130. Ο ανθρωπος πού εχει νου γνωρίζει τόν εαυτό του τί ειναι, οτι δηλαδή ως ανθρωπος ειναι φθαρτός. Εκεινος πού γνωρίζει τόν εαυτό του, γνωρίζει οτι ολα ειναι δημιουργήματα του Θεου καί δημιουργήθηκαν γιά τή σωτηρία του ανθρώπου. Ειναι στήν εξουσία του ανθρώπου νά εννοήσει τά πάντα καί νά πιστέψει σωστά. Καί γνωρίζει ασφαλως ενας τέτοιος ανθρωπος οτι εκεινοι πού περιφρονουν τά βιοτικά πράγματα ελάχιστα κοπιάζουν, ενω κερδίζουν απόλαυση καί ανάπαυση αιώνια από τό Θεό μετά τό θάνατο.
131. Οπως τό σωμα χωρίς τήν ψυχή ειναι νεκρό, ετσι καί η ψυχή χωρίς τήν επιτηδειότητα νά νοει, ειναι ακαλλιέργητη καί αχρηστη καί δέν μπορει νά γίνει κληρονόμος του Θεου.
132. Απ΄ ολα τά δημιουργήματα ο Θεός ακούει μόνο τόν ανθρωπο, μόνο στόν ανθρωπο φανερώνεται. Φιλάνθρωπος ειναι ο Θεός οπου καί αν ειναι καί φέρεται πάντοτε ως Θεός. Μόνον ο ανθρωπος ειναι αντάξιος προσκυνητής του Θεου. Γιά χάρη του ανθρώπου ο Θεός μεταμορφώνεται.
133. Ο Θεός γιά χάρη του ανθρώπου επλασε τά πάντα, τόν ουρανό μέ τά ουράνια σώματα πού τόν στολίζουν, οπως καί τή γη πού οι ανθρωποι καλλιεργουν γιά τόν εαυτό τους. Εκεινοι πού δέν αισθάνονται τήν τόσο μεγάλη πρόνοια του Θεου, ειναι ανόητοι.
134.Τό καλό δέ φαίνεται, οπως καί τά ουράνια. Τό κακό ειναι φανερό, οπως καί τά επίγεια. Καλό ειναι εκεινο πού δέν συγκρίνεται μέ τίποτε. Ο ανθρωπος πού εχει φρόνηση διαλέγει τό καλύτερο. Γιατί μόνον ο ανθρωπος μπορει νά εννοήσει τό Θεό καί τά δημιουργήματά Του.
135. Ο νους φανερώνεται μέσα στήν ψυχή, ενω η υλική φύση φανερώνεται στό σωμα. Ο νους φέρνει σέ θέωση τήν ψυχή, ενω η υλική φύση του σώματος διαλύεται. Καί σέ κάθε σωμα υπάρχει υλική σύσταση, δέν υπάρχει ομως καί σέ κάθε ψυχή φρόνηση. Γι΄ αυτό τό λόγο καί δέν σώζεται κάθε ψυχή.
136. Η ψυχή ειναι στόν κόσμο, γιατί ειναι γεννημένη, ενω ο νους ειναι παραπάνω από τόν κόσμο, γιατί ειναι αγέννητος. Η ψυχή ομως πού αντιλαμβάνεται τά πράγματα του κόσμου καί επιθυμει νά σωθει, κάθε στιγμή εχει ενα νόμο απαράβατο καί συλλογίζεται οτι τώρα ειναι ο αγώνας, τώρα δίνει εξετάσεις καί δέν επιτρέπεται νά διακόψει τόν κριτή, σκέφτεται οτι η ψυχή σώζεται η χάνεται γιά μιά μικρή καί αισχρή ηδονή.
137.Στή γη δημιουργήθηκε από τό Θεό γέννηση καί θάνατος, ενω στόν ουρανό πρόνοια καί τό αμετάβλητο. Καί ολα εγιναν γιά χάρη του ανθρώπου καί γιά τή σωτηρία του. Γιατί ο Θεός ενω δέν εχει ανάγκη από τίποτε, δημιούργησε γιά τούς ανθρώπους τόν ουρανό καί τή γη καί τά στοιχεια του κόσμου, προσπαθώντας νά τούς εξασφαλίσει μ΄ αυτά τήν απόλαυση κάθε αγαθου.
138.Τά θνητά ειναι κατώτερα από τά αθάνατα. Αλλά τά αθάνατα υπηρετουν τά θνητά, μέ αλλα λόγια τά στοιχεια της φύσεως εγιναν γιά τόν ανθρωπο, εξαιτίας της φιλανθρωπίας καί της φυσικης αγαθότητας του Δημιουργου Θεου.
139. Οποιος εγινε φτωχός καί δέν μπορει νά βλάψει, δέν λογαριάζεται ως ευσεβής στήν πράξη. Εκεινος τώρα πού μπορει νά βλάψει καί ομως τή δύναμή του δέν τήν μεταχειρίζεται γιά τό κακό, αλλά λυπαται τούς ανθρώπους πού στέκουν χαμηλότερα, εξαιτίας της ευσεβείας του πρός τό Θεό, αυτός δέχεται αμοιβές ωφέλιμες στή ζωή καί μετά τό θάνατο.
140.Πολλοί ειναι οι δρόμοι της σωτηρίας των ανθρώπων από φιλανθρωπία του Θεου. Γίνονται δρόμοι επιστροφης των ψυχων πού τίς ανεβάζουν στούς ουρανούς. Καί οι ψυχές των ανθρώπων παίρνουν μετά τό θάνατο αμοιβές γιά τήν αρετή τους καί τιμωρίες γιά τά αμαρτήματά τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου