ΑΓΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ Συμ­βου­λές γιά τό η­θος των αν­θρώ­πων καί τήν ε­νά­ρε­τη ζωή, σέ 170 κε­φά­λαια-4-

12.Πρέ­πει  πραγ­μα­τι­κά οι αν­θρω­ποι νά ε­πι­με­λου­νται  τά η­θη τους καί νά ζουν ο­πως πρέ­πει. Ο­ταν αυ­τό τό κα­τορ­θώ­σουν, τό­τε ευ­κο­λα μπο­ρουν νά γνω­ρί­σουν καί τά θεια· για­τί ο­ποιος  μέ ο­λη του τήν καρ­διά καί τήν πί­στη του σέ­βε­ται τό Θε­ό,ε­χει τή βο­ή­θεια Του νά δα­μά­σει καί νά κρα­τει  τό θυ­μό καί τήν ε­πι­θυ­μί­α του· ε­πει­δή αι­τί­α ο­λων των κακων ει­ναι η ε­πι­θυ­μί­α  καί ο θυ­μός .

13. Αν­θρω­πος λέ­γε­ται η εκει­νος  πού χρη­σι­μο­ποιει ορ­θά τό λο­γι­κό του,η ε­κει­νος πού δέ­χε­ται συμ­βουλή γιά τή διόρ­θω­σή του. Ο α­διόρ­θω­τος δέ λέ­γε­ται αν­θρω­πος,αλ­λά α­πάνθρω­πος.Κι αυ­τό ει­ναι τό γνώ­ρι­σμα των α­παν­θρώ­πων· καί οι αν­θρω­ποι αυ­τοί πρέ­πει ν΄α­πο­φεύ­γο­νται. Για­τί εκει­νοι πού ζουν μέ τήν κα­κί­α δέν ει­ναι δυ­να­τό νά α­πο­κτή­σουν τήν α­θά­να­τη ζω­ή.

14. Ο­ταν κά­νου­με  κα­λή χρή­ση του λο­γι­κου μας,τό­τε ει­μα­στε αξιοι νά λε­γό­μα­στε αν­θρω­ποι. Α­ντί­θε­τα, ο­ταν δέν κά­νο­με κα­λή χρή­ση του λογι­κου,τό­τε μό­νον κα­τά τό σω­μα καί τή φω­νή δια­φέ­ρο­με α­πό τά α­λο­γα ζω­α. Ας ανα­γνω­ρί­σει λοι­πόν ο συ­νε­τός αν­θρω­πος  ο­τι ει­ναι α­θά­να­τος καί τό­τε θά μι­σή­σει κά­θε αι­σχρή ε­πι­θυ­μί­α,η ο­ποί­α  γί­νε­ται αι­τί­α θα­νά­του στούς αν­θρώ­πους.

15. Ο­πως κά­θε τέ­χνη δια­μορ­φώ­νο­ντας τήν υ­λη φα­νε­ρώ­νει τήν αξί­α της , π.χ. ο ε­νας δου­λεύ­ει  τό ξύ­λο κι ο αλ­λος τό χαλ­κό κι αλ­λος τό χρυ­σό καί τό α­σή­μι,ε­τσι  κι ε­μεις  α­κού­ο­ντας γιά τήν κα­λή καί ε­νά­ρε­τη καί θε­ά­ρεστη ζω­ή,ο­φεί­λο­με νά φαι­νό­μα­στε  ο­τι ει­μα­στε πραγ­μα­τι­κά αν­θρω­ποι γιά τή λο­γι­κή ψυ­χή μας καί ο­χι  γιά τή διά­πλα­ση  μό­νο του σώ­μα­τός μας. Η ψυ­χή πού ειναι α­λη­θι­νά λο­γι­κή καί α­γαπα τό Θε­ό, γνω­ρί­ζει α­μέ­σως ο­λα ο­σα συμ­βαί­νουν στή ζω­ή. Καί ε­ξι­λε­ώ­νει τό Θε­ό μέ διά­θε­ση α­γά­πης καί Τόν ευ­χα­ρι­στει πραγ­μα­τι­κά, κα­τευ­θύ­νο­ντας πρός Αυ­τόν ο­λη τήν ορ­μή  καί τό νου της.

16.Οι κα­πε­τά­νιοι κα­τευ­θύ­νουν μέ προ­σο­χή τό πλοιο γιά νά μή προ­σκρού­σει πά­νω  σέ σκό­πε­λο η υ­φα­λο. Ε­τσι καί ε­κει­νοι πού ε­πι­θυ­μουν νά ζή­σουν τήν ε­νά­ρε­τη  ζω­ή, ας ε­ξε­τά­ζουν μέ ε­πι­μέ­λεια ποιά πρέ­πει νά κά­νουν καί ποιά πρέ­πει νά α­πο­φεύ­γουν καί νά πι­στεύ­ουν  ο­τι οι α­λη­θι­νοί καί θειοι νό­μοι τούς συμ­φέ­ρουν, κό­βο­ντας τίς πο­νη­ρές εν­θυ­μή­σεις καί ε­πιθυ­μί­ες α­πό τήν ψυ­χή τους.