Πως μπορώ να δεχθώ τον Ιησού Χριστό μέσα στην καρδιά μου
Πολλοί ψάχνουν νά βροῦν τό σωστό δρόμο, ὁ ὁποῖος θά τούς φέρει στόν Χριστό, συχνά ὅμως πελαγοδρομοῦν σέ κατασκευασμένα ἀπό ἀνθρώπους θρησκευτικά μονοπάτια, τά ὁποῖα καταπονοῦν καί δέν ὁδηγοῦν πουθενά. Ὁ Χριστός εἶπε “ἦλθον διά νά ἔχωσι ζωήν και περισσόν (δηλ. ζωή ἐν ἀφθονίᾳ)” (Ἰωάν. ι΄ 10). Αὐτή τήν ἄφθονη ζωή δέν μποροῦμε νά τήν ἀποκτήσουμε ἔξω ἀπό μιά σωστή σχέσι μέ τόν Χριστό, γιατί μόνον “ὅστις ἔχει τόν Υἱόν ἔχει τήν ζωήν” (Α΄ Ἰωάν. ε΄ 12).
Μέσα ἀπό τήν Καινή Διαθήκη βγαίνει ὅτι τρία βήματα θά μᾶς φέρουν στόν Χριστό, τά ἑξῆς: Ἄρνησις τῆς ἁμαρτίας. Πίστις στόν Χριστό. Ὑπακοή στόν Χριστό.
Παραδοχή τῆς ἁμαρτωλότητός μας
Σέ κανένα δέν ἀρέσει αὐτό. Συχνά ὑποστηρίζουμε, ὅτι εἴμαστε καλοί καί ὅπως θέλει ὁ Θεός. Ὅμως, ποιός θά δεχόταν σέ μία φιλική ἤ οἰκογενειακή συγκέντρωσι, νά παιχτῆ στήν μικρή ὀθόνη τό σήριαλ τῆς ζωῆς μας. Ὅμως, ἄς σκεφθοῦμε, ὅτι ἄν ὁ Χριστός ταπεινώθηκε τόσο, ὥστε νά κατεβῆ στήν γῆ καί νά γίνη Σωτῆρας μας, ἐμεῖς δέν πρέπει νά ταπεινωθοῦμε τόσο, ὥστε νά ἀναγνωρίσουμε τήν ἁμαρτωλότητά μας; Εἴμαστε ἁμαρτωλοί μέ τίς πράξεις μας. “Πάντες ἥμαρτον καί ὑστεροῦνται τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ”. “Δέν ὑπάρχει δίκαιος οὐδέ εἷς”. Εἴμαστε ἁμαρτωλοί ἀπό τήν φύσι μας. “ Ἐκ φύσεως” βεβαιώνει ὁ Παῦλος, “εἴμαστε τέκνα ὀργῆς”. Κι ὁ Κύριός μας σαφῶς ἐξήγησε, ὅτι “ἔσωθεν ἐκ τῆς καρδίας τῶν ἀνθρώπων ἐξέρχονται οἱ διαλογισμοί οἱ κακοί, μοιχεῖαι…βλέμμα πονηρόν…ὑπερηφάνεια κ.λπ.”. Εἴμαστε ἁμαρτωλοί μέ τήν ζωή μας. Ἡ ἀπιστία, εἶναι ἡ χειρότερη στάσις καί διαγωγή τοῦ ἀνθρώπου ἀπέναντι στόν Θεό. “Ὅστις πιστεύει εἰς Αὐτόν (δηλ. τόν Χριστό) δέν κρίνεται, ὅστις ὅμως δέν πιστεύει εἶναι ἤδη κεκριμένος, διότι δέν ἐπίστευσεν εἰς τό ὄνομα τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ”.
Ἡ σωστή ἀντιμετώπισις τοῦ θέματος ΑΜΑΡΤΙΑ εἶναι. Πρῶτον ἡ ἀναγνώρισις τῆς ἁμαρτωλότητός μας. Τό ἑπόμενο εἶναι ἡ μετάνοια καί ἡ ἐξομολόγησις. Νά γυρίσουμε μιά νέα σελίδα στή ζωή μας. Νά προσπαθήσουμε νά βελτιωθοῦμε κατά τό ἅγιο θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Πολλοί ψάχνουν νά βροῦν τό σωστό δρόμο, ὁ ὁποῖος θά τούς φέρει στόν Χριστό, συχνά ὅμως πελαγοδρομοῦν σέ κατασκευασμένα ἀπό ἀνθρώπους θρησκευτικά μονοπάτια, τά ὁποῖα καταπονοῦν καί δέν ὁδηγοῦν πουθενά. Ὁ Χριστός εἶπε “ἦλθον διά νά ἔχωσι ζωήν και περισσόν (δηλ. ζωή ἐν ἀφθονίᾳ)” (Ἰωάν. ι΄ 10). Αὐτή τήν ἄφθονη ζωή δέν μποροῦμε νά τήν ἀποκτήσουμε ἔξω ἀπό μιά σωστή σχέσι μέ τόν Χριστό, γιατί μόνον “ὅστις ἔχει τόν Υἱόν ἔχει τήν ζωήν” (Α΄ Ἰωάν. ε΄ 12).
Μέσα ἀπό τήν Καινή Διαθήκη βγαίνει ὅτι τρία βήματα θά μᾶς φέρουν στόν Χριστό, τά ἑξῆς: Ἄρνησις τῆς ἁμαρτίας. Πίστις στόν Χριστό. Ὑπακοή στόν Χριστό.
Παραδοχή τῆς ἁμαρτωλότητός μας
Σέ κανένα δέν ἀρέσει αὐτό. Συχνά ὑποστηρίζουμε, ὅτι εἴμαστε καλοί καί ὅπως θέλει ὁ Θεός. Ὅμως, ποιός θά δεχόταν σέ μία φιλική ἤ οἰκογενειακή συγκέντρωσι, νά παιχτῆ στήν μικρή ὀθόνη τό σήριαλ τῆς ζωῆς μας. Ὅμως, ἄς σκεφθοῦμε, ὅτι ἄν ὁ Χριστός ταπεινώθηκε τόσο, ὥστε νά κατεβῆ στήν γῆ καί νά γίνη Σωτῆρας μας, ἐμεῖς δέν πρέπει νά ταπεινωθοῦμε τόσο, ὥστε νά ἀναγνωρίσουμε τήν ἁμαρτωλότητά μας; Εἴμαστε ἁμαρτωλοί μέ τίς πράξεις μας. “Πάντες ἥμαρτον καί ὑστεροῦνται τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ”. “Δέν ὑπάρχει δίκαιος οὐδέ εἷς”. Εἴμαστε ἁμαρτωλοί ἀπό τήν φύσι μας. “ Ἐκ φύσεως” βεβαιώνει ὁ Παῦλος, “εἴμαστε τέκνα ὀργῆς”. Κι ὁ Κύριός μας σαφῶς ἐξήγησε, ὅτι “ἔσωθεν ἐκ τῆς καρδίας τῶν ἀνθρώπων ἐξέρχονται οἱ διαλογισμοί οἱ κακοί, μοιχεῖαι…βλέμμα πονηρόν…ὑπερηφάνεια κ.λπ.”. Εἴμαστε ἁμαρτωλοί μέ τήν ζωή μας. Ἡ ἀπιστία, εἶναι ἡ χειρότερη στάσις καί διαγωγή τοῦ ἀνθρώπου ἀπέναντι στόν Θεό. “Ὅστις πιστεύει εἰς Αὐτόν (δηλ. τόν Χριστό) δέν κρίνεται, ὅστις ὅμως δέν πιστεύει εἶναι ἤδη κεκριμένος, διότι δέν ἐπίστευσεν εἰς τό ὄνομα τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ”.
Ἡ σωστή ἀντιμετώπισις τοῦ θέματος ΑΜΑΡΤΙΑ εἶναι. Πρῶτον ἡ ἀναγνώρισις τῆς ἁμαρτωλότητός μας. Τό ἑπόμενο εἶναι ἡ μετάνοια καί ἡ ἐξομολόγησις. Νά γυρίσουμε μιά νέα σελίδα στή ζωή μας. Νά προσπαθήσουμε νά βελτιωθοῦμε κατά τό ἅγιο θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου