Πριν να δούμε το φώς θυμήσου ότι σερνόμαστε στα σκοτάδια. Πριν γελάσουμε θυμήσου πως κλαίγαμε ώρες στις όχθες των ονείρων μας. Συρθήκαμε στην κολασμένη γη μας, χαθήκαμε στους πλανεμένους ουρανούς, και μονάχα όταν απελπιστήκαμε έως κολάσεως, γεννήθηκε ο παράδεισος στη ψυχή και το κορμί μας. Είναι πάντα ο σταυρός που προηγείται της ανάστασης. Ο άδης του παραδείσου. Είναι ο Θεός που φανερώνεται μόλις ξεγυμνωθούμε, και αφήσουμε τα άρματα των «αρετών» και των «κατορθωμάτων» μας κατά γης, στην εσχατιά της ταπείνωσης.....
ΓΕΩΡΓΙΟΣ..!
ΓΕΩΡΓΙΟΣ..!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου