Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2017

4-ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ

ΠΕΡΙ ΓΑΣΤΡΙΜΑΡΓΙΑΣ
 
…Γαστριμαργία  είναι η υποκριτική συμπεριφορά της κοιλιάς,  η οποία, ενώ είναι χορτασμένη, φωνάζει πως είναι ενδεής και ενώ είναι παραφορτωμένη μέχρι διαρρήξεων, ανακράζει ότι πείνα. Γαστριμαργία είναι ο δημιουργός των καρυκευμάτων, η πηγή των τέρψεων του λάρυγγος.  Γαστριμαργία είναι μια απάτη των ματιών.
Όταν κάποιος τρώει το μέτριο σε ποσότητα φαγητό του, η γαστριμαργία τον κάνει να σκέπτεται, πώς να ήταν δυνατό να καταβρόχθιση τα σύμπαντα.
Ο χορτασμός από φαγητά είναι πατήρ της πορνείας.
Η θλίψης δε της κοιλιάς είναι πρόξενος της αγνείας.
Ο δούλος της κοιλιάς σκέπτεται με τι είδος φαγητά θα γιορτάσει, ο δε δούλος του Θεού με τι χαρίσματα θα πλουτίσει.
Όνειρα γύρω από τροφές και φαγητά συναντώνται στην καρδιά των γαστρίμαργων, και Όνειρα γύρω από την κόλαση και την Κρίση συναντώνται στην καρδιά των μετανοούντων.
Κυριάρχησε στην κοιλιά σου πριν κυριάρχηση αυτή επάνω σου, και τότε θα αναγκαστείς να νηστεύεις γεμάτος καταισχύνη.
Ο νους του νηστευτού προσεύχεται καθαρά και προσεκτικά, του δε ακρατούς είναι γεμάτος από ακάθαρτες εικόνες. Ο χορτασμός της κοιλιάς εξήρανε τις πηγές των δακρύων. Όταν όμως αυτή απεξηράνθη, δημιούργησε τα ύδατα των δακρύων.
Εκείνος που περιποιείται την κοιλιά του και αγωνίζεται να νικήσει το πνεύμα της πορνείας, μοιάζει με εκείνον που προσπαθεί να σβήσει μεγάλη φωτιά με λάδι. Όταν θλίβεται η κοιλία, ταπεινώνεται η καρδιά. Όταν όμως δέχεται περιποιήσεις, θεριεύουν και αλαζονεύονται οι λογισμοί.
Θλίβε την κοιλία και οπωσδήποτε θα κλείσει και το στόμα. Γιατί η γλώσσα ισχυροποιείται με τα πολλά φαγητά. Να πυγμαχείς συνεχώς εναντίον της και να επαγρυπνείς συνεχώς επάνω της.
Εάν εσύ κοπιάσεις λίγο, αμέσως και ο Κύριος σε βοηθάει.
Εκείνος που καταπιέζει την κοιλιά με πολλά φαγητά, πλάτυνε τα έντερα, ενώ εκείνος που της εναντιώνεται, τα στένευσε. Και όταν αυτά στευνέσαν, δεν χρειάζονται πολλά φαγητά, όποτε κατά φυσικό τρόπο μαθαίνουμε να νηστεύουμε.
Συνήλθε!! Και θα ακούσεις τον Χριστό να λέγει. «ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΡΥΧΩΡΟΣ Η ΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΛΙΑΣ, Η ΑΠΑΓΟΥΣΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΠΟΡΝΕΙΑΣ. ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΕΙΣΙΝ ΟΙ ΕΙΣΠΟΡΕΥΟΜΕΝΟΙ ΕΝ ΑΥΤΗ.  ΤΙ ΣΤΕΝΗ Η ΠΥΛΗ ΚΑΙ ΤΕΘΛΙΜΜΕΝΗ Η ΟΔΟΣ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ, Η  ΕΙΣΑΓΑΓΟΥΣΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΖΩΗΝ ΤΗΣ ΑΓΝΕΙΑΣ, ΚΑΙ ΟΛΙΓΟΙ ΕΙΣΙΝ ΟΙ ΕΙΣΕΡΧΟΜΕΝΟΙ ΔΙΑ ΑΥΤΗΣ»
Η νηστεία είναι βία φύσεως και περιτομή των ηδονών του λάρυγγος, εκτομή της σαρκικής πυρώσεως, εκκοπή των πονηρών λογισμών, απελευθέρωση από μολυσμούς ονείρων, καθαρότης προσευχής, φωτισμός της ψυχής, διαφύλαξη του νου, διάλυσης της πωρώσεως, θύρα της κατανύξεως, ταπεινός στεναγμός, χαρούμενη συντριβή, σταμάτημα της πολυλογίας, αφορμή ησυχίας, φρουρός της υπάκουης, ελαφρότης του ύπνου, υγειά του σώματος, πρόξενος της απαθείας, άφεσης αμαρτημάτων, θύρα και απόλαυσης του παραδείσου………….
   

ΠΕΡΙ ΑΓΝΕΙΑΣ

...Αγνεία  σημαίνει απόκτηση της ασωμάτου φύσεως. Αγνεία σημαίνει ζηλευτός οίκος του Χριστού και επίγειος ουρανός της καρδιάς. Αγνεία σημαίνει υπερφυσική απάρνηση της ανθρώπινης φύσεως μια αληθινοί παράδοξη άμιλλα σώματος θνητού και φθαρτού προς τους ασώματους αγγέλους. Αγνός είναι εκείνος που με τον ένα ερώτα απέκρουσε τον άλλο έρωτα και έσβησε το υλικό μα το άυλο πυρ.
Σωφροσύνη σημαίνει γενική ονομασία όλων των αρετών.
Κανείς από όσους άσκησαν την αγνεία ας μην θεωρεί δικό του κατόρθωμα την απόκτηση της. Γιατί το να νικήσει κανείς την φύση του είναι από τα ανέλπιστα. Όπου πραγματοποιήθηκε ήττα της φύσεως, εκεί φανερώθηκε η παρουσία του υπερφυσικού. Γιατί χωρίς καμία αντιλογία το κατώτερο καταργείται από το ανώτερο.
Μακάριος αληθινά εκείνος που εμπρός σε οποιοδήποτε σώμα και χρώμα και ηλικία απέκτησε τέλεια αναισθησία.
Αγνός δεν θεωρείται εκείνος που φύλαξε αρρύπωτο το πήλινο σώμα του, αλλά εκείνος που υπέταξε τα σωματικά μέλη στην ψυχή αυτός είναι ο τέλειος αγνός.
Μέγας είναι εκείνος ο οποίος στην αφή παρέμεινε απαθής.
Ανώτερος όμως είναι εκείνος που έμεινε άτρωτος από την θεά, και νίκησε την θεά του σαρκικού πυρός με την σκέψη του ουράνιου κάλλους.
Μην εμπιστευθείς στην ζωή σου το πήλινο σώμα, και μην ξεθαρρέψεις μαζί του μέχρι όταν συναντήσεις τον Χριστό.
Στους αρχάριους οι πτώσεις κατά κανόνα συμβαίνουν από την απόλαυση των φαγητών.
Στους μεσαίους και από την υπερηφάνεια, πράγμα που παρατηρείται βέβαια και στους αρχάριους.
Σε εκείνους δε που πλησιάζουν προς την τελειότητα αποκλειστικά εξ αιτίας της κατακρίσεως.
Μην προσπαθείς με εύλογα επιχειρήματα και αντιρρήσεις να αποκρούσεις τον δαίμονα της πορνείας, γιατί εκείνος έχει με το μέρος του, τις ευλογοφανείς προφάσεις, αφού μας πολεμά με σύμμαχο την φύση μας.
Οποίος αποφάσισε να πολεμήσει η να νικήσει την σάρκα του με τις δικές του δυνάμεις, άδικα τρέχει. Εάν ο Κύριος δεν γκρεμίσει τον οίκο του της σαρκός και δεν οικοδομήσει τον οίκο της ψυχής, άδικα αγρύπνησε και νήστεψε αυτός που αποφάσισε να γκρεμίσει τον οίκο (ψαλμός ρκς 1).
Σε εκείνους που είναι έκδοτοι στις ηδονές παρατηρείται, όπως μου διηγήθηκε κάποιος από αυτούς που τα δοκίμασε μετά την ανάνηψη του, μια αίσθηση ερωτά σωμάτων και ένα πνεύμα γεμάτο αναίδεια και απανθρωπιά θρονιασμένο αισθητά στην καρδιά.
Αυτό το πνεύμα προξενεί στον πολεμούμενο άνθρωπο πόνο στην καρδιά που τον καίει σαν φλογερό καμίνι.
Τον κάνει να μην φοβάται τον θεό, να μην λογαριάζει καθόλου την μνήμη της κολάσεως , να βδελύσσεται την προσευχή, και κατά την ώρα της διαπράξεως της αμαρτίας, και τα λείψανα ακόμη των νεκρών να τα θεωρεί σαν ξηρούς λίθους.
Τον κάνει εκτός εαυτού και έξω φρένων, μεθυσμένων συνεχώς από την επιθυμία σωμάτων λογικών ανθρώπων και άλογων ζώων. Και αν ο Θεός δεν συντόμευε τον χρόνο της κυριαρχίας του δεν θα σώζονταν καμία ψυχή(πρβλ. Ματθ κδ,22), καμία ψυχή που έχει ντυθεί το πήλινο αυτό σώμα. Το ανακατεμένο με αίμα και ρυπαρό χυμό.
Και πως μπορεί να είναι διαφορετικά, αφού κάθε πράγμα αναζητεί με σφοδρότητα ότι του είναι συγγενικό;
Το αίμα αναζητεί το αίμα, το σκουλήκι το σκουλήκι, ο πηλός τον πηλό.
Έτσι και η σάρκα την σάρκα, έστω και αν προσπαθούμε εμείς οι βιάστε της φύσεως και ερασταί της ουράνιας βασιλείας να εξαπατήσουμε με διάφορα τεχνάσματα την απατεώνα, δηλαδή την σάρκα.
Φιλάνθρωπο ονομάζει τον Θεό ο απάνθρωπος εχθρός, ο επικεφαλής της πορνείας, και ότι συγχωρεί εύκολα το πάθος αυτό, σαν κάτι το φυσικό. Ας παρατηρήσουμε δε την δολιότητα των δαιμόνων και θα δούμε ότι μετά την διάπραξη Τον ονομάζουν δικαιοκρίτη και αυστηρό.
Προηγούμενος ενέργησαν έτσι για να μας σπρώξουν στην αμαρτία. Τώρα διαφορετικά για να μας καταποντίσουν στην απελπισία. Και όσο διαρκεί η λύπη και η απελπισία, δεν μπορούμε να ταλανίσομε η να κατηγορήσουμε τον εαυτό μας η να εκδικηθούμε τον δαίμονα για το αμάρτημα.
Όταν όμως αφανισθεί η απελπισία, ακολουθεί πάλι ο τύραννος που ομιλεί για την φιλανθρωπία του θεού.
όσο άφθαρτος και ασώματος είναι ο Κύριος, τόσο ευφραίνεται με την αγνότητα, και αφθαρσία του σώματος μας.
Αντιθέτως οι δαίμονες, καθώς ισχυρίζονται μερικοί, με κανένα άλλο   δεν χαίρονται τόσο, όσο με την δυσωδία της πορνείας, και με κανένα άλλο πάθος όσο με τον μολυσμό του σώματος.
Η πτώσης είναι λάκκος και γέννημα της υπερηφάνειας.  Η πτώσης όμως, υπήρξε πολλές φορές σε όσους το θέλησαν αιτία ταπεινοφροσύνης.
Το ψάρι φεύγει γρήγορα μακριά από το αγκίστρι, και η φιλήδονη ψυχή αποστρέφεται υπερβολικά την ησυχία…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου