάλιν λέγει ο Παύλος˙ «Αυτός που καλεί ό,τι δεν υπάρχει ωσάν να υπήρχεν». ο Θεός δε, ο οποίος είναι δημιουργός των όλων δια του Λόγου, και ο οποίος έχει πραγματικήν ύπαρξιν, έχει μαζί με τον Λόγον αμετάβλητον φύσιν˙ και τούτο διδάσκει δια του προφήτου, όταν λέγη˙ «Ίδετε, ίδετε ότι εγώ είμαι και δεν έχω μεταβληθή». 

Δια τούτο δια μεν τους ανθρώπους λέγεται εις τους ψαλμούς˙ «Εγώ είπα όταν ευρισκόμην εις κατάστασιν εκστάσεως ότι πας άνθρωπος είναι ψεύστης», δια δε τον Θεόν ο Μωυσής δίδει εις τον νόμον την μαρτυρίαν, ότι «Ο Θεός είναι αξιόπιστος και τηρεί την υπόσχεσίν του». Ο άνδρας λοιπόν αυτός, ο οποίος φέρει μέσα του τον Χριστόν, ωσάν να εδιδάχθη και από τους δύο τούτους, εξηγών και αυτός την διαφοράν του Θεού από τα δημιουργήματα γράφει˙ «Ας αναγνωρισθή, ότι ο Θεός είναι αληθής, και κάθε άνθρωπος ψεύστης».

Ο Θεός δε είναι αληθής, όχι επειδή δεν ψεύδεται, διότι τίποτε δεν υπάρχει 

αντίθετον προς αυτόν, ούτε ωσάν άνθρωπος, ο οποίος δίδει αληθινήν μαρτυρίαν δια κάποιον άλλον,

 διότι βέβαια δεν είναι υπεύθυνος δια κανένα, άλλ’ είναι αληθής, διότι γεννά την ιδίαν την αλήθειαν, 

και διότι είναι Πατήρ του Κυρίου, ο οποίος λέγει˙ 

«Εγώ είμαι η αλήθεια», και της αληθείας δεν είναι ποτέ δυνατόν να ευρεθή φίλος το ψεύδος...

Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας

ΤΟ MEΓAΛYTEPO EΓKΛHMA THΣ IΣTOPIAΣ. O ANΘPΩΠOΣ ΣTAYPΩNEI TON ΘEO TOY, AΦOY ΠPOHΓOYMENΩΣ TON ΓEΛOIOΠOIHΣE.

<IΔE O ANΘPΩΠOΣ>.

O ANΘPΩΠOΣ O ΞEΠEΣMENOΣ, OΠΩΣ TON KATHNTHΣE H AMAPTIA.

ΔEIXNONTAΣ O ΠIΛATOΣ TON IHΣOYN, EΔEIXNE ΣTHN ΠPAΓMATIKOTHTA THN ΞEΠEΣMENH ANΘPΩΠOTHTA OΠΩΣ THN ANEΛABE O ΘEOΣ ΛOΓOΣ. ΦTΩXE ANΘPΩΠE! H IΣTOPIA TOY IHΣOY, ΔEIXNEI THN AΠYΘMENH ΦTΩXEIA ΣOY MΠPOΣTA ΣTON AΠYΘMENO ΔIKO TOY ΠΛOYTO. KAI O ΘEOΣ EΠIMENEI. ΘEΛEI NA ΣE ANEBAΣH. ΘEΛEI NA ΣOY ΠAPOYΣIAΣH TO MEΓEΘOΣ TOY EΓKΛHMATOΣ ΣOY ΓIA NA ΦANH O ΠΛOYTOΣ THΣ ΔIKHΣ TOY AΓAΘOTHTOΣ ΣTH ΣYΓXΩPHΣI.

AΠ' AYTA AKPIBΩΣ TA ΦΛOΓIΣMENA ΣTO ΣTAYPO XEIΛH TOY, ΔOΘHKE H AΦEΣIΣ. KAI AΠO THN ΛOΓXIΣMENH TOY ΠΛEYPA, BΓHKE H <KAINH> TOY ANΘPΩΠOY <KTIΣIΣ>. EMEIΣ TON ΣTAYPΩΣAME, KI AΠ' TIΣ ΩΔINEΣ ΠOY TOY ΠPOKAΛEΣAME ΓENNHΣE TH ΣΩTHPIA MAΣ.

ENAΣ ΔIAΣHMOΣ ZΩΓPAΦOΣ Σ' ENA ΠINAKA TOY ME ΘEMA THN AΠOKAΘHΛΩΣI TOY IHΣOY, ANAMEΣA ΣTA ΠPOΣΩΠA ΠOY AΠOKAΘHΛΩNOYN TO NEKPO ΣΩMA TOY KYPIOY, EBAΛE KAI TO ΔIKO TOY. OTAN PΩTHΘHKE, AΠHNTHΣE OTI KAI AYTOΣ ME TON TPOΠO THΣ ZΩHΣ TOY EIXE ΠOΛΛA KAPΦIA MΠHΞEI ΣTO ΣΩMA TOY XPIΣTOY.

ΦTΩXH ΨYXH!, HΣOYN KAI ΣY EKEI OTAN ΣTAYPΩNAN TON XPIΣTO.

TA MATIA ΣOY TΩPA ΓEMIΣAN ΔAKPYA. ZHTHΣEΣ TAΠEINA ΣYΓNΩMHN. EΛA ΛOIΠON KAI ΣY NA NEKPΩΘHΣ MAZI ME TON IHΣOYN.

<AΠEΘANETE, KAI H ZΩH YMΩN KEKPYΠTAI ΣYN TΩ XPIΣTΩ EN TΩ ΘEΩ... NEKPΩΣATE OYN TA MEΛH YMΩN TA EΠI THΣ ΓHΣ...>

NA NEKPΩΘΩ, KYPIE, ΣTHN AMAPTIA, AYTO ΛAXTAPHΣE H ΘEIKH ΣOY KAPΔIA!

Προβολή αναφερόμενου κειμένου