150. Ο Θεός ειναι αγαθός, καί απαθής καί αμετάβλητος. Αν κανείς αυτό τό θεωρει ευλογο καί αληθές, απορει ομως πως ο Θεός γιά τούς αγαθούς χαίρεται ενω τούς κακούς τούς αποστρέφεται, καί εναντίον εκείνων πού αμαρτάνουν οργίζεται, ενω οταν υπηρετειται καί λατρεύεται γίνεται ευμενής, πρέπει νά του πουμε οτι ο Θεός ουτε χαίρεται ουτε οργίζεται, γιατί η λύπη καί η χαρά ειναι πάθη, ουτε μέ δωρα κολακεύεται, γιατί αυτό θά σήμαινε οτι νικιέται από τήν ηδονή. Δέν πρέπει νά κρίνομε τό Θεό μέ ανθρώπινα κριτήρια. Εκεινος ειναι αγαθός καί ωφελει μόνο καί ουδέποτε βλάπτει, αλλά ειναι πάντοτε ο ιδιος απαθής. Ενω εμεις εφόσον ειμαστε αγαθοί ενωνόμαστε μέ τό Θεό. Κι οταν ειμαστε κακοί χωριζόμαστε από Αυτόν, επειδή ειμαστε ανόμοιοι. | Οταν ζουμε μέ αρετή ακολουθουμε τό Θεό, οταν ομως γινόμαστε κακοί, κάνομε εχθρό μας Εκεινον πού δέν οργίζεται χωρίς λόγο, γιατί τά αμαρτήματα δέν αφήνουν τό Θεό νά μας φωτίζει εσωτερικά, αλλά μας ενωνουν μέ τιμωρούς δαίμονες. Αν μέ προσευχές καί ελεημοσύνες κερδίζομε τήν αφεση των αμαρτιων μας, δέν κολακεύομε καί δέ μεταβάλλομε τό Θεό, αλλά μέ τά καλά εργα μας καί τήν επιστροφή μας σ΄ Αυτόν γιατρεύομε τήν κακία μας καί απολαμβάνομε πάλι τήν αγαθότητα του Θεου. Ωστε τό νά λέμε οτι ο Θεός αποστρέφεται τούς κακούς ειναι σάν νά λέμε οτι ο ηλιος κρύβει τό φως του από τούς τυφλούς.
151. Η ευσεβής ψυχή γνωρίζει τό Θεό των ολων. Επειδή τίποτε αλλο δέν ειναι η ευσέβεια παρά νά κάνει κανείς τό θέλημα του Θεου ( καί αυτό ειναι γνώση του Θεου ), νά μήν εχει δηλ. φθόνο, νά εχει σωφροσύνη, νά ειναι πράος, ευεργετικός οσο μπορει, κοινωνικός, ειρηνικός καί ολα οσα αρέσουν στό θέλημα του Θεου.
152. Η γνώση καί ο φόβος του Θεου θεραπεύουν τά πάθη πού προξενει στήν ψυχή η υλη. Οταν η ψυχή δέν γνωρίζει τό Θεό, τά πάθη μένουν αθεράπευτα καί προκαλουν τό σάπισμα της ψυχης. Σάν νά εχει χρόνια αγιάτρευτη πληγή η ψυχή σαπίζει από τήν κακία, πράγμα γιά τό οποιο ειναι ανεύθυνος ο Θεός, γιατί εχει δώσει γνώση, εμπειρία καί επιτηδειότητα στούς ανθρώπους.
153.Τόν ανθρωπο τόν εχει γεμίσει ο Θεός από γνώση, εμπειρία καί επιτηδειότητα, γιατί φροντίζει νά τόν καθαρίσει από τά πάθη καί τή θεληματική κακία καί επειδή θέλει νά μεταβάλει τή θνητότητα σέ αθανασία λόγω της αγαθότητάς Του.
154. Ο νους πού κατοικει μέσα στή καθαρή καί φιλόθεη ψυχή βλέπει τό Θεό πραγματικά, τόν αγέννητο καί αόρατο, τόν ανέκφραστο, τόν μόνο καθαρό γιά οσους ειναι καθαροί στήν καρδιά.
155.Στεφάνι αθανασίας καί αρετή καί σωτηρία του ανθρώπου ειναι νά υποφέρει μέ χαρά καί ευχαριστία τίς συμφορές πού του τυχαίνουν. Τό νά κυριαρχει στό θυμό, τή γλώσσα, τήν κοιλιά καί νά απέχει από ηδονές, αυτά γίνονται μεγάλη βοήθεια στήν ψυχή.
156. Η πρόνοια του Θεου ειναι πού συγκρατει τόν κόσμο. Καί δέν υπάρχει κανένας τόπος στόν κόσμο απ΄ οπου νά απουσιάζει η πρόνοια του Θεου. Πρόνοια ειναι αυτοδύναμος λόγος του Θεου ο οποιος διαμορφώνει τήν υλη πού ερχεται στόν κόσμο καί ειναι ο δημιουργός καί τεχνίτης ολων οσων γίνονται. Γιατί η υλη δέν μπορει νά τακτοποιηθει χωρίς τή δημιουργική δύναμη του λόγου, πού ειναι εικόνα καί νους καί σοφία καί πρόνοια του Θεου.
157. Η επιθυμία πού προέρχεται από τίς ενθυμήσεις ειναι η ρίζα των σκοτεινων παθων. Καί η ψυχή οταν ειναι μέσα στήν κακή επιθυμία αγνοει τόν εαυτό της, οτι ειναι « πνοή» του Θεου, καί ετσι οδηγειται στήν αμαρτία, χωρίς νά συλλογίζεται η ανόητη τίς μετά θάνατον τιμωρίες.
158.Πολύ μεγάλη καί αγιάτρευτη ασθένεια της ψυχης καί καταστροφή της, ειναι η αθεΐα καί φιλοδοξία. Γιατί η επιθυμία του κακου στερει τήν ψυχή από τό αγαθό. Αγαθό ειναι τό νά κάνει ο ανθρωπος πλουσιοπάροχα ολα τά καλά, οσα ειναι αρεστά στό Θεό των ολων.
159.Μόνο ο ανθρωπος ειναι δυνατό νά δεχτει τό Θεό. Επειδή μόνο στόν ανθρωπο μιλα ο Θεός, τή νύχτα μέ ονειρα, τήν ημέρα μέ τό νου. Καί μέ ολα τά μέσα προλέγει καί προμηνύει τά μέλλοντα αγαθά σ΄ εκείνους τούς ανθρώπους πού ειναι αξιοί Του.
160.Τίποτε δέν ειναι δύσκολο σ΄ εκεινον πού πιστεύει καί θέλει νά εννοήσει τό Θεό. Αν τώρα θέλεις επιπλέον νά Τόν δεις, βλέπε τήν ευπρέπεια καί ευταξία καί τήν πρόνοια ολων οσα εγιναν καί γίνονται διά μέσου του λόγου Του. Καί ολα γιά χάρη του ανθρώπου.
161. Αγιος ονομάζεται εκεινος πού ειναι καθαρός από κακίες καί αμαρτήματα. Γι΄ αυτό ειναι πολύ μεγάλο κατόρθωμα της ψυχης καί αρέσει στό Θεό, νά μήν υπάρχει κακία στόν ανθρωπο.
162. Ονομα ειναι τό διακριτικό σημειο ενός από τά πολλά. Γι΄ αυτό ειναι ανοησία νά νομίζομε οτι ενω ο Θεός ειναι Ενας καί μόνος, εχει καί αλλο ονομα. Γιατί η λέξη Θεός σημαίνει τόν Αναρχο, πού δημιούργησε τά πάντα γιά τόν ανθρωπο.
163. Αν γνωρίζεις οτι εχεις κάνει πονηρές πράξεις, απόκοψέ τις από τήν ψυχή σου, μέ τήν ελπίδα οτι θά κάνεις καλές πράξεις. Γιατί ο Θεός ειναι δίκαιος καί φιλάνθρωπος.
164.Γνωρίζει τό Θεό καί γνωρίζεται από τό Θεό, ο ανθρωπος εκεινος πού προσπαθει νά ειναι αχώριστος από τό Θεό. Καί αχώριστος του Θεου γίνεται αυτός πού ειναι σέ ολα ενάρετος καί απέχει από κάθε ηδονή, οχι γιατί δέν εχει τά μέσα νά τήν απολαύσει, αλλά γιατί τό θέλει ο ιδιος από εγκράτεια.
165.Κάνε καλό σ΄ εκεινον πού σέ αδικει καί θά εχεις φίλο τό Θεό. Σέ κανένα μήν κατηγορεις τόν εχθρό σου. Κάνε πράξη μέ επιμέλεια τήν αγάπη, τή σωφροσύνη, τήν υπομονή, τήν εγκράτεια καί τά παρόμοια. Αυτή ειναι η γνώση του Θεου. Νά Τόν ακολουθεις μέ ταπεινοφροσύνη καί τά ομοια. Αυτά δέν ειναι εργα των τυχόντων αλλά των στοχαστικων ψυχων.
166.Γιά εκείνους πού τολμουν μέ ασέβεια νά λένε εμψυχα τά φυτά καί τά λάχανα, γράφω τό παρόν κεφάλαιο, γιά τούς απλούστερους πρός πληροφορία τους. Τά φυτά εχουν ζωή φυσική, αλλά δέν εχουν ψυχή. Λογικό ζωο λέγεται ο ανθρωπος, γιατί εχει νου καί μπορει νά δεχτει τήν επιστήμη καί τή γνώση. Τά αλλα ζωα, οσα ζουν στή γη η στόν αέρα, εχουν φωνή, γιατί αναπνέουν, καί εχουν ζωή. Καί ολα οσα μεγαλώνουν, πεθαίνουν, ειναι ζωα, επειδή ζουν καί μεγαλώνουν, αλλά ψυχή δέν εχουν. Τέσσερα ειδη ζώων υπάρχουν. Αλλα από αυτά ειναι αθάνατα καί εμψυχα, οπως οι Αγγελοι. Αλλα εχουν νου καί ψυχή καί πνοή, οπως οι ανθρωποι. Αλλα εχουν πνοή καί ψυχή, οπως τά ζωα. Αλλα εχουν μόνο ζωή, οπως τά φυτά. Καί η ζωή προκειμένου γιά φυτά νοειται χωρίς ψυχή καί πνοή καί νου καί αθανασία. Ενω ολα τά αλλα χωρίς ζωή δέν μπορουν νά υπάρξουν. Κάθε ψυχή ανθρώπινη κινειται αδιάκοπα από τόπο σέ τόπο.
167. Οταν σου ερθει στό νου μιά φαντασία ηδονης, πρόσεχε νά μή σέ παρασύρει αμέσως, κάνε μιά μικρή αναβολή καί θυμήσου τό θάνατο καί οτι καλύτερο ειναι νά εχεις τή συνείδηση οτι νίκησες αυτή τήν ψεύτικη ηδονή.
168. Οπως η γέννηση του ανθρώπου συνοδεύεται από τό πάθος - γιατί ο,τι γίνεται στή ζωή συνοδεύεται από τή φθορά - ετσι καί στό πάθος υπάρχει η κακία. Μήν πεις λοιπόν οτι δέ μπορουσε ο Θεός νά κόψει τήν κακία. Αυτά τά λένε οι αναίσθητοι καί μωροί. Δέν ηταν λοιπόν ανάγκη νά αποκόψει ο Θεός τήν υλη, γιατί τά πάθη αυτά ειναι πάθη της υλης. Καί ο Θεός αποβλέποντας στό συμφέρον απέκοψε τήν κακία από τούς ανθρώπους καί δώρισε τό νου καί τή σοφία καί γνώση καί διάκριση του καλου, γιά νά γνωρίζομε οτι η κακία μας ζημιώνει καί νά τήν αποφεύγομε. Ο ασυλλόγιστος ομως ανθρωπος ακολουθει τήν κακία καί καυχιέται γι΄ αυτήν καί αγωνίζεται πιασμένος από αυτήν οπως σέ δίχτια. Ποτέ δέν μπορει νά σηκώσει πάνω τό κεφάλι του καί νά δει καί νά γνωρίσει τό Θεό, ο Οποιος τά πάντα δημιούργησε γιά τή σωτηρία καί θέωση του ανθρώπου.
169.Τά θνητά λυπουνται επειδή προγνωρίζουν οτι θά πεθάνουν. Καί η αθανασία, επειδή ειναι αγαθό, πηγαίνει στίς οσιες καί ενάρετες ψυχές. Ενω ο θάνατος, επειδή ειναι κακό, πηγαίνει στήν ανόητη καί αθλια ψυχή.
170. Οταν μέ ευχαριστία πλαγιάσεις στό στρωμα σου, τότε φέρνοντας μπροστά σου τίς ευεργεσίες καί τήν τόση πρόνοια του Θεου, γεμίζεις από καλές σκέψεις καί χαίρεσαι περισσότερο καί ευφραίνεσαι. Καί γίνεται ο υπνος του σώματος, νηφαλιότητα καί αγρυπνία της ψυχης, καί τό κλείσιμο των ματιων σου, αληθινή οραση του Θεου, καί η σιωπή σου, κυοφορώντας τό αγαθό, προσφέρει ολόψυχα, μέ πνευματική αισθηση, δόξα πού ανυψώνεται στό Θεό των ολων. Γιατί οταν λείπει η κακία, η ευχαριστία καί μόνη της αρέσει στό Θεό παραπάνω από κάθε πολυτελή θυσία. Σ΄ Αυτόν ανήκει η δόξα στούς αιωνες των αιώνων. Αμήν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου