"Κοινωνώ" με τον Χριστό, όταν επικοινωνώ με τον αδερφό. Όταν αντιλαμβάνομαι ορθά την έννοια της αγάπης και της με τον πλησίον μου κοινωνίας.
Δυστυχώς βρίκω τον εαυτό μου να πιάνει την έννοια της αγάπης συναισθηματικά. Δεν αντιλαμβάνομαι σε βάθος αυτό το "...εγώ είμαι εσύ κι εσύ είσαι εγώ"....
Μέλη του ιδίου Σώματος, του Σώματος του Χριστού. Πονάει το ένα μέλος και υποφέρει όλο το Σώμα. Υγιαίνει το ένα μέλος και νιώθει την χαρά και τον πλατυσμό ολόκληρο το Σώμα.
Κι όπως όταν κοινωνούμε, παίρνει η κάθε ψυχή ολόκληρο τον Χριστό μέσα της, έτσι και κάθε ψυχή απέναντί μου είναι ο ίδιος ο Χριστός. Και μόνο τότε "εγώ είμαι εσύ κι εσύ είσαι εγώ...."
Χωρίς να κοιτάζω διαφορές, προκαταλήψεις, εξυπηρετήσεις, συμφέροντα, φιλίες, εχθρότητες, όμορφα πρόσωπα, "ενάρετες" ψυχές ή "αμαρτωλούς" αλήτες. Μόνο τότε "εγώ είμαι εσύ κι εσύ είσαι εγώ...."
Έχω "κοινωνήσει" Χριστό, όταν ταπεινωθώ στον αδερφό...
Όταν αποκτώ θυσιαστικό και ταπεινό φρόνημα, και σηκώνω ένα βαρύ λόγο που μου είπε ο αδερφός μου.
Όταν προσεύχομαι για την ωφέλειά του και την πνευματική του προκοπή. Όταν βάλω τον εαυτό μου τελευταίο σε όλα.
Τότε μόνο δεν αποκόβομαι από το Σώμα του Χριστού, που είναι όλοι οι εν Χριστώ αδερφοί μου.
Όταν δεν πληγώνω την αγάπη τους, και με διάκριση και προσευχή τούς διορθώνω, όταν νιώθω να με αδικούν και βάζω καλό λογισμό, τότε συμβάλλω και γω- πάντα με τη Χάρη του Θεού να με δυναμώνει - στην ενότητα του Σώματος Του...
Στα θέματα της Πίστεως η έννοια της "κοινωνίας" στις μέρες μας έχει παρανοηθεί.
Την ίδια ώρα που οφείλω να κοινωνώ με τους εν Χριστώ αδελφούς μου, ταυτόχρονα έχω την υποχρεωση να μην εχω ουδεμία κοινωνία με τα αιρετικά φρονήματα.
Οι Άγιοι Πατέρες είναι σαφείς και ξεκάθαροι σε αυτό. Αγαπώ τον πλανεμένο αδερφό και ως μέγιστη απόδειξη της αγάπης μου είναι η προσφορά της Αλήθειας προς αυτόν.
Η αναφορά μου στην Αλήθεια - η οποία είναι ο ίδιος ο Χριστός- και η προσευχή μου να του φωτίσει τα σκοτάδια της ψυχής του ο Θεός.
Να τον ελκύσει από την πλάνη και να τον φέρει σε επίγνωση Αληθείας...
Δυστυχώς βρίκω τον εαυτό μου να πιάνει την έννοια της αγάπης συναισθηματικά. Δεν αντιλαμβάνομαι σε βάθος αυτό το "...εγώ είμαι εσύ κι εσύ είσαι εγώ"....
Μέλη του ιδίου Σώματος, του Σώματος του Χριστού. Πονάει το ένα μέλος και υποφέρει όλο το Σώμα. Υγιαίνει το ένα μέλος και νιώθει την χαρά και τον πλατυσμό ολόκληρο το Σώμα.
Κι όπως όταν κοινωνούμε, παίρνει η κάθε ψυχή ολόκληρο τον Χριστό μέσα της, έτσι και κάθε ψυχή απέναντί μου είναι ο ίδιος ο Χριστός. Και μόνο τότε "εγώ είμαι εσύ κι εσύ είσαι εγώ...."
Χωρίς να κοιτάζω διαφορές, προκαταλήψεις, εξυπηρετήσεις, συμφέροντα, φιλίες, εχθρότητες, όμορφα πρόσωπα, "ενάρετες" ψυχές ή "αμαρτωλούς" αλήτες. Μόνο τότε "εγώ είμαι εσύ κι εσύ είσαι εγώ...."
Έχω "κοινωνήσει" Χριστό, όταν ταπεινωθώ στον αδερφό...
Όταν αποκτώ θυσιαστικό και ταπεινό φρόνημα, και σηκώνω ένα βαρύ λόγο που μου είπε ο αδερφός μου.
Όταν προσεύχομαι για την ωφέλειά του και την πνευματική του προκοπή. Όταν βάλω τον εαυτό μου τελευταίο σε όλα.
Τότε μόνο δεν αποκόβομαι από το Σώμα του Χριστού, που είναι όλοι οι εν Χριστώ αδερφοί μου.
Όταν δεν πληγώνω την αγάπη τους, και με διάκριση και προσευχή τούς διορθώνω, όταν νιώθω να με αδικούν και βάζω καλό λογισμό, τότε συμβάλλω και γω- πάντα με τη Χάρη του Θεού να με δυναμώνει - στην ενότητα του Σώματος Του...
Στα θέματα της Πίστεως η έννοια της "κοινωνίας" στις μέρες μας έχει παρανοηθεί.
Την ίδια ώρα που οφείλω να κοινωνώ με τους εν Χριστώ αδελφούς μου, ταυτόχρονα έχω την υποχρεωση να μην εχω ουδεμία κοινωνία με τα αιρετικά φρονήματα.
Οι Άγιοι Πατέρες είναι σαφείς και ξεκάθαροι σε αυτό. Αγαπώ τον πλανεμένο αδερφό και ως μέγιστη απόδειξη της αγάπης μου είναι η προσφορά της Αλήθειας προς αυτόν.
Η αναφορά μου στην Αλήθεια - η οποία είναι ο ίδιος ο Χριστός- και η προσευχή μου να του φωτίσει τα σκοτάδια της ψυχής του ο Θεός.
Να τον ελκύσει από την πλάνη και να τον φέρει σε επίγνωση Αληθείας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου