Σὲ μιὰ ἐπίσκεψή μου στὸν Γέροντα, θυμήθηκα καὶ τοῦ ἀνέφερα ἕνα ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου γιὰ τὴν προσευχή, ποὺ ἔλεγε: «Ὅπως ἡ νυκτερινὴ προσευχὴ τῶν Ἀποστόλων Παύλου καὶ Σίλα ἄνοιξε τὶς θύρες τῆς φυλακῆς, ἔτσι καὶ ἡ νυκτερινὴ προσευχὴ τῶν Χριστιανῶν ἀνοίγει τὶς θύρες τοῦ οὐρανοῦ». Ὁ Γέροντας ἐνθουσιάσθηκε, μόλις τὸ ἄκουσε. — Πολὺ ὡραῖο αὐτό, μοῦ εἶπε χαρούμενος. Ποῦ τὸ βρῆκες, μωρέ; Νὰ μοῦ τὸ ἀντιγράψεις καὶ νὰ μοῦ τὸ φέρεις ὁλόκληρο. Ξέρεις ἔτσι εἶναι.
Γίνεται, αὐτὸ ποὺ λέει ὁ Ἅγιος Χρυσόστομος, στὶς νυκτερινὲς προσευχὲς καὶ ἀγρυπνίες. Ὅταν ξυπνᾶς τὴ νύχτα, νὰ μὴ γυρίζεις ἀπὸ τὸ ἄλλο πλευρὸ γιὰ νὰ ξανακοιμηθεῖς. Νὰ σηκώνεσαι, νὰ γονατίζεις μπροστὰ στὸν Ἐσταυρωμένο καὶ τοὺς Ἁγίους καὶ νὰ προσεύχεσαι ταπεινὰ καὶ μὲ ἀγάπη. Μισὴ ὥρα, ἕνα τέταρτο, δέκα λεπτά, πέντε, ὅσο μπορεῖς. Θὰ βρεῖς μεγάλη βοήθεια. Νὰ πηγαίνεις καὶ στὶς ἀγρυπνίες.
Ὁ Γέροντας δὲν μοῦ εἶπε τίποτε σχετικὸ γιὰ τὸν ἑαυτό του, ἀλλὰ ὅπως ἔμαθα ἀπὸ τὸ στενό του περιβάλλον, ἂν καὶ δὲν εἶχε διαβάσει τὴν σχετικὴ ὁμιλία τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, τὴν ἐφήρμοζε στὴν πράξη, κάθε νύχτα. Πέραν αὐτοῦ, ὁ Γέροντας, σὲ συνεννόηση μὲ πολλὰ πνευματικά του παιδιά, εἶχε δημιουργήσει ἕναν εὐρύτατο κύκλο συμπροσευχομένων, σὲ μιὰ καθορισμένη ὥρα, κάθε βράδυ. Αὐτὴ ἡ ἑνότητα στὴν προσευχὴ τοῦ Γέροντος καὶ τῶν παιδιῶν του, τοὺς ἕνωνε ὅλους μυστικὰ μὲ τὸν Χριστὸ καὶ μεταξύ τους καὶ τοὺς βοηθοῦσε πολὺ στὴ ζωή τους. Ἀπὸ τὸ βιβλίο “Κοντὰ στὸν Γέροντα Πορφύριο. Ἕνα πνευματικοπαίδι του θυμᾶται“, τοῦ Κων/νου Γιαννιτσιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου